MM Story Teller

အခန်း(၅၅) - သူ ယုံမိတော့မလို့
 
ပိုင်ရွှီက သူမရဲ့ ဆိုလိုရင်းကို နားလည်ပြီး ပျော်သွားခဲ့သည်။
 
"သကြားဝါကို သကြားဖြူဖြစ်အောင် ပြောင်းလို့ရတဲ့ နည်းပညာကို ရောင်းမှာလား။"
 
ရှစ်ချင်းလျို့က သူ့ကို သကြားသာ ရောင်းချမည်ဟု ထင်ခဲ့မိသည်။
 
အကယ်၍ သူသာ မနှမြောမိဘူးဟု ဖြေပါက လိမ်ရာကျမည်။
 
ရှစ်ချင်းလျို့က ခေါင်းငြိမ့်ပြခဲ့သည်။ "ဟုတ်တယ်၊ မဟုတ်ရင် ဘာဖြစ်လို့ သကြားဝါကို ယူလာခိုင်းမှာလဲ၊ ရှင့်ရှေ့တင်ပဲ ကျွန်မက သကြားဝါကနေ သကြားဖြူဖြစ်အောင် ပြောင်းပြမှာလေ။"
 
ပိုင်ရွှီက အံ့သြသွားခဲ့သည်။ "ကောင်းတာပေါ့။"
 
သူက မေးခဲ့သည်။ "ဘယ်လောက်နဲ့ ရောင်းချချင်လဲ။"
 
ရှစ်ချင်းလျို့ကို ဦးစားပေးတာမဟုတ်ဘဲ အခြေအနေကို သိရတာက သူ့အတွက် ပိုအဆင်ပြေသည်။
 
စျေးနှုန်းက သူလက်ခံနိုင်သည့် အတိုင်းအတာအတွင်းမှာ ရှိပါက ချက်ချင်း သဘောတူလိုက်မည်။
 
တကယ်လို့ စျေးများနေပါက စျေးဆစ်ကြည့်မည်။
 
သူ့ရည်ရွယ်ချက်ကို ရှစ်ချင်းလျို့ကလည်း သိသည်။ သူမက မဖော်ထုတ်ခဲ့ပေ။
 
ပိုင်ရွှီ သူမရဲ့ ဦးဆောင်မှုနောက်ကနေ လိုက်ခဲ့တာ ပိုကောင်းသည်။
 
"ငွေတုံး တစ်ထောင်နဲ့ အကျိုးအမြတ် နှစ်ဆယ်ရာခိုင်နှုန်း"
 
အကယ်၍ ပိုင်မိသားစုသာ သကြားဝယ်ချင်ပါက သူတို့ရဲ့ ကွန်ရက်ကို ဖြန့်ကျက်ဖို့ ခွန်အား အများကြီး သုံးဖို့ လိုအပ်သည်။
 
ပိုင်မိသားစုက သကြားအရောင်ချွတ်နည်း သိသွားနိုင်သလို ရောင်းလည်း ရောင်းချနိုင်မည်။ ဒါကိုတောင် သူမက နှစ်ဆယ်ရာခိုင်နှုန်းသာ တောင်းဆိုထားသည်။
 
ပိုင်ရွှီက အနည်းငယ် မျက်မှောင်ကြုတ်ခဲ့သည်။
 
ငွေတုံး တစ်ထောင်က အဆင်ပြေပေမယ့် အကျိုးအမြတ် နှစ်ဆယ်ရာခိုင်နှုန်း ပေးရမှာကျတော့ သူ့အတွက် များနေသည်။
 
"အကျိုးအမြတ် ဆယ်ရာခိုင်နှုန်းပဲ ပေးနိုင်မယ်။" ဒီအမျိုးသမီးက ဉာဏ်ကောင်းပြီး ကိုင်တွယ်ရခက်တာကို သူသိတာကြောင့် သူမ လုံးဝ သဘောတူမှာ မဟုတ်ပေ။
 
ရှစ်ချင်းလျို့က ပွင့်ပွင့်လင်းလင်း ပြောခဲ့သည်။ "ကျွန်က သွယ်ဝိုက်ပြောမနေဘဲ ဒဲ့တိုးပဲ ပြောတတ်တဲ့လူ၊ ဒါကြောင့် ကျွန်မပြောတဲ့ စျေးနှုန်းက အမှန်ပဲ၊ ရှင်သဘောတူရင် စာချုပ်ချုပ်မယ်၊ သက်သေပြပေးမယ်၊ ရှင်သဘောမတူရင်တော့ သကြားဖြူလုပ်နည်းကို ပြသမှာ မဟုတ်ဘူး။"
 
လိမ်လည်ရတာတွေ ရှုပ်ထွေးတာတွေကို မကြိုက်တာကြောင့် မော်ဒန်ခေတ်မှာ သူမ စီးပွားရေးလောကထဲဝင်ဖို့ မရွေးချယ်ခဲ့တာ ဖြစ်သည်။
 
အခုလို ရှေးခေတ်မှာတော့ နည်းပညာတွေက သူမ လက်ထဲမှာသာ ရှိတာကြောင့် ပွင့်ပွင့်လင်းလင်းနှင့် သူမ လုပ်ချင်တာလုပ်ဖို့ ယုံကြည်ချက် ရှိသည်။
 
"အကျိုးအမြတ် နှစ်ဆယ်ရာခိုင်နှုန်းဆိုတာ ဒီနည်းပညာကနေ ရှင်ရမယ့် အကျိုးအမြတ်ကြီးနဲ့ယှဥ်ရင် အသေးအမွှားလေးပါ၊ ဒါ့အပြင် ဒီဝင်ငွေနဲ့ဆိုရင် ရှင့်ပိုင်မိသားစုရဲ့ ဂုဏ်သတင်းတက်ပြီး လူတွေနဲ့ အဆက်အသွယ် ရနိုင်တာပဲ။"
 
သူမက ပိုင်ရွှီကို အပြုံးတစ်ဝက်ဖြင့်ကြည့်ကာ ပြောခဲ့သည်။ "ရှင် ပန်းတွေ စိုက်ပျိုးသလိုမျိုးပေါ့၊ ရှင် သူတို့ကို သဘောကျပေမယ့် အဲဒီပန်းတွေကို သုံးပြီးတော့ အဆက်အသွယ်တွေကို ချဲ့ထွင်လို့ ရတာပဲလေ။"
 
ပိုင်ရွှီက ဆွံ့အ သွားခဲ့သည်။ သူမက တကယ့်ကို အမြင် ထက်မြက်သည်။
 
ဒါတွေ အကုန်လုံးကို မြင်လိမ့်မည်ဟု သူ မထင်မိခဲ့ပေ။
 
မြို့တော်က မျိုးရိုးမြင့်အမျိုးသမီးတွေတောင် သူမလောက် ရှေ့ရေးကို ကြိုမြင်နိုင်မည် မဟုတ်ပေ။
 
ဘယ်လိုလုပ် ရွာသူတစ်ယောက်က ဒီလောက်သိတာလဲ။
 
ထို့ကြောင့် သူက ရှောင်ဟန်ကျန့်ကို ကြည့်လိုက်သည်။ သူ သင်ပေးထားတာများလား။
 
ရှောင်ဟန်ကျန့်က တစ်ချက်ကြည့်ရုံဖြင့် သူ့အတွေးတွေကို သိနေသည်။
 
ရှောင်ဟန်ကျန့်က ပြုံးကာ ပြောခဲ့သည်။ "ကျွန်တော့် ဇနီးက မသေမျိုးဆရာရဲ့ တပည့်လေ၊ ဒါကြောင့် သူက သိပ်အစွမ်းထက်နေတာ။"
 
ပိုင်ရွှီ ကိုမဆိုထားနှင့် သူ့ဇနီးရဲ့ အမြင်နှင့် ဉာဏ်ထက်မှုတွေကို အစကတည်းက အံ့သြခဲ့ရသည်။
 
ဒီကိစ္စတွေကို သူ့ဇနီးကို သင်ပေးဖို့ တာဝန်ယူစရာ မလိုပေ။
 
သူ့ရဲ့ ပြန်လည်မွေးဖွားလာသော ခွန်အားအရ သူမက ရွာသူ မဟုတ်ဘဲ နောက်ခံကလည်း မရိုးရှင်းကြောင်း ခန့်မှန်းမိသည်။
 
သို့ပေမယ့် ပိုင်ရွှီနှင့် တခြားလူတွေက ထိုကိစ္စတွေကို သိပ်မကြုံဖူးတာကြောင့် များများစားစား တွေးမနေပေ။
 
ဒါ့အပြင် သူတို့ပေးသည့် အကြောင်းပြချက်က ခိုင်လုံနေသည်။
 
ရှစ်ချင်းလျို့ကလည်း ပြုံးကာ သဘောတူခဲ့သည်။ "မှန်တယ်၊ ကျွန်မ ဆရာက ကောင်းကင်ဘုံကို တက်လှမ်းသွားတဲ့ မသေမျိုးလေ၊ ဒါကြောင့် ကျွန်မ ပြောဆိုနေသမျှက ဖြစ်နိုင်ခြေရှိတယ်။"
 
သို့ပေမယ့် ဒါက ရှင်းပြချက်တစ်ခုသာ ဖြစ်သည်။
 
ယုံတာ မယုံတာက သူ ရွေးချယ်ရမည့် အပိုင်း ဖြစ်သည်။
 
ပိုင်ရွှီက အံ့သြသွားပြီး ငါက ဘာလို့ မင်းကို ယုံရမှာလဲ။
 
သို့ပေမယ့် ဒုတိယအတွေးအနေနှင့် သူ မယုံကြည်ဘူးဆိုရင်ကော ဒီအမျိုးသမီးက ဘယ်လိုလုပ် အဲလောက်သိနေတာလဲ။
 
အဓိပ္ပာယ်ကို မရှိဘူး။
 
တကယ်တော့ သူက ယုံမိတော့မလို ဖြစ်နေသည်။
 
သူက ခဏလောက်တွေးကာ ပြောခဲ့သည်။ "မင်းသုံးတဲ့နည်းက ခက်လား၊ အကုန်အကျများလား။"
 
ရှစ်ချင်းလျို့က ပြန်ဖြေခဲ့သည်။ "မခက်ပါဘူး၊ ကုန်ကျစရိတ်က အရမ်းနည်းတယ်။"
 
ပိုင်ရွှီက ခဏလောက်တွေးပြီးမှ ပြန်ဖြေခဲ့သည်။ "ကောင်းပြီ၊ မင်းသာ သကြားဝါကို သကြားဖြူအဖြစ် ပြောင်းနိုင်ရင် ငွေတုံး တစ်ထောင်နဲ့ အကျိုးအမြတ်နှစ်ဆယ်ရာခိုင်နှုန်းပေးမယ်၊ ဒါပေမဲ့ အကျိုးအမြတ်ကို လကုန်ပြီးမှ တွက်မှာနော်၊ ပထမဆုံးလမှာ အဆက်အသွယ်တွေရဖို့အတွက် ငွေကြေး စီမံခန့်ခွဲဖို့ လိုတယ်။"
 
စီးပွားရေးလုပ်ငန်းနောက်မှာ နောက်ခံရှာထားဖို့ လိုအပ်သည်။ ဒါမှ သူများတွေ မထိပါးရဲမှာ ဖြစ်သည်။
 
ဒါကြောင့် သူ အရင်ပေးဖို့ လိုသည်။
 
"မင်း ရှားပါးပန်းတွေ စိုက်ပျိုးပြီးရင်လည်း ငါ့ကို ဦးစားပေး ရောင်းချမယ်လို့ ကတိပေးခဲ့တယ်နော်၊ သူတို့ကို ရောင်းဖို့ ကူညီပေးမယ်၊ ဒါမှမဟုတ် မင်းက ငါ့ကိုရောင်းပေါ့။ ငါက တစ်ဆင့် ပြန်ရောင်းပေးမယ်။"
 
သူမ ရှားပါးပန်းတွေ စိုက်ပျိုးနိုင်တာကို မယုံသော်လည်း အစောပိုင်းကလို အငြင်းဆန်ခံရမှာစိုးလို့ ယုံကြည်ပေးလိုက်သည်။
 
ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် ပြင်ဆင်ထားတာတော့ ပိုကောင်းသည်။
 
"ပြီးတော့ ရှေ့လျှောက် စိတ်ဝင်စားဖို့ကောင်းတဲ့ ပစ္စည်းအသစ်တွေရှိရင်လည်း ငါ့ကို အရင်သတိရပါ။"
 
ရှစ်ချင်းလျို့ကတော့ သူ့လို နက်နက်နဲနဲ တွေးမနေပေ။
 
ဒီအခြေအနေကို သူမ ခန့်မှန်းပြီးသားဖြစ်သည်။
 
"ကိစ္စမရှိပါဘူး ရှင့်ကို ဦးစားပေးမှာပါ၊ ဒါပေမဲ့ စီးပွားရေးကြီး တစ်ခုအနေနဲ့ တခြားလုပ်ငန်းရှင်တွေနဲ့လည်း ပူးပေါင်းဖို့ လိုအပ်တာမလို့ ရှင့်ကို သီးသန့်ထားပေးဖို့တော့ တွန်းအားပေးလို့ မရဘူး၊ ပြီးတော့ နောက်ထပ်တစ်ခု တောင်းဆိုစရာ ရှိသေးတယ်၊ ရှင့်ဦးလေးငယ်ဆီက တိရိစ္ဆာန်တွေ ဝယ်ချင်တယ်။ ဒါကြောင့် သူနဲ့ ဆက်သွယ်ပေးထားပါ။"
 
သူမက စောစောကတည်းက ရှင်းလင်းအောင် လုပ်ထားလိုက်သည်။
 
ဒီတစ်ခါတော့ ပိုင်ရွှီလည်း ပွင့်ပွင့်လင်းလင်းသာ ပြောခဲ့သည်။ "ကောင်းပြီ။"
 
ထို့ကြောင့် ရှောင်ဟန်ကျန့်က စာရွက်နှင့် စုတ်တံယူကာ သူ့နာမည် ရေးထိုးပြီး သဘောတူစာချုပ် ချုပ်ဆိုခဲ့သည်။
 
အကယ်၍ ရှစ်ချင်းလျို့က သကြားဝါကို သကြားအဖြူအဖြစ် မပြောင်းလဲနိုင်ပါက သို့မဟုတ် ကုန်ကျစရိတ်များပြီး လုပ်ငန်းစဥ် ရှုပ်ထွေးပါက ထိုစာချုပ်က အကျုံးဝင်မည် မဟုတ်ပေ။
 
စာချုပ်ချုပ်ပြီးနောက် ရှစ်ချင်းလျို့က ပိုင်ရွှီရဲ့ အရှေ့မှာရပ်ကာ ဟွမ်းနီရွှေ့လင်ထျန်းဖာနည်းလမ်းဖြင့် အဝါရောင်သကြားပေါ် အသုံးပြု ပြသလိုက်သည်။
 
သကြားဝါကနေ သကြားဖြူအဖြစ် ပြောင်းသွားတာကို မြင်ရတာကြောင့် ပိုင်ရွှီက ကြက်သေ သေနေမိသည်။
 
အဲလောက်တောင် ရိုးရှင်းလား။
 
သူ့မျက်လုံးတွေနှင့် မြင်ရတာတောင် ထိတ်လန့်ဖို့ကောင်းနေသေးသည်။
 
တကယ်ကို တစ်ခုခုပဲ။
 
အချိန်ခဏကြာပြီးနောက် သူက သက်ပြင်းချခဲ့သည်။ "မင်းရဲ့ဆရာက တကယ့်အံ့ဖွယ်ပဲ။"
 
ဟိုးတုန်းက တာအိုဘုန်းတော်ကြီးက နန်ရှီမြို့မှာ နေထိုင်ခဲ့သည်။
 
ငါ ဘာကြောင့် သွားရောက် မဖူးမြော်ခဲ့ရတာလဲ။ နှမြောစရာပဲ။
 
သူ့မျက်နှာထက်က နောင်တရနေသည့် အမူအရာကိုမြင်တော့ ရှစ်ချင်းလျို့က ရယ်ရမလား ငိုရမလား မသိတော့ပေ။
 
သို့ပေမယ့်လည်း သူမနှင့် သူမ ခင်ပွန်းသုံးသည့် နည်းလမ်းက အသုံးဝင်သည်။
 
"ဒါပေါ့ ကျွန်မက သူ့တပည့်အစစ်လေ။"
 
ပိုင်ရွှီက ဆွံ့အနေခဲ့သည်။
 
သူမကို သူ မယုံကြည်ပေ။
 
သူမကို နည်းလမ်း အသေးစိတ် ချရေးခိုင်းခဲ့သည်။
 
ထို့နောက် ရှောင်စစ်ဖြင့် ပိုင်မိသားစုဆီက ငွေတုံး တစ်ထောင် သွားယူခိုင်းခဲ့သည်။
 
ရှစ်ချင်းလျို့က မီးဖိုခန်းထဲဝင်ပြီး သူမ အရင်က တစ်ခါမှ ဘယ်သူ့ကိုမှ မပြောပြဖူးသည့် နည်းလမ်းဖြင့် ရှောင်ပိုင်လီကို တို့ဟူးဟင်းလျာတွေ ချက်ပြုတ်ဖို့ ညွှန်ကြားခဲ့သည်။
 
တို့ဟူးဟင်းလျာတွေကို ပိုင်ရွှီက မြည်းကြည့်ပြီးနောက် မျက်လုံးတွေ တောက်ပသွားခဲ့သည်။
 
"တို့ဟူးဟင်းလျာတွေက အရမ်း အရသာရှိတာပဲ။"
 
သူက ထပ်မေးခဲ့သည်။ "ဒါတွေအပြင် တခြားဟင်းလျာတွေကော ချက်ပြုတ်နိုင်သေးလား။"
 
ရှစ်ချင်းလျို့က ခေါင်းငြိမ့်ပြခဲ့သည်။ "ဒါပေါ့ တို့ဟူးနဲ့ ဟင်းလျာ အမျိုးပေါင်း ၁၀၀ နီးပါးလောက် ချက်ပြုတ်လို့ ရတယ်၊ တချို့ ချက်ပြုတ်နည်းတွေကို ရေးပေးလိုက်မယ်။"
 
သူမက တို့ဟူးဟင်းလျာတွေ အများကြီး မစားဖူးပေမယ့် သူမရဲ့ တစ်ဝမ်းကွဲညီမက အများကြီး စုဆောင်းပေးထားခဲ့သည်။
 
ပိုင်ရွှီရဲ့ မျက်လုံးတွေက တောက်ပသွားခဲ့သည်။ "ကောင်းပြီ မနက်ဖြန်ကစပြီး တို့ဟူးတွေ ဝယ်မယ်။"
 
သူက မေးခဲ့သည်။ "စကားမစပ်၊ တို့ဟူးကို မြို့တော်မှာ ချက်ရောင်းဖို့အထိ အထားခံပါ့မလား။"
 
ရှစ်ချင်းလျို့က ခေါင်းခါခဲ့သည်။ "ဟင့်အင်း"
 
ဒီမှာ ကြာရှည်ခံဆေးတွေ မရှိတာကြောင့် အချိန်အကြာကြီး ထိန်းသိမ်းထားဖို့က မဖြစ်နိုင်ပေ။
 
ပိုင်ရွှီက အကြံရှိသည်။ "တို့ဟူးလုပ်တဲ့နည်းပညာကို ရောင်းမလား။"
 
ရှစ်ချင်းလျို့က ခေါင်းခါခဲ့သည်။ "မရောင်းဘူး။"
 
တို့ဟူးက အရေအတွက် များများရောင်းရဖို့ အလွယ်ဆုံးနည်း ဖြစ်သည်။
 
သူမ ဂုဏ်သတင်းနှင့် ရွာသားတွေနှင့် နန်ရှီမြို့က တခြားလူတွေနှင့် အကျိုးအမြတ် ပူးပေါင်းပါက တို့ဟူးလုပ်ငန်း ကြီးထွားလာမည်ဟု သူမ ထင်သည်။
 
မဟုတ်ပါက ရွာသားတွေက သကြားနှင့် စာရွက်တွေကို နေ့တိုင်း အရောင်းအဝယ်လုပ်တာ အောင်မြင်မည် မဟုတ်ပေ။
 
မြို့ထဲတွင် ထုတ်ကုန်စရိတ်များတာကြောင့် ဝယ်လိုအားတွေက သိပ်မရှိပေ။
 
ပိုင်ရွှီက စိတ်ပျက်သွားပြီး သူမက စကားလမ်းကြောင်း ပြောင်းခဲ့သည်။ "ဒါပေမဲ့လည်း တို့ဟူးလွှာ၊ တို့ဟူးချောင်းနဲ့ တို့ဟူးခဲတွေကိုကျွန်မ လုပ်နိုင်တယ်၊ အဲတာတွေကို သုံးပြီး မြို့တော်မှာ ချက်ပြုတ်ပေါ့။"
 
ပိုင်ရွှီက ခေါင်းငြိမ့်ပြခဲ့သည်။ "ကောင်းပြီ။ ဒါဆို ဘယ်လိုလုပ်ရမလဲဆိုတာ မင်းပြောပြဖို့လိုမယ်။"
 
ရှစ်ချင်းလျို့က ပြုံးခဲ့သည်။ "ကိစ္စမရှိဘူး။"
 
ညစာ စားပြီးနောက် ရှောင်စစ် ယူလာသည့် ငွေတုံး တစ်ထောင်ကို ပိုင်ရွှီက ရှစ်ချင်းလျို့ကို လွှဲပေးခဲ့သည်။
 
သူတို့နှစ်ယောက်လုံးထံတွင် စာချုပ်မိတ္တူ ရှိသည်။
 
ရှစ်မိသားစုက လူတစ်ယောက် သူမကို လာရှာသည်နှင့် ရှစ်ချင်းလျို့က ငွေတွေကို အဝေးကို ထားလိုက်သည်။
 
ထိုအချင်းအရာကို မြင်သည်နှင့် ပိုင်ရွှီနှင့် ရှောင်စစ်လည်း အလိုအလျောက် ထွက်သွားကြသည်။
အခန်း ၅၅

Ch-55 Uni
