Chapter 168
မိုက်မဲသည့် ခွေးပေါက်လေးကဲ့သို့ ပြုမူနေသည့် အရပ်ရှည်ပြီး လူကောင်းကြီးသည့် လိုင်သယ်စစ်ကို ကြည့်ပြီး ပျော်ရွှင်ချိုမြိန်မှုကို စုန့်ယွီ မခံစားရဘဲ မနေနိုင်ပေ။ သူ ပြုံးကာ ပြောလိုက်သည်။
"အိုကေ"
လိုင်သယ်စစ်နှင့် ရင်းနှီးလား ထို့အပြင် သူ တက္ကသိုလ်တက်နေစဥ် နေ့တိုင်း သူ့ကို တိတ်တဆိတ် စောင့်ကြည့်နေသည့်သူကို မှတ်မိလားဟု မော့တိ မေးသည့်အချိန်တိုင်း လိုင်စယ်စစ်နှင့် ပတ်သက်သည့်အတွေးများ စုန့်ယွီတွင် အများကြီး ရှိခဲ့သည်။ ရှောင်တိ သူ့ကို တစ်ခုခု အရိပ်အမြွက်ပေးနေတာလား။
ထို့နောက် ဘတ်စကက်ဘောကွင်း၌ အမြဲရှိနေတတ်ပြီး သူ့ကို တစ်နှစ်လောက် စောင့်ကြည့်နေခဲ့သည့် ဆံပင်အနီနှင့်တစ်ယောက်အကြောင်းကို စုန့်ယွီ ပြန်အမှတ်ရသွားသည်။ ထိုအကြောင်းကို သူ ပိုတွေးလေလေ လိုင်သယ်စစ်သည် ထိုကောင်လေးနှင့် အတော်လေး ဆင်တူကြောင်း သူ ပိုသိလာလေလေဖြစ်သည်။
စုန့်ယွီ သူ့၏သံသယနှင့် ပတ်သက်ပြီး မော့တိကို ပြောခဲ့ပြီး သူပြောသည်များကို ဟုတ်မှန်ကြောင်း မော့တိ အတည်မပြု ပေးခဲ့သော်လည်း ငြင်းဆိုခြင်းလည်း မပြုလုပ်ခဲ့ပေ။ မော့တိ၏ နားလည်ရခက်သော သွယ်ဝိုက်ပြောဆိုမှုများအောက်တွင် လိုင်သယ်စစ် စတင်ထွက်ပေါ်လာသည့်နေရာကို စုန့်ယွီ နောက်ဆုံးတွင် သိရှိသွားခဲ့သည်။ စုန့်ယွီ လိုင်သယ်စစ်၏ ပိုးပန်းမှုများကို ငြင်းဆိုခြင်း မပြုတော့ဘဲ သူ့အား တဖြည်းဖြည်းနှင့် ဖွင့်ဟလက်ခံလာခဲ့သည်။
စုန့်ယွီ၏ တစ်ခုတည်းသော အံ့အားသင့်မှုသည် လိုင်သယ်စစ်ကို ကြည့်လိုက်သည့်အခါ လွန်ခဲ့သည့်နှစ်များစွာမှ ကောင်လေးကဲ့သို့ပင် သူ့မျက်လုံးထဲတွင် တူညီသော တောက်ပမှုများ ရှိနေဆဲဖြစ်သည်။ ထို့အပြင် အရင်တုန်းကကဲ့သို့ပင် ထိုသူက မိုက်မဲပြီး သစ္စာရှိသည့် Tibetan Mastiff (တိဘက်အိမ်စောင့်ခွေးကြီးမျိုး) တစ်ကောင်ကဲ့သို့ သူ့ရှေ့ရောက်သည့်အခါ ရှက်နေတုန်းပင်။
သူတို့ အပြန်အလှန် ပြောဆိုဆက်ဆံသည့်အချိန်တိုင်း လိုင်သယ်စစ်က တက်ကြွနေပုံပေါ်သော်လည်း နောက်ထပ်ခြေတစ်လှမ်း ဆက်လှမ်းရန် စိုးရိမ်ပူပန်နေတတ်သည်။ တစ်ခါတစ်ရံတွင် လိုင်သယ်စစ်၏နောက်ကျော၌ အမြီးတစ်ချောင်းရှိနေလားဟု သူ တွေးမိသည်။ ထိုကဲ့သို့ ရှိမနေဘူးဆိုလျှင် သူ သေချာပေါက် အမြီးပျောက်နေတာ ဖြစ်ရမည်။
ရူးနှမ်းလွန်းသည့် သူပါပေ။
...........
မော့တိ ခရီးဆောင်အိတ်ကိုသယ်ပြီး အိမ်မပြန်မီ သူ၏ စာမေးပွဲအားလုံးကို အဆင်ပြေပြေ အလွယ်တကူ ဖြေဆိုနိုင်ခဲ့သောကြောင့်စာမေးပွဲရက်သတ္တပတ်မှာ လျင်မြန်စွာ ကုန်ဆုံးသွားခဲ့သည်။
လှပသည့် နွေရာသီ အားလပ်ရက်ကို ရောက်လာပေပြီ။
မော့တိ သူ့အားလပ်ရက်များကို မည်ကဲ့သို့ဖြတ်သန်းရမည်ဆိုသည့်အကြောင်းကို စဥ်းစားထားပြီးသားပင်။
မနက်ခင်းတွင် မုထျန်းဟန်နှင့်အတူ အိပ်ရာထပြီး အတူတူ ပြေးမည်။ မနက်စာ အတူတူစားမည်။ ထို့အပြင် အလုပ်ကိုလည်း အတူတူသွားကြမည်။ အလုပ်မှာ နေ့လယ်စာ အတူစားပြီး အလုပ်ပြီးရင် အတူတူ အိမ်ပြန်ကြမည်။ အိမ်တွင် စကားစမြည်ပြောပြီး နမ်းရှုံကာ ပွေ့ဖက်ကြမည်။
အတွေးသက်သက်မျှသည် ပြီးပြည့်စုံလှပေသည်။
မော့တိ မရှက်ဘဲ မနေနိုင်ပေ။
မုထျန်းဟန်သည်လည်း ထိုကဲ့သို့ တွေးနေသော်လည်း နောက်ထပ် 'တက်ကြွသည့် လှုပ်ရှားမှုများ' အကြောင်းကိုလည်း ဆက်တွေးနေပေသေးသည်။ နောက်ဆုံးတွင် သားရဲအိုကြီးက တစ်ကြိမ်မျှ အရသာခံပြီးသည်နှင့် သူ၏စားသောက်လိုသော အာသီသကို ချိုးနှိမ်ထားရန် ခဲယဉ်းလှသည်။
ရှန့်ယွီချောင်နှင့် အခြားသူများက နွေရာသီ အားလပ်ရက်အတွက် အိမ်မပြန်ခဲ့ကြပေ။ သူတို့အားလုံးက မော့တိ ခေါ်ယူထားသော အဖွဲ့ဝင်အသစ်များနှင့်အတူ မုထျန်းဟန်နှင့် မော့တိ စီစဉ်ပေးသော ရုံးတွင် အလုပ်လုပ်ခဲ့ကြသည်။ ထိုသို့ဖြင့် သူ့ကုမ္ပဏီသည်လည်း လမ်းကြောင်းမှန်ပေါ်ရောက်ရှိလာပေသည်။
ဇူလိုင်လ ၁၅ ရက်နေ့တွင် အဆုံးမဲ့ဘဝ´ကို ဈေးကွက်သို့ တရားဝင်တင်သွင်းခဲ့သည်။ ဂိမ်းပြိုင်ပွဲမှ ကစားသမားဟောင်းများမပါလျင်ပင် ဂိမ်းသို့ဝင်ရောက်သော ကစားသမားအသစ်အရေအတွက်သည် သန်းနှစ်ရာကျော်ရှိခဲ့သည်။ အရေအတွက်တစ်ခုတည်းနှင့် ဂိမ်းအသစ်အတွက် လော့ဂ်အင်ဝင်မှု အများဆုံးစံချိန်ကို ချိုးဖျက်သွားပြီး ဆက်လက်မြင့်တက်လာလျှက်ရှိသည်။ စတင်ပြီး တစ်လအကြာတွင်ပင် အဆုံးမဲ့ဘဝ´က အပတ်စဉ်ရက်များတွင် အကောင့်ဝင်သူ သန်းသုံးရာခုနစ်ဆယ်ရှိပြီး စနေ၊ တနင်္ဂနွေရက်များတွင် သန်းလေးရာကျော်ထိရှိလာခဲ့သည်။
'အဆုံးမဲ့ဘဝ` မှာ ဟွာရှားတွင် လူကြိုက်အများဆုံးဂိမ်းဖြစ်လာပြီး ၎င်း၏ပြိုင်ဘက်များထက် အပြတ်အသတ် သာလွန်ကောင်းမွန်သည်မှာ သံသယဖြစ်ဖွယ်မရှိပေ။ မော့တိ၏ကုမ္ပဏီအတွက် အဆုံးမဲ့ဘဝ ၏အောင်မြင်မှု အကန့်အသတ်မရှိသည့် တိုးတက်မှု အလားအလာနှင့်အတူ ဂိမ်းနယ်ပယ်၏ ရှေ့တန်းသို့ ထိုးဖောက်ဝင်ရောက်လာသည့်အပြင် အကြီးမားဆုံး ဆွဲဆောင်မှုနှင့်အတူ ဈေးကွက်အတွင်းသို့ အလွယ်တကူ ဝင်ရောက်နိုင်ခဲ့သည်။
ဂိမ်း၏ပွဲဦးထွက် ပထမဆုံးလအပြီးတွင် မော့တိသည် သူ၏ကိုယ်ပိုင်စုငွေများကို အသုံးပြုပြီး လူတိုင်းအတွက် အထိမ်းအမှတ်ပါတီတစ်ခုကို ရက်ရက်ရောရော ကျင်းပပေးခဲ့သည်။ သူတို့ကို မြို့ပြင်ရှိ ကြီးမားသော အပန်းဖြေစခန်းတွင် ရက်အနည်းငယ်ကြာ တည်းခိုနေထိုင်ခွင့် ပေးခဲ့သည်။ ထို့အပြင် မော့တိက သူတို့တစ်ဦးချင်းစီအား များပြားသော အပိုဆုကြေးငွေနှင့် လစာခံစားခွင့်ရှိသည့် ခွင့်ရက်သတ္တပတ်ကိုလည်း အပိုထပ်ဆောင်းပေးခဲ့သည်။
ထိုသို့သော အကျိုးခံစားခွင့်များသည် ရှန့်ယွီချောင်ကဲ့သို့ အခြားကျောင်းသားများအတွက် အလွန်ကောင်းမွန်သည်ဟု မထင်ရသော်လည်း ဤနယ်ပယ်တွင် နှစ်ပေါင်းများစွာ လုပ်ကိုင်ခဲ့ဖူးသော ကျောက်ချွင်နှင့် အခြားသူများအတွက်မူ အလွန် ဝမ်းသာသွားကြသည်။ သူမ ဝမ်းသာအားရ အော်ဟစ်လိုက်ပြီး မော့တိကို တင်းကျပ်စွာ ပွေ့ဖက်ထားလိုက်သည်။
ဤကဲ့သို့ အကျိုးခံစားခွင့်ပေးခြင်းက ရည်ရွယ်ချက်မရှိဘဲ အကြောင်းမဲ့သက်သက်ပေးခြင်း မဟုတ်သောကြောင့် မော့တိ အနည်းငယ် အပြစ်ရှိသလို ခံစားရသည်။ နွေရာသီအားလပ်ရက်က ကုန်ဆုံးတော့မည်ဖြစ်သည့်အပြင် သူနှင့် မုထျန်းဟန်တို့သည် အတူတကွ မည်သည့်နေရာကိုမှ ခရီးမထွက်ဖြစ်၍ ပျင်းနေကြသော်လည်း သေးငယ်သော အချိန်ပမာဏအထိ စက္ကန့်မလပ် အတူတူ အချိန်ကုန်ဆုံးနိုင်လိမ့်မည်။ သူတို့၏ အလုပ်များသည့်နေ့များ ပြန်မစမီ နိုင်ငံရပ်ခြားသို့ ခရီးသွား၍ အနည်းဆုံး ရက်အနည်းငယ်လောက် အချိန်မဖြုန်းနိုင်လျှင် သနားစရာကောင်းပေလိမ့်ည်။
သူ့ရန်သူများမရှိတော့သည့်အပြင် သူ့၏အသက်မွေးဝမ်းကြောင်းအလုပ်သည်လည်း တဖြည်းဖြည်းတိုးတက်လာသည်နဲ့အမျှ မော့တိ သူ၏လက်ရှိဘဝကို အရမ်းကျေနပ်နေသည်။ သူ့တွင် သူငယ်ချင်းကောင်းတွေရှိပြီး အရေးအကြီးဆုံးအချက်သည် ပြီးပြည့်စုံသည့်ချစ်သူတစ်ယောက်လည်း ရှိသည်။ မုထျန်းဟန်နှင့် သူ၏ချစ်သူဘ၀သို့ ရောက်ရှိလာသည့်အခါ မော့တိ နောင်တ မရချင်တော့သည့်အပြင် သူ့နှလုံးသားထဲရှိ မုထျန်းဟန်၏နေရာလောက် မည့်သည့်အရာကမျှ သာလွန်အရေးပါမနေပေ။
မုထျန်းဟန် သူ့အလုပ်အချိန်ဇယားနှင့် ပတ်သက်၍ အကြိမ်ပေါင်းများစွာ မေးမြန်းခဲ့ပြီးနောက် သူနှင့်အတူ အမေရိကကို သွားလို့ရလျှင် မုထျန်းဟန် သွားချင်သော်လည်း မော့တိ အလုပ်ကို မထိခိုက်စေချင်ဘူးဆိုသည်ကိုမော့တိ နားလည်ပါသည်။ သို့သော် ပြီးပြည့်စုံသော ချစ်သူမဖြစ်နိုင်လျှင် အဘယ်မှာ အသုံးဝင်တော့မည်နည်း။ ထိုကဲ့သို့ တစ်ဖက်သားအပေါ် စာနာနားလည်ပေးနိုင်သည့်လက်တွဲဖော်ကို သူ ဘယ်လိုလုပ် စိတ်ပျက်စေနိုင်မည်နည်း။ ထို့ကြောင့် သူ မုထျန်းဟန်နှင့်အတူ အမေရိကသို့ လိုက်သွားရန်လစာခံစားခွင့်ရှိသည့် ခွင့်ရက်သတ္တပတ်ကို စီစဉ်ပေးခဲ့သည်။ ထိုခရီးကို သူတို့၏ ပထမဆုံးအကြိမ် ပျားရည်ဆမ်းခရီးအဖြစ် ယူဆနိုင်သည်။
မော့တိ လာမည့်နေ့များအကြောင်း တိတ်တဆိတ်တွေးရင်း ကြည်နူးနေမိသည်။
ပါတီပွဲအပြီးတွင် မော့တိ မုထျန်းဟန်အား တစ်ပတ်တာအားလပ်ရက်အကြောင်း ပြောပြသောအခါတွင် သူ အစပိုင်းတွင် အံ့အားသင့်သွားခဲ့သော်လည်း မော့တိ အဘယ်ကြောင့် ထိုကဲ့သို့ ဆုံးဖြတ်ချက်ချခဲ့သည်ကို လျင်မြန်စွာ သဘောပေါက်သွားခဲ့သည်။ မုထျန်းဟန်၏နှလုံးသားများ အရည်ပျော်သွားသည်။ မော့တိကို သူ့အပိုင်အဖြစ် တရားဝင် သတ်မှတ်ရန် အချိန်ရောက်ပြီဟု သူခံစားမိသည်။
သူ သူ့ကိုယ်သူ သဝန်တိုတက်သည့်သူမျိုးဟု ဘယ်သောအခါကမှ မသတ်မှတ်ခဲ့သော်လည်း နောက်ပိုင်းတွင် သူ့ကလေးကို သူ့ဘေး၌ ချည်နှောင်ထားချင်သောဆန္ဒများ အခြေအနေများနှင့် ကြုံတွေ့ရသောအခါ သူကိုယ်တိုင် နားလည်သဘောပေါက်လာခဲ့သောကြောင့် တခြားသူတို့ကို မပြောလိုပေ။ ယခုလတစ်လတည်းမှာပင် မော့တိက ငယ်ငယ်ရွယ်ရွယ် တက်တက်ကြွကြွရှိသော နောက်လိုက်လူအသစ်အုပ်စု တစ်ခုလုံးကို သူ၏ကုမ္ပဏီထဲသို့ ခေါ်ယူခဲ့သည်။
သူ့ကလေးလေးမှာ အရွယ်ရောက်လာပြီး ရင်ကျက်လာပေပြီ။ ပထမတန်းစား အသွင်အပြင်နှင့် ပင်ကိုယ်စရိုက်ရှိသည့်အပြင် မော့တိတွင် အရည်အချင်းရှိပြီး အလားအလာရှိသည့် အသက်မွေးဝမ်းကြောင်းလည်း ရှိသည်။ ညစာစားပွဲသို့ ဖိတ်ခေါ်ခံရသည့်အချိန်တိုင်း သူက အထင်ကြီးလေးစားသူများ၏ အာရုံစူးစိုက်မှုများကို နှိုးဆွပေးနိုင်သည်။ ယောက်ျားဖြစ်စေ မိန်းမဖြစ်စေ သူတို့သည် သိသာထင်ရှားသည့် ပရောပရီလုပ်မှုနှင့်အတူ မော့တိကို မြှောက်ပင့်ပြောဆိုခဲ့ကြသည်။ သူတို့က မော့တိထံမှ ချက်ချင်း ငြင်းပယ်မှုကို ခံရခြင်း သို့မဟုတ် တိတ်တဆိတ် 'ဖြေရှင်းခြင်း' ကို ခံခဲ့ရသော်လည်း မုထျန်းဟန် စိတ်မပူပန်ဘဲ မနေနိုင်ပေ။
မုထျန်းဟန် မော့တိကို သူ့ရင်ခွင်ထဲ ပွေ့ဖက်လိုက်ပြီး အချိန်ကို အမြန်တွက်ချက်လိုက်သည်။
"ကိုယ် လောလောဆယ် အလုပ်မရှုပ်ဘူး ပြီးတော့ လေးရက်ကနေ ငါးရက်လောက်အထိ အနားယူလို့ရတယ်။ ကိုယ်တို့ အမေရိကားက ကိုယ့်အိမ်ကို ရက်ပိုင်းလောက် ပြန်သွားကြမလား”
မုထျန်းဟန် မော့တိ၏နားရွက်ကို နမ်းကာ မေးလိုက်သည်။
"အင်း"
မော့တိ သေချာပေါက် လိုလားစွာပင် သဘောတူလိုက်သည်။ သူ မုထျန်းဟန်ကို ပြုံးကာ မော့ကြည့်လိုက်သော်လည်း သူ့အသံတွင် စိုးရိမ်ပူပန်သည့် အရိပ်အမြွက်များပါရှိနေလေသည်။
"ကိုကို့မိဘတွေနဲ့ တွေ့ဖို့ ကျွန်တော့်ကို အိမ်ခေါ်သွားမလား"
"ကိုယ့်မိဘ အစ်မတွေနဲ့ မင်းကို တွေ့စေချင်ပေမယ့် ကိုယ်တို့ခရီးစဉ်ရဲ့ အဓိကအကြောင်းရင်းက ပျော်ရွှင်ရဖို့ပဲ။ ကိုယ့်မိဘတွေဆီ သွားမလည်ခင် ကိုယ်တို့အိမ်မှာ အချိန်နည်းနည်းလောက် ဖြုန်းကြမယ်"
မုထျန်းဟန် သူ့၏ လျှို့ဝှက်ထားသည့်အတွေးများကို ထုတ်မပြခဲ့ပေ။ သူ မော့တိ၏ပါးများကို ပွတ်သပ်ပြီး ပြုံးရွှင်စွာ ပြောလိုက်သည်။
“မင်း စိတ်ပူနေစရာမလိုပါဘူး။ မင်းရဲ့ပုံကို သူတို့တွေ့ပြီးပြီ။ မင်းကို အရှေ့အရပ်က အလှလေးလို့တောင် သူတို့အားလုံးက ပြောကြတယ်"
မော့တိ ချီးကျူးစကားကြောင့် ရှက်သွားပြီး
“ကိုကို အဲဒီစကားက ကိုယ့်ဟာကိုယ် ပြန်ပြင်ပြီး ပြောလိုက်တာမလား"
"မဟုတ်ပါဘူး။ ကိုယ်ပြောသမျှ အကုန်လုံးက အမှန်တွေချည်းပဲ။ ပြီးတော့ မင်းရဲ့ အရည်အချင်းက ကိုယ့်ထက်တောင် ကျော်လွန်နေပြီလို့လည်း သူတို့က ပြောကြသေးတယ်။ ကိုယ် တက္ကသိုလ် ပထမနှစ်တက်တုန်းက ကိုယ့်ကုမ္ပဏီကို စထောင်ခဲ့တာ မဟုတ်ဘူး။ ဒါပေမဲ့ မင်းကို ပြန်ကြည့်လိုက်အုံး မင်းက ဟွာရှားရဲ့ ဂိမ်းနယ်ပယ်မှာ ထင်ရှားတဲ့ သူတစ်ယောက် ဖြစ်လာနေပြီ"
မော့တိ ရှက်ကိုးရှက်ကန်းနှင့် ရှုံးနိမ့်သွားသလို ခံစားရသည်။ မော့တိ ဖြစ်ညှစ် ရယ်လိုက်ပြီး သူ့ခေါင်းကို မုထျန်းဟန်၏လည်ပင်းတွင် မြှုပ်လိုက်သည်။
"ဒါဆို ကျွန်တော်တို့ ကျွန်တော်တို့အိမ်ကို သွားမယ်။ ပြီးမှ ဦးလေးနဲ့ အဒေါ်ဆီ သွားလည်မလား"
"ဟုတ်ပြီ ကိုယ်တို့အိမ်ကို အရင်သွားမယ်"
မုထျန်းဟန် တစ်ခုခုကို တွေးမိပြီး မော့တိ၏ခါးကို တင်းကြပ်စွာ ဖက်ထားရင်း
“ဒါက မင်းရွေးထားတဲ့ တိုက်ခန်းငယ်လေးလေ။ အတွင်းပိုင်းကတော့ မြင်တဲ့အတိုင်းပဲ။ ဒီမှာ ဝယ်ထားတဲ့ အိမ်အတွက် အလှဆင်ခဲ့သလိုမျိုး ဟိုက အိမ်ကိုလည်း ကိုယ်တို့ ကြိုက်တဲ့အချိန် အလှဆင်လို့ရတယ်။ မင်းရော ဘယ်လိုတွေးထားလဲ"
"မလိုပါဘူး။ ဒီပုံစံအတိုင်းကို ကျွန်တော် တော်တော်သဘောကျနေပြီ"
သူ့လည်ပင်းတွင် မော့တိ၏ အသက်ရှူသံကို ခံစားလိုက်ရသောကြောင့် မုထျန်းဟန် အနည်းယားယံသွားသော်လည်း မော့တိ၏ နောက်ထပ်စကားက သူ့နှလုံးသားကို တုန်လှုပ်သွားစေသည်။
"တကယ်တော့ ဒီအိမ်ကြီးကို စတွေ့လိုက်တုန်းက တနည်းနည်းနဲ့ ရင်းနှီးတဲ့ခံစားချက်မျိုး ကျွန်တော် ခံစားရတယ်"
မော့တိ ပြုံးပြီး ပြောလိုက်သည်။
“ကျွန်တော့်ရဲ့ အရင်ဘဝတုန်းက အဲဒီနေရာကို ရောက်ဖူးနေသလို ခံစားရတယ်။ သက်တောင့်သက်သာရှိပြီး အရမ်းရင်းနှီးသလို ခံစားရတယ်။ ပရိဘောဂတွေက အရမ်းကောင်းတဲ့ပုံပါပဲ အပြောင်းအလဲလုပ်စရာ မလိုပါဘူး။ ကိုကို ကိုကို့ရဲ့ အနုပညာဆန်တဲ့ ခံစားချက်တွေကို ယုံကြည်မှုရှိစမ်းပါ..."
မော့တိ တခြားမည်သည့်အရာကိုမျှ ပြန်မပြောနိုင်ခင် သူ့ကို ပွေ့ဖက်ထားသည့် မုထျန်းဟန်၏လက်များ ရုတ်တရက် တင်းကြပ်သွားသည်။
မော့တိ သူ့ကို လှည့်ကြည့်လိုက်ပြီး မုထျန်းဟန်၏ နှာခေါင်းကို ဖိကာ
"ကိုကို ကျွန်တော့်ကို ကြောက်အောင် လုပ်နေတယ်ပေါ့"
မုထျန်းဟန် မော့တိကို ပို၍ပင် တင်းကြပ်စွာ ပွေ့ဖက်ထားလိုက်ပြီး ခေါင်းငုံ့ကာ နမ်းလိုက်သည်။ နောက်ဆုံးတွင် သူ့စိတ်တွေ ရှုပ်ထွေးသွားသည်အထိ မော့တိ အနမ်းခံလိုက်ရသည်။ တစ်ချိန်တည်း၌ပင် မုထျန်းဟန် သူ့ကို အိပ်ခန်းထဲသို့ ခေါ်ဆောင်သွားသောကြောင့် သူ မေးချင်သည့်အရာများကို မေ့သွားခဲ့ရသည်။
…..
ငါးရက်အကြာတွင် မော့တိက သူ့ကိုကိုနှင့် ပထမဆုံးအကြိမ် အပန်းဖြေခရီးထွက်ရသည့် စိတ်လှုပ်ရှားနေသော ကလေးငယ်တစ်ဦးကဲ့သို့ပင်ဖြစ်နေသည်။ အမေရိကရှိ သူ့ဗီလာသို့သွားရန် မုထျန်းဟန်၏နောက်မှ သူ၏ ခရီးဆောင်အိတ်များကို ဆွဲကာ လိုက်ပါသွားသည်။
အပြင်ဘက်မှကြည့်ရသည်ကပင် မော့တိ ဗီလာကို အမှန်တကယ် အရမ်းသဘောကျနှစ်သက်သည်။ ဗီလာအရှေ့ပန်းခြံထဲရှိ ပန်းများသည်လည်း အလွန်များပြားလှသည်။ ပန်းများမှာ တစုတစည်းတည်း စုဝေးပေါက်ရောက်နေကြပြီး သက်ဝင်လှုပ်ရှားပြီး နွေးထွေးမှုအပြည့်ရှိသော လှပသည့် ရှုခင်းတစ်ခုကဲ့သို့ ဖန်တီးထားကြသည်။
ထို့အပြင် ဤနေရာနှင့် ရင်းနှီးကျွမ်းဝင်သည့် မော့တိ၏ခံစားချက်တို့သည် ပို၍ အားကောင်းလာသည်။ တစ်ချိန်တုန်းက သူ ထိုနေရာတွင် နေခဲ့ဖူးသလိုပင်။
"အထဲ ဝင်ကြစို့”
မုထျန်းဟန် မော့တိ၏ ခရီးဆောင်အိတ်ကို ဆွဲယူပြီး ပြောလိုက်သည်။
“ဒီနေရာကို သန့်ရှင်းရေးအဖွဲ့သားတွေက ထိန်းသိမ်းပေးထားပေမယ့် နောက်ရက်အနည်းငယ်ကြာတဲ့အထိ ကိုယ်တို့ကို မနှောင့်ယှက်ဖို့ သူတို့ကို ကိုယ် အဝေးပို့လိုက်ပြီ"
"အင်း”
ထိုအရာမှာ မော့တိ လိုချင်သည့်အရာ အတိအကျပင်။ အိမ်အနီးတဝိုက်တွင် သူစိမ်းများ ရှိနေခြင်းကို သူ မကြိုက်ပေ။
မုထျန်းဟန်နှင့် အတူ ခြံဝင်းထဲသို့ လမ်းလျှောက်လာရင်း အပြာရောင် အပန်းဖြေအဆောက်အအုံတစ်ခုသည် သူ့မျက်လုံးများကို ဖမ်းစားသွားသည်။ သူ မုထျန်းဟန်၏လက်ကို ဆုပ်ကိုင်ပြီး ထိုနေရာဆီသို့ ပြေးသွားခဲ့သည်။
"ကိုကို ဒီနေရာလေးက လှလိုက်တာ။ ကျွန်တော် ဓါတ်ပုံတွေထဲမှာ မြင်လိုက်ကတည်းက လက်ဖက်ရည်လေးသောက်ပြီး စစ်တုရင်ကစားဖို့ လာချင်နေခဲ့တာ"
မော့တိ အပန်းဖြေ အဆောက်အအုံထဲရှိ ခုံတန်းလျားပေါ်တွင် ခေတ္တခဏ ထိုင်နေခဲ့သော်လည်း သူ အကြာကြီး ငြိမ်ငြိမ်လေး ထိုင်မနေနိုင်ပေ။ ပန်းဥယျာဉ်ကိုကြည့်ရန် ဘယ်ဘက်ကိုလှည့်ပြီး နံရံပေါ်ရှိ နံရံပန်းချီကားကိုကြည့်ရန် ညာဘက်သို့ လှည့်ကြည့်လိုက်သည်။... ထိုမြင်ကွင်းက သူတို့၏ အတိတ်ဘဝမှ မုထျန်းဟန်၏ မှတ်ဥာဏ်အချို့နှင့် တဖြည်းဖြည်း ထပ်တူကျသွားသည်။
မုထျန်းဟန် ထိုင်လိုက်ပြီး သူ့မျက်နှာပေါ်တွင် နူးညံ့သောအပြုံး၊ မျက်လုံးများထဲတွင် မှိန်ဖျော့သော တောက်ပမှုနှင့်အတူ မော့တိကို မြတ်နိုးစွာဖြင့် ကြည့်လိုက်သည်။
အမှန်တကယ်တွင် မုထျန်းဟန် ဤနေရာကို သူတို့၏အိမ်အဖြစ် မသတ်မှတ်ချင်ခဲ့ပေ။ ဤနေရာတွင်ရှိနေစဉ် သူတို့အတိတ်ဘဝများ၏ နှောင်းပိုင်းမှတ်ဥာဏ်များကို ပြန်အမှတ်မရမိဘဲ မနေနိုင်ပေ။ ရိုးရိုးသားသားဆိုရလျှင် ထိုမှတ်ဥာဏ်များက သူ့အတွက် အလွန် နာကျင်စရာကောင်းလှပြီး တစ်ခါတရံ သူ့ကို မျှော်လင့်ချက်ကင်းမဲ့ပြီး စိတ်ပျက်အားငယ်သွားစေနိုင်သည့် ခံစားမှုမျိုးကို ပေးစွမ်းနိုင်တုန်းပင်။
သို့သော် အမေရိကတွင်ရှိသော သူ့ကိုယ်ပိုင်အိမ်များ၏ဓာတ်ပုံတို့ကို မော့တိထံ သူ ပို့ပေးသည့်အခါ မော့တိ ပထမဆုံး အကြည့်တစ်ချက်မှာပင် ထိုနေရာကို ရွေးခဲ့လိမ့်မည်ကို သူ မျှော်လင့်မထားခဲ့ပေ။
ထိုနေရာကို မော့တိ သဘောကျနှစ်သက် သောကြောင့် သူသည်လည်း ထပ်တူခံစားရသည်။ ဒုတိယအချက်အနေနှင့် ထိုနေရာက သူတို့အတွက် အများကြီး အဓိပ္ပာယ်ရှိသည် ဆိုသည်ကိုလည်း သူသိသည်။ အတိတ်မှ မှတ်ဥာဏ်များက အလွန်မှောင်မိုက်နေသည်ဆိုလျှင်ပင် အရေးမကြီးပေ။ မော့တိသာဘေး၌ရှိနေလျှင် သူတို့ကို ပိုတောက်ပစွာ မြင်တွေ့နိုင်လိမ့်မည်ဟု သူ ယုံကြည်သည်။ မှတ်ဥာဏ်အဟောင်းတွေကို ဖျောက်ဖျက်ရန် သူတို့ အမှတ်တရအသစ်တွေကို ဖန်တီးကြရပေမည်။
မုထျန်းဟန် မတ်တပ်ထရပ်ပြီး ပျော်ရွှင်စိတ်လှုပ်ရှားနေသော မော့တိ၏နဖူးပေါ် အနမ်းပေးလိုက်သည်။ ထို့နောက် မော့တိ၏ နှာခေါင်း၊ နှုတ်ခမ်း၊ လည်ပင်းတို့အား နမ်းလိုက်သည်။.
နွေးထွေးသော နေရောင်ခြည်က သူတို့အပေါ်တွင် တောက်ပနေပြီး အနီးတဝိုက်တွင် စိမ်းလန်းစိုပြေသောအပင်များ၊ ငြိမ်းချမ်းသည့်မွှေးရနံ့များဖြင့် သူတို့ကို ဝန်းရံထားကြသည်။
မုထျန်းဟန်၏ အနမ်းကြောင့် မော့တိ ယားယံလာပြီး ရယ်ချင်စိတ်ကို ထိန်းချုပ်ထား၍ မရတော့ပေ။ နောက်ဆုံး၌ သူ စားပွဲပေါ်တွင် ဖိထားခြင်းခံရပြီး မုထျန်းဟန်၏ စိတ်အားထက်သန်မှုများကို လျော့ချနိုင်စေရန် မလှုပ်ရှားနိုင်တော့သည်အထိ ပြင်းထန်နက်ရှိုင်းစွာ အနမ်းခံလိုက်ရသည်။
Xxxxxxx