Chapter 164
သန်းတစ်ရာ့ရှစ်ဆယ်...
မော့မိသားစု သူတို့၏ ကိုယ်အင်္ဂါများအားလုံးကို ရောင်းချခဲ့လျှင်ပင် ယင်းပမာဏ၏ ဆယ်ပုံတစ်ပုံမျှပင် မရရှိနိုင်ပေ။
ဤဇိမ်ခံ လောင်းကစား အပျော်စီးသင်္ဘော ပိုင်ရှင်မှာ ကြင်နာသနားတတ်သည့်သူ မဖြစ်နိုင်ပေ။ သူတို့ ကြောက်လန့်နေသော်လည်း ထိုခံစားမှုကို ဖုံးကွယ်ထားသည်။
မော့မိသားစုဝင်များက အလွန်ထိတ်လန့်နေကြသောကြောင့် သူတို့၏ မျက်နှာများမှာ စာရွက်ဖြူများကဲ့သို့ ဖြူဖတ်ပြီး အထိန်းအကွပ်မဲ့စွာ တုန်လှုပ်သွားသည်။ မော့အမျိုးသမီး သုံးယောက်မှာ မျက်တောင်ကော့ဆေးရည်များ ပေကျံသွားသည်အထိ ငိုနေပြီး ကြည့်ရသည်မှာ အတော်လေး ကြောက်စရာကောင်းလှသည်။
မော့အာ့ချမ် သူ့အသံကို တည်ငြိမ်စေရန် အစွမ်းကုန် ကြိုးစားပြီး အစောင့်တွေကို အကျိုးသင့်အကြောင်းသင့် ပြောပြသော်လည်း အားလုံးက သူ့ကို လေကဲ့သို့ သဘောထားကြသည်။
သိပ်မကြာခင်အချိန်တွင် သိုလှောင်ခန်းတံခါးအသေးလေး ပွင့်လာသည်။ ထန်(Tang)ရိုးရာဝတ်စုံကို ဝတ်ဆင်ထားသည့် သက်လတ်ပိုင်းအရွယ် အမျိုးသားတစ်ဦးက သူ့မျက်နှာပေါ်တွင် အပြုံးတစ်ခုဖြင့် လျှောက်လာခဲ့သည်။
ကြွက်သားတောင့်တင်းသော ကိုယ်ရံတော်များက သူ့ကို အရာရှိကျောက်ဟု ချက်ချင်း နှုတ်ဆက်လိုက်သည်။
"မင်းတို့ တာဝန်ကျေတယ်"
အရာရှိကျောက်က ခေါင်းညိတ်လိုက်ပြီး အစောင့်တစ်ယောက်ယူလာသော ထိုင်ခုံပေါ်တွင် ထိုင်လိုက်သည်။ သူ့လက်ထဲ၌ သစ်ကြားသီး နှစ်လုံးကို ကိုင်ထားပြီး မနားတမ်း ဆော့ကစားနေသည်။
"ဒီလူတွေက လောင်းကစားကြွေး သန်း၁၈၀ရှိတဲ့သူတွေလား?"
"ဒါက လိမ်ညာပြီး ထောင်ချောက်ဆင်ခံရတာ! မင်းတို့အားလုံး ငါတို့ကို ထောင်ချောက်ဆင်ပြီး ဖမ်းတာ!"
သက်တော်စောင့်က ပြန်မဖြေရသေးခင်မှာပင် မော့ဝုဟန်က
"မင်းတို့က ဥပဒေကို ချိုးဖောက်နေတာ! ဒါက ရာဇဝတ်မှုမြောက်တယ်! ဥပဒေနဲ့မညီဘူး!"
သူ့မျက်လုံးများက လှောင်ပြောင်ရိပ်တို့ စွန်းနေသော်လည်း အသံမှာ တုန်လှုပ်နေသည်။
"ဥပဒေ?"
အရာရှိကျောက် ဟက်ဟက်ပက်ပက် ရယ်မောလိုက်ပြီး
"မင်းရဲ့ အကြွေးတွေကို ဆပ်ဖို့က ပုံမှန်စည်းကမ်းတစ်ခုပဲ။ အဲဒီထဲမှာ ပြစ်မှုမြောက်တာ ဘာပါလို့လဲ...ဒါ့ပြင် ဒါက ပင်လယ်ဒေသ(high sea)၊ ဘယ်နိုင်ငံရဲ့ ဥပဒေတွေကို ချိုးဖောက်နေလဲဆိုတာ ငါ သိချင်တယ်?"
[high sea-မည်သည့်နိုင်ငံ၏ တရားစီရင်ပိုင်ခွင့် နယ်နိမိတ်အတွင်း၌ ရှိမနေသော ကြားလွတ် ပင်လယ်ဒေသ]
"ပါးစပ်ပိတ်ထားစမ်း”
မော့အာ့ချမ် မော့ဝုဟန်ကို စူးစူးရဲရဲ စိုက်ကြည့်လိုက်ပြီး အရာရှိကျောက်ဘက်သို့ လှည့်ကာ
“မစ္စတာကျောက် တစ်ခုခုကို နားလည်မှုလွဲနေပြီထင်တယ်"
"နားလည်မှုလွဲတာလား..."
"ဟုတ်ပါတယ်။ ကျွန်တော်တို့ ထောင်ချောက်ဆင်ခံရတာပါ။ ကျွန်တော်တို့ တကယ်ကို လောင်းကစားအကြွေး သန်း 180ကို အကြွေး မတင်ခဲ့ဘူး။ ဒီကိစ္စကို သေချာစုံစမ်းနိုင်မယ်လို့ မျှော်လင့်ပါတယ်။ မင်းရဲ့လူတွေက အပြင်က တစ်ယောက်ယောက်နဲ့ လျှို့ဝှက်ကြံစည်ထားတာဖြစ်နိုင်တယ်။ ဒီကိုလာတဲ့ သူတွေအားလုံးကို ဂုဏ်သိက္ခာရှိတဲ့သူတွေလို့ သတ်မှတ်ထားရင် နောက်ပြီး ဒီအကြောင်းသာ ပြန့်သွားရင် မင်းရဲ့ ဖောက်သည်တွေ ဆုံးရှုံးသွားနိုင်တယ်။ ဒါက မင်းရဲ့လုပ်ငန်းကို အကြီးအကျယ် ထိခိုက်သွားနိုင်တယ် မဟုတ်ဘူးလား?"
"ထောင်ချောက်ဆင်ခံရတာ?"
အရာရှိကျောက် မျက်ခုံးပင့်ကာ ရယ်မောလိုက်ပြီး
"မင်းက အရမ်း စကားပြောကောင်းတာပဲ နောက်ပြီး သဘောထားကွဲလွဲအောင် လုပ်တဲ့နေရာမှာလည်း အတော် အရည်အချင်းရှိတယ်။ သနားစရာပဲ… အဲဒါက လုံလောက်အောင် ဆွဲဆောင်မှုမရှိဘူး။ သူတို့ရဲ့ အကြွေးတွေကို ပြန်ရုပ်သိမ်းပေးဖို့ နည်းလမ်းပေါင်းစုံနဲ့ ကြိုးစားခဲ့သူတွေကိုလည်း အများကြီးတွေ့ခဲ့ရဖူးတယ်။ ဒီနေ့ သန်း၁၈၀မပေးရင် မင်းတို့ ဒီသင်္ဘောပေါ်ကနေ ထွက်သွားခွင့်မရမှာ ငါစိုးရိမ်တယ်"
"မင်း ဘာလုပ်မလို့လဲ?!"
ဒုတိယအဒေါ်သည် သူကြည့်ဖူးသော ဇာတ်ကားတချို့ကို သတိရသွားပြီး ထိတ်လန့်စွာ အော်ဟစ်လိုက်သည်။
“ဒါက ဥပဒေကို ဆန့်ကျင်နေတာပဲ! ဥပဒေကို ဆန့်ကျင်နေတာ!”
"ကျွတ်စ်...ဒီအကြွေးကို ဆပ်ဖို့ ရည်ရွယ်ချက်မရှိဘူးထင်တယ်"
အရာရှိကျောက် ပြုံး၍ သက်တော်စောင့်နှစ်ယောက်ကို အချက်ပြလိုက်သည်။
"လက်တစ်ချောင်းက တစ်သောင်း။ ဒီမှာ လူရှစ်ယောက်ရှိတယ်။ အတိုးရှစ်သိန်းကို အရင်ဆုံး ယူရအောင်"
"ဟုတ်ကဲ့”
သက်တော်စောင့်နှစ်ယောက်က ချက်ချင်း ဓားကိုယူပြီး မော့ရှစ်ဟုန်ထံ သွားလိုက်သည်။ တစ်ယောက်က သူ့ကို ကော်လာမှ ဆွဲယူပြီး ကျန်တစ်ယောက်က သူ့လက်ကို ဆုပ်ကိုင်လိုက်သည်။
မော့ရှစ်ဟုန်မှာ မြေပြင်မှ ဆွဲမခံလိုက်ရသောအခါ၌ ကြက်တစ်ကောင်ကဲ့သို့ တုန်ခါနေသည်။ သူ ရုန်းကန်အော်ဟစ်လိုက်သည်။
“ဒါက ရာဇ၀တ်မှုပဲ! မင်းတို့က ရာဇဝတ်မှုကို ကျူးလွန်နေတာ!"
ဓားသည် အပေါ်သို့ မြင့်တက်သွားကာ ပြန်ကျလာပြီး သွေးစွန်းနေသော လက်ချောင်းလေးက မြေပြင်ပေါ်သို့ လိမ့်သွားသည်။
မော့ရှစ်ဟုန် အထိန်းအကွပ်မရှိ ကျယ်လောင်စွာ အော်ဟစ်ငိုကြွေးလိုက်သည်။ သူ့တစ်ကိုယ်လုံး တုန်လှုပ်သွားပြီး မထိန်းချုပ်နိုင်အောင် ကြောက်ရွံ့သွားသည်။
အခြားမော့မိသားစုဝင်များသည်လည်း ထိတ်လန့်တကြား အော်ဟစ်ငိုယိုနေကြသည်။
ဤနေရာမှ ထိခိုက်ဒဏ်ရာ မရရှိဘဲ မလွတ်မြောက်နိုင်ကြောင်း သူတို့ သိသော်လည်း သူတို့ ကြုံတွေ့နေရသည့် အခြေအနေ ဤမျှလောက် ဆိုးဝါးလိမ့်မည်ကို ကြိုမတွေးထားမိပေ။ မြေပြင်ပေါ် လျင်မြန်စွာ လိမ့်ဆင်းလာသည့် အဖြတ်ခံထားရသော လက်ချောင်းကို မျက်မြင်တွေ့လိုက်ရပြီး ရက်စက်ကြမ်းကြုတ်သည့် အမှန်တရားကို ချက်ခြင်း ကြုံတွေ့ခဲ့ရသောကြောင့် သူတို့ ခန္ဓာကိုယ်တစ်ခုလုံး အကြောက်တရားဖြင့် လွှမ်းခြုံသွားသည်။
မော့ဝုဟန်က ကြောက်စိတ်ကြောင့် သေးထွက်ကျခဲ့ပြီး သူ့အောက်တွင် ရေအိုင်လေး ဖြစ်နေသည်။
မော့ဝုဟန် ထိုသို့ဖြစ်နေတာမြင်ပြီး သက်တော်စောင့်က သူ့ကို နောက်ထပ် သားကောင်အဖြစ် ရည်ရွယ်ပြီး သူ့ဆီ တိုးလာသည်။ မော့ဝုဟန်မှာ မျက်ရည်များနှင့် နှပ်ချေးများကျကာ အော်ဟစ်ရုန်းကန်ပြီး သူ့ကို ကင်းလွတ်ခွင့်ပေးရန် အရာရှိကျောက်ထံ အသနားခံလိုက်သည်။
"အရာရှိကျောက် ခင်များက လူကောင်းပဲကို ကျေးဇူးပြုပြီး ချမ်းသာပေးပါ။ ကျေးဇူးပြုပြီး တောင်းဆိုပါတယ်! ကျွန်တော်တို့ ပြန်ပေးဆပ်ပါ့မယ်! ပြန်ပေးဆပ်ပါ့မယ်! ကျွန်တော်တို့ ခင်များကို ပြန်ပေးဆပ်ဖို့ ဘာအလုပ်မဆို လုပ်ပါ့မယ်! ကျေးဇူးပြုပြီး ကျွန်တော်တို့ လက်တွေကို မဖြတ်ပစ်ပါနဲ့!"
မော့အာ့ချမ်မှလွဲ၍ ကျန်လူများအားလုံးသည် ဒူးထောက်ကာ အသနားခံကြသည်။
“ဟုတ်ပါတယ်။ မင်းကိုပြန်ဆပ်ဖို့ မင်းရဲ့ကျွန် ဖြစ်ပေးပါ့မယ်! ကျေးဇူးပြုပြီး ငါတို့ကို ချမ်းသာပေးပါ ချမ်းသာပေးပါ..."
အရာရှိကျောက်၏ မျက်လုံးများက မော့မိသားစုဝင်များကို ဖျတ်ကနဲ လှည့်ကြည့်ကာ ပြုံးလိုက်သည်။ ထို့နောက် မော့အာ့ချမ်ကိုကြည့်ကာ သက်တော်စောင့်များကို လက်ဟန်ခြေဟန်ဖြင့် ပြလိုက်သည်။
သက်တော်စောင့်နှစ်ယောက်သည် မော့ဝုဟန်ကို လွှတ်လိုက်ပြီး မော့အာ့ချမ်ထံ သွားလိုက်သည်။ တစ်ယောက်က သူ့ကို ဖိထားပြီး နောက်တစ်ယောက်က ဓားကို မြှောက်လိုက်သည်။ မော့အာ့ချမ် စာရွက်တစ်ရွက်ကဲ့သို့ ဖြူဖျော့သွားကာ သူ့ကြောက်ရွံ့မှုကို ဖုံးကွယ်မထားနိုင်တော့ပေ။
"အား!!!"
ဓားကျလာသည်နှင့်အမျှ မော့အာ့ချမ် အော်ဟစ်လိုက်သည်။
အရာရှိကျောက်က သူ့လက်ထဲရှိ သစ်ကြားသီးများကို ဆော့ကစားနေရင်း မော့မိသားစုဝင်များကို ကြည့်ကာ ပြောလိုက်သည်။
“ရိုးရိုးသားသားပြောရရင် ငါက ကျိုးကြောင်းမဆီလျော်တဲ့လူမဟုတ်ဘူး။ ဒီအကြွေးကို မင်းတို့ဆပ်နိုင်သရွေ့ မင်းတို့လက်ချောင်းတွေ၊ ခြေချောင်းတွေ၊ မျက်လုံးတွေ၊ ကျောက်ကပ်တွေ၊ အစာအိမ်နဲ့ တခြားဘာကိုမှ ထိမှာမဟုတ်ဘူး"
မော့မိသားစုဝင်များ ယခင်ကထက်ပင် ပို၍ တုန်လှုပ်သွားသည်။
ဒီလူ…ဒီလူက သူတို့လက်ချောင်းတွေအပြင် ဒီထက်ပိုပြီး အခြားအရာတွေကိုလည်း ဖြတ်ပစ်အုံးမယ်ပေါ့!!!
"ဒါပေမယ့် ဒီပိုက်ဆံတွေကို မင်းတို့ပြန်ဆပ်နိုင်မယ်ဆိုတာ ငါမယုံဘူး။ ဟွာရှားရဲ့ မော့မိသားစုက ပြိုလဲခဲ့တာ ကြာပြီ ဟုတ်တယ်မလား? သန်း၂၀ကို ပြန်ဆပ်ဖို့တောင် မဖြစ်နိုင်ဘူး။ ဒါဆို သန်း၁၈၀ကို မင်းတို့ ဘယ်လိုပြန်ဆပ်မလဲ?"
အရာရှိကျောက်က ခေါင်းယမ်းပြီး လှောင်ပြုံးပြုံးလိုက်သည်။
"ငါ မင်းတို့ကို ပြန်လွှတ်ပေးမယ်လို့ တွေးနေရင်တော့ အဲဒါက မဖြစ်နိုင်တဲ့ မျှော်လင့်ချက်ပဲ။ ဒါပေမဲ့ အဲဒါက မင်းတို့ကို အသက်ရှင်ခွင့် မပေးဘူးလို့ ငါ မဆိုလိုဘူး။ တကယ်လို့ မင်းတို့သာ အမိန့်နာခံပြီး အကြွေးတွေကို ပြန်ဆပ်ဖို့ စိတ်ဆုံးဖြတ်ထားတယ်ဆိုရင် ကောင်းပြီ ငါ မင်းတို့ကို နည်းလမ်းတစ်ခုပေးမယ်"
"အဲဒါက ဘာလဲ? အရာရှိကျောက် ပြောသာပြောလိုက်ပါ။ မင်း ငါတို့ လက်တွေ ခြေတွေကို မဖြတ်ပစ်ဘဲ ကိုယ်အင်္ဂါတွေကို မယူသရွေ့ ငါတို့ ဘာမဆို လုပ်ပေးပါ့မယ်။ ငါတို့ ဘယ်အလုပ်မျိုးကိုမဆို လုပ်ပေးပါ့မယ်! ငါတို့ မင်းရဲ့အခိုင်းစေတွေ ဖြစ်ပေးပါ့မယ်! အရာရှိကျောက် ကျေးဇူးပြုပြီး..."
"မင်းတို့ ကျွန်ခံစရာ မလိုပါဘူး"
အရာရှိကျောက် မော့ရှစ်ဟုန်ကို ယုတ်မာသော အပြုံးဖြင့် ကြည့်ကာ
"ငါက သွေးအေးတဲ့သူ မဟုတ်တဲ့အတွက် အကြွေးပြန်ဆပ်ဖို့ မင်းတို့လုပ်နိုင်တဲ့ အလုပ်တာဝန်တွေကို စာရင်းပြုစုထားတယ်။ မင်းတို့ တာဝန်တစ်ခုစီကို ပြီးမြောက်တိုင်း မင်းတို့ အကြွေးတင်ထားတဲ့ စုစုပေါင်းငွေပမာဏထဲက သက်ဆိုင်ရာပမာဏကို ငါ နုတ်ပေးမယ်။ ဒါပေမယ့် စည်းကမ်းတစ်ခုတော့ရှိတယ်။ နေ့တိုင်း မင်းတို့ ၂သိန်း ပြန်ဆပ်နိုင်ရမယ်။ ဒါမှမဟုတ်ရင် မင်းတို့ရဲ့ လက်ချောင်းတွေထဲက တစ်ချောင်းကို ငါ ဖြတ်ရလိမ့်မယ်။ ဒီကိစ္စနဲ့ ပတ်သက်ပြီး ငါက မရက်စက်ပါဘူး ဒါကြောင့် မင်းတို့ထဲက ဘယ်သူက လက်ချောင်းဖြတ်ခံရမလဲဆိုတာကို မင်းတို့ကိုယ်တိုင် ဆုံးဖြတ်ခွင့်ပေးမယ်"
အရာရှိကျောက် လက်ခုပ်တီးလိုက်ပြီး သူ့နောက်ရှိ သက်တော်စောင့်က စာရွက်တစ်ရွက်ကို မော့မိသားစုဝင်များထံ ထုတ်ပြလိုက်သည်။
မော့ရှစ်ဟုန် ၎င်းကို ကောက်ယူကြည့်လိုက်ပြီးနောက် သူ့မျက်နှာသည် ဒေါသကြောင့် နီရဲလာသည်။
ဒီလူက လူမဆန်ဘူး! လူလို့တောင် ခေါ်ဖို့ မထိုက်တန်ဘူး! သူက တိရစ္ဆာန်ထက် ဆိုးတယ်!
ဘယ်သူက ဒီလိုမျိုး ရက်စက်နိုင်မှာလဲ?!
အခြားသူများလည်း ထိုစာရွက်ကို ကြည့်လိုက်ပြီး သူတို့အားလုံး မျက်နှာမှာ မည်းမှောင်သွားသည်။ သူတို့က အမုန်းတရားကြောင့် တုန်လှုပ်နေပြီး ငိုယိုကာ အရာရှိကျောက်ကို ညစ်ညမ်းသောစကားများဖြင့် ဆဲရေးလာကြသည်။
“မင်းက လူမဟုတ်ဘူး။ မင်းက တိရစ္ဆာန်ပဲ! ကောင်းကင်ဘုံက မျက်ကွယ်ပြုနေတယ်! မင်း အသေဆိုးနဲ့ သေလိမ့်မယ်!"
ဘယ်လိုပဲဖြစ်နေပါစေ စာရင်းပြုစုထားသော အရာများက အလုပ်တာဝန်များ မဟုတ်ပေ။ ထိုအရာက သူတို့ကို သတ်ရန် ရိုးရှင်းသည့် နည်းလမ်းများပင်။
ရိုက်နှက်မှု – ယွမ်တစ်သောင်း
ကြမ်းတမ်းပြင်းထန်သော စိတ်ဝေဒနာရှင်တစ်ဦးနှင့် ချုပ်နှောင်ခြင်း - ယွမ်တစ်သောင်း
အစာနှင့်ရေမပါဘဲ ၃ ရက် ချုပ်နှောင်ခြင်း - ယွမ်နှစ်သောင်း
လျှပ်စစ်ရှော့တိုက်မှုအပိုင်း - ယွမ်နှစ်သောင်း
လက်ချောင်းဆယ်ချောင်းကို သံအပ်ဖြင့် ထိုးခြင်း - ယွမ်နှစ်သောင်းခွဲ
အလုပ်တစ်ခုစီကို အပတ်တိုင်း အနည်းဆုံး တစ်ကြိမ် ပြီးအောင်လုပ်ရမည်။ မဟုတ်လျှင် လူတိုင်းက ၎င်းတို့၏ ကြွေးမြီများအတွက် လုပ်ခလစာများမရရှိနိုင်ဘဲ သုံးကြိမ်တိုင်တိုင် ပြုလုပ်ရန် ဖိအားပေးခံရပေမည်။
ထို့အပြင် အစားအသောက်နှင့် အိမ်သာသုံးခြင်း အပါအဝင် သူတို့ပေးဆောင်ရမည့် အတိုးနှုန်းလည်း ရှိသေးသည်။ ဒီနေရာမှ ကင်းလွတ်ခွင့်ရရန် ခွေးတစ်ကောင်ကဲ့သို့ ဒူးထောက်ကာ အရိုအသေပြု တောင်းရမ်းပြီး ဟောင်ရလိမ့်မည်။
အရာရှိကျောက်က လူမဟုတ်ပေ။ တိရစ္ဆာန်တွေပင် သူ့ထက်သာသည်။
လူတစ်ယောက်က ဘယ်လိုလုပ် ဒီလိုမျိုးရက်စက်နိုင်မှာလဲ?! ဒီလိုရက်စက်မှုမျိုး! ဒီလိုညှဉ်းပန်းနှိပ်စက်မှုတွေကို ဘယ်သူက ခံနိုင်ရည်ရှိမှာလဲ?! ဘယ်သူက ခံနိုင်ရည်ရှိမှာလဲ?!!!
ဘယ်သူလဲ?
မော့တိပင်။
မော့တိသည် အရာအားလုံးကို သူကိုယ်တိုင် ခံနိုင်ရည်ရှိရုံသာမက သူခံစားခဲ့ရသည်များက အဆပေါင်းများစွာ ပိုဆိုးခဲ့သည်။ ထို့အပြင် အဆုံးမရှိသော နှိပ်စက်ညှဉ်းပန်းမှု၌ သူနှင့်အတူ အလှည့်ကျခံမည့်သူ မရှိခဲ့ပေ။ မော့တိ တစ်ယောက်တည်း သည်းခံနေရချိန်တွင် မော့မိသားစုဝင်များက နာကျင်မှုကို အချင်းချင်း မျှဝေခံစားနိုင်ရန် တစ်ယောက်နှင့်တစ်ယောက် ရှိနေသေးသည်။ သူနှင့် ယှဉ်လျှင် သူတို့က သက်သာပါသေးသည်။
မော့မိသားစုဝင်များမှာ ငြင်းခုံလိုစိတ် မရှိတော့ပေ။ ထိုသို့မဟုတ်လျှင် သူတို့ မငြင်းခုံရဲတာ ဖြစ်နိုင်သည်။ အသတ်ခံရရန် စောင့်ဆိုင်းနေသော ငါးများကဲ့သို့ပင် ဓါးများ ကိုင်ဆောင်ထားသည့် တောင့်တင်းသော အမျိုးသားများက သူတို့ကို ဝန်းရံထားကြသည်။
သူတို့ မည်သည့်အလုပ်တာဝန်များကိုမှ မလုပ်ချင်သော်လည်း မလုပ်လျှင် ပိုဆိုးသော ဆက်ဆံမှုများနှင့် ရင်ဆိုင်ရပေလိမ့်မည်! လက်ချောင်းများကို ဖြတ်လိုက်ပြီးနောက် ခြေချောင်းများ၊ သရက်ရွက်၊ အစာအိမ်၊ ကျောက်ကပ်များအထိ အဖြတ်ခံရလိမ့်မည်။
သူတို့ မသန်မစွမ်း မဖြစ်ချင်သကဲ့သို့ သေသွားမည်ကိုလည်း ပိုလို့တောင် မဖြစ်ချင်ပေ။
ဤကိစ္စက ငွေနှင့်မသက်ဆိုင်ကြောင်းကို သူတို့ အခု အပြည့်အဝနားလည်လာသည်။ သူတို့ အကြွေးတွေကို ကျေအောင် ဆပ်ချင်သည်ဖြစ်စေ မဆပ်ချင်သည်ဖြစ်စေ အရာရှိကျောက်က သူတို့အပေါ ထိုစည်းမျဉ်းများကို ဆက်လက် ကျင့်သုံးနေမည်ပင်။
အရာရှိကျောက်က သူ့လက်ထဲရှိ သစ်ကြားသီးများကို ဆော့ကစားလျှက် ဒေါသ၊ မုန်းတီးမှု၊ မျှော်လင့်ချက်မှုတွေနှင့် ပြည့်နှက်နေသော်လည်း လက်တုံ့မပြန်ရဲသည့် သူတို့၏မျက်လုံးများကို ကြည့်ကာ သူ ပြုံးလိုက်မိသည်။
"မင်းတို့ စည်းမျဥ်းစည်းကမ်းတွေကို နားလည်လို့ ဝမ်းသာပါတယ်။ နောက်ထပ် အလေးပေးပြောချင်တာ တစ်ခုရှိသေးတယ်။ ဒီငွေပေးချေမှုနည်းလမ်းအရ နေ့တိုင်းလုပ်ဖို့လိုတဲ့ အနိမ့်ဆုံးပမာဏကို လုပ်နိုင်မယ်ဆိုရင် ဒီနေ့ကစပြီး ငါးနှစ်တိတိမှာ မင်းတို့ရဲ့အကြွေးနဲ့ အတိုးတွေအားလုံးကို ဆပ်နိုင်မှာပါ။ လူတိုင်း ကြိုးစားကြပါ၊ မင်းတို့ရဲ့အနာဂတ်က တောက်ပနေပါသေးတယ်!"
အရာရှိကျောက် ပြုံးပြီး ဆက်ပြောသည်။
"ဟုတ်ပြီ အခု ငါတို့ ရှင်းပြီးသွားပြီဆိုတော့ စလိုက်ကြရအောင်။ လစာအများဆုံးရတဲ့ အလုပ်နဲ့ စတင်ရမလား? မင်းတို့ထဲက ဘယ်သူအရင်ဆုံးသွားမလဲ? မဲနှိုက်ချင်လား ဒါမှမဟုတ် ဘယ်သူအနစ်နာခံပြီး လုပ်ချင်လဲ?"
Xxxxxxx