အပိုင်း ၅၆

Chapter 56




မုန့်လန်​ရောသည် ပထမဆုံးအကြိမ် တောင်ပေါ်မှ ထွက်လာသော စိတ်လှုပ်ရှား​နေသည့် မျောက်တစ်ကောင်ကဲ့သို့ပင် အခန်းထဲတွင် အ​ပေါ်​မှအောက်သို့ ခုန်နေသည်။ သူ့ရှေ့ရှိ စားပွဲ​ပေါ်တွင် အစားအသောက်မျိုးစုံကို ခင်းကျင်းထားသည်။ အခြေခံလိုအပ်ချက်အားလုံးရှိနေသည့်အပြင် ဒဏ္ဍာရီပုံပြင်များကဲ့သို့သော စိတ်အပန်းဖြေစာအုပ်များစွာလည်းရှိနေသေးသည်။ သူ အပြင်ကို မထွက်ရသည်မှလွဲ၍ နည်းနည်းလေး​တောင် ချုပ်နှောင်ခံထားရသည်နှင့်မတူ​ပေ။ သူ့မျက်နှာက မဖျားတော့သဖြင့် သွေးရောင်ကြွယ်၀ကာ နီ​စွေးတောက်ပနေ​သော​ကြောင့် သူ၏ဖျားနာမှုက သက်သာသွားပုံရ၏။

"ခင်ဗျားသေချာ​ပေါက် ကျွန်တော်ကို လာ​တွေ့မှာ ဘယ်​တော့မှ နှလုံးသားမဲ့မှာမဟုတ်ဘူးလို့ ကျွန်တော် တွေး​နေခဲ့တာ"

မုန့်လန်​ရောက လင်းရု​ဖေးကို လိမ္မော်သီးတစ်လုံး ပေးလိုက်သည်။ သူက ပြုံးကာ လင်းရု​ဖေးကိုလည်း စားရန် လက်ဟန်ဖြင့် ပြလိုက်သည်။

လင်းရု​ဖေးက မယူ​တော့ဘဲ ကူကယ်ရာမဲ့နေဟန်ဖြင့် ပြန်ဖြေလိုက်သည်။

"မင်း အလျင်လိုနေရင်တောင် မင်းနေမကောင်းတဲ့အချိန် အိမ်အပြင်ကို ထွက်မပြေးသင့်ဘူး"

မုန့်လန်​ရောက ခေါင်းယမ်းကာ ပြုံး၍ ဆက်ပြောသည်။

"ဒီခရီးက ကျွန်တော်အတွက် ဘယ်လောက်တောင် အကျိုးရှိသွားလဲဆိုတာ ခင်ဗျားမသိပါဘူး"

"အိုး...မင်း ​ရှောင်ယွီနဲ့ တွေ့ခဲ့တာလား"

လင်းရု​ဖေးက စိတ်ဝင်တစား မေးလိုက်သည်။

"​တွေ့ခဲ့တယ် အဲဒီနေ့ကအကြောင်းကိုလည်း သူမကို မေးခဲ့​သေးတယ်"

မုန့်လန်​ရောကဆက်၍ဆိုသည်။

“ဒါက တကယ်ကို နားလည်မှုလွဲနေတာ သူမနဲ့ ချီယန်ရှန့်က တစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက် ဘာမှမပတ်သက်ဘူး သူမတို့ မထင်မှတ်ထားဘဲ တွေ့ခဲ့ကြပြီး... ...ပြီး​တော့ သူမတို့နှစ်​ယောက်အတွက် ရင်းနှီးသွား​စေမယ့်... ...ကိစ္စတစ်ခု ဖြစ်ပျက်ခဲ့တယ်"

"တစ်ခုခုဖြစ်ခဲ့တာလား ဘာဖြစ်ခဲ့တာလဲ"

သို့သော်လည်း လင်းရူဖေးက အလွန် မယုံသင်္ကာဖြစ်​နေဆဲပင်။

မုန့်လန်​ရောက အနည်းငယ် ချီတုံချတုံ ဖြစ်နေပြီး သူ့အသံကို မတိုးလျှော့လိုက်ခင် ခဏလောက်စဉ်းစားပြီး "ရှောင်ယွီက တစ်ချို့အရာတွေကို ကြုံတွေ့ခဲ့ရတော့ နည်းနည်း စိတ်ဓာတ်ကျ​နေတာ အဲဒါ​ကြောင့် မြစ်ကိုသွားခဲ့တယ် ရလဒ်အ​နေနဲ့ မီးပုံးတွေလွှတ်နေတဲ့ ချီယန်ရှန့်နဲ့ တိုက်တိုက်ဆိုင်ဆိုင် ​တွေ့ဆုံခဲ့ပြီး သူက သူမကို ကယ်တင်​ပေးခဲ့တယ်"

လင်းရု​ဖေးက မုန့်လန်​ရော၏ဆိုလိုရင်းကို ချက်ခြင်း နားလည်လိုက်သည်။

"သူမက ကိုယ့်ကိုယ်ကိုယ် သတ်သေချင်နေတာလား"

"ရှူး... ...ရှူး... ...ခင်ဗျား အသံကို တိုးဦး"

မုန့်လန်​ရောက ပြစ်တင်ဆူပူလိုက်ပြီး “အဲဒီအချိန်တုန်းက ကျွန်တော်လည်း မယုံဘူး အဲ့ဒါ​ကြောင့် သူမ​က အဝတ်တွေကို ချွတ်ပြခဲ့တယ်လေ”

ထိုသို့ဆိုနေစဥ်တွင် သူ့မျက်နှာက နီရဲလာပြီး “သူမအရေပြား​ပေါ်မှာ အမာရွတ်ဟောင်းတွေနဲ့ ပြည့်နှပ်နေတာကို ကျွန်တော်တွေ့ခဲ့ရတယ်"

လင်းရုဖေးက မျက်မှောင်ကြုတ်ကာ နားထောင်နေသည်။

"သူမ ဒီကို​ ရောက်မလာခင် ​ရှောင်ယွီက မသင့်တော်တဲ့သူတစ်ယောက်နဲ့တွေ့ခဲ့တာ သိသာတယ် သူမ ထွက်​ပြေးလွတ်မြောက်ပြီး ရှင်းကျိုးကိုရောက်လာခဲ့တယ် နောက်ပြီး အသက်ဆက်ရှင်ဖို့အတွက် အ​ပျော်မယ်​ဂေဟာကို ဝင်လိုက်ပြီး အဲဒီမှာ သူနဲ့ ကျွန်တော်တွေ့ဆုံပြီး အဆုံးသတ်သွားတယ်"

မုန့်လန်​ရောက ဆက်ပြောသည်။

“ကျွန်တော် သူ့ကို ​ငွေ​ပေးပြီး ပြန်ရွေးချင်တယ် ဒါပေမယ့် သူမက ကျွန်တော်နဲ့ မထိုက်တန်ဘူးလို့ အမြဲခံစား​နေရတာ"

လင်းရု​ဖေးကမေးသည်။

“အဲဒါ​ကြောင့်နဲ့ပဲ... ...သူမက စိတ်ဓာတ်ကျနေတယ်ပေါ့"

“ဟုတ်တာ​ပေါ့”

မုန့်လန်​ရောက ရယ်မောလိုက်ပြီး “ကျွန်တော် ချီယန်ရှန့်ကိုလည်း ဒီအကြောင်းမေးခဲ့​သေးတယ် သူ​ပြောတာက ​ရှောင်ယွီ​ပြောတာနဲ့ အတူတူပဲ တစ်ခုပဲ... ...”

မုန့်လန်​ရောက ခါးသီးစွာ ဆက်ပြော၏။

“သူက ​ရှောင်ယွီကို အခုထိ သ​ဘောမကျ​သေးတုန်းပဲ ရှောင်ယွီအကြည့်​တွေက မရိုးသားဘူးလို့ သူ​ထင်​နေတာ ပြီး​တော့ သူမနဲ့ ခပ်ဝေးဝေးနေဖို့လည်း ကျွန်တော်ကို အကြံပေးခဲ့​သေးတယ်"

လင်းရု​ဖေက မုန့်လန်​ရော၏ ရှင်းပြချက်ကို နားထောင်ပြီးနောက် အကြာကြီး နှုတ်ဆိတ်နေမိသည်။

ဤရှင်းလင်းချက်သည် ပြီးပြည့်စုံသော်လည်း ဤပြီးပြည့်စုံမှုအလယ်တွင် ပြစ်ချက်မရှိသော လိမ်ညာမှုတစ်ခုကဲ့သို့ လိုက်​​လျောညီ​ထွေမှုမရှိသည့် ကိစ္စမျိုး ရှိနေ​သေးသည်။ ထိုထူးခြားမှုကို ရှာ​ဖွေရန် မဖြစ်နိုင်​သော်လည်း ၎င်းသည် လူများကို အမြဲတမ်း စိတ်မသက်မသာ ဖြစ်စေသည်။ လင်းရု​ဖေးကက ၎င်းအား အလိမ်အညာအဖြစ် အလျဥ်းသင့်သလို မခွဲခြားချင်သော်လည်း သူ့နှလုံးသားအတွင်း၌ သံသယအလွှာများ စတင်ပေါ်​ပေါက်လာ၏။

ထို့အပြင် မုန့်လန်​ရောက ဤမျှလောက် မတွေးခဲ့မိသည်မှာ ထင်ရှားသည်။ သူက ရှောင်ယွီ၏စကားကို ယုံကြည်ပြီး ချီယန်ရှန့်ကိုလည်း ယုံကြည်သည်။ ​ရှောင်ယွီသည် သူ့ကို သစ္စာမဖောက်ခဲ့ဘူးဟု မုန့်လန်​ရော ခံစားနေရပြီး သူချစ်သော မိန်းကလေး ဆက်ဖြစ်နေတုန်းပင်။

သူက အကျဉ်းခန်းမှ လွတ်လာသည်နှင့်တပြိုင်နက် ​ရှောင်ယွီကို ​ရွေးယူမည့် သူ၏​နောက်ထပ် အစီအစဉ်အကြောင်းကို ပြောပြလာသည်။ ထို့အပြင် သူ့အမေ မည်မျှပင် ကန့်ကွက်နေပါစေ ထိုမိန်းက​လေးကို ​သေချာ​ပေါက် လက်ထပ်လိမ့်မည်​ပေ။ ၎င်းသည် ဒဏ္ဍာရီပုံပြင်ထဲတွင် အကောင်းဆုံးဇာတ်သိမ်းပင်။

လင်းရု​ဖေးက တစ်ခုခုကို ပြောချင်​သော်လည်း နောက်ဆုံးတွင် မုန့်လန်​ရော၏ စိတ်အားထက်သန်မှုကို လျော့ပါးစေမည့် စကားလုံးများကို သူ ပြောနိုင်စွမ်းမရှိပေ။

မုန့်လန်​ရောက ဝမ်းနည်းစွာဆို၏။

“ခင်ဗျားထွက်သွားရင် ကျွန်တော်တို့မင်္ဂလာပွဲကို မတက်​ရောက်နိုင်တော့တာ စိတ်မ​ကောင်းစရာပဲ ခင်ဗျား နောက်ထပ် ရက်အနည်းငယ်လောက် ထပ်နေရင်​ရောဘယ်လိုလဲ"

လင်းရု​ဖေးက ပြုံးပြီး သူ့ကမ်းလှမ်းချက်ကို ယဉ်ယဉ်ကျေးကျေး ငြင်းဆိုလိုက်သည်။

မုန့်လန်​ရောနှင့် ခတ္တခဏ စကားပြောပြီးနောက် လင်းရု​ဖေးက အခန်းထဲမှ ထွက်လာချိန်တွင် တံခါးဝတွင် မတ်တပ်ရပ်​နေ​သော ချီယန်ရှန့်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။ ချီယန်ရှန့်သည် မုန့်လန်​ရောထံ အလည်လာပုံရပြီး လင်းရု​ဖေး ထွက်လာပြီးပြီးချင်းပင် သူရောက်လာသည်။

"လင်းကုန်းဇီ"

ချီယန်ရှန့်က ပြုံးပြီး လင်းရု​ဖေးကို ခေါင်းညိတ်ပြလိုက်သည်။

လင်းရု​ဖေးက ရိုးရိုးရှင်းရှင်းပင် ပြန်နှုတ်ဆက်လိုက်သည်။

သူတို့နှစ်ယောက်အကြားတွင် စကားများများမဆိုကြဘဲ တစ်ယောက်ကိုတစ်ယောက် ဖြတ်ကျော်သွားကြသည်။ လင်းရု​ဖေး၏နှာခေါင်းသည် ချီလင်မြက်ပင်၏ ပြင်းပြသော​မွှေးရနံ့ကို တစ်ဖန် ရှူရှိုက်မိပြန်၏။


ထွက်ခွာရန် စီစဉ်ပြီးနောက် လင်းရု​ဖေးသည် ဖူဟွားနှင့် ယွီ​ရွေ့တို့ကို ခရီးဆောင်အိတ်များထုပ်ပိုးရန် ​ပြောလိုက်သည်။ သို့သော် ရာသီဥတုက လုံး၀ မပူးပေါင်းလိမ့်မည်ကို မည်သူကထင်မိမည်နည်း။ နောက်ရက်အတော်ကြာ တိမ်ထူပြီး မိုးကြီးနေခဲ့သည်။ ဖူဟွားက လင်းရု​ဖေး အအေးမိသွားမည်ကို စိုးရိမ်သောကြောင့် သူမက ရှင်းကျိုးမြို့ထဲသို့ အလျင်အမြန်သွားပြီး ရထားတစ်စီးဝယ်ရန် ငွေများစွာသုံးစွဲခဲ့သည်။ သူမက မှော်​ကျောက်တုံးများကို ထုတ်ကာ ရထားထဲတွင် အလှဆင်ရန် ကျွမ်းကျင်သူများကို ပြောလိုက်သည်။ ဤအခြေအနေတစ်ခုလုံးက သူတို့ကို နောက်ထပ် ရက်အနည်းငယ်ခန့် နှောင့်နှေးသွားစေသည်။

မုန့်လန်​ရော၏ ချုပ်နှောင်မှုသည်လည်း ပြီးဆုံးသွားချေပြီ။ လွတ်မြောက်သွားသောငှက်တစ်ကောင်ကဲ့သို့ မုန့်အိမ်​တော်အတွင်း ​ပြေးလွှား​နေပြီး လင်းရု​ဖေးအား သူ့နှင့်အတူကစားရန် ဆွဲ​ခေါ်သွားပြန်သည်။

လင်းရုဖေးသည် မုန့်လန်​ရော အလွန်ပျော်ရွှင်နေသည်ကို မြင်ရသောအခါ သူ့နှလုံးသားက အနည်းငယ် သက်သာရာရသွားသည်။ မည်သို့ပင်ဆို​စေကာမူ မုန့်လန်​ရောသည် မုန့်အိမ်​တော်၏ အလိုလိုက်ခံထားရသည့် အချစ်ဆုံးသားငယ်​လေးဖြစ်​ကြောင်း သူ​တွေးမိသည်။ တစ်ခုခုဖြစ်လာခဲ့လျှင်တောင် သူ့မိဘများက သူ့ကို ကာကွယ်ပေးလိမ့်မည်ပင်။

ရက်အနည်းငယ်ကြာ တိတ်ဆိတ်ငြိမ်သက်နေခဲ့ပြီး ထိုရက်များတွင် လင်းရု​ဖေးက စင်္ကြံတွင် ငါးဖမ်းရင်း ထိုင်နေသောချီယန်ရှန့်ကို ​တွေ့လိုက်ရသည်။ သူသည် ပထမအကြိမ်တွေ့တုန်းကကဲ့သို့ မနှုတ်ဆက်လာပေ။ ချီယန်ရှန့်၏နောက်ကျောက ပိုအထီးကျန်​နေပုံ​ပေါ်ပြီး ထူးခြားမ​နေ​ပေ။

လင်းရု​ဖေးသည် ပထမအစပိုင်းတွင် သူနှင့်အဆင်မ​ပြေဖြစ်ခဲ့ဖူးသော​ကြောင့် သူ့ဘက်ကစတင်မေးမြန်းခြင်းမျိုးမပြုလိုက်ပေ။

ရက်အနည်းငယ်အကြာ ရထားပြင်ဆင်လို့ပြီးစီးခါနီးတွင် လင်းရု​ဖေးက စင်္ကြံလမ်းမှ ​နောက်ထပ်တစ်ဖန် ဖြတ်သွားဖြစ်ချိန်တွင် စင်္ကြံ၌ ငါးထိုင်မျှားနေသော ချီယန်ရှန့်က ရုတ်တရက် စကား​ပြောလာ၏။

"လင်းကုန်းဇီက သွား​တော့မှာလား"

လင်းရု​ဖေး : "ဟုတ်တယ် "

"လန်​ရောက အလွယ်တကူ​​ခင်မင်တတ်တဲ့သူလို့ထင်ရပေမယ့် တကယ်တော့ သူ့မှာ ရင်းနှီးတဲ့ သူငယ်ချင်း အနည်းငယ်ပဲရှိတယ် ပြီး​တော့ မင်းက သူ သူငယ်ချင်းလို့ခေါ်တဲ့ လူအနည်းငယ်ထဲက တစ်ယောက်ပဲ"

ချီယန်ရှန့်ကဆက်၍ဆိုသည်။

“ဒီလိုမျိုး ထွက်သွားတာက နည်းနည်းတော့ စိတ်မ​ကောင်းစရာပဲ"

“ကောင်းကင်ဘုံအောက်မှာ မပြီးဆုံးနိုင်တဲ့ စားပွဲဆိုတာမရှိပါဘူး[1]"

လင်းရု​ဖေးက သိပ်မထူးဆန်းသည့်ပုံဖြင့်ပြောလိုက်သည်။ သူ မုန့်လန်​ရောကို နှစ်သက်သော်လည်း မုန့်အိမ်​တော်တွင် တစ်ချိန်လုံး မနေနိုင်ပေ။ ထို့အပြင် မုန့်လန်​ရောက ဤရက်များအတွင်း အ​ခြေအ​နေ​ကောင်း​နေပုံရပြီး နေ့တိုင်း ပြုံးရွှင်ရယ်မောနေခဲ့၏။

{ [1] - အရာအားလုံး ပြီးဆုံးသွားခြင်း၊ ဖြစ်ပြီးလျှင်ပျက်၊ ​တွေ့ဆုံပြီးလျှင် ခွဲခွာခြင်းဟု အဓိပ္ပါယ်ရသည်။ }

"မှန်ပါတယ်"

ချီယန်ရှန့်က ပေါ့ပေါ့ပါးပါး ပြုံးလိုက်ပြီး "ဒါပေမယ့် အရေးမကြီးရင် လင်းကုန်းဇီကို ရက်အနည်းငယ်ကြာပြီးမှ ထွက်သွားဖို့ ​တောင်းဆိုလို့ရမလား"

လင်းရု​ဖေးက "ဘာလို့လဲ" ဟု​မေးလိုက်သည်။

သို့​ပေမဲ့ ချီယန်ရှန့်က ​နောက်ထပ် စကားပြန်မ​ဆိုတော့​ပေ။ သူ့လက်ထဲရှိ ငါးမျှားတံကို ပြန်လည်သိမ်းလိုက်ပြီးနောက် လှည့်ထွက်သွားတော့သည်။

လင်းရု​ဖေးက ချီယန်ရှန့် ​ပျောက်ကွယ်သွားသည်အထိ ထိုသူ့နောက်ကျောကို မျက်မှောင်ကြုတ်ကာ ကြည့်နေမိသည်။

ကုရွှမ်းတုက ပျင်းရိစွာ မှတ်ချက်ချလိုက်သည်။

"မုန့်မိသားစုက သနားစရာ သခင်ငယ်လေး... ...သူ ဒုက္ခ​ရောက်​တော့မှာပဲ"

လင်းရု​ဖေးက ရှုပ်ထွေးနေသောအမူအရာဖြင့် ကုရွှမ်းတုကို ကြည့်လိုက်သည်။

သို့​သော် ကုရွှမ်းတုက ရိုးရှင်းသောအပြုံးလေးဖြင့်သာ တုန့်ပြန်လာသည်။

"ဒါပေမယ့် ဒီကိစ္စက မင်းနဲ့မဆိုင်ပါဘူး"

လင်းရု​ဖေးက ထပ်မေးသော်လည်း မည်သို့​ပင်မေး​မေး ကုရွှမ်းတုက စကားပြောရန် ငြင်းဆို​နေ၏။

လင်းရု​ဖေး၏ နှလုံးသားက စိုးရိမ်ပူပန်နေရသဖြင့်​ သူထွက်ခွာမည့်ရက်ကို နောက်သို့ ​ရက်အနည်းငယ် ရွှေ့လိုက်သည်။

လင်းရု​ဖေး မထွက်ခွာခင် တစ်ရက်အလိုတွင် မတော်တဆမှုတစ်ခု တကယ်ဖြစ်သွားလိမ့်ည်ဟု မည်သူကထင်မိမည်နည်း။

မုန့်လန်​ရော လက်ထပ်လိုသော အ​ပျော်မယ်​ဂေဟာမှ မိန်းက​လေးရှောင်ယွီသည် ​သေတမ်းစာတစ်စောင်ကို ချန်ထားခဲ့ပြီးနောက် မြစ်ထဲသို့ ခုန်ချပြီး ကိုယ့်ကိုယ်ကို အဆုံးစီရင်သွားခဲ့သည်။ ထိုအချိန်က မုန့်လန်​ရောသည် သူမ၏အခန်းထဲတွင်ရှိ​နေခဲ့ပြီး ဖျက်စီးခံရ​​သောကျောက်စိမ်းကဲ့သို့[2] မြစ်ထဲသို့ ခုန်ချသွားသည်ကို ပန်းလှေပေါ်မှ မြင်လိုက်သည်ဟု ​ပြောဆိုလာကြ၏။

{ [2] - ပန်း​လေးညှိုးနွမ်းသွားခြင်း၊ ငယ်ရွယ်​သောမိန်းက​လေးတစ်​ယောက်၏သေဆုံးမှုကို တင်စားခြင်း }

လင်းရု​ဖေးက ထိုသတင်းကို ကြားသည့်အချိန်တွင် လက်ဖက်ရည်သောက်​နေတာဖြစ်ပြီး သူ့လက်ထဲရှိလက်ဖက်ရည်ခွက်သည် မြေပြင်ပေါ်သို့ပြုတ်ကျလုနီးပါး လှုပ်ရမ်း​သွားတော့သည်။

သူမ သခင်ငယ်​လေးက အလွန်အမင်း နှလုံးသားကွဲ​ကြေ​နေပြီး မဆင်မခြင်ပြုလုပ်မည်ကို သခင်မကြီးက စိုးရိမ်ပူပန်နေကြောင်း ကျူးယင်းက ငို၍ဆိုလာသည်။ ယခု အခန်းထဲတွင် သခင်လေးက သူတစ်ယောက်တည်းနေ ​နေပြီး မည်သူ့ကိုမှ အတွေ့မခံပေ။ အားလုံးက စိုးရိမ်ပူပန်နေမိကြသော်လည်း သူတို့ ဘာလုပ်ရမှန်းမသိ ဖြစ်နေကြရ၏။

လင်းရု​ဖေး၏ ဖြူ​ဖြူ​ဖွေးဖွေး လက်ဖမိုး​လေးသည် လက်ဖက်ရည်ပူပူ​ကြောင့် အနီရောင်သို့​ပြောင်းသွား၏။ ယွီ​ရွေက လက်ဖက်ရည်ခွက်ကို အလျင်အမြန် ဆွဲယူလိုက်ပြီးနောက် ရေခဲကပ်ပေးချင်သော်လည်း လင်းရု​ဖေးက ငြင်းဆိုလိုက်သည်။

“သူဘယ်မှာလဲ ငါသွားပြီး ကြည့်ကြည့်ဦးမယ်"

လင်းရု​ဖေး မေးလိုက်သည်။

"သူက လင်းကုန်းဇီ​နေတဲ့အ​ဆောက်အဦးရဲ့ ထပ်ခိုးထပ်မှာပါ" ကျူးယင်းက ငိုလျက်ဖြင့်မေးလာ၏။

"ဒါဆို ကျွန်မတို့ ဘယ်လိုသင့်လဲ... ..."

လင်းရုဖေးက စက္ကန့်ပိုင်းအတွင်း ထရပ်ကာ ထပ်ခိုးထပ်သို့ အမြန်ပြေးသွားသဖြင့် အ​ပေါ်အင်္ကျီကိုပင် မ၀တ်လိုက်နိုင်ပေ။ ထပ်ခိုးအပြင်ဘက်တွင် လူများစွာ စုဝေးနေကြပြီး သူတို့၏မျက်နှာများကို မြင်လိုက်သည်နှင့် သူတို့အားလုံးက မုန့်လန်​ရော၏ ဆွေမျိုးများဖြစ်ကြောင်း သူသိလိုက်သည်။ လူတိုင်းက ဝမ်းနည်းနေကြပြီး သခင်မမုန့်သည် အလွန်ဝမ်းနည်းစွာငိုကြွေး​နေကာ မုန့်ယိုယွဲ့၏ရင်ခွင်ထဲသို့ လဲကျနေသည်။

"ဒါက ဘယ်လိုဖြစ်ရတာလဲ အဲဒီ့မိန်းမကို အိမ်ထဲကို ခေါ်လာခွင့်ပေးမယ်လို့ ငါ ကတိပေးခဲ့တယ်​လေ အဲဒါကို သူမက ဘာလို့မြစ်ထဲ ခုန်ချသွားရတာလဲ"

မုန့်ယိုယွဲ့သည်လည်း ဝမ်းနည်းနေပုံ​ပေါ်ပြီး သူမ၏မျက်လုံးများတွင် မုန့်လန်​ရောအတွက် စိုးရိမ်မှုများနှင့် ပြည့်နှက်​နေသည်။

လွန်ခဲ့သော ရက်အနည်းငယ်က ချီယန်ရှန့် သူ့အား ပြောခဲ့သည့်စကားကို လင်းရု​ဖေး ပြန်သတိရသွားသဖြင့် ​ရှောင်ယွီ၏သေဆုံးမှုသည် သူနှင့် ပတ်သက်​နေမည်ဖြစ်​ကြောင်း သူ ယုံကြည်သည်။ သို့သော်လည်း ယခုအချိန်တွင်မူ လူစုလူဝေး၏ မည့်သည့်​နေရာတွင်မျှ သူ့ကို မတွေ့ရ​ပေ။

အပြင်မှလူများက မည်မျှပင် ​​ဖျောင်းဖျ​ပြောဆိုရန် ကြိုးစားနေပါစေ အခန်းတွင်းရှိ မုန့်လန်​ရောက တံခါးဖွင့်​ပေးရန် ငြင်းဆန်​နေသည်။ သူတို့တွင် တခြားနည်းလမ်းများ မရှိ​တော့သည့်အတွက် တဖြည်းဖြည်းနှင့် လူစုကွဲသွားကြသည်။ သခင်မမုန့်က မတော်တဆမှုဖြစ်မည်ကို စိုးရိမ်သဖြင့် အခန်းအပြင်တွင် စောင့်ခိုင်းရန် လူတစ်ချို့ကို ​စေလွှတ်လိုက်သည်။

လင်းရု​ဖေးလည်း ထွက်လာလိုက်ပြီး ပြန်လာသည့်လမ်းတွင် စင်္ကြံ၌ ငါးမျှားနေ​သေးသည့် ချီယန်ရှင့်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။ သူက ချီယန်ရှန့်၏အနောက်သို့ ​လျှောက်သွားပြီး အေးစက်စွာ မေးလိုက်၏။

"မင်း ဒီကိစ္စကို လုပ်ခဲ့တာလား"

ချီယန်ရှန့်က လင်းရု​ဖေးဘက်သို့ လှည့်ကာ ပြုံးလိုက်ပြီး "လင်းကုန်းဇီ ဘာကိုရည်ညွှန်းတာလဲဆိုတာ ကျွန်တော်လည်း သိချင်မိတယ်"

လင်းရု​ဖေးက ​ဒေါသတကြီးဖြင့် တုန့်ပြန်​ပြောဆိုလိုက်သည်။

"ငါ မင်းကို ပြောပြဖို့လိုသေးလို့လား"

ထုံးစံအတိုင်း ရှောင်ယွီနှင့် ပတ်သက်သည့်ကိစ္စပင် ဖြစ်သည်။ ထိုမိန်းကလေးသည် အကြောင်းပြချက်မရှိဘဲ မြစ်ထဲသို့ သူမကိုယ်သူမ ခုန်ချသွားမည်ဟု သူ မယုံကြည်​ပေ။ ဒဏ်ရာတွေကလည်း ချီယန်ရှန့်နှင့် ပတ်သက်မှု ရှိကောင်းရှိနိုင်သည်။ ထိုဇာတ်လမ်းသည် အပြစ်ကင်းပြီးရိုးသားသည့် မုန့်လန်​ရောကို လှည့်စားနိုင်​သော်လည်း တခြားသူများကိုတော့ မလှည့်စားနိုင်​ပေ။

ချီယန်ရှန့်က ခဏမျှတိတ်ဆိတ်နေပြီး​နောက် "ကလေးက ငါးမဟုတ်တော့ ငါးရဲ့ပျော်ရွှင်မှုကို သူဘယ်လိုလုပ်သိနိုင်မှာလဲ[3]"

{ [3] - သူတစ်ပါးကို ကိုယ့်ရှု့ထောင့်ကနေဘဲ အမြဲကြည့်မနေသင့်ဘူး။ }

လင်းရု​ဖေးက စိတ်မဝင်စားစွာဖြင့် ​ပြောလိုက်သည်။

"ငါးတွေပျော်လားဆိုတာ​တော့ ကျွန်တော်မသိဘူး ဒါ​ပေမဲ့ သေသွားတဲ့လူတွေက​တော့ ပျော်မှာမဟုတ်ဘူးဆိုတာ ကျွန်တော်သိတယ်"

ချီယန်ရှန့် လှည့်စားခြင်းကိုခံနေရသည့် မုန့်လန်​ရောကိုတွေးကြည့်ပြီးနောက် သူ့​ဒေါသများကို ထိန်းထား​သော်လည်း မတတ်နိုင်စွာဖြင့် အနည်းငယ် ဒေါသထွက်နေသေးသည်။ မုန့်လန်​ရောသည် ချီယန်ရှန့်ကို သူငယ်ချင်းအဖြစ် သတ်မှတ်ထားခဲ့​သော်လည်း နောက်ဆုံးတွင်မူ ထိုသူငယ်ချင်းဟုခေါ်သည့်သူက သူ့အပေါ်ဘာလုပ်ခဲ့သည်လည်းဆိုတာကို သူ မသိပေ။

ချီယန်ရှန့်က ရယ်မောလိုက်သည်။ သူက ငါးမျှားတံကိုချကာ မတ်တပ်ရပ်ပြီး လင်းရူဖေးအား ဦးညွှတ်ကာ အ​လေးအနက်​ပြောလာသည်။

“ကျေးဇူးတင်ပါတယ် လင်းကုန်းဇီ"

လင်းရု​ဖေး သူနောက်ထပ် ​ပြောလာမည့်စကားများကို စောင့်​နေရင်း သူ့အား စိုက်ကြည့်နေလိုက်သည်။

ချီယန်ရှန့်က ဆက်လက်ပြီးဆို၏။

"လင်းကုန်းဇီ လန်​ရောရဲ့ သူငယ်ချင်းဖြစ်လာ​ပေးတဲ့အတွက် ကျေးဇူးတင်ပါတယ်"

ဤစကားများကို ပြောပြီးနောက် ချီယန်ရှင့်သည် တစ်ဖက်သို့လှည့်ကာ တုံ့ဆိုင်းခြင်းမရှိဘဲ ထွက်သွားလေသည်။