အပိုင်း ၇၂ 🚨🚨

Chapter 72 (🚨🚨🚨)

⚠️ warning ⚠️ 

ဆယ်စက္ကန့်အကြာတွင် သံသယဝင်စရာမလိုတော့ပေ။ ရွစိစိဖြစ်မှုတစ်မျိုး သူ့ခန္ဓာကိုယ်ကို လွှမ်းခြုံသွားပြီး လှိုင်းတစ်ခုစီက ယခင်တစ်ခုထက် ပိုမြင့်ကာ ကြောက်မက်ဖွယ်ကောင်းလောက်အောင် ပြင်းထန်လွန်းလှသည်။ ဟယ်ကျစ်ယွမ်၏ အထိအတွေ့က သူ့နှလုံးသားကို တိုက်ရိုက်ဖိချေနေသည်ဟုပင် ခံစားလိုက်ရသည်။ ဝိုင်ယာကြိုးကို သူ့ကျောရိုးနှင့် ထိတွေ့ထားသကဲ့သို့ မီးပွားများ၏ တဖျောက်ဖျောက်အသံက သူ့ကိုဓာတ်လိုက်အောင် ပြုလုပ်လိုက်ပြီး ကျောရိုးမှတစ်ဆင့် ဦးနှောက်အထိ ထုံကျဉ်သွားစေသည်။ သာယာမှုမှလွဲ၍ အခြားခံစားချက်မျိုး မကျန်ရှိနေခဲ့ပေ။

" ကျွန်တော် မရတော့ဘူး... မရတော့ဘူး... အရမ်းများလွန်းနေပြီ... အား..."

စုန့်ရန် ခြေထောက်ဖြင့် ကန်ကျောက်ပြီး အော်ဟစ်နေမိသည်။

" ပြီးတော့မယ်ထင်တယ် တကယ်ပြီးတော့မှာ... ရပ် ရပ်... ခဏရပ်‌ဦး ဟာ့..."

အကြော်အိုးထဲမှ ငါးတစ်ကောင်သဖွယ် တွန့်လိမ်နေပြီးသည့်နောက် နှစ်ဖက်လုံးကိုလှန်ပြီး အကြော်ခံလိုက်ရသည်ဟု ခံစားလိုက်ရသည်။ အချိန်အတန်ကြာမှသာ သူ ရပ်တန့်သွားပြီး မျက်နှာကြက်ကို ငေးငိုက်ကြည့်နေပြီး အသက်ပြင်းပြင်းရှု‌နေသည်။

" ကျွန်တော် ထပ်မလုပ်နိုင်တော့ဘူး... တကယ် ထပ်မလုပ်တော့ဘူး... ကျွန်တော့်ကို ခွင့်လွှတ်ပေးပါ... ဒါ... ဒါ အရမ်းကြောက်စရာကောင်းလွန်းတယ်... ဘုရားရေ..."

ဟယ်ကျစ်ယွမ်က မျက်နှာသေကြီးဖြင့် လက်ချောင်းများကို ပြန်ဆွဲထုတ်လိုက်သည်။ 

" ထပ်မလုပ်တော့ဘူးတဲ့လား..."

စုန့်ရန် ကသုတ်ကရိုက်ဖြင့် ခေါင်းငြိမ့်ပြလိုက်သည်။ 

" အဲ့ အဲ့လိုသဘောနဲ့ပြောတာ မဟုတ်ပါဘူး... ကျွန်တော်ဆိုလိုချင်တာကို သိရဲ့သားနဲ့... လူပျိုတစ်ယောက်ဖြစ်ရတာ နည်းနည်းတော့ အဆင်မပြေဘူးလေ..."

ဟယ်ကျစ်ယွမ်က ပလတ်စတစ်စကို ဆွဲဖြဲလိုက်ပြီး ကွန်ဒုံးကိုယူကာ သူ့အရာပေါ်စွပ်လိုက်သည်။

" မင်း နောင်တမရတာ သေချာလား..."

" ဟား မရပါဘူး... သေချာပေါက် နောင်တမရဘူး..."

တစ်ချက်ကြည့်လိုက်ရုံဖြင့် စုန့်ရန်က သူ့ကိုယ်သူ နှစ်သိမ့်နေကြောင်း သေချာသည်။

" ခင်ဗျားမြင်တဲ့အတိုင်းပဲလေ လူတစ်ယောက်က အာသာဖြေတာဖြစ်ဖြစ် ခန္ဓာကိုယ်ထဲကို ထိုးဖောက်ခံရပြီးပဲဖြစ်ဖြစ် climaxရောက်သွားနိုင်တာပဲ... အရမ်းကြီးလှုံ့ဆော်ခံနေရမှာထက်စာရင် ကျွန်တော် ဒီအတိုင်းပဲ တစ်ဘဝလုံး အာသာဖြေပြီးနေလိုက်တော့မယ်..."

သူ့ခေါင်းထဲတွင် ဗလာကျင်းနေပြီး ထွက်ခွာသွားသော အသိဉာဏ်များ ပြန်မရောက်လာသေးပေ။ သူစကားပြောနေစဉ်မှာပင် သူ့တင်ပါးကို ပင့်တင်လိုက်ပြီး ခါးနေရာတွင် ခေါင်းအုံးဖြင့် ခုထားလိုက်သည်ကို သိလိုက်သည်။ သူ့ခြေထောက်နှစ်ဖက်ကလည်း ဟယ်ကျစ်ယွမ်၏ ခါးတစ်ဖက်တစ်ချက်စီတွင် နေရာယူထားပြီး မာတောင့်နေသည့် အရာကြီးတစ်ခုက ပွင့်နေသော တွင်းဝလေးနားကို လာထိသည်။

" လူ... လူ... လူကြီးမင်းဟယ်... ဘာ..."

တစ်ခုခု မှားယွင်းနေကြောင်းသိသွား၍ စုန့်ရန်က လှုပ်ရှားချင်သော်လည်း သူ့ပေါင်တံများကို ပြုတ်တူကဲ့သို့ ညှပ်ထားပြီး ခါးကိုပါကိုင်ထားသည့်အတွက် သူ ရှောင် မရတော့ပေ။ 

ခေါင်းငုံ့၍ သူ့ခန္ဓာကိုယ်ကို ကြည့်မည်ပြင်လိုက်သော်လည်း ရှင်းလင်းစွာ မမြင်တွေ့ရသေးမီအချိန်တွင် စူးရှသော နာကျင်မှုတစ်ခုကို ခံစားလိုက်ရသည်။ ကျဉ်းမြောင်းသည့်တွင်းပေါက်လေးထဲကို လက်ချောင်းထက် မည်မျှပိုထူမှန်းမသိသည့် အသားချောင်းကြီးဖြင့် အတင်းအကြပ် ထိုးသွင်းခံလိုက်ရသည်။ ဟယ်ကျစ်ယွမ်က သူ့ခန္ဓာကိုယ်ကို မတ်လိုက်သည်။ မမျှော်လင့်ထားသည်မှာ သူက ဘာတစ်ခွန်းမှမပြောပဲ ဝင်ရောက်လာခြင်းဖြစ်သည်။ 

" အခုမှ ထွက်ပြေးဖို့ နောက်ကျသွားပြီနော်..."

ဟယ်ကျစ်ယွမ်က သူ့ကို မျက်လုံးများမှေးစင်း၍ ငုံ့ကြည့်ကာ အေးစက်စက်အသံဖြင့် ပြောလိုက်သည်။ 

" စောစောတုန်းက စင်္ကြန်ပေါ်မှာတုန်းက မင်းကိုယ့်ကို ဘယ်လိုတောင်းဆိုခဲ့တာလဲ... ဘာလို့ အဲ့လောက်မြန်မြန်မေ့သွားရတာလဲ..."

“ ကျွန်တော်…”

စုန့်ရန် ပါးစပ်အဟောင်းသားဖြစ်သွားပြီး 'fuck' ဟူသော စကားလုံးကို အရှက်မဲ့စွာ ပြောခဲ့သည်ကို ပြန်လည် အမှတ်ရသွားသည်။ 

အဲ့လိုကြီးတောင် ပြောခဲ့တာဆိုတော့ သူ သေလုမျောပါး fuckခံလိုက်ရရင်တောင် မတရားဘူးလို့ ပြောနိုင်တော့မှာ မဟုတ်တော့ဘူး...

ဆက်လက်ရုန်းကန်ရန် ရှက်ရွံ့လွန်း၍ မျက်လုံးသာ မှိတ်ထားလိုက်ပြီး အလွန်နာခံသည့်ပုံရိပ်တစ်ခုကို ပုံဖော်လိုက်ကာ လှဲနေလိုက်သည်။ သူ အသံတိုးတိုးလေးဖြင့် ထပ်ပြောလိုက်သည်။ 

" ဖြည်းဖြည်းတော့လုပ်ပေးပါနော်... ဒါ ကျွန်တော့်ရဲ့ ပထမဆုံးအကြိမ်မို့ နာမှာကြောက်လို့ပါ..."

ဟယ်ကျစ်ယွမ်က စကားတစ်ခွန်းမှမပြောပဲ စုန့်ရန်၏ မက်မွန်သီးလေးကို သူ့လက်ဖဝါးကြီးများဖြင့် မြှောက်ပြီး ခါးကြွက်သားများကိုသုံး၍ စုန့်ရန်၏အတွင်းသို့ ဝင်လိုက်သည်။ 

အတွင်းသားများကို အတင်းအကြပ် ထိုးခွဲခံလိုက်ရ၍ ကျူးကျော်ဝင်ရောက်လာခြင်းကြောင့် ရှောင်လွှဲမရနိုင်သော ခံစားမှုက ပို၍ပို၍ထူးခြားလာသည်။ မကြာမီအချိန်တွင် စုန့်ရန်၏ ဝမ်းဗိုက်ပေါ်၌ လေးလံသောခံစားချက်တစ်ခုဖြစ်လာသည်။ သူ ရုတ်တရက် အသက်အောင့်ထားလိုက်မိပြီး အိပ်ရာခင်းစကို ခပ်တင်းတင်း ဆုပ်ကိုင်ထားကာ ပေါင်သားများကို အလိုလို တောင့်ထားမိသည်။ သို့ရာတွင် တစ်ဖက်လူက နှောင့်နှေးခြင်းမရှိပဲ အားလုံးဝင်သွားသည်အထိ တစ်လက်မချင်း တဖြည်းဖြည်း သွင်းနေပြီး စုန့်ရန်၏ခြေထောက်များကိုလည်းဖိထား၍ ခြေထောက်နှစ်ဖက်က ဖားခြေထောက်လေးများသဖွယ် ကားနေသည်။ 

သု့အနောက်ဘက်ခြမ်း ဆုတ်ဖြဲခံလိုက်ရသည်ဟု စုန့်ရန် တွေးနေစဉ်တွင် ဆီးခုံကို အမွေးအမျှင်အချို့နှင့်အတူ တောင့်တင်းသော ဝမ်းဗိုက်ကြွက်သားများနှင့်ထိသွား၍ နွေးထွေးမှုတစ်မျိုးကို ခံစားလိုက်ရသည်။ ဟယ်ကျစ်ယွမ်က အားလုံးဝင်အောင်သွင်းလိုက်ပြီဖြစ်သည်။ 

ထူးဆန်းသောအပူတစ်မျိုးက သူ့နာကျင်မှုအား မေ့သွားစေခဲ့သည်။ သူ ချက်ချင်း စိတ်လျှော့ထားလိုက်ပြီး အသက်ပြင်းပြင်းရှုကာ စိတ်ထဲတွင် 'လူကြီးမင်းဟယ်က သူ့အတွင်းထဲ ရောက်သွားသည်' ဟူသော အတွေးတစ်ခုသာ ရှိတော့သည်။ 

နှစ်ယောက်က အလွန်နီးကပ်နေလွန်း၍ တစ်ဖက်လူ၏ အသေးငယ်ဆုံးသော လှုပ်ရှားမှုလေးကိုပင် တစ်ဖက်မှလူက ခံစားနိုင်ပေသည်။ 

စုန့်ရန် ခက်ခက်ခဲခဲဖြင့် သည်းခံနေရသည်ကို မြင်လိုက်ရသောအခါ ဟယ်ကျစ်ယွမ်၏ နှလုံးသားက နူးညံ့သွားသည်။ 

" နာလို့လား..."

စုန့်ရန်က အလွန်ခေါင်းမာစွာဖြင့် ပြန်ဖြေလိုက်သည်။

" မနာပါဘူး..."

နည်းနည်းမှ မနာဘူး...

ဟယ်ကျစ်ယွမ်က အလျင်စလိုမလှုပ်ရှားရဲတော့ပဲ ခေါင်းငုံ့ကာ စုန့်ရန်၏ အခြေအနေကို စစ်ဆေးကြည့်လိုက်သည်။ တွင်းပေါက်လေး၏ အနားသားက လိပ်တက်သွားပြီး သူ့အရာကို တင်းတင်းကြပ်ကြပ် ရစ်ပတ်ထားသည့် စက်ဝိုင်း‌ပုံလေးသဖွယ် ဖြစ်နေသည်။ 

စိတ်အားထက်သန်ဖွယ်ဖြစ်နေသကဲ့သို့ ယစ်မူးဖွယ်လည်းဖြစ်နေသည်။ 

" လိမ္မာတဲ့ကောင်လေးပဲ သွေးမထွက်သွားဘူး... ကောင်းကောင်းလက်ခံလိုက်သားပဲ..."

ချီးကျူးစကားများ ပြောလိုက်ချိန်တွင် အတွင်းနံရံများကို သူ့ကို ညှစ်ထားလိုက်သည်ကို ခံစားလိုက်ရ၍ ခါးကိုကိုင်းလိုက်ပြီး စုန့်ရန်၏နားနားကပ်၍ ရေရွတ်လိုက်သည်။

" ဒါလင် ကိုယ်လှုပ်လို့ရပြီလား..."

" အင်း..."

စုန့်ရန် အသက်ပြင်းပြင်းရှုပြီး ကိုယ့်ကိုကိုယ်ပြင်ဆင်ကာ လက်နှစ်ဖက်ကို ဟယ်ကျစ်ယွမ်၏ လည်ပင်းတွင် ချိတ်တွယ်ထားလိုက်သည်။ 

သူ့ခန္ဓာကိုယ်တွင်း၌ မြှုပ်နှံထားသောအရာကြီးကို တဖြည်းဖြည်း ဆွဲထုတ်လိုက်ချိန်တွင် ဝမ်းဗိုက်အောက်ပိုင်းမှယားယံမှုက အတော်အတန်လျော့သွားသည်။ စုန့်ရန် စိတ်အေးလက်အေးနေနေစဉ်မှာပင် သတိပေးခြင်းမရှိပဲ ပြင်းထန်စွာဆောင့်သွင်းလိုက်မှုကြောင့် အော်မိသွားသည်။ 

" အာ့..."

ခေါင်းကိုနောက်လှန်၍ ပေါင်များကို စုထားလိုက်မိစဉ် သူ၏ ထောင်မတ်နေသောအင်္ဂါက တုန်ခါသွားပြီး ကြည်လင်သည့် အဖြူရောင်အရည်အချို့ စီးထွက်လာသည်။

ဟယ်ကျစ်ယွမ်က စုန့်ရန်၏ အတွေ့အကြုံမရှိသော ရုပ်ပိုင်းဆိုင်ရာ တုံ့ပြန်မှုကို အလွန်သဘောကျသည်။ ခေါင်းငုံ့၍ လူငယ်လေးကို ချော့မော့ဟန်ဖြင့် နမ်းလိုက်သည်။ 

" အရမ်း ခံစားလွယ်လွန်းလို့ မတောင့်ခံထားနိုင်တော့ဘူးမလား..."

စုန့်ရန် ရှက်သွားသည်။

" ခင်ဗျား အဲ့နေရာကို ထပ်ထိပြန်ပြီလား..."

ဟယ်ကျစ်ယွမ်၏ မျက်နှာထက်တွင် တအံ့တဩအမူအရာမျိုးဖြစ်သွားပြီး ချက်ချင်းခါးမတ်လိုက်ပြီး နောက်တစ်ချက်ထပ်ဆောင့်လိုက်သည်။ သူ့ရင်ခွင်ထဲမှ လူငယ်လေးက သတိလက်လွတ်ဖြစ်သွား၍ ပိုပြင်းပြင်းထန်ထန် တုံ့ပြန်လိုက်သည်။ သု့မျက်လုံးထောင့်များ နီရဲလာပြီး တစ်ကိုယ်လုံး အဆက်မပြတ် တုန်ယင်လာကာ ကြောက်ရွံ့သွားဟန်ဖြင့် ဟယ်ကျစ်ယွမ်ကို ကြည့်လိုက်သည်။

" ကျွန်တော်က အရမ်း ခံစားလွယ်နေတာလား..."

" အဆင်ပြေပါတယ် ဒါက ပုံမှန်ပါပဲ... ကိုယ် နည်းနည်းလောက် ငြင်သာပြီး ဖြည်းဖြည်းပဲလုပ်မယ်ဆိုရင်တော့ မင်း ခံစားလို့ ကောင်းသွားမှာ..."

ဟယ်ကျစ်ယွမ်က စုန့်ရန်ကို နှစ်သိမ့်ပေးနေစဉ် သူ့ခါးအောက်ပိုင်းမှ လှုပ်ရှားမှုများက ပို၍နက်ရှိုင်းလာပြီး တစ်ချိန်တည်းမှာပင် ခွန်အားအနည်းငယ်ကိုသာသုံးထား၍ စုန့်ရန်က တစ်ကြိမ်တည်းဖြင့် အလွန်အမင်း လှုံ့ဆော်မခံလိုက်ရပေ။ ဆီးကျိတ်ဧရိယာရှိ အာရုံကြောများက များပြားပြီး ထိရှလွယ်သည်။ တဖြည်းဖြည်းသွင်းခြင်းဖြင့် ခံစားမှု တစ်စုံတစ်ရာ မရှိနိုင်သော်လည်း ပြင်းထန်သော ထိုးသွင်းချက်များကြောင့် နာကျင်မှုဖြစ်ပေါ်စေရန် လွယ်ကူသည်။ ဟယ်ကျစ်ယွမ်က စုန့်ရန်၏ ပထမဆုံးအကြိမ်ကို ကာယကံရှင်ထက် ပို ဂရုစိုက်သည်။ သို့ဖြစ်၍ သူ၏ ပြင်းထန်မှုနှင့် စည်းချက်ကျမှုများ မှန်ကန်စေရန် သု့အောက်မှ လူငယ်လေး၏ အမူအရာတိုင်းကို ဂရုတစိုက်စူးစမ်းနေသည်။ 

သူ့ကို အံ့ဩစေသည့်အရာမှာ သူနှင့် စုန့်ရန်က တစ်ယောက်အတွက်တစ်ယောက် ဖြစ်တည်လာသည်ဟု ထင်ရပေသည်။ ထည့်သွင်းရမည့်နေရာကိုလည်း ချိန်ဆနေရန် မလိုပေ။ သဘာဝအကျဆုံးနည်းလမ်းဖြင့် အတွင်းသို့ဝင်ရောက်လိုက်သည်နှင့် စုန့်ရန် ခံစားလွယ်သည့်နေရာများသို့ တိုက်ရိုက်ထိသွားသည်။

သူပိုင်ဆိုင်ဖို့ ကံကြမ္မာဖန်လာခဲ့တာပဲ...

ငယ်ရွယ်၊ထိရှလွယ်၊ ရိုးရှင်းပြီး ဆွဲဆောင်မှုရှိသော လူငယ်လေးတစ်ယောက်ကိုပေါ့...

ဟယ်ကျစ်ယွမ်က သူ၏ ပိုင်ဆိုင်လိုစိတ်ကြီးမှုကို ထိန်းချုပ်နိုင်စွမ်းမရှိတော့ဟု ခံစားလိုက်ရသည်။ ချွေးများနှင့်အတူ ဟော်မုန်းများက လေထုထဲပျောက်ကွယ်သွားကာ နောက်ဆုံးတွင် စုန့်ရန်၏ အသက်ရှုသံပြင်းပြင်းကိုလည်း သယ်ဆောင်သွားသည်။

ပူပြီးတင်းကြပ်နေသည့် တွင်းဝလေးက တဖြည်းဖြည်းချင်း အဖွင့်ခံလိုက်ရပြီး ချောဆီလုံလုံလောက်လောက် ထည့်သွင်းထားခြင်းကြောင့် အဝင်အထွက်က ပိုမိုချောမွေ့လာသည်။ သူ အားထည့်လိုက်ပြီး ငြင်သာသောလှုပ်ရှားမှုများကို ပို၍ စည်းချက်ကျမြန်ဆန်လာအောင် ပြောင်းလဲလိုက်သည်။ 

" လူ... လူကြီးမင်းဟယ်... အာ့... အား... ခံစားလို့ကောင်းတယ်..."

စုန့်ရန်က အပြည့်အဝကို ယစ်မူးပျော်ဝင်နေပြီဖြစ်သည်။ မျက်နှာက နီရဲနေလျက် ခေါင်းကိုတစ်ဖက်စောင်းထားပြီး နှုတ်ခမ်းကိုသပ်ကာ အဆက်မပြတ် ရေရွတ်နေသည်။ 

" ဘယ်လိုဖြစ်လို့ ဒီလောက်တောင်... အား... ကျွန်တော်... အရမ်း ခံစားလို့ကောင်းရတာလဲ အာ့..."

ကွဲပြားသော သာယာမှုတစ်မျိုးက သူ့ခန္ဓာကိုယ်အောက်ပိုင်း၏ အတွင်းအကျဆုံးသော နေရာမှတစ်ဆင့် တစ်ကိုယ်လုံးကို ပျံ့နှံ့သွားပြီး ခြေချောင်းလက်ချောင်းများကို အားပျော့သွားစေသည်။ ဆန့်ကျင်ဘက်အားဖြင့် သူ၏အရာက ထောင်မတ်နေပြီး အကြောများပင် ထင်ထင်ရှားရှား မြင်လာရသည်။

အရမ်း ကောင်းတာပဲ...

ဒါက ကိုယ့်ကိုကိုယ် အာသာဖြေတာထက် အဆတစ်ရာ၊ တစ်ထောင်၊ တစ်သောင်းလောက် ပိုကောင်းတယ်...

သူ့ခန္ဓာကိုယ်တွင် ဤမျှအံ့အားသင့်စရာကောင်းသည့်နေရာတစ်ခု ပုန်းအောင်းနေသည်ကို သူစိတ်မကူးနိုင်ခဲ့ပေ။ ၎င်းကို ထိလိုက်ရုံဖြင့်ဖြင့် သူ၏ ဦးရေပြားကို နစ်ဝင်သွားစေနိုင်သည်ပြီး အရိုးထဲစွဲသွားသည်အထိ သာယာမှုလှိုင်းများ တစ်ခုပြီးတစ်ခု ဖြစ်ပေါ်လာစေသည်။

ဟယ်ကျစ်ယွမ်က သူ့နားရွက်ဖျားကို စုပ်နမ်းလိုက်သည်။

" ဒါလင် တကယ်နေလို့ကောင်းတာလား..."

" အင်း..."

စုန့်ရန်၏ နားရွက်ထဲကို နွေးထွေးသည့်လေက ဝင်ရောက်တိုက်ခတ်သွားသဖြင့် ဆတ်ခနဲတုန်ယင်သွားပြီး သူ့အနောက်ပိုင်းကို ကျုံ့ထားလိုက်မိကာ အကြည့်များက ပိုပြီး ရီဝေလာသည်။ ညည်းညူပြီး ငိုယိုနေရ၍ စကားမပြောနိုင်တော့ပေ။

ဟယ်ကျစ်ယွမ်က ထပ်မေးလိုက်သည်။ 

" ဒါလင် ကိုယ့်ကိုချစ်လား..."

" ဒါပေါ့... ကျွန်တော် ခင်ဗျားကိုချစ်တယ်..."

စုန့်ရန် အသက်ပြင်းပြင်းရှုနေရသည်။

" ဒါဆိုရင် ကိုယ့်ကို 'ယောကျာ်း' လို့ခေါ်ကြည့်မလား..."

နာခံသည်ထက် ကျော်လွန်နေသောစုန့်ရန်က တောင့်တင်းနေသော်လည်း နူးညံသည့် အသံဖြင့် ခေါ်လိုက်သည်။ 

" ယောက်ျား..."

ဟယ်ကျစ်ယွမ်က ဆုချသကဲ့သို့ သူ့နှုတ်ခမ်းကို ဖျတ်ခနဲနမ်းလိုက်သည်။ 

" ဒါဆို ကိုယ့်ကို ဒယ်ဒီလို့ခေါ်ကြည့်..."

" ဒယ်..."

စုန့်ရန် စကားလုံးတစ်လုံးထွက်သွားမိသော်လည်း ‌ရှက်သွား၍ နောက်တစ်လုံးကို ထပ်မပြောမိတော့ပေ။ သူ ဟယ်ကျစ်ယွမ်ကို မျက်ရည်ရွှဲနေသော မျက်ဝန်းများဖြင့် ရီဝေဝေကြည့်နေပြီး အတွင်းတွင် ချစ်ခင်မှုနှင့် တွယ်တာမှုများ ပြည့်နေသည်။ အနောက်ပိုင်းမှ အားပြင်းသည့် ဆောင့်ချက်များက ရပ်တန့်သွားခြင်းမရှိပဲ ထပ်ခါထပ်ခါ ဖြစ်ပေါ်နေ၍ သာယာမှုက လှိုင်းများကဲ့သို့ တက်လာပြီး ကမ်းခြေကို ရေလှိုင်းများဖြင့် ဆေးကြောလိုက်သကဲ့သို့ သူ၏ နောက်ဆုံးလက်ကျန် အရှက်တရားများ ပျောက်ကွယ်သွားသည်။

သူ့ကိုယ်သူ မထိန်းချုပ်နိုင်တော့၍ ကြင်နာယုယစွာ ခေါ်လိုက်သည်။

" ဒယ်ဒီ..."

ကျေးဇူးပြုပြီး ကျွန်တော့်ကို ချစ်ပေးပါ...

ကျေးဇူးပြုပြီး ဘယ်တော့မှ မပျောက်ပျက်သွားမယ့် ကတိတစ်ခုရဲ့ ပျော်ရွှင်မှုကို ပေးပါ...

စုန့်ရန်၏ အနောက်ပိုင်းက လုံလုံလောက်လောက် လျော့တိလျော့ရဲဖြစ်နေပြီး သူ၏ ထိလွယ်ရှလွယ်သော နေရာများကို လှုံ့ဆော်ပေးနေသည်ကိုလည်း ကျင့်သားရလာပြီဖြစ်သည်။ သူ့ကို အကောင်းဆုံးအခိုက်အတန့်တစ်ခုဖြင့် ဆုချရမည်ကို ဟယ်ကျစ်ယွမ် သဘောပေါက်သွားသည်။

" ဒါလင် ကိုယ့်ကိုကြည့်ပါဦး..."

သူ ခါးမတ်၍ အိပ်ရာပေါ်တွင် ဒူးထောက်လိုက်ပြီး စုန့်ရန်၏ တင်ပါးကို မြင့်မြင့်မြှောက်ကာ သူ့အရာနှင့် မြဲမြံစွာ ဖိထားလိုက်ကာ ယခင်ထက် မြန်မြန် လှုပ်ရှားလိုက်သည်။ သူ အသုံးပြုလိုက်သောအားက အလွန်များသည့်အတွက် နောက်ဆက်တွဲအနေဖြင့် လူငယ်လေး၏ တင်သားလုံးလုံးလေးက အဆက်မပြတ်တုန်ယင်နေပြီး အိပ်ခန်းထဲတွင်လည်း အသားချင်းရိုက်သံများဖြင့် ပြည့်နေသည်။

Xxxxxxxxx