အပိုင်း ၁၃၆

Chapter 136




ရဲစခန်း၌ ထိန်းသိမ်းခံထားရသည့် ချင်ချန်းယီ၊ ထိတ်လန့်​ကြောက်ရွံ့နေ​သော ​မော့လျှို​ကွေ့တို့နှင့် မတူကွဲပြားစွာ ​မော့တိက တစ်ညလုံး အေးချမ်းစွာ အိပ်စက်ခဲ့ရသည်။

နောက်တစ်နေ့၌ ရာသီဥတုက ပူနွေးလာပြီး မော့တိအတွက် လက်ရှိအ​ခြေအ​နေကို ပို၍​ကောင်းမွန်​လာစေသည်။ အရှုပ်အ​ထွေးများအပြီးတွင် ​မော့တိ၏ ကျော်ကြားမှုမှာ မြင့်တက်လာခဲ့ပြီး ပရိသတ် အများအပြားလည်း ရရှိခဲ့သည်။ အချို့က တစ်ချိန်က ​မော့လျှို​ကွေ့၏ ပရိသတ်များဖြစ်ခဲ့ကြသော်လည်း အများစုမှာ အစပိုင်းတွင် အတင်းအဖျင်းကိုသာ စိတ်ဝင်စားခဲ့ကြသည့် ဖြတ်သွားဖြတ်လာများသာဖြစ်သည်။ ဤကိစ္စကို အဆုံးထိ လိုက်ကြည့်ပြီးနောက် သူတို့က ​မော့မိသားစုကို အမှန်တကယ် ရွံရှာခဲ့ကြပြီး ​မော့တိမှာ အ​တော်​လေးကံမ​ကောင်းသူဟု ခံစားကြရသည်။ ထိုအချိန်မှစ၍ ​မော့မိသားစုနှင့်ပတ်သက်​သော လူထု၏မှတ်ဥာဏ်များက အသစ်တစ်ဖန်ပြန်ဖြစ်လာပြီး ယခင်က သူတို့နှင့်ဆက်စပ်ပတ်သက်မှု သိပ်မရှိ​သည့်အရာများကိုပင် စူးစမ်း​လေ့လာစစ်​ဆေးသည်အထိ သူတို့၏ထင်ရှား​သော လုပ်ရပ်များကို ထပ်ကာထပ်ကာ ထုတ်ဖော်​ပြောဆိုစစ်​ဆေးခဲ့ကြသည်။

​မော့တိ၏ အမှတ်မထင် ကျော်ကြားမှုသည် ပရိတ်သတ် ဆယ့်ရှစ်သန်းကျော် ရရှိခဲ့သည်။ ဂိမ်းကိုကစားသူ​ပေါင်း​ကပင် ဆယ်သန်းနီးပါး ရှိသည်။ တော်တော်များများက ဂိမ်းကို အရှုပ်အ​ထွေးကိစ္စမှ သိလာကြသည့်တိုင် သူတို့၏ စပ်စုချင်စိတ်ကို အနိုင်ယူပြီး ဂိမ်းကို စွဲလန်းသွားကြ၏။

ဂိမ်းကို အချိန်အတော်ကြာအောင် ကစားသူများက သူတို့၏ ညီအစ်ကိုအသစ်များကို ကြိုဆိုခဲ့ကြပြီး fan-site အများအပြားကို အတူတကွ ဖန်တီးခဲ့ကြသည်။ ဂိမ်းကို အလွန်ကောင်းမွန်စွာ ဖန်တီးထားပြီး အခြားချီးကျူးဖွယ်အချက်မှာ ဂိမ်း၏ ဇာတ်လမ်း​ကျောရိုးပုံစံနှင့် ကစားရသည့်ပုံစံဖြစ်သည်ဟု ​​လူအများစုက ပြောထားကြသည်။ အမှန်တကယ်လိုအပ်ပြီးအ​ရေးပါ​​သောအရာများတစ်ခုမှမပါရှိသည့် ဂရပ်ဖစ်လှရုံသက်သက်ဖြင့် အခြားနာမည်ကြီး ဂိမ်းများနှင့် မတူ​ပေ။ ဂိမ်း၏ အရည်အသွေးက ဒုတိယအဆင့်ရရှိသွားသည့် အသင်းထက် အ​ရှေ့ကို​ကျော်လွန်နေပြီး ပြိုင်ပွဲရှိကျန်အသင်းများအတွက်မူ သူတို့ ကျော်ဖြတ်လို့မရနိုင်သည့် တံတိုင်းတစ်ခုဟုလည်း ဂိမ်းဝေဖန်သူများက ​ဖော်ပြခဲ့ကြသည်။

ဂိမ်း၏ Weibo အကောင့်တွင် မော့တိအတွက် အဖွဲ့ငယ်​လေးတစ်ဖွဲ့ရှိသော်လည်း အပ်ဒိတ်အတွက် ပရိသတ်အများအပြားက အော်ဟစ်တောင်းဆိုခဲ့ကြသည်။ ဆုပေးပွဲအခမ်းအနားအား အဆင့်အတန်းမြင့်မားစွာ တိုက်ရိုက်ထုတ်လွှင့်ပြီးနောက် ​မော့တိ၏ ထင်ရှားသောအသွင်အပြင်ကို တွေ့မြင်ရသူများက ချက်ချင်းပင် သူ့မျက်နှာကို သဘောကျလာကြသည်။ အပ်ဒိတ်အသစ်မရှိ​သေးလျှင် လျော်ကြေးအဖြစ် ဆယ်လ်ဖီအနည်းငယ်တင်ပေးသင့်သည်ဟု သူတို့က comment​ရေးလာကြသည်။

အသင်းကို ​နောက်ထပ်တိုးတက်​စေရန် အခွင့်အရေးကို မြင်ပြီး ​ကျောက်ချွင် စိတ်လှုပ်ရှားသွားသည်။ သူမက သူတို့၏ Weibo အကောင့်ကို တာဝန်ယူလိုက်ပြီး အဖွဲ့လိုက်လုပ်ဆောင်နေသည့် ဓာတ်ပုံများကို အခါအားလျော်စွာ တင်လေ့ရှိသည်။ အခုနောက်ပိုင်းတွင် သူမက ​မော့တိပါသည့်ဓာတ်ပုံများကို ရည်ရွယ်ချက်ရှိရှိ တင်လိုက်သည်။ ပို့စ်မတင်မှီ ​မော့တိက ​သေချာ​ပေါက် ထိုအရာကို ခွင့်ပြု​ပေးခဲ့သည်။

လေးရက်ကြာပြီး​နောက် ပိတ်ရက်တွင် ​မော့တိက မုထျန်းဟန်ကို​တွေ့ရန် ရထားစီးသွားခဲ့သည်။

ပုံမှန်အားဖြင့် မုထျန်းဟန်က သူ့ကို လာကြိုမည်မှာ သေချာ​သော်လည်း ​နောက်ပိုင်းတွင် အရမ်းအလုပ်ရှုပ်နေခဲ့သည်။ သူနှင့် ဖုန်းပြောရန် အချိန်ပင် အများကြီး မရှိ​ပေ။ ​မော့တိက သူဘာတွေ အလုပ်ရှုပ်နေလဲဟုမေးသည့်အခါ မုထျန်းဟန်က ပရောဂျက်ကြီးတစ်ခုဟုသာ ​ပြောပြီး နောင်အချိန်တစ်ခုအထိ အသေးစိတ်အချက်အလက်များကို လျှို့ဝှက်ထားချင်သည်ဟု ပြောလာလေသည်။

​မော့တိက ​မုထျန်းဟန်၏အလုပ်အ​ကြောင်း ထပ်မမေး​တော့​ပေမယ့် မုထျန်းဟန် ထိုသို့အလုပ်ရှုပ်​နေသော​ကြောင့် ယင်းက ​သေချာ​ပေါက် ကြီးမားသည့်ပ​ရောဂျက်ဖြစ်မည်ဆိုသည်ကို သူသိ၏။

​မော့တိ မုထျန်းဟန်၏ ကုမ္ပဏီသို့ ရောက်သောအခါ သူက အစည်းအဝေးခန်းထဲ၌သာ ရှိ​နေ​သေးသည်။ သူ့ရုံးခန်း၌ သူ့ကိုစောင့်နေရင်း ​မော့တိက သူ ယခု​လေးမှတွေးထားသည့် ဂိမ်းအတွက် ပုံစံအသစ်ကို ​ရေးမှတ်လိုက်သည်။

မုထျန်းဟန် အစည်းအဝေးမှ ထွက်လာလာချင်း သူ့ရုံးခန်းထဲတွင် ထိုင်ပြီး laptopဖြင့် စာရိုက်နေသော ​မော့တိကို ​တွေ့လိုက်ရသည်။ သူက ခပ်သွက်သွက် လျှောက်လာပြီး ​မော့တိ၏ဆံပင်တွေကို ပွတ်သပ်ကာ

“စောင့်နေတာကြာပြီလား?"

"မကြာ​သေးပါဘူး။ နာရီဝက်​လောက်ပဲရှိသေးတယ်" ​

မော့တိက သူ့ခေါင်းကို မော့ပြီး မုထျန်းဟန်ကို ပြုံးပြလိုက်သည်။

"ကိုကို အစည်းအဝေးပြီးပြီလား?"

"အင်း... ဗိုက်ဆာနေပြီလား?"

မုထျန်းဟန် သူ့နာရီကိုကြည့်ပြီး 12:50 ထိုးနေပြီဆိုတာ တွေ့လိုက်ရသည်။

"နေ့လည်စာ ဘာစားချင်လဲ?"

"ကျွန်​တော် ဗိုက်မဆာဘူး။ ဒီကိုမလာခင်မှာ ကိတ်မုန့်လေးတစ်ခု စားခဲ့​သေးတယ်"

​မော့တိက သူ့ဖိုင်ကို သိမ်းလိုက်ပြီး laptopကို ပိတ်လိုက်သည်။

"ကိုကို၊ ဟော့ပေါ့သွားစားရအောင်။ ကျွန်​တော်တို့ အကြာကြီးစောင့်စရာမလိုပါဘူး ပြီး​တော့ အခုလိုအေးတဲ့ရာသီဥတုအတွက် အသင့်​တော်ဆုံးပဲ"

“ဟုတ်ပြီ။ ဒီအနီးတစ်ဝိုက်မှာ အသစ်ဖွင့်ထားတဲ့ ဟော့ပေါ့ဆိုင်တစ်ခု ရှိတယ်။ မင်း စားကြည့်ချင်လား?"

"အင်း!” ​မော့တိ ဝမ်းသာအားရ ခေါင်းညိတ်လိုက်သည်။

မုထျန်းဟန်က ​မော့တိကို ဟော့ပေါ့ဆိုင်သို့ ​ခေါ်​ဆောင်သွားသည်။ သူတို့ဝင်လိုက်​သောအခါ စားသုံးသူအနည်းငယ်က စား​သောက်ပြီး ထွက်ခွာဖို့ပြင်နေသော​ကြောင့် သူတို့အတွက် စားပွဲလွတ်တစ်ခုကိုရရှိခဲ့သည်။

နေရာယူပြီးနောက် ​မော့တိက မုထျန်းဟန်ကို အခမဲ့​ပေးထား​သော အသီးအနှံများနှင့် သရေစာများယူရန် အဆာပြေ စားပွဲသို့ ဆွဲ​ခေါ်သွားသည်။ သူ၏ ပြောင်းဖူးပေါက်ပေါက်ကို စောင့်နေစဉ် ချင်ချန်းယီနှင့် ​မော့လျှို​ကွေ့တို့အ​ကြောင်း အဖွဲ့လိုက်ဆွေးနွေးနေသည်အား ကြားလိုက်ရသည်။ ​မော့တိက သူ့မျက်နှာဖုံးကို အမြန်တပ်လိုက်ပြီး အတင်းအဖျင်းပြောနေသော လူအုပ်ထံမှ ​အ​ဝေးကို ထွက်သွားလိုက်သည်။

မုထျန်းဟန်က သူ့ကိုရယ်လိုက်၏။

"ကိုယ် မင်းအတွက် စားစရာ​တွေ ကူပြီးသွားယူပေးမယ်"

​မော့တိ စဉ်းစားပြီး​နောက် မုထျန်းဟန် သူ့ကို ချစ်မြတ်နိုးခွင့် ဂရုစိုက်ခွင့်​ပေးရန်ဆုံးဖြတ်လိုက်ပြီး တောက်ပသော အပြုံးဖြင့် ခေါင်းညိတ်ပြလိုက်သည်။

“ကျေးဇူးတင်ပါတယ် ကိုကို"

"လိမ္မာလိုက်တဲ့ ကောင်လေး”

မုထျန်းဟန်က သူ့ဆံပင်တို့ကို ညင်သာစွာ ပွတ်သပ်လိုက်သည်။

ဟော့ပေါ့အတွက် ပါဝင်ပစ္စည်းများကို အမြန်ယူလာပြီး စားပွဲတစ်ခုလုံး အပြည့်ဖြစ်သွားသည်။ အသား၊ ဟင်းသီးဟင်းရွက်၊ တို့ဟူး၊ မှိုစသည်ဖြင့် အမျိုးအစားအားလုံးပါဝင်သည်။

​မော့တိက ပွက်ပွက်ဆူနေသော ဟင်းချိုအိုးထဲသို့ ပါဝင်ပစ္စည်းများထည့်ပြီး အစားအ​သောက်များ ကျက်မည့်အချိန်ကို နို့လက်ဖက်ရည် သောက်ရင်း စောင့်ဆိုင်းနေသည်။

မုထျန်းဟန်က သူ့ကို ကျေနပ်စွာကြည့်ပြီး

"ဒီအပိုင်း မကျက်​သေးဘူးလား?"

"ကျွန်​တော် ကြည့် ကြည့်အုံးမယ်"

ကျွမ်းကျင်သူတစ်ယောက်ကဲ့သို့ပင် ​မော့တိက အမဲသားတစ်ပိုင်းကို အနီးကပ်ကြည့်ပြီး မုထျန်းဟန်၏ ပန်းကန်ထဲသို့ ထည့်မ​ပေးခင် ဟင်းချိုထဲသို့ နှစ်ကြိမ် နှစ်လိုက်သည်။

“ကျက်သွားပြီ။ ကိုကို အရသာကို မြည်းကြည့်လိုက်အုံး!"

မုထျန်းဟန်က ပြုံးပြီး ​မော့တိထည့်ပေး​သော နူးညံ့သည့်အသားကို ကောက်ယူလိုက်ကာ

"ကိုယ် စား​တော့မယ်"

အိုးပူပူထဲသို့ အစားအစာများ ထပ်ထည့်လိုက်သောအခါ ​မော့တိ၏ အပြုံးမှာ ပို၍နက်ရှိုင်းလာလေသည်။

…..

နှစ်ယောက်သား အရသာရှိစွာ စားသောက်ခဲ့ကြပြီး အဆုံးတွင် ​မော့တိမှာ တစ်ကိုယ်လုံး ချွေး​ထွက်နေခဲ့သည်။ သူ၏ ပါး၊ နားရွက်များနှင့် လည်ပင်းတို့သည် အနီရောင်သန်း​နေသည်။

သူတို့နှစ်​ယောက် စားသောက်ဆိုင်မှ ထွက်လာသောအခါ ​မော့တိက သူ၏မျက်နှာဖုံးကို ဆွဲတင်လိုက်ပြီး မုထျန်းဟန်က သူ့အတွက် မာဖလာကို ဂရုတစိုက် ဝတ်ပေးခဲ့သည်။ သူ အအေးမိသွားမှာကို ကြောက်သည့် မုထျန်းဟန်က မာဖလာကို သူ့လည်ပင်း၌ တင်းတင်းကြပ်ကြပ် ပတ်ထား​ပေးသည်။

​မော့တိက မာဖလာကို ဆွဲချလိုက်ပြီး

“ကိုကို ဒါက အရမ်းကြပ်လွန်းတယ်"

"မင်း ကားပေါ်ရောက်တဲ့အခါ ဖြုတ်လို့ရပါတယ်။ အပြင်မှာ​အေးတယ် ပြီး​တော့ မင်းက ချွေးတွေထွက်နေတုန်းပဲ။ ကိုယ် မင်းကို အအေးမမိ​စေချင်ဘူး"

မုထျန်းဟန်က သူ့အတွက် မာဖလာကို ပြန်ပတ်​ပေးလိုက်သည်။

"… ဟုတ်" ​မော့တိ နာခံလိုက်သည်။

နေ့လည်စာစားပြီးနောက် သူတို့က မုထျန်းဟန်၏ရုံးခန်းသို့ ပြန်လာခဲ့ကြသည်။ မုထျန်းဟန်၏ရုံးခန်းတွင် ကုတင်တစ်လုံး၊ ဆိုဖာ၊ ဗီရိုနှင့် ရေချိုးခန်းတို့ဖြင့် ပရိဘောဂအပြည့်အစုံပါရှိသော ဧည့်ခန်းတစ်ခုရှိသည်။ ​မော့တိက ဟော့ပေါ့အနံ့ကို ဖယ်ရှားဖို့ အဝတ်အစားလဲရန် ဆုံးဖြတ်ခဲ့ပြီး ဗီရိုထဲရှိ ဝတ်စုံအချို့ကို ယူလိုက်သည်။

ထို့အတူ မုထျန်းဟန်သည်လည်း အမြန်ရေချိုးပြီးနောက် အဝတ်အစားလဲလိုက်သည်။ နောက်ပိုင်းတွင် အစည်းအဝေးတစ်ခု သွားစရာရှိပြီး သူ ဟော့ပေါ့နံ့ကြီးနှင့် အဲဒါကို မတက်နိုင်​ပေ။

ပြီးသွားသောအခါ မုထျန်းဟန်က ​မော့တိကို ပွေ့ဖက်ရန် လျှောက်လာသည်။ ထို့နောက် သူ၏ ပါးပြင်၊ မျက်ခုံး၊ နှာခေါင်းနှင့် ​နောက်ဆုံး သူ့နှုတ်ခမ်းတို့ကို နမ်းလိုက်သည်။

​မော့တိ၏နှလုံးသားလေးမှ။ ဒရမ်တစ်ခုလို ခုန်နေ​ပေမယ့် မုထျန်းဟန်၏ခါးကို ပွေ့ဖက်ရန် ကြိုးစားနေရဆဲပင်။

"ကိုကို..."

"လိမ္မာလိုက်တဲ့ ​ကောင်​လေး"

သူတို့ ပြင်းပြင်းထန်ထန် နမ်းခဲ့ကြပြီး အဆုံးတွင် မုထျန်းဟန်မှ သူ့ကို ကုတင်ပေါ် သယ်သွား​ပေးလိုက်သည်။ ​မော့တိက သူ၏ရူး​ကြောင်​ကြောင်လုပ်ရပ်အတွက် စိတ်လှုပ်ရှားသွား​သော​ကြောင့် မိုးခြိမ်းသံကဲ့သို့ သူ့နှလုံးခုန်သံကို ကြားနိုင်သည်။

"ကိုယ်နဲ့ ​နေ့ခင်း တစ်ရေးတစ်မော အိပ်ရ​အောင် အဆင်ပြေလား?"

မုထျန်းဟန်က သူ့နဖူးကို နမ်းလိုက်ပြီး သူ့လက်​မောင်း​ထဲ၌ သူ့ကို ဖက်ထားလိုက်သည်။

သူတို့ တစ်ရေးတစ်မော အိပ်ရန် အစီအစဥ်​ပြောင်းသွားသည်...

​မော့တိက 'အဝါရောင်' အတွေးများကြောင့် သူ့ကိုယ်သူ ရှက်သွားသည်။ သူက ခေါင်းညိတ်ပြပြီး ရှက်၍နီရဲနေသော မျက်နှာကို ဝှက်ထားလိုက်သည်။

မုထျန်းဟန်ကမှာ သူ၏ရှက်ကိုးရှက်ကန်း အမူအရာ ​တွေ့လိုက်ပြီး နှလုံးသား အရည်ပျော်ကျသွားသည်။ မုထျန်းဟန်က သူ့ရင်ဘတ်​ပေါ်ဖိပြီး သူ့ဆံပင်တွေကို နမ်းလိုက်သည်။

"ကိုယ် အလုပ်ရှုပ်နေတဲ့ ပရောဂျက်က ပြီးခါနီးပြီ"

​မော့တိက သူ့​ခေါင်းအထက်နားရှိ မုထျန်းဟန်၏ နူးညံ့သိမ်မွေ့သော အသံကို ကြားရသည်။ သူနှင့် ခေါင်းအုံးတစ်ခုတည်းပေါ်တွင် လဲလျောင်းနေသည့် မုထျန်းဟန်ကို ကြည့်ရန် လည်ပင်းကို​ မော့လိုက်သည်။

မုထျန်းဟန်က ​မော့တိ၏ဆံပင်တွေကို ဖွလိုက်ပြီး

"ဒီပရောဂျက်က ဘာလဲဆိုတာ မင်းသိချင်လား?"

​မော့တိက ရိုးရိုးသားသား ခေါင်းညိတ်မပြမီ ခဏ​မျှစဉ်းစားပြီး

"ကျွန်တော် သိချင်တယ်။ ဒါ​ပေမဲ့ အဲဒါကို လျှို့ဝှက်ထားဖို့လိုတယ်လို့ ကိုကို ပြောခဲ့တယ်မဟုတ်ဘူးလား?"

မုထျန်းဟန်က မတ်မတ်ထိုင်ပြီး ကုတင်​ခေါင်းရင်းကိုမှီလိုက်သည်။ သူသည် ​မော့တိ၏ပါးကို ဖျစ်ညှစ်လိုက်ပြီး ပြုံးကာ

"ချင်အုပ်စု လက်အောက်က အိမ်ခြံမြေနှင့် ဖျော်ဖြေရေးကုမ္ပဏီ​တွေကို ဝယ်ယူဖို့ လုပ်​နေတာ"

“!!!” ​မော့တိ အံ့အားသင့်သွားသည်။

ချင်အုပ်စု လက်အောက်ရှိ ကုမ္ပဏီ​တွေကို ဝယ်ဖို့လား?! သူကြားလိုက်တာက အမှန်လား?!

ချင်အုပ်စု၏ ဖျော်ဖြေရေးနှင့်အိမ်ခြံမြေ လုပ်ငန်းများက သူတို့၏ အဓိကဝင်​​ငွေ မဟုတ်ပေ။ သို့သော်လည်း ချင်အုပ်စု စုစုပေါင်း ဝင်ငွေ၏ သုံးဆယ်ရာခိုင်နှုန်းနီးပါးရှိသည့်အပြင် ​သေချာ​ပေါက် သူတို့၏အမြတ်အစွန်း အများဆုံး လုပ်ငန်းတစ်ခုလည်းဖြစ်သည်။

ဝယ်ယူမှုကို ချင်အုပ်စုက မည်သို့ သဘောတူနိုင်မည်နည်း။ သူတို့ သ​ဘောတူလုပ်ခဲ့လျှင်​ပင် ကုန်ကျစရိတ်မှာ စိတ်ကူးယဉ်၍ပင် မရနိုင်ပေ။ ​ကမ္ဘာ့တတိယအချမ်းသာဆုံးပုဂ္ဂိုလ်ဖြစ်သော မုထျန်းဟန်လိုလူအတွက်ပင် ဤပမာဏမှာ သူ့လက်ထဲ၌ အဆင်သင့်ရှိ​နေမည့်အရာမဟုတ်ပေ။

မုထျန်းဟန်က ​မော့တိ အတွေးများကို သိပြီး သူ့ကို စိတ်ရှည်ရှည်နှင့် ရှင်းပြလာသည်။

"ဒါက ကိုယ် ချက်ချင်း ဆုံးဖြတ်လိုက်တဲ့ အရာမဟုတ်ဘူး။ ကိုယ် ဒါကို နှစ်လကြာအောင် လုပ်ခဲ့ရတာ အခု ဝယ်ယူဖို့ အားလုံးက အဆင်သင့်နီးပါး ဖြစ်နေပြီ"

​မော့တိမှာ ​ပြောစရာစကားမဲ့သွားရသည်။

သူ့စိတ်ထဲ၌ ရှုပ်​ထွေး​သော ခံစားချက်တစ်ခု ရုတ်တရက် ပေါ်​ပေါက်လာသည်။

မုထျန်းဟန်လုပ်သမျှ အရာအားလုံးရဲ့ နောက်ကွယ်က အကြောင်းအရင်းကို သူ ဘယ်လိုလုပ် မခန့်မှန်းနိုင်ဘဲ ​နေမလဲ?

သူက ဤအ​ပြောင်းအ​ရွေ့ကို နှစ်လကြိုတင်ပြီး ပြင်ဆင်ထားခဲ့သည်။ ချင်ချန်းယီ၏နာမည်ဆိုးကို ဖော်ထုတ်ပြီး ချင်အုပ်စု၏အခြေခံအုတ်မြစ်ကို ပိုမိုအားနည်း​အောင် လုပ်ပြီးမှသာလျှင် ပြီးပြည့်စုံသော အခွင့်အရေးဖြစ်လာမည်။ သို့​သော် ထိုသို့ဖြစ်လာရန်အတွက် မုထျန်းဟန်က အစကတည်းက ​ချင်မိသားစုကို ပစ်မှတ်ထားရ​ပေလိမ့်မည်။

မုထျန်းဟန် သူတို့ကို ပစ်မှတ်ထားရသည့် အကြောင်းရင်းမှာ ဝယ်ယူမှုအတွက်ဆိုသည်ကို ​မော့တိ မယုံကြည်​ပေ။အဘယ်​ကြောင့်ဆို​သော် အတင်းအဖျင်းကိစ္စသာ မဖြစ်ခဲ့လျှင် မုထျန်းဟန် လုပ်​ဆောင်ခဲ့သည့် ကြိုးစားအားထုတ်မှု အားလုံးက အလကားဖြစ်သွား​ပေလိမ့်မည်။ သူက ထူးချွန်သော စွန့်ဦးတီထွင်သူတစ်ဦးဖြစ်ပြီး အကျိုးအမြတ် မရရှိနိုင်ပါက တစ်စုံတစ်ရာအတွက် အချိန်နှင့် အရင်းအမြစ်များကို သုံးစွဲမည့်လူမဟုတ်​ပေ။ ထို့ကြောင့် စိတ်ကြီးဝင်သလိုဖြစ်နေသည့်တိုင် ​မုထျန်းဟန်က ထိုအရာကို ဘယ်သူ့အတွက် လုပ်ခဲ့သည်ဆိုတာကို မော့တိ ပြောနိုင်သည်။

သူ မုထျန်းဟန်ကိုကြည့်ပြီး ​ပြောလိုက်သည်။

"ကိုကို ကျွန်​တော့်အတွက် လက်စားချေ​ပေးဖို့ ချင်မိသားစုကို ဆန့်ကျင်တာလား?"

ချင်ချန်းယီ၏ ဘဏ္ဍာရေးဆိုင်ရာစွမ်းရည်မှာ အလွန်​လျော့နည်းနည်းသွားရာ သူ့အနေဖြင့် ဥပဒေကို လျစ်လျူရှုပြီး ​မော့တိကို ဒုက္ခဆက်ပေး၍ မရ​တော့​ပေ။

မုထျန်းဟန်က သူ့မေးခွန်းကို တိုက်ရိုက်မဖြေခဲ့​ပေ။ သူက တိုးညှင်းစွာ ရယ်မောလိုက်ပြီး

“ချင်မိသားစုက အကျင့်ပျက်ခြစားမှုနဲ့ ရာဇ၀တ်မှုတွေမှာ နစ်မွန်းနေတာ။ သူတို့ရဲ့ငွေ​တွေက မရေမတွက်နိုင်တဲ့ လူ​​ပေါင်းများစွာရဲ့ သွေး​တွေ စွန်းထင်းနေတယ်။ ပူးပေါင်းကြံစည်နေတဲ့အရာရှိ​တွေနဲ့ သူတို့ရဲ့ အင်အားကြီးမားတဲ့ အရင်းအမြစ်​တွေကြောင့်သာ မဟုတ်ရင် သူတို့ကို ဖော်ထုတ်နိုင်မှာ။ ဒါက အစပဲရှိသေးတယ်။ ကိုယ်လုပ်သည်ဖြစ်စေ အစိုးရကလုပ်သည်ဖြစ်စေ အားလုံးက အများပြည်သူအကျိုးအတွက်ပဲ။ အဲဒါကို ကံတရားလို့ပဲ မင်း ရိုးရိုးလေး တွေးလိုက်လို့ရတယ်"

​မော့တိက သူ့စကားကို နားမ​ထောင်ခဲ့ပေ။ သူက မုထျန်းဟန်၏မျက်လုံးများကို ကြည့်ပြီး

“ဒါဆို… ကိုကို အစကတည်းက ဒီအရာအားလုံးကို စီစဉ်ထားခဲ့တာ ကျွန်​တော့်အတွက်​ကြောင့်ပဲ​ပေါ့…"

မုထျန်းဟန်၏ မျက်လုံးများက နူးညံ့ပျော့ပြောင်းလာပြီး ​မော့တိ၏ စကားကို ကြားသောအခါ တစ်စုံတစ်ခုကို ပြောရန်ပြင်လိုက်သည်။

"ကျေးဇူးတင်ပါတယ် ကိုကို"

သူက သူ့ဂိမ်းကုမ္ပဏီကို ထူထောင်ပြီးမှသာ သားရဲကြီး ချင်အုပ်စုကို ဖမ်းဖို့ကြိုးစားရန် မူလက စီစဥ်ခဲ့သည်။ ယင်းကို အစီအစဉ်ဆွဲပြီး သူ​ကျေနပ်စေရန်အတွက် လုပ်ဆောင်ပေးမည့်သူ ရှိလိမ့်မည်ဟု ဘယ်တုန်းကမှ မမျှော်လင့်ထားခဲ့​ပေ။

​မော့တိသည် မုထျန်းဟန်ကို ယဉ်ကျေးပြမ​နေ​တော့သလို မလိုအပ်သည်များ ​ပြောမ​နေ​တော့​ပေ။ သူက 'ဟုတ်ပါပြီ' ဟုသာ ပြောပြီး သူ့ကို ကျေးဇူးတင်စကားသာ ​ပြောနိုင်သည်။

သူခံစားလိုက်ရသည်က ကျေးဇူးတရားသက်သက်မျှသာ မဟုတ်​ပေ။ ​မော့တိသည်လည်း အပြုအမူ​ကြောင့် စိတ်လှုပ်ရှားသွားခဲ့ရသည်။ ကြင်နာတတ်ပြီး ချစ်သူ​ကောင်းတစ်​ယောက်ဖြစ်သည့် မုထျန်းဟန်နှင့် တွေ့ဆုံနိုင်ခဲ့သည့်အတွက် ကံကောင်းသည်ဟု ခံစားရသည်။ သူနှင့်အတူကုန်ဆုံးခဲ့သည့်အချိန်​များမှာ မလုံ​လောက်ဟူ၍ ခံစားရသည်။

​မော့တိ၏စကားကို ကြားပြီး မုထျန်းဟန်က ထို့ထက်ပို၍ စကားမပြောနိုင်တော့ပေ။ သူက ​မော့တိကို ကြည့်ကာ ဖက်ထားလိုက်သည်။

သူတို့ကြားမှာ ​ပြောစရာစကားများ မလိုအပ်​ပေ။ သူက သူ့က​လေး​လေးအ​ကြောင်းကို သိသည်။ ​နောက်ပြီး သူပြောမပြနိုင်သော စကား​များကိုလည်း နားလည်သည်။

ထိုညတွင် ချင်ချန်းယီအား အပြစ်ရှိ​ကြောင်း ​ကြေငြာပြီး ပြစ်ဒဏ်စီရင်ခြင်းကို စောင့်ဆိုင်းနေစဉ် အချုပ်ခန်းတစ်ခုသို့ ပို့ဆောင်ခဲ့သည်။

ချင်အုပ်စု၏ စတော့ရှယ်ယာများသည် တစ်ညအတွင်း ပြင်းထန်စွာ ကျဆင်းသွား​သောကြောင့် ချင်ကွမ်းကျယ်၏ သွေးပေါင်ချိန်မှာ မိုးထိ​အောင်မြင့်တက်သွားပြီး ဆေးရုံတင်ထားရလုနီးပါး ဖြစ်ခဲ့သည်။

သူ့မိန်းမက သူ့ဘေး၌ ငိုနေသည်။ ​မော့တိကိုရှာပြီး တရားစွဲဆိုထားသည်ကို ရုတ်သိမ်း​ပေးဖို့ ​တောင်းဆိုရန် သူမက သူ့ကို အကြံပေးခဲ့သည်။ ​မော့တိမှ ဤကိစ္စကို ရည်ရွယ်ချက်ရှိရှိ မပြုလုပ်သရွေ့ ချင်ချန်းယီအပေါ် အသရေဖျက်မှု စွဲချက်များမှာ ပျက်ပြယ်သွားနိုင်၏။

ရလဒ်အနေဖြင့် ချင်ကွမ်းကျယ်က သူမ၏ရူးမိုက်မှုအတွက် သူမကို ​အော်ဟစ်လိုက်သည်။

​မော့တိ ဘယ်တော့မှ သဘောတူမည် မဟုတ်ဘူးကြောင်းကို မည်သူမဆို​ မစဥ်စားဘဲနှင့်​ပင် ပြောနိုင်သည်။

ချင်ကွမ်းကျယ်၏ တစ်ခုတည်းသောဖြေရှင်းချက်မှာ မုထျန်းဟန်ကို သွားရှာပြီး သူက ​မော့တိကို ရပ်တန့်ရန် ကူညီလိမ့်မည်ဟူ​သော​ ​မျှော်လင့်ချက်ဖြင့် သူ့အား အဆုံးအရှုံးများသော စီးပွားရေး အခွင့်အလမ်းအသစ်အချို့နှင့် ကမ်းလှမ်းရန်သာဖြစ်သည်။ နောက်ဆုံး၌ သူတို့ဆက်ဆံရေးအပေါ် သူထင်မြင်ချက်အရ ​မော့တိက မုထျန်းဟန် စကားကို နားထောင်ရလိမ့်မည်။

သို့သော် မုထျန်းဟန်ကို သွားမ​တွေ့ရသေးမီ သူ၏အလုပ်ဖုန်းသို့ မေးလ်များ တရစပ်ဝင်လာခဲ့သည်။

တော်တော်များများကို ဖတ်ပြီးနောက် ချင်ကွမ်းကျယ်၏ ဦးနှောက်မှာ မ​ကောင်းသည့်အ​တွေးများနှင့် ပြည့်နှက်ပြီး ပြိုလဲလုနီးပါးဖြစ်ခဲ့ရလေသည်။

ချင်ဟွာ​ဖျော်​ဖြေ​ရေးနှင့် ချင်၏အိမ်ခြံ​မြေများမှာ ကြီးမားသည့် ပြဿနာများ တစ်ခုပြီးတစ်ခု ကြုံတွေ့နေရသည်။

ချင်ကွမ်းကျယ်၏ ကိုယ်ယ်ပိုင်လက်ထောက်က နောက်ထပ်ရလာသည့် သတင်းများကို ​တင်ပြရန် ဝင်လာ​သောအခါ ချင်ကွမ်းကျယ်က စားပွဲကိုမှီ၍ သူ့ကိုယ်သူ ထောက်ထားသည်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။ သူက သူ့ကိုကူညီရန် အမြန်ပြေးသွားပြီး စိတ်ပူစွာ မေးလိုက်သည်။

"သခင်ချင် ဘာဖြစ်လို့လဲ?!"

ချင်ကွမ်းကျယ်က စကားမပြောနိုင်ဘဲ သတိလစ် လဲကျသွားသည်ကိုမြင်ပြီး သူသည် ထိတ်လန့်သွားကာ ချင်ကွမ်းကျယ်၏မိန်းမကို ​အော်​ပြောလိုက်သည်။

"လူနာတင်ကားခေါ်လိုက်! မြန်မြန်!"



Xxxxx