အပိုင်း ၁၆၇

Chapter 167



တစ်ချိန်တည်းမှာပင် သူ နောက်ထပ်နောင်တရသည့်အရာတစ်ခု ရှိ​သေးသည်။

စုန့်ယွီအ​ပေါ် သူ မည်ကဲ့သို့ ဆက်ဆံခဲ့သည်ကို နောင်တရသည်။

သူသည် အမြဲတမ်း သူရဲဘောကြောင်ပြီး လူလိမ်လူညာလည်း ဖြစ်ခဲ့သည်။ သို့ပေမယ့် သူ စုန့်ယွီကို ရိုးရိုးသားသား သဘောကျခဲ့သည်။

အစပိုင်း၌ သူ စုန့်ယွီကို သူ၏လျှို့ဝှက်ချစ်သူဖြစ်​လာ​စေရန် လှည့်ဖြားခဲ့ပြီး သူသေဆုံးပြီးနောက် စုန့်ယွီက သူ့ချစ်သူဖြစ်ကြောင်း ထုတ်မပြရဲခဲ့ပေ။ စုန့်ယွီကို သူ၏အသက်မွေးဝမ်းကြောင်းအတွက် ခြေနင်း​ကျောက်အဖြစ်ပင် အသုံးချခဲ့သည်။ ပြန်တွေးကြည့်လျှင် သူသည် အမှန်တကယ်ကို ကိုယ့်ကျင့်သိက္ခါညံ့ဖျင်းလွန်းခဲ့​သည်။

ထိုအချိန်တွင် သူ၏အမွေ ဆုံးရှုံးမည်ကို စိုးရိမ်နေသော်လည်း အားလုံးထက် ​မော့လျှို​ကွေ့ သူ့ကို မုန်းတီးလာမည်ကို စိုးရိမ်နေခြင်းဖြစ်သည်။

သူ့စိတ်ထဲတွင် ​မော့လျှို​ကွေ့က ညီမတစ်ယောက်ဖြစ်ရုံသာမက သူမသည် နတ်ဘုရားတစ်ပါးလည်း ဖြစ်သည်။ သူ၏ 'နတ်ဘုရား' သည် သူ့ကို မကြိုက်လျှင် သူ့အပေါ် ကောင်းကင်ကြီး ပြိုကျလာသကဲ့သို့ ဖြစ်​ပေလိမ့်မည်။

သို့သော် ဤဘဝတွင် သူ၏လျှို့ဝှက်ချက်များကို ဖော်ထုတ်ခံရပြီးနောက် လက်စားချေရန်အတွက် စကားဖြင့်ပြောမပြနိုင်သော အရာများကို သူ လုပ်ဆောင်ခဲ့သည်။ နိဂုံးချုပ်အားဖြင့် သူသည် မူလအစမှစ၍ လူကောင်းတစ်ယောက် မဟုတ်ပေ။ 'မန္တာန်' သည် သူ၏ မရိုးသားမှုနှင့် မှောင်မိုက်သော အတွေးများကို ပြင်းထန်ချဲ့ကား​ပေးရုံသာဖြစ်သည်။ မည်သို့ပင်ဆို​စေကာမူ သူသည် အပြစ်ကင်းစင်သူ မဟုတ်​ပေ။ ထို့အပြင် စုန့်ယွီနှင့် ဘယ်​သောအခါမျှ လိုက်ဖက်မညီနိုင်​ခဲ့ပေ။

အခု စုန့်ယွီ ပိုပျော်နေရပေလိမ့်မည်။ သူ့ကို ဆွဲဆောင်နိုင်သော ပိုးပန်း​နေသူများလည်း ​သေချာ​ပေါက်ရှိ​နေမည်ဖြစ်ပြီး သူတို့အားလုံးသည် သူ့လိုမျိုး သူရဲဘောကြောင်သူနှင့် မတူဘဲ သူ့ကိုလည်း ​ကောင်းမွန်စွာ ဆက်ဆံ​ပေးကြ​လိမ့်မည်။

သူ့ညီငယ်လေးအတွက်မူ မုထျန်းဟန်က သူ့အပေါ် အမြဲတမ်း ကောင်းလိမ့်မည်ဟု မျှော်လင့်ထားပြီး ဖြစ်နိုင်လျှင် သူ့အတိတ်ဘဝကို မေ့ပစ်လိုက်ခြင်းက သူ့အတွက် ပိုကောင်း​လိမ့်မည်။ နောက်ဆုံးအ​နေဖြင့် သူ ဖြတ်သန်းခဲ့ရသည့် အရာတွေကို ဘယ်သူ့ကိုမျှ မတွေ့ကြုံ မခံစား​စေချင်​ပေ။ ထိုကိစ္စများက မှတ်ဥာဏ်များအဖြစ်သာ တည်ရှိနေမည်ဆိုလျှင်တောင် ထိုအရာသည် နှိပ်စက်ညှဉ်းပန်းမှု ဖြစ်နေ​တုန်းပင်။

...........


​မော့မိသားစု သူတို့ ထောင်ချောက်ထဲသို့ ကျရောက်ပြီးသည့်အချိန်မှစ၍ ​မော့တိ အတိတ်ကို ပြန်သတိရလာခဲ့သည်။

အတိတ်တွင် ဖြစ်ပျက်ခဲ့သည်များကို သူ့မှတ်ဥာဏ်များ၏ အနက်ရှိုင်းဆုံးနေရာ၌ ပိတ်​လှောင်ထားခဲ့သည်။ သူ၏နေ့ရက်များကို သူ၏ အသက်မွေးဝမ်းကြောင်း အလုပ်များဖြင့် ကုန်ဆုံး​စေခဲ့ပြီး မုထျန်းဟန်နှင့် သူ၏အချစ်အိမ်​လေးတွင် ပျော်မွေ့နေခဲ့သည်။

သူ၏ဂိမ်းကုမ္ပဏီမှာ ပွဲဦးထွက်ထုတ်ကုန်ပစ္စည်းဖြစ်သည့် Infinite Life နှင့်မတူ ဈေးကွက်သို့ တရားဝင် ဝင်ရောက်လာခဲ့သည်။ ​နောက်လာမည့်ဂိမ်းအတွက် လက်ရှိတွင် စာရင်းသွင်းသူ​ပေါင်း တစ်ရာတစ်ဆယ့်ကိုးသန်းကို စုဆောင်းထားရှိပြီး စာရင်းသွင်းသူ အများဆုံး စံချိန်ကို ချိုးဖျက်နိုင်ခဲ့သည်။

ပရိတ်သတ်များက အဆုံးမဲ့ဘဝကို အချိန်ပို​စောစွာ ထွက်ရှိလာ​စေရန်အတွက် သူတို့၏ဝဘ်ဆိုဒ်သို့ နေ့စဉ်ဝင်ရောက်ကြည့်ရှုပြီး အလျင်အမြန်ပြုလုပ်ရန် တိုက်တွန်းခဲ့ကြသည်။

ဂိမ်းပြိုင်ပွဲ ပြီးဆုံးသွားသည့်အချိန်မှစ၍ မူပိုင်ခွင့်များကြောင့် ဂိမ်းများကို အွန်လိုင်း​ပေါ်တွင် ကစား၍မရရှိနိုင်တော့​ပေ။ ပရိသတ်များ ​ကျေနပ်​ချွေးသိပ်နိုင်​စေရန် ယခင်အခန်းများကိုပင် မကစားနိုင်ဘဲ အသစ်ထွက်ရှိရန်အတွက် နာကျင်စွာစောင့်ဆိုင်းခဲ့ရသည်။

​​မော့တိ ပို့စ်များကို ဖတ်ပြီး ပြုံးလိုက်မိသည်။ တရားဝင် ဂိမ်းကို ဖြန့်ချီပေးမည့်ရက်မှာ ဇူလိုင် ၁၅ရက်​နေ့ဖြစ်​ကြောင်းနှင့် ပရိသတ်တွေ စောင့်မျှော်​နေ​စေရန် တစ်ခုခုကို Weibo​ပေါ်၌ ပို့စ်တင်​ပေးရန် ​ကျောက်ချွင်ကို ပြောခဲ့သည်။

သူတို့ထုတ်လုပ်သည့်ဂိမ်းပင်ဖြစ်​စေ ကုမ္ပဏီမှ ကိုယ်တိုင်ထုတ်လုပ်သည်ဖြစ်​စေ လူတော်တော်များများမှာ သူတို့၏ အောင်မြင်​နေမည့်အနာဂတ်ကို ကြိုမြင်နိုင်ပါသည်။ နှစ်နှစ်အတွင်းတွင် ​မော့တိ၏ ဂိမ်းကုမ္ပဏီက ဟွားရှား၏ ထိပ်တန်းကုမ္ပဏီများထဲမှ တစ်ခုဖြစ်လာပြီး ယခင်ရှေ့ကုမ္ပဏီအများအပြားကို ကျော်တက်သွားလိမ့်မည်ဟု ကြိုတင်​ခန့်မှန်းထားကြသည်။

ယင်းထုတ်ပြန်ချက်က အင်တာနက်ပေါ်တွင် အခြားဂိမ်းကုမ္ပဏီများ၏ ပရိသတ်များထံမှ သူတို့၏ဝေဖန်မှုများကို ထုတ်ဖော်ပြောဆိုသည့် ကန့်ကွက်မှု လှိုင်းလုံးများ ဖြစ်ပေါ်စေခဲ့သည်။ ​မော့တိ ကသိက​အောက်နိုင်စွာ ရယ်လိုက်​သော်လည်း သူ မငြင်းခဲ့​ပေ။ နောက်ဆုံး၌ ကြီးစွာ​သောဒုက္ခမျိုးစုံနှင့်ပင် အတိတ်ဘဝတွင် သူ၏ကုမ္ပဏီမှာ ဟွားရှားရှိ ထိပ်တန်းဂိမ်းကုမ္ပဏီသုံးခုထဲမှ တစ်ခုဖြစ်လာခဲ့​သေးသည်။

ဤဘဝတွင် သူ၏ပန်းတိုင်သည် ဟွာရှားတွင်သာမက ကမ္ဘာကြီးအတွက်လည်း အကန့်အသတ်မရှိတော့ပေ။

နှစ်ကုန်ဆုံးခါနီးလာသည်နှင့်အမျှ စာမေးပွဲပေါင်းများစွာနှင့်အတူ ကျင်းသာ့ကျောင်းသားတစ်​ယောက်ဖြစ်ရခြင်း၏ အလုပ်တာဝန်က ပိုမိုလေးလံလာခဲ့သည်။ ​မော့တိ သူ့အစ်ကိုနှင့် ​ကောင်း​ကောင်းမွန်မွန် ချိန်းတွေ့ရန် အလုပ်များလွန်းနေခဲ့သည်။ ထို့ကြောင့် စာမေးပွဲနောက်ဆုံးနေ့တွင် သူ စာသင်ခန်းထဲမှ အပြေးအလွှား​ထွက်ကာ အမည်း​ရောင် Maybach ကားတစ်စီး စောင့်နေသည့် တံခါးဆီသို့ တည့်တည့်​လျှောက်သွားခဲ့သည်။

"ကိုကို...အမ်"

​မော့တိ အ​မောမ​ပြေ​သေးခင်၌ပင် သူ အားပြင်းပြင်းဖြင့် ဆွဲပွေ့ဖက်ခြင်းခံခဲ့ရပြီး ပြင်းထန်စွာ အနမ်းခံလိုက်ရသည်။

သူ အစပိုင်းတွင် အံ့အားသင့်သွားပြီးနောက် အနမ်းများကြား နစ်မွမ်းသွားပြီး ​မော့တိ မုထျန်းဟန်၏လက်မောင်းများကို မမြင်မစမ်းဖြင့် ပွတ်သပ် ပွေ့ဖက်ကာ တက်ကြွစွာ တုံ့ပြန်ခဲ့သည်။

အချိန်အတော်ကြာ ငြိမ်သက်နေခဲ့သော မုထျန်းဟန်က သူ၏ထိန်းချုပ်ထားမှုကို ဆုံးရှုံးခါနီးဖြစ်နေ​ပေပြီ။ သူ့ကို ပြင်းပြင်းထန်ထန် နမ်းပြီးနောက် ​မော့တိ၏ ခေါင်းကို ညင်သာစွာ ပုတ်လိုက်ပြီး တိုးတိုးလေးပြောလာသည်။

"ကိုယ် မင်းကို အရမ်းအလိုလိုက်ထားလို့ ကိုယ့်ကိုယ်ကို အထင်ကြီးမ​နေနဲ့ ဒါမှမဟုတ် ကိုယ် တစ်ခုခုလုပ်လိုက်ရမလား"

"ကျွန်​တော် မကြောက်ပါဘူး" ​

မော့တိ သူ့ခေါင်းကို ​မော့လိုက်ပြီး ​နောက်​ပြောင်ကျီစယ်လိုစွာဖြင့် မုထျန်းဟန်၏ Adam's apple (လည်စေ့)ကို စုပ်ယူလိုက်သည်။ မုထျန်းဟန်၏ နှလုံးသား ကူကယ်ရာမဲ့စွာ နူးညံ့ပျော့ပျောင်းသွားပြီး သူ့မျက်လုံးများက ​ပျော်ရွှင်မှု​ကြောင့် တောက်ပနေသည်။ မုထျန်းဟန် ကိုယ်ကို​ စောင်းလိုက်ပြီး မော့တိ၏လည်ပင်းတွင် အနီရောင်ရင့်ရင့် ကိုက်ရာတစ်ခုကို​ ပေးလိုက်သည်။

"နည်းနည်း​လောက် အပြစ်​ပေးတာ” ​

မော့တိ၏ မျက်လုံးများ ပြူးကျယ်သွားသည်။ အခုက နွေရာသီဖြစ်ပြီး သူ အဲဒါကို ဖုံးထားလို့မရနိုင်​ပေ။

​မော့တိ၏ မျက်နှာ ရှားရှားပါးပါး အလွန်အံ့အားသင့်သွားသည်ကို ကြည့်ပြီး မုထျန်းဟန် ရယ်မောလိုက်သည်။ သူ့ဆံပင်တွေကို ပွတ်သပ်ပြီး ပါးပြင်ကို နမ်းလိုက်ကာ

“အရမ်း အံ့ဩသွားတယ်​ပေါ့။ ဘယ်သူကမှ အဲဒီအ​ကြောင်း မေးမှာမဟုတ်ပါဘူး"

​မော့တိ မုထျန်းဟန်၏ လည်ပင်းကို မယုံနိုင်လောက်အောင် ဖမ်းကိုင်လိုက်ပြီး လက်စားချေသည့်အ​နေဖြင့် ကိုက်ရာတစ်ခုကို ချန်ထားလိုက်သည်။

“တစ်ယောက်​ယောက်က မေးရင် ခြင်ကိုက်တယ်လို့ပဲ ကျွန်​တော်က ပြောလိုက်မှာ"

"ဟုတ်ပါပြီ ဟုတ်ပါပြီ။ ကိုယ်က ကိုယ့်က​လေး​လေးတစ်​ယောက်တည်းကိုပဲ ကိုက်တဲ့ ခြင်ကြီးပါ"

မုထျန်းဟန် ပြုံး၍ ယုတ်မာသည့်အသံဖြင့် မော့တိ၏ နားရွက်များ နီရဲသွား​ပြီး ရှက်သွား​အောင် ​ပြောလိုက်သည်။

သူ လည်ချောင်းကို ရှင်းလိုက်ပြီး စကားလမ်း​ကြောင်းလွှဲလိုက်သည်။

“ကိုကို ဦး​လေးစုန့်က ဒီည ညစာစားဖို့ လာလိမ့်မယ်။ ​​ကျွန်​တော်တို့ရဲ့ အချက်အပြုတ် စွမ်းရည်ကို ချပြသင့်လား"

"အဲဒီအကြောင်းနဲ့ ပတ်သက်ပြီး လိုင်သယ်စစ် သူ ဒီနေ့အတွက် အဓိကစားဖိုမှူး လုပ်ချင်တယ်လို့ ကိုယ့်ကို ပြောတယ်”

မုထျန်းဟန် သံသယများစွာဖြင့် ပြောလိုက်သည်။

"ဟား"

​မော့တိ အလျင်အမြန် ​ခေါင်းခါလိုက်ပြီး

“အဲဒီအကြံ မ​ကောင်းဘူး။ သူ့ကြက်ဥကြော် အရသာက အရမ်းဆိုးတယ်။ ဝက်သားဟင်းချက်နေတုန်းလည်း သူ ဒယ်အိုးကို အမြဲမီး​လောင်​အောင်လုပ်တယ်။ သူ ဦး​လေးစုန့်ကို ကျေနပ်စေချင်တာ နားလည်ပေမယ့် သူ့အဆင့်က အတော်​လေးကို… ​ကြောက်စရာ​ကောင်းလွန်းတယ်"

​မော့တိ လိုင်သယ်စစ်အတွက် သက်ပြင်းချလိုက်သည်။

မုထျန်းဟန် ပြုံးပြီး

“ဟုတ်ပါပြီ သူ့ကို ကြိုးစားခွင့်​ပေးလိုက်ပါ။ တကယ်တော့ သူ မီးဖိုချောင်ထဲမှာ လေ့ကျင့်နေတာ နှစ်ပတ်​လောက်ရှိပြီ။ မနေ့က သူ့ကြက်ဥကြော်နဲ့ ငရုတ်သီးစိမ်းဝက်သားက​တော့ စားလို့ရပါတယ်"

"အမှန်တော့…” ​

မော့တိ နည်းလမ်း​ကောင်းကို စဥ်းစားမိသော​ကြောင့် သူ၏ မျက်လုံးများ တောက်ပလာသည်။

“ကိုကို စူပါမားကတ်မှာ အဆင်သင့်လုပ်ထားတဲ့ ဟင်းခတ်အထုပ်တွေ ရှိတယ်မလား။ အဲဒါတွေနဲ့ဆိုရင် အစ်ကိုလိုင်သယ်စစ် ​ကောင်းမွန်တဲ့ ဟင်းလျာတွေကို လုပ်နိုင်တယ်။ အရေးကြီးဆုံးအချက်က အဲဒီဟင်းလျာ​တွေကို ဖန်တီးထားတဲ့သူက သူကိုယ်တိုင်ပဲ​လေ။ အဲဒါက အားလုံးကို ပြင်ပေးမှာ မဟုတ်ဘူးလား"

မုထျန်းဟန် ပြန်​ပြောလိုက်သည်။

“ကိုယ် အဲဒီနည်းလမ်းကို အကြံ​ပေးခဲ့​သေးတယ်။ ဒါ​ပေမယ့် ရိုးသားမှုမရှိဘူးလို့ ပြောပြီး ကိုယ်​ပြောတာကို ငြင်းလိုက်တယ်​လေ"

"ရိုးသားမှု…” ​

မော့တိ ​ပြောစရာ စကားမဲ့သွားသည်။

“ကောင်းပြီ ဒါဆို သူ့ကိုပဲ လွှဲထားလိုက်ရအောင်"

သူတို့ ဗီလာသို့ပြန်ရောက်သောအခါ မီးဖိုချောင်ထဲတွင် အိုးခွက်ပန်းကန်သံများကို ကျယ်​လောင်စွာ ကြားလိုက်ရသည်။ စွမ်းစွမ်းသည် ​မော့တိဆီသို့ ကမူးရှုးထိုး ပြေးလာသည်။ သူ သူ၏နောက်ခြေထောက်များဖြင့် မတ်တပ်ရပ်ကာ သူ၏အမြီးအား မရပ်မနား လှုပ်ယမ်းပြီး ​မော့တိဒူး​ခေါင်းကို ဆွဲထားသည်။

​မော့တိ စွမ်းစွမ်းကို ကောက်ချီလိုက်ပြီး သူ့နှာခေါင်းသေးသေးလေးကို အသာအယာပုတ်လိုက်သည်။

"မင်း ငါ့ကို လွမ်းနေတာလား"

စွမ်းစွမ်းက ဝမ်းသာအားရစွာဖြင့် လျှာကို ထုတ်ပြီး အမြီးကို အားအင်အပြည့်ဖြင့် ဆက်လက်လှုပ်ယမ်း​နေသည်။

လိုင်သယ်စစ်၏ အဆမတန် သတိပေး​ဖော်ပြမှုများကြောင့် စုန့်ယွီ၏ အကြိုက်ဆုံး ဟင်းလျာများမှာ ငါး​ပေါင်းအစပ်၊ ပုဇွန်စိတ်ကြော် နှင့် ဝက်နံရိုး​ပေါင်းများဖြစ်ကြောင်း ​မော့တိ သိခဲ့သည်။ လိုင်သယ်စစ် ဝက်နံရိုးများကို ပြီးပြည့်စုံစွာ ချက်ပြုတ်နိုင်သည်ဟု စဥ်းစားကြည့်ရန်မှာ အ​တော်​လေးကို အထင်ကြီးစရာကောင်းလှသည်။

​မော့တိ၏ အံ့အားသင့်နေ​သော အကြည့်ကို မြင်လိုက်ရပြီး လိုင်သယ်စစ် ဂုဏ်ယူဝံ့ကြွားစွာဖြင့်

“ငါ ပုဇွန်တွေကိုလည်း ဝယ်ထားပေမယ့် အခုအချိန်ထိ ရှောင်ယွီရဲ့ အကြိုက်ဆုံး ပုစွန်ကြော်ကို မချက်နိုင်သေးဘူး။ အခုလောလောဆယ်တော့ အဲဒါကို ဂျင်းရယ် ရှာလကာရည်ရယ်နဲ့ ​ပေါင်းလိုက်မယ်။ ​ရှောင်ယွီ သူတို့ကို သ​ဘောကျနှစ်သက်​နေအုံးမှာပါ"

လိုင်သယ်စစ်၏ အ​လေးအနက် တွေးခေါ်မှုကို မြင်သောအခါ ​မော့တိ ကြက်သီးပင်ထသွားခဲ့သည်။

“အစ်ကိုတို့ရဲ့ဆက်ဆံရေးက ဘယ်လိုဖြစ်နေပြီလဲ။ အစ်ကို ဝန်ခံပြီးသွားပြီလား"

'ဝန်ခံခြင်း' ဟူသော စကားလုံးကိုကြားပြီး လိုင်သယ်စစ်၏ မျက်နှာမှာ မုန့်လာဥနီကဲ့သို့ နီရဲလာခဲ့သည်။ အသက်သုံးဆယ်နီးပါး အရွယ်ရောက်ပြီး​သောသူဖြစ်သော်လည်း သူ့​ထက် အသက်ငယ်သူ၏ စကားကြောင့် အထစ်ထစ်အ​ငေါ့​ငေါ့ဖြစ်နေသည်။

"ငါ ငါ့မှာ သတ္တိမရှိသေးဘူး။ ဝန်ခံဖို့အတွက် ငါ့အသက် သုံးဆယ်ပြည့်တဲ့​နေ့အထိ စောင့်မယ်။ ​ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် ငါ့​မွေး​နေ့မှာ ဆိုရင်​တော့ ရှောင်ယွီ ငါ့ကို ငြင်းပစ်လိုက်ဖို့ နှလုံးသားရှိမှာ မဟုတ်ဘူး"

"အသက် သုံးဆယ်ပြည့် ​မွေး​နေ့"

လိုင်သယ်စစ်သည် မုထျန်းဟန်ထက် အသက်တစ်နှစ်ခွဲ ပိုကြီးကြောင်း ​မော့တိ ယောင်ဝါးဝါး မှတ်မိနေသည်။ ထို့​ကြောင့် သူ့မွေးနေ့သည် ဩဂုတ်လထဲတွင် ဖြစ်ပြီး နှစ်လလောက်သာ ကျန်တော့သည်။

လိုင်သယ်စစ် အောင်မြင်လိမ့်မည်ဟု ​မော့တိ မျှော်လင့်မိသည်။ အမှန်တကယ်တွင် လိုင်သယ်စစ်၏ ကြိုးစားအားထုတ်မှုမှာ လျစ်လျူရှုခံရလိမ့်မည်မဟုတ်ဟု သူ ယုံကြည်သည်။ စုန့်ယွီ မနှစ်သက်သည့်သူတစ်ယောက်ဆီမှ သူ့ကို လက်ဆောင်ပစ္စည်းအ​မြောက်အများ ​ပေးလာလျှင် သူ ထိုအရာများကို ငြင်းပယ်လိမ့်မည်။ ယခုအခါတွင် ထိုကဲ့သို့မဟုတ်ပါဘဲ မျက်နှာသာ​ပေးသည့် အ​နေဖြင့် ထမင်းတစ်နပ်​ ပြန်ကျွေးရန် စုန့်ယွီ ကမ်းလှမ်းခဲ့သည်။ ထိုသို့မဟုတ်ဘူးဆိုလျှင် လိုင်သယ်စစ်အတွက် သူ့နှင့် ​တွေ့ခွင့်ရရန် အခွင့်အရေးပေးခြင်းလည်း ဖြစ်နိုင်သည်။

ထို့အပြင် စုန့်ယွီလည်း ထိုကိစ္စကို သိထားပြီးဖြစ်သည်။

​မော့တိ လေးလေးနက်နက် တွေးတောနေ​သော​ကြောင့် 'ငါ့အသက်သုံးဆယ်ပြည့်တဲ့​နေ့အထိ' ဟု လိုင်သယ်စစ်​ပြောလိုက်ချိန်၌ မုထျန်းဟန်၏မျက်နှာ ပြောင်းလဲသွားသည်ကို သူ သတိမထားမိလိုက်ပေ။

လိုင်သယ်စစ်သည် သူသ​ဘောကျသည့်သူကို စိတ်ကျေနပ်စေရန် အတတ်နိုင်ဆုံး လုပ်ဆောင်​ပေးနေသည်ကို မုထျန်းဟန် သိသော်လည်း သူကိုယ်တိုင်လည်း ​မော့တိအတွက် ချက်ပြုတ်ချင်ပါ​သေးသည်။ နောက်ဆုံး၌ သူ့ကလေး​လေး အိမ်ပြန်လာသည်မှာ ရှားရှားပါးပါးဖြစ်ပြီး လိုင်သယ်စစ်၏ အစမ်းသပ်ခံကြွက်အဖြစ် အ​ရောက်မခံနိုင်​ပေ။

မုထျန်းဟန် မီးဖိုချောင်ကို သိမ်းပိုက်ရန် ရောက်ရှိလာပြီး ငရုတ်သီးငါးခေါင်း၊ ဝက်ချိုချဥ်၊ ခရမ်းချဥ်သီးနှင့် ​ပေါင်းထား​သော အမဲရင်အုံသားနှင့် ပင်လယ်ငါးကြီးသား​ပေါင်းစသည့် ဟင်းပေါင်းများစွာကို ချက်ပြုတ်ခဲ့သည်။ မွှေးရနံ့တစ်ခုတည်းနှင့်တင် လိုင်သယ်စစ်ကို သွားရည်ယိုလောက်အောင်ဖြစ်​စေပြီး တစ်ချိန်တည်းမှာပင် သူတို့၏ ဟင်းပွဲများကြားရှိ ကွာခြားချက်ကြီးမားမှုကို နာကျင်စွာ မြင်တွေ့ခဲ့ရသည်။

​မော့တိသည်လည်း မုထျန်းဟန်နှင့်အတူ ကူညီပေးခဲ့သည်။ တစ်ခါတစ်ရံတွင် မုထျန်းဟန်က ကိုယ်ကိုကိုင်းပြီး သူ့ဆံပင်နှင့် ပါးကို နမ်းသည်။ ​ပျော်ရွှင်ကြည်နူးနေကြသည့် သူတို့နှစ်​ယောက်ကို ကြည့်​နေရသည်မှာ လိုင်သယ်စစ်၏ မျက်လုံးများကို ဓါးနှင့်ထိုး​နေသကဲ့သို့ပင်။

သူ့လို ချစ်သူ​ကောင်း​လေးမရှိသည့် သူတစ်​ယောက်အ​နေနှင့် ဒီအိမ်မှာ ဆက်မနေနိုင်တော့ဘူး။

နောက်ဆုံး၌ ယွီယွီ သူ့လက်ထဲ​ရောက်လာအချိန်တွင် အထူးသဖြင့် ​မော့တိ ​ကျောင်းသို့ မပြန်​သေးခင် ထိုနှစ်​ယောက်ရှေ့၌ သူတို့၏ချစ်ခြင်းကို ပြန်လည်ပြသမည်ဟု လိုင်သယ်စစ် ကျိန်ဆိုလိုက်သည်။ ထိုသားရဲ​ကောင် မုထျန်းဟန်ကို လက်​တွေ့ ပြသ​ပေးမည်။

…..

ညနေ ခြောက်နာရီတွင် ချိန်းဆိုထားသည့်အချိန်အတိုင်း စုန့်ယွီ ရောက်လာသည်။

တံခါးခေါက်သံကြားရသည်နှင့် လိုင်သယ်စစ်က စနစ်တကျ​လေ့ကျင့်ထားသည့် ရဲခွေးတစ်ကောင်ကဲ့သို့ မျက်နှာပေါ်တွင် ကြီးမားကျယ်ပြန့်သည့်အပြုံးကို ချိတ်ဆွဲထားပြီး မီးဖိုချောင်ထဲမှ တက်ကြွစွာ ပြေးထွက်လာသည်။

"ရှောင်ယွီ မင်း​ရောက်​လာပြီ​ပေါ့"

ဧည့်ခန်းထဲတွင် စွမ်းစွမ်းနှင့် ကစားနေသော ​မော့တိက လိုင်သယ်စစ်၌ ​အမြီးတစ်ခုသာပျောက်ဆုံးနေသည်ဟု ခံစားမိသည်။

မုထျန်းဟန် သူ့ဆံပင်တွေကို ပွတ်လိုက်ပြီး "သွားရအောင်"

"အင်း" ​မော့တိ ​ခေါင်းညိတ်ပြလိုက်သည်။

သူတို့ကို မြင်သောအခါ စုန့်ယွီ ပြုံးလိုက်ပြီး ​မော့တိကို ​ပြောလိုက်သည်။

“ရှောင်တိ အရပ်ပိုရှည်လာပြီလား။ 180cm လောက်ရှိရမယ်"

"ကျွန်​တော်တို့ အရင်ရက်အနည်းငယ်​လောက်တုန်းက ရုပ်ပိုင်းဆိုင်ရာ စစ်ဆေးမှု​တွေ ပြုလုပ်ခဲ့တယ်။ ကျွန်တော် အခု 180.66cm ရှိပြီ"

​မော့တိ ဂုဏ်ယူစွာ​ပြောလိုက်သည်။

"ကျွန်တော့်ရဲ့ ပန်းတိုင်က 182cm ပဲ။ အဲဒီ​လောက် ကျွန်​တော် အရပ်ရှည်လာမယ်လို့ ယုံကြည်တယ်"

"​သေချာတာ​ပေါ့ ကိုယ်တို့ရဲ့ ​ရှောင်တိက အရမ်းထူးခြားတယ်”

စုန့်ယွီ သူ့လက်ထဲ၌ရှိသည့် ဝိုင်ပုလင်းနှစ်ပုလင်းကို ​မြှောက်ပင့်​ပြောဆို​နေ​သော လိုင်သယ်စစ်ဆီ ကမ်း​ပေးရင်း ​ပြောလိုက်သည်။ လိုင်သယ်စစ် တောက်ပစွာပြုံးပြီး

"​ရှောင်ယွီ ကိုယ် ဒါကို ကူသယ်ပေးမယ်"

"​ရှောင်ယွီ ဝင်လာပြီး ဧည့်ခန်းထဲမှာ ထိုင်​လေ။ ခဏ​လောက်ဆို အစားအသောက်​တွေ အဆင်သင့်ဖြစ်တော့မယ်။ ဒီနေ့ ကိုယ်ကိုယ်တိုင် ချက်ထားတာ ​​မင်း ငါ့ရဲ့ အစားအ​သောက်​တွေကို မြည်းစမ်းကြည့်သင့်တယ်"

မိုက်မဲသည့် ​ခွေး​ပေါက်​လေးကဲ့သို့ ပြုမူ​နေသည့် အရပ်ရှည်ပြီး လူ​ကောင်းကြီးသည့် လိုင်သယ်စစ်ကို ကြည့်ပြီး ​ပျော်ရွှင်ချိုမြိန်မှုကို စုန့်ယွီ မခံစားရဘဲ မ​နေနိုင်​ပေ။ သူ ပြုံးကာ ​ပြောလိုက်သည်။

"အို​ကေ"



Xxxx