MM Story Teller - Chapter

အပိုင်း ၅၅

Viewers 14k

Chapter 55
ရှောင်ယွီ...ရှောင်ယွီ

───────

မုန့်လန်ရောက ပြင်းထန်လွန်းသည့် မည်သည့်အရာကိုမျှ မလုပ်ဆောင်နိုင်ဟု ကုရွှမ်းတု ခံစားနေရသော်လည်း လင်းရုဖေးစိတ်ထဲတွင်မူ စိုးရိမ်မှုအချို့ရှိနေဆဲပင်။

နောက်ထပ်ရက်အနည်းငယ်အတွင်းတွင် လင်းရုဖေးက မုန့်လန်ရောကို လုံးဝမတွေ့ရပေ။ စေ့စပ်သေချာစွာ စဥ်းစားပြီးနောက် တစ်ခုခု မူမမှန်ကြောင်း လင်းရုဖေး ခံစားနေရသဖြင့် ကျူးယင်းကိုရှာပြီး မုန့်လန်ရောကို ဘာကြောင့်မမြင်မိရတာလဲဟု မေးလိုက်သည်။

ကျူးယင်းက ပြန်ဖြေလာသည်။ “အိုး လင်းကုန်းဇီ မသိသေးဘူးပဲ လွန်ခဲ့တဲ့ ရက်အနည်းငယ်လောက်တုန်းက ကျွန်မတို့ရဲ့သခင်ငယ်လေးက အအေးမိဖျားလို့လေ အရင်ရက်အနည်းငယ်လောက်ကပဲ ပြန်သက်သာလာပါပြီ"

ထိုအခါမှသာ မုန့်လန်ရော နေမကောင်းဖြစ်နေသည်ကို လင်းရုဖေး သိသွားသဖြင့် "အဲဒါက အရမ်းဖျားနေတာလား"

“အရမ်းမဖျားပါဘူး နည်းနည်းအအေးမိရုံတင်ပါ ဒါပေမယ့် လင်းကုန်းဇီကလည်း နေမကောင်းဖြစ်နေတာမိ့လို့ သခင်ငယ်လေးဆီကနေအဖျားကူးသွားမှာစိုးလို့ ကျွန်မက မပြောပြခဲ့တာပါ"

ကျူးယင်းက ပြန်ဖြေလိုက်သည်။

လင်းရုဖေးက မုန့်လန်ရောဆီ သွားလည်ရန် မုန့်လန်ရော ပြန်လည်သက်သာလာအောင် မည်သည့်နေရာတွင် အနားယူနေသလဲဟု ကျူးယင်းကို မေးလိုက်သည်။ မုန့်လန်ရော၏ရုတ်တရက် ဖျားနာမှုသည် ထိုနေ့ညက တွေ့ခဲ့ရသောကိစ္စများနှင့် ဆက်စပ်နေကြောင်း သူယုံကြည်သည်။ သို့သော် ကျူးယင်း၏အမူအရာကို ကြည့်ပြီး မုန့်လန်ရောသည် ထိုအဖြစ်အပျက်ကို လုံး၀မပြောခဲ့ကြောင်း သူခန့်မှန်းမိ၏။

ကျူးယင်းက လမ်းပြပြီး လင်းရုဖေးကို မုန့်လန်ရော၏တံခါး၀ဆီသို့ ခေါ်သွားပေးသည်။ သူ ဝင်မသွားရသေးခင် အခန်းထဲမှ အ
စိတ်ရှည်ရှည်နှင့် စည်းရုံးနေသော မုန့်ယိုယွဲ့၏အသံကို ကြားလိုက်ရသည်။

“ဘိုးဘေးလေး ဆေးမသောက်ရင် ဘယ်လိုလုပ်နေကောင်းနိုင်တော့မှာလဲ လိမ္မာစမ်းပါ...ပြောစကားကို နားထောင်...အမေသာသိသွားရင် မင်းရဲ့နားတွေကို မလိုချင်တော့ဘူးလား"

မုန့်လန်ရောက တင်းမာခပ်ထန်နေသောလေသံဖြင့်ဆိုလာ၏။

“ဒါဆို ကျွန်တော် နားတွေကို မလိုချင်တော့ဘူး အမေက သူတို့ကို ပြတ်သွားအောင် လိမ်ဆွဲပါစေ"

မုန့်ယိုယွဲ့က သူမ၏မောင်ငယ်လေးအတွက် ကူကယ်ရာမဲ့ဖြစ်နေသည်။

"အမေက ဒီလိုလုပ်ဖို့ နှလုံးသားမရှိဘူးထင်တယ်ပေါ့ ဟုတ်လား မင်းမသောက်ရင် ငါ မင်းကို အတင်းသောက်ခိုင်းမယ်"

မုန့်လန်ရောက တစ်ခုခုပြောတော့မည့်အချိန်တွင် ကျူးယင်းသည် သူ့လက်ကို မြှောက်ပြီး တံခါးခေါက်လိုက်၏။

"သခင်ငယ်လေး သခင်ငယ်လေး နေမကောင်းဖြစ်နေကြောင်း လင်းကုန်းဇီကြားပြီး အလည်လာခဲ့တာပါ"

"ဝင်လာခဲ့ပါ" မုန့်ယိုယွဲ့က တုံ့ပြန်ဖြေလိုက်သည်။

လင်းရုဖေး ဝင်လာချိန်တွင် ပြင်းထန်သော တရုတ်ဆေးရနံ့များ အခန်းထဲတွင် ပျံ့နှံ့နေသည်။ သူ အရမ်းရင်းနှီးသော အနံ့တစ်ခုပင်။ နှစ်များစွာကြာအောင် ထိုအနံ့ကို ရှူရှိုက်ခဲ့ပြီးနောက် ၎င်းက အမှန်ပင် စိတ်ပင်ပန်းစရာကောင်းလှသည်။

လွန်ခဲ့သည့်ရက်အနည်းငယ်ကမှ သက်ဝင်လှုပ်ရှားတက်ကြွနေခဲ့သော မုန့်လန်ရောသည် ယခုအခါ ပင်ပန်းနွမ်းနယ်နေသောမျက်နှာထားဖြင့် အိပ်ရာပေါ်တွင် လဲလျောင်းနေသည်။ သူ၏သေးငယ်သောမျက်နှာက နှိုင်းယှဥ်၍မရအောင် ဖြူဖျော့နေပြီး လင်းရုဖေး၏မျက်နှာနှင့်ပင် အနည်းငယ်ဆင်တူနေသည်။

သူက လင်ရုဖေးကို သတိထားမိသွားချိန်တွင် သူ့မျက်လုံးများက တောက်ပလာသော်လည်း နောက်တစ်စက္ကန့်တွင် ပြန်၍မှိန်ဖျော့သွားသည်။

“လင်းကုန်းဇီက ကျွန်တော် ကိုတွေ့ဖို့ လာတာပေါ့လေ"

"အင်း ငါ မင်းကို တွေ့ဖို့ လာခဲ့တာ"

လင်းရုဖေးက ကုတင်ဘေးသို့ လျှောက်သွားလိုက်ပြီး

"မင်းဘယ်လိုနေသေးလဲ"

"ဒါက သာမန် အအေးမိတာလေးတစ်ခုပါ အစ်မက အဲဒါကို ပုံကြီးချဲ့ရတာ ကြိုက်နေရုံပဲ”

မုန့်လန်ရောက မကျေမနပ်ဖြစ်နေဟန်ဖြင့် “ဒီဆေးက လူတွေရဲ့ ဦးနှောက်ကို နာကျင်စေတဲ့အထိ အရမ်းခါးတယ် ဆေးမသောက်ရင်တောင် ရက်ပိုင်းအတွင်း နေကောင်းသွားမှာ ကျွန်တော်ကဘာလို့ ဒီနာကျင်မှုကို သည်းခံနေရမှာလဲ"

မုန့်ယိုယွဲ့က သူ့ပါးစပ်မှ ထိုစကားကိုကြားလိုက်ချိန်တွင် စိတ်အနှောင့်အယှက်ဖြစ်စွာဖြင့် သူ့ခေါင်းကို တွန်းလိုက်ပြီး “မင်း.... မင်းအသက်ဘယ်လောက်ရှိနေပြီလဲ ကြည့်လိုက်ဦး ပြီးတော့ ဆေးအခါးကို အခုထိကြောက်နေတုန်းပဲ လင်းကုန်းဇီရဲ့ရှေ့မှာ လှောင်ပြောင်စရာလူဖြစ်လာမှာကို မကြောက်ဘူးလား"

မုန့်လန်ရောက သူ့လျှာကို ထုတ်ပြီး ရယ်မောစရာမျက်နှာဖြစ်အောင် ပြုလုပ်သော်လည်း ဆေးသောက်ဖို့ရန် ပြင်းပြင်းထန်ထန် ငြင်းဆန်နေဆဲပင်။

မုန့်ယိုယွဲ့က သက်ပြင်းတစ်ချက်ချလိုက်ပြီး အကူအညီမဲ့စွာဖြင့် သူမ၏ ဖျောင်းဖျနေမှုကို လက်လျှော့လိုက်သည်။ သူမ သူတို့ကို အရင်စကားပြောနေရန် ပြောပြီး မုန့်လန်ရော ဆေးသောက်နေသည်ကို စောင့်ကြည့်ရန် သူ့အမေကို ခေါ်လာမည်ဟု ပြောလိုက်သည်။

မုန့်လန်ရောက လုံးဝမကြောက်ပေ၊ သူတို့အိမ်တော်အနီးရှိ ဝမ့်ကျီး၏ နေထိုင်ရာနေရာမှ သကြားရည်စိမ်ထားသော ဇီးသီးတစ်ထုပ်ကို ယူလာခဲ့ရန်ပင် မုန်ယိုယွဲ့ကို တောင်းဆိုလိုက်သေးသည်။ မုန့်ယိုယွဲ့က မုန့်လန်ရောကို စိုက်ကြည့်လိုက်ပြီးနောက် ဇီးသီးဝယ်ရန် အချိန်မရှိဘူး ဟု ပြောလိုက်သည်။ ထို့အပြင် သူက ဖျားနေသေးသည်။ သူ

ဆေးမသောက်လျှင်ူတော့ ဇီးသီးရဖို့ ဘယ်လိုမှ မဖြစ်နိုင်ပေ။

အိပ်မက်သာဆက်မက်နေလိုက်။

မုန့်လန်ရောက သူမ၏စကားများကိုသာ ရယ်မောလိုက်မိပြီး ပြန်လည်ချေပခြင်းမရှိပေ။

မုန့်ယိုယွဲ့တစ်ယောက် အခန်းထဲမှ ထွက်သွားပြီးနောက် မုန့်လန်ရော၏ မျက်နှာပေါ်ရှိ အပြုံးကလည်း အနည်းငယ် မှိန်ဖျော့သွားသည်။

သူက ဝမ်းနည်းစွာ မျက်ခုံးကြုတ်လိုက်ပြီးနောက် အကြိမ်များစွာ ချောင်းဆိုးကာ ညည်းတွားလိုက်၏။

“ကျွန်တော် မဖျားတာကြာပြီ... ..."

လင်းရုဖေးက နှစ်သိမ့်ပေးလိုက်သည်။

"တခါတရံ ဖျားနာတတ်တာက လူတွေအတွက် သာမန်ပါပဲ"

“လွန်ခဲ့တဲ့ တစ်နှစ်လောက်က ကျွန်တော်နောက်ဆုံးအကြိမ် ဖျားခဲ့တာပဲ”

မုန့်လန်ရောက အတိတ်ကို သတိရနေဟန်ဖြင့် “ကျွန်တော် အရမ်းနေမကောင်းဖြစ်ခဲ့ပေမယ့် ကံကောင်းထောက်မလို့ နောက်ပိုင်းမှာ ရှောင်ယွီကို တွေ့ဆုံခွင့်ရသွားတယ်……”

ရှောင်ယွီ၏ နာမည်ကိုပြောနေသော မုန့်လန်ရောသည် ညိုးငယ်သည့်အကြည့်လေးဖြင့် ကြည့်၍ဆိုလာ၏။

“ဒါပေမယ့် ကျွန်တော်လမမျှော်လင့်ထားမိဘူး သူမနဲ့ ချီယန်ရှန့်... ..."

လင်းရုဖေးက မေးလိုက်သည်။

“ဒါဆို မင်းအခု ဘာလုပ်ချင်လဲ"

မုန့်လန်ရောက အားတင်းပြုံးကာ “ကျွန်တော်က ဘာလုပ်နိုင်မှာလဲ ချီယန်ရှန့်ကို ကျွန်တော်မုန်းတယ် လို့ပြောနေပေမယ့် တကယ်တော့ ကျွန်တော်တို့က နှစ်ပေါင်းများစွာ သူငယ်ချင်းဖြစ်ခဲ့ကြတာလေ သူက မုန့်အိမ်တော်မှာရှိတဲ့ အဖိုးတန်ဧည့်သည်တစ်ယောက်လည်းဖြစ်နေသေးတယ် သူက မုန့်အိမ်တော်မှာ နှစ်အတော်ကြာနေနေခဲ့တာ တစ်ခါတလေ သူက အရမ်းစိတ်ညစ်စရာကောင်းတယ်လို့ ကျွန်တော်ထင်ပေမယ့် သူက တကယ့်ကို ကျွန်တော်ရဲ့ တစ်ဦးတည်းသော သူငယ်ချင်းပဲ... ..."

သူကပြောပြီးသည်နှင့် ဝမ်းနည်းလာသဖြင့် စကားပြောဆိုနေမှုမှာ ရပ်တန့်သွားပြန်၏။

လင်းရုဖေးက ပြောစရာစကားမဲ့သွားသည်။ သူငယ်ချင်းကောင်းတစ်ယောက်နှင့် သူ့အချစ်ရဆုံးမိန်းမ အတူတူရှိနေခြင်းသည် ဤကမ္ဘာကြီးတွင် ထို့ထက်ပိုပြီး ကြေကွဲစရာ ဘာတစ်ခုမှ မရှိနိုင်တော့ပေ။

"ပြီးတော့ ချီယန်ရှန့်က ကျွန်တော်အစ်မကို သဘောကျနေတယ်လို့ ကျွန်တော် အမြဲထင်နေခဲ့တာ"

မုန့်လန်ရောသည် အလွန်ဆိုးရွားစွာ အနိုင်ကျင့်ခံလိုက်ရသည့် သနားစရာကောင်းသော ကလေးလေးတစ်ယောက်ကဲ့သို့ ကုတင်ပေါ်တွင် ကျုံ့ကျုံ့လေးကွေးလိုက်ပြီး "ဒါပေမယ့် အခု ကျွန်တော် သေချာ စဉ်းစားကြည့်လိုက်တော့ သူက ဒီလိုစကားမျိုး တစ်ခါမှ မပြောခဲ့ဖူးဘူး များသောအားဖြင့် ကျွန်တော်ကသာ အဲဒီအကြောင်းကို ဟာသလုပ်နေခဲ့တာ သူကတော့ မဟုတ်ဘူးလို့ မငြင်းဆိုခဲ့ရုံဘဲ”

တိတ်တိတ်နေခြင်းက ချီယန်ရှန့် သဘောတူလိုက်ခြင်းဟု သူ တွေးမိခြင်းပင်။ သို့သော် ထိုတိတ်ဆိတ်မှုက ငြင်းပယ်ခြင်းဆိုသည်ကို သူ မသိလိုက်ပေ။

အမှန်တရားကို သိပြီးနောက်တွင် သူနားမလည်သည့်အရာများစွာကို နောက်ဆုံးတွင် ရှင်းလင်းသွားသော်လည်း ဤအမှန်တရားကို မုန့်လန်ရော မသိလိုပေ။

လင်းရုဖေးက နှုတ်ဆိတ်နေသော်လည်း သူ့ပြောစကားများကို မုန့်လန်ရော လိုအပ်မည့်ပုံမပေါ်ပေ။ မုန့်လန်ရောသည် သူနှင့် ချီယန်ရှန့်တို့၏ ရှေးဟောင်းနှောင်းဖြစ်များအကြောင်းကို ရောက်တတ်ရာရာပြောပြခဲ့ပြီး၊ သူက ချီယန်ရှန့်နှင့် အထူးရင်းနှီးမှုအချို့ရှိခဲ့သည်ကို တွေ့မြင်နိုင်၏။ ထိုချီရှန့်သည် ချီမိသားစုတွင် ဆယ်နှစ်နီးပါးရှိနေပြီဖြစ်သော်ကြောင့် ယင်းက ခွေးဖြစ်နေလျှင်ပင် ခံစားချက်အချို့ရှိသင့်နေပြီဖြစ်သည်။ ထို့ထက်သာမက ထိုသူသည် စိတ်ဝင်စားဖွယ်ကောင်းသော လူအဖြစ်လည်း သတ်မှတ်၍ရနိုင်သေးသည်။

"မင်း သူ့ကို သွားရှာပြီး မေးမကြည့်ဘူးလား"

မုန့်လန်ရောက စကားပြောနေရခြင်းကြောင့် အနည်းငယ် ပင်ပန်းလာသည်ကို မြင်လိုက်ရသဖြင့် လင်းရုဖေးက ဤအလွန်အရေးကြီးသော မေးခွန်းကို ထုတ်မေးလိုက်၏။

မုန့်လန်ရောက ခါးသက်စွာ ပြုံးလိုက်ပြီး "ကျွန်တော် သူ့ကို မေးမှာ မဟုတ်ဘူး အဲလိုလုပ်လိုက်ရင် ကျွန်တော် ပိုပြီးဒေါသထွက်ရမှာကို ကြောက်တယ်"

လင်းရူဖေးက အနည်းငယ် အံ့သြသွားသည်။

"ဒါပေမယ့် ရှောင်ယွီကို ကျွန်တော်နဲ့အတူလိုက်ဖို့ ဆန္ဒရှိသလားဆိုတာသိရဖို့ သူမကို နောက်တစ်ကြိမ် ကျွန်တော်ထပ်သွားတွေ့ဦးမယ်" မုန့်လန်ရောကဆက်၍ဆိုသည်။

"သူမက တကယ်ကို ဆန္ဒမရှိရင်တော့ အဲဒီအတိုင်းပဲထားလိုက်ရမှာပေါ့"

သူက ပေါ့ပေါ့တန်တန်ပြောလိုက်သော်လည်း သူ့လေသံထဲတွင်ပါဝင်နေသော ဝမ်းနည်းပူဆွေးမှုကို လင်းရူဖေးက ရှင်းရှင်းလင်းလင်းသိမြင်နိုင်ပေ၏။

ထိုအထက်တန်းစားအပျော်မယ် ရှောင်ယွီက မုန့်လန်ရော၏လက်တွေ့ဘဝတွင် အကြီးမားဆုံးသောအခန်းကဏ္ဍမှ ပါဝင်နေပုံရသည်။

လင်းရုဖေးက မုန့်လန်ရော၏စကားကိုကြားချိန်တွင် ယခုကိစ္စသည် တစ်ခန်းရပ်သွားပြီဖြစ်ပြီး မုန့်လန်ရောက ရှောင်ယွီကို ချီယန်ရှန့်ထံ ပေးအပ်ရန် ဆုံးဖြတ်လိုက်ပြီဟု သူတွေးလိုက်သည်။

သို့သော် အကြောင်းတစ်ခုခုကြောင့် ဤကိစ္စနှင့်ပတ်သက်ပြီး ပုံမှန်မဟုတ်သည့် အကြောင်းအရာတစ်ခုခုရှိနေသည်ဟု လင်းရုဖေး အမြဲခံစားမိနေသည်။ သူ စူးစမ်းမေးမြန်းချင်သော်လည်း စတင်ရန် စကားလမ်းကြောင်းကို ရှာမတွေ့ပေ။

ခဏအကြာတွင် မုန့်လန်ရော၏အစ်မနှင့် သခင်မမုန့်တို့ ရောက်လာကြသည်။ သူမက သူတို့ဝယ်လာခဲ့သော သကြားရည်စိမ် ဇီးသီးတစ်ထုပ်ကို ယူဆောင်လာကြသည်။ မုန့်လန်ရောက ၎င်းကို မျှော်လင့်ထားပုံရပြီး အိတ်ကို ပြုံးပြုံးရွှင်ရွှင်နှင့် လှမ်းယူကာ သူ့အစ်မကိုပင် မရိုမသေဖြင့် လှမ်းအော်လိုက်သေးသည်။

သခင်မကြီးမုန့်က မည်းမှောင်နေသော မျက်နှာနှင့် သူ့ကို ဆေးသောက်ရန် တိုက်တွန်းနေသော်လည်း မုန့်လန်ရောက သူ့ပါးစပ်ကို ဖွင့်ရန် ငြင်းဆန်နေဆဲပင်။ ဤအရာသည် မဒမ်မုန့်ကို ဒေါသပိုထွက်စေပြီး သူ့နားတွေကို သူမ ထပ်ဆွဲချင်လာ၏။

မိသားစု၏ပျော်ရွှင်စရာကောင်းသော အငွေ့အသက်များကို မြင်လိုက်ရပြီးနောက် လင်းရုဖေးက ထပြန်ရန် နှုတ်ဆက်သင့်သည်ဟုခံစားရသည်။

ယခု စကားဝိုင်းအပြီးတွင် မုန့်လန်ရောသည် ရှောင်ယွီနှင့် စကားပြောချင်သေးကြောင်း လင်းရုဖေးကို ပြောပြခဲ့သည်။ မုန့်လန်ရော နေပြန်ကောင်းလာပြီးသည့်အချိန်မှ သူ သွားလိမ့်မည်ဟု လင်းရုဖေး ထင်ခဲ့သော်လည်း ထိုညနေခင်း၌ပင် ထသွားလိမ့်မည်ဟု မည်သူက ထင်မည်နည်း။ ကျူးယင်းက ဝမ်းနည်းနေသောမျက်နှာနှင့် အခန်းထဲရှိ အမွှေးနံ့သာတိုင်ကို ထွန်းနေကြောင်း သူ သတိထားမိသည်။ ဘာဖြစ်နေသလဲဟု သူ ပေါ့ပေါ့ပါးပါးသာ မေးလိုက်၏။

ကျူးယင်း : "ဟင်း သခင်ငယ်လေးက မိုက်မဲတဲ့ကိစ္စကိုထပ်လုပ်လို့ သူ့အခြေအနေက ပိုဆိုးလာပြန်တယ်"

"မိုက်မဲတဲ့ကိစ္စ ဟုတ်လား"

လင်းရုဖေး၏နှလုံးခုန်သံက ကျယ်လောင်သွားသည်။

"သူဘာလုပ်လို့လဲ"

"သခင်ငယ်လေးက ဖျားနေတုန်းမလား"

ကျူးယင်းက ခါးသီးစွာ ပြောလိုက်သည်။

“ကျွန်မ သူ့ကို ခဏလောက် မကြည့်လိုက်တာနဲ့ အဆင့်မြင့်အပျော်မယ်ကို တွေ့ဖို့ အပျော်မယ်ဂေဟာဆီ ခိုးထွက်မယ်လို့ ဘယ်သူကထင်မှာလဲ နောက်ဆုံးတော့ သူက သခင်မလေးရဲ့ အဖမ်းခံရပြီး ပြန်ဆွဲခေါ်လာခံရတယ်လေ"

လင်းရုဖေးက အနည်းငယ် အေးခဲသွားသည်။ မုန့်လန်ရောသည် ဤမျှစိတ်အားထက်သန်နေမည်ဟု သူ မမျှော်လင့်ထားပေ။

“အခု သူ ဘာတွေလုပ်ခဲ့လဲ ကြည့်လိုက်ဦး သခင်ငယ်လေး အပျော်မယ်ဂေဟာဆီ သွားတာကို သခင်မကြီးက မကြိုက်တာကြောင့် သူ့ကို သေချာပေါက် ထုထောင်းရိုက်နှက်ခဲ့တယ်"

ကျူးယင်းက တိုးလျသောအသံဖြင့် "အပျော်မယ်ဂေဟာက နတ်ဆိုးလေးတွေက သခင်ငယ်လေးကို အများကြီးဖြားယောင်းဆွဲဆောင်နိုင်လောက်တဲ့အထိ ဘယ်လိုတောင်လှပလဲဆိုတာ ကျွန်မ မသိဘူး"

လင်းရုဖေးက မေးလိုက်သည်။

“ဒါဆို သူ အခု ဘယ်မှာလဲ"

"သူ သီးသန့်အကျဥ်းခန်းထဲမှာရှိတယ်"

ကျူးယင်းက ပြန်ဖြေလိုက်သည်။

“သူ ဘယ်တော့မှ ပြန်လွတ်မယ်ဆိုတာတော့ ကျွန်မလည်း မသိဘူး"

လင်းရုဖေးက သူမ၏ စကားများကြောင့် အနည်းငယ် မျက်မှောင်ကြုတ်လိုက်သည်။ ထိုကိစ္စသည် ပိုပိုပြီးခက်ခဲရှုပ်ထွေးလာကြောင်း သူ ခံစားရသည်။

ကျူးယင်း ထွက်သွားပြီးနောက် လင်းရုဖေးက သက်ပြင်းချကာ သူ့ကိုယ်သူ ညည်းညူပြောဆိုလိုက်သည်။

“ဒါက တကယ်ကို ရှုပ်ထွေးလာပြီ"

“ဟုတ်တယ် အဲဒါက အရမ်းရှုပ်ထွေးလာသလို စိတ်ပျက်စရာလည်းကောင်းတယ်လို့ ခံစားနေရတယ်”

ကုရွှမ်းတုသည် သူ့ကိုယ်သူ ပျင်းရိငြိီးငွေ့စွာဖြင့် ကုလားထိုင်ပေါ်သို့ အသံမြည်အောင်ထိုင်ချလိုက်သည်။ မုန့်မိသားစုမှ အငယ်ဆုံးသားလေး၏ အချစ်အမုန်း ဆက်ဆံရေးများ အပါအဝင် မုန့်အိမ်တော်၏ကိစ္စရပ်များကို ကုရွှမ်းတု အမှန်တကယ် စိတ်မဝင်စားပေ။ ထိုကိစ္စတွေက လင်းရုဖေးအပေါ် ထိပါးမခြိမ်းခြောက်လာသေးသရွေ့ သူက ပျင်းရိသည့်အမူအရာကို အမြဲတမ်းပြသနေဦးမည်ပင်။

သို့သော်ငြား လင်းရုဖေး၏နှလုံးသားသည် ကုရွှမ်းတုလောက် မကြီးမားပေ။

နောက်ဆုံး၌ သူက ချီတုံချတုံဖြင့် စကားမပြောမီအထိ အချိန်အတော်ကြာအောင် တိတ်ဆိတ်စွာ ကုတင်အစွန်း၌ ထိုင်နေမိ၏။

"ဒီကိစ္စကို ချီယန်ရှန့် သိလိမ့်မယ်လို့ မင်း ထင်လား"

ကုရွှမ်းတုက ဝေဖန်ထောက်ပြလိုက်သည်။

“အဲဒီချီယန်ရှန့်က ထက်မြက်တဲ့သူလေ"

လင်းရုဖေး : "ဒါဆို သူသိလောက်လား"

ကုရွှမ်းတု : "သူသိတာ ဖြစ်ဖို့များတယ်"

လင်းရုဖေးက အံ့အားသင့်စွာဖြင့် “သူ သိတယ်ဆိုရင် ဘာလို့ အရိပ်အမြွက်လေးတောင် မပြရတာလဲ"

သို့သော်လည်း ကုရွှမ်းတုက ရိုးရှင်းစွာ ရယ်မောလိုက်ပြီး "သူ သေချာပေါက် ပြမှာပါ ဒါပေမယ့် မုန့်မိသားစုရဲ့ကောင်ငယ်လေးက အဲဒါကို သဘောကျလား သဘောမကျဘူးလားဆိုတာကတော့ မတူညီတဲ့ ကိစ္စတစ်ခုပဲ"

လင်းရုဖေးက မျက်မှောင်ကြုတ်လိုက်သည်။ ကုရွှမ်းတု၏စကားများသည် အန္တရာယ်ရှိသော အကြောင်းအရာအချို့ကို ဖုံးကွယ်ထားသည်ဟု သူအမြဲတမ်း ခံစားမိသည်။

"ခဏစောင့်လိုက် ကိစ္စတွေက ပြီးသွားတော့မှာ"

ကုရွှမ်းတုက ပြတ်ပြတ်သားသား ထပ်ပြောလာသည်။

“လုံးဝ——ပြီးသွားတော့မှာ"

မုန့်လန်ရောကို သုံးရက်ကြာ အကျဉ်းချထားခဲ့သည်။

ဤသုံးရက်အတွင်း လင်းရုဖေးသည် သူနေထိုင်ရာ ခြံဝင်းအတွင်း ဖြတ်သွားသည့်အချိန်တိုင်း မုန့်လန်ရော၏ငိုကြွေးသံများကို ကြားနိုင်သည်။ ဤကောင်ငယ်လေးသည် ဖျားနေသေးသော်လည်း သူ့အော်သံသည် အားမာန်အပြည့်ရှိနေဆဲပင်။ ပထမတွင် လင်းရုဖေးက အနည်းငယ် စိတ်ပူနေခဲ့သော်လည်း နောက်ပိုင်းတွင် သူလည်း ထိုအသံကို တဖြည်းဖြည်းချင်း နားယဥ်သွား၏။

လင်းရုဖေး၏ဖျားနာမှုသည် တဖြည်းဖြည်း ပြန်လည်ကောင်းမွန်လာသည်။ ပြန်လည်ကောင်းမွန်လာပြီးနောက် မုန့်အိမ်တော်မှ ထွက်ခွာရန် အချိန်တန်ပြီဟု သူထင်သောကြောင့် မုန့်လန်ရောအား နှုတ်ဆက်ရန် စီစဉ်လိုက်သည်။

လင်းရုဖေးက မုန့်လန်ရောကို ချုပ်နှောင်ထားသည့်နေရာသို့ သွားတွေ့သည်။ အစေခံများအားလုံးက လင်းရုဖေးကို သိကြပြီး သူသည် မုန့်အိမ်တော်၏ ဂုဏ်သရေရှိဧည့်သည် ဖြစ်သည်ကို သိသောကြောင့် သူတို့က လင်းရုဖေးကို မတားဆီးဘဲ တိုက်ရိုက် ဝင်ခွင့်ပေးလိုက်သည်။

"လင်းကုန်းဇီ လင်းကုန်းဇီ နောက်ဆုံးတော့ ခင်ဗျား ကျွန်တော်ကို လာတွေ့ပြီပဲ"

Prev Next