CHAPTER 7
- ကျန်းမိသားစု ဒုတိယဦးလေး
ကျန်းကျန့်က ဓါးကို သယ်လာရင်း ကျန်းမိသားစုအိမ်သို့ တရွေ့ရွေ့ ပြန်သွားလိုက်ပြီးနောက် ကျန်းမိသားစု အိမ်တံခါးဝတွင် လူများ စုဝေးနေကြသည်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။
ဟယ့်ရှီရွာ၏ ရွာသွားများက အခင်းအကျင်းအနေဖြင့် တောင်ဘက်သို့ အိမ်တချို့ ဆောက်လေ့ ရှိကြသည်။ ထိုအဓိကအိမ်များမှာ အနောက်ဘက်တွင် အဆောက်အအုံငယ်လေးများစွာ ရှိကြပြီး တဲအိမ်ငယ်လေးများ သို့မဟုတ် သိုလှောင်ခန်းလေးများ ဖြစ်ကြသည။
ကလေးများစွာလည်း ရှိကြသဖြင့် သူတို့က အိမ်များ၏ နောက်ဘက်တွင် အဖီလေးများထုတ်ကာ ကလေးများ နေထိုင်ရာနေရာ လုပ်ပေးလေ့ ရှိကြသည်။
ကျန်းမိသားစုတွင် တောင်ဘက်ကို မျက်နှာမူထားသည့် အဓိကအိမ်လေးလုံး ရှိပြီး နှစ်ခုက ကျန်းသက်ကြီးစုံတွဲအတွက် ဖြစ်ပြီး အရှေ့ဘက်မှ တတိယတစ်ခုက ဒုတိယသားအတွက် ဖြစ်ကာ အနောက်ဘက်မှ တစ်ခုက တတိယသားအတွက် ဖြစ်သည်။ အနောက်ဘက်မှ ဒုတိယအိမ်က ဟောခန်းမကြီး ဖြစ်ပြီး ကျန်းမိသားစု ထမင်း စားသောက်ကြရာ နေရာ ဖြစ်သည်။
ဟောခန်း၏ အနောက်ဘက်တွင် အိမ်မရှိတော့ဘဲ ခြံဝင်းနေရာသာ ဖြစ်ကာ ခြံဝင်းဘေး၌ ရေတွင်းတစ်တွင်း ရှိပေသည်။ ခြံဝင်းကျယ်ဘေးတွင် သိုလှောင်ခန်းတစ်ခန်း၊ မီးဖိုဆောင်တစ်ခုနှင့် ကျန်းရှောင်မိန်၏ အိမ်တို့ ရှိသည်။ မြောက်ဘက်ဆုံးအပိုင်းတွင် သက်ကယ်တဲအိမ်လေးတစ်ခုနှင့် ဝက်ခြံတို့ ရှိပေသည်။
သာမန်လူများက အိမ်၏ အရှေ့နှင့် အနောက်ကို ပတ်ရံထားသည့် ခြံဝင်းကျယ်ကြီးတစ်ခု ဆောက်လုပ်ရန် ပိုက်ဆံမရှိကြသော်လည်း အိမ်ထောင်စုတိုင်းတွင် အခြောက်ခံမြေ တစ်နေရာ ရှိကြပြီး အိမ်၏ တံခါးဝကလည်း နေ့အချိန်တွင် ပိတ်ထားလေ့ မရှိပေ။ ထိုအချိန်မှာပင် ကျန်းကျန့်က ကျန်းမိသားစု၏ အခြောက်ခံမြေနေရာတွင် ဆေးလိပ်ဖွာရင်း စကားစမြည် ပြောနေကြသည့် သူ့မိသားစု၏ ဦးလေးများ တစ်ဒါဇင်ခန့်နှင့် သူတို့၏ အိမ်နီးချင်းများ၏ အခြောက်ခံမြေ နေရာတွင် ပွဲကောင်း ကြည့်ရန် စုဝေးနေကြသည့် လူအချို့ကို တွေ့လိုက်ရသည်။
ဒီလူတွေ ငါ့ကို စောင့်နေကြတာ ဖြစ်မှာကို တောင် ကြောက်ရတယ်... ကျန်းကျန့်က ထိုအကြောင်းကို သိပါသော်လည်း မကြောက်မလန့်ပင် ရှေ့တူရှုသို့ လျှောက်လှမ်းလာနေသည်။ သူနီးကပ်လာစဥ်တွင် အဘွားကြီးကျန်းက ထိုဦးလေးကြီးများကို ငိုယိုတိုင်တန်းနေသည်အား တွေ့လိုက်ရပြီး ဟောခန်းထဲတွင် နေ့လည်က သူမှောက်ချထားခဲ့သော ဟင်းခွက်များ အားလုံးမှာလည်း သန့်ရှင်းထားပြီးသား ဖြစ်နေခဲ့သည်။ လက်သမားပညာ အကြောင်း သိသော ကျန်းဆွေမျိုး တစ်ယောက်က ကျန်းသားသတ်သမားနှင့်အတူ စားပွဲကို ပြန်လည် ပြင်ဆင်ပေးနေခဲ့သည်။
သူက ဓါးဖြင့် သစ်သားစားပွဲကို ခုတ်ပိုင်းခဲ့ပြီး ခပ်ပြင်းပြင်း ကန်ပစ်ခဲ့သည်။ အမတရှစ်ပါး သစ်သားစားပွဲက သိသိသာသာပင် ပျက်စီး ကျိုးပဲ့သွားဟန်တူသည်။
"မကောင်းတဲ့ကောင်... နင်ပြန်လာရဲသေးတယ်လား"
ကျန်းမိသားစု ဦးလေးတစ်အုပ်၏ အထောက်အပံ့ဖြင့် အဘွားကြီးကျန်းမှာ မတိုင်မီက ကြောက်လန့်ခဲ့ရမှုများကို မေ့လျော့သွားလေပြီ။ သူက ထရပ်ကာကျန်းကျန့်ကို မုန်းတီးလွန်းလှသဖြင့် အံတင်းတင်း ကြိတ်ထားသည်။
ဒီ"အကြွေးရှင်ကောင်"ကတော့ ဘာတွေ ဖြစ်နေမှန်း သိမှာ မဟုတ်ဘူး... မနေ့က သူ ပြန်လာစဥ်က ပြောင်းလဲသွားသည့် လူတစ်ယောက်ကဲ့သို့ ဖြစ်သွားခဲ့သည်။ ယနေ့ ဖြစ်ခဲ့သည့် ဆူပူအုံကြွမှုက သူ့မိသားစုကို အလွန် မျက်နှာပျက်စေခဲ့ရလေသည်။ အဲ့နေ့တုန်းက သူဘာလို့ ရေနစ်ပြီး သေမသွားတာလဲ...
မတိုင်မီက ဖြစ်ခဲ့သော ကိစ္စရပ်များကို စဥ်းစားမိသွားသည်နှင့် အဘွားကြီးကျန်း၏ မျက်လုံးများမှာ ခါးသီးမှုများ ပြည့်နှက်သွားခဲ့လေသည်။ ကျန်းကျန့်က ကြက်ဥများကို ဆွဲလုပြီးနောက် စားပွဲကို ဆောင့်ကန်ကာ ကျန်းမိသာစု အိမ်သားအားလုံးကို စိတ်ရှုပ်ထွေးသွားစေခဲ့သည်။
သူတို့အားလုံး ထိတ်လန့်သွားလေသည်။ မိသားစုအတွင်းသို့ ဝင်လာကာစ ကျူးရှုဖန်မှာ ချက်ချင်းပင် ငိုယိုသွားပြီးနောက် စီရင်စုမြို့တွင်သာ နေလိုသည့်အကြောင်း အော်ဟစ်နေတော့သည်။ ကျန်းချောင်ရှန့်မှာ စီရင်စုမြို့တွင် ဤတစ်ချိန်လုံး အလုပ်လုပ်ခဲ့ရသည်။ ၎င်းက ဟယ့်ရှီရွာနှင့် နာရီဝက်စာမျှ လမ်းလျှောက်ရန် ကြာညောင်းပါသော်လည်း နေ့တိုင်း သွားလိုက်ပြန်လိုက် လုပ်ရမည်ကို စိတ်မရှည်သဖြင့် စီရင်စုမြို့တွင် အိမ်တစ်လုံး ငှားရမ်းထားခဲ့သည်။
အစပိုင်းတွင် ကျူးရှုဖန်က ကျန်းချောင်ရှန့်ကို လက်ထပ်လိုသည့် အကြောင်းအရင်းတစ်ခု ရှိခဲ့သည်။ ကျန်းချောင်ရှန့်က သူမအား စီရင်စုမြို့တွင် ကျူးမိသားစုနှင့် ခွဲထွက်နေမည် ဖြစ်ကြောင်း ကတိပေးထားခဲ့လေသည်။
ကျုးရှို့ချိုက်က စာလေ့လာချင်သည့်အတွက်ကျူးမိသာစုတွင် ငွေအမြောက်အများ မရှိပါသော်လည်း ကျူးရှုဖန်က အလိုလိုက်ခံရရင်း ကြီးပြင်းလာသည်ဖြစ်ရာ သူမ၏ တောသူမယောက္ခမကို ပြုစုပေးရန် ဆန္ဒမရှိပေ။
သူမက ကျန်းမိသားစု၏ ပတ်ဝန်းကျင်ကိုလည်း မပျော်မရွှင် ဖြစ်နေခဲ့သေးသည်။ ယခုကျန်းကျန့်က သူမရှေ့တွင် ဓါးယမ်းလိုက်သည်ကို တွေ့လိုက်ရသည့်အချိန်၌ ချက်ချင်းဆိုသလိုပင် မြို့မှာသာ နေချင်သွားတော့လေသည်။
အသစ်စက်စက် ချွေးမလေးက လက်ထပ်ပြီး နောက်ရက်မှာပင် ထွက်သွားချင်နေလေပြီ။ အဘွားကြီးကျန်းက အလွန် ရှက်ရွံ့နေပါသော်လည်း ကျူးရှုဖန်က ထွက်သွားရန် စိတ်ပိုင်းဖြတ်ပြီးနေလေပြီ။ အဘွားကြီးကျန်းက သူမကို မတားနိုင်တော့။ သူမက ကျန်းချောင်ရှန့်နှင့် ကျူးရှုဖန်တို့ သူတို့၏ ပစ္စည်းများကို သိမ်းထုတ်ပြီး ထွက်သွားကြသည်ကိုသာ ကြည့်နေလိုက်ရသည်။ ကျူးရှုဖန်က မူလကတည်းက ကျေးလက်တွင် နေရန် အစီအစဥ်မရှိပေ။ သူမနှင့် အတူယူလာသော အိပ်ရာကုတင်နှင့် အိမ်ရာခင်းစောင်များမှာလည်း မြို့သို့ သယ်ပြီးသွားလေရာ သူမက စုဆောင်းနေရန်မလို။ သူတို့တွင် သိမ်းထုပ်စရာ များများစားစား မရှိခဲ့ပါပေ။
အဘွားကြီးကျန်းမှာ မြေပေါ်မှ ဟင်းပွဲများကို ရှင်းလင်းကာ သူမ၏ သားနှင့် ချွေးမကို လိုက်ပို့ပေးပြီးနောက် လူအိုကြီးကျန်းနှင့် တိုင်ပင်၍ ကျန်းဦးလေးများစွာကို ခေါ်လိုက်ပြီး အကြီးဆုံးကျန်းကို သင်ခန်းစာ ကောင်းကောင်းပေးရန် စိတ်ဆုံးဖြတ်ထားလိုက်သည်။
ဟယ့်ရှီရွာတွင် နေထိုင်ကြသည့် မိသားစုပေါင်း များစွာ ရှိပြီး မျိုးရိုးကျန်းအမည်ရှိသည့် မိသားစုများမှာ ဆယ်စုထက်ပင် ပိုသေးသည်။ သူတို့အားလုံးက အဘိုးကြီးကျန်းနှင့် ဆွေမျိုးတော်ကြသော်လည်း အဘွားကြီးကျန်းက သူတို့ကို အော်ဟစ်ငိုယိုကာ အကူအညီတောင်းလာသဖြင့် လူများစွာ ရောက်လာကြသည်။
ထိုလူများမှာ အဘွားကြီးကျန်းထံမှ အကြီးဆုံးကျန်းမှာ မည်မျှ စက်ဆုပ်ဖို့ကောင်းကြောင်း ကြားသိရသော်လည်း ၎င်းကို အလေးအနက် မမှတ်ယူထားကြပေ။ အကြီးဆုံးကျန်းက တကယ်ကြီး ဘာလုပ်နိုင်မှာမို့လဲ... သူတို့အားလုံးက ရှင်းရှင်းလင်းလင်း သိနေကြသည်။ သူက အားနည်းကာ အနိုင့်ကျင့်ရန် လွယ်ကူသည်။ သူက အရိုက်ခံရလေ့ရှိပြီး ဘယ်တုန်းကမှ အထွန့်တက်လေ့ မရှိခဲ့ပေ။ သူတို့ထဲမှ အချို့က အကြီးဆုံးကျန်းနှင့် အသက်အတူတူပဲ ဖြစ်ကာ သူတို့ ငယ်ရွယ်စဥ်က သူ့ထံမှ ရိတ်ထားသော မြက်များကို လုခြင်း မြောင်းထဲသို့ တွန်းချခြင်း ဟူသော ပုံစံအမျိုးမျိုးဖြင့် အနိုင်ကျင့်ခဲ့ကြဖူးသည်။
အကြီးဆုံးကျန်းက သူ့မိဘတွေကို ဓါးနဲ့ရွယ်တယ်လား... ဟာသ ပြောနေတာလား... စားပွဲ၏ အပိုင်းအများစုမှာ ကျန်းသားသတ်သမားကြောင့် ခုတ်ပိုင်းခံနေရပြီး သူတို့၏ ကိုယ်ပိုင်ဓါးဖြင့် ခွဲထားကြခြင်း ဖြစ်သည်။
ကျန်းမိသာစု၏ အခြောက်ခံမြေတွင် ပတ်ပတ်လည်ရပ်ကာ စကားစမြည်ပြောနေကြသော ထိုလူများသည် အဝေးတစ်နေရာမှ ဓါးဆွဲ၍ လာနေသော ကျန်းကျန့်ကို မတွေ့ခင်အထိ စိတ်အေးလက်အေး ဖြစ်နေခဲ့ကြသည်။
ယောက်ျားကြီးများမှာလည်း တူညီသည့် လူများသာ ဖြစ်သော်လည်း မည်သည့်အကြောင်းကြောင့် ယခု လက်ရှိ အကြီးဆုံးကျန်းက သူတို့၏ ဆံပင်များကို ထောင်လာစေမှန်း မသိခဲ့ကြ။
"လူမိုက်ကောင်... ပြန်လာပြီလား"
အသံတစ်ခု ထွက်ပေါ်လာပြီး ပိန်ပိန်ပါးပါး လူအိုကြီးတစ်ယောက်က ဆေးတံကို ကိုင်၍ ထွက်လာကာ ကျန်းကျန့်ကို မျက်မှောင်ကျုံ့၍ ကြည့်နေခဲ့သည်။
"ဟမ့်" ကျန်းကျန့် ထိုလူအိုကြီးကို သိသည်။ ထိုသူက သူ့အဘိုး၏ ညီဖြစ်ပြီး ကျန်းဦးလေး ဖြစ်ကာ သားသတ်သမား ညီအစ်ကို တစ်ယောက်လည်း ဖြစ်သေးသည်။ သူက တစ်ဖက်လူကို ဒုတိယဦးလေးဟု ခေါ်ရမည်ပင်။ အသက် ခုနစ်ဆယ်အထိ နေထိုင်ရခြင်းက ရှားပါးလှသည်။ ကျန်းမိသားစု၏ ဒုတိယဦးလေးက အသက်ခုနစ်ဆယ် ကျော်နေပေပြီ။ သူက ရွာထဲတွင် အသက်အကြီးဆုံး ဖြစ်သဖြင့် သူ့ကိုယ်သူ အလေးအနက် မှတ်ယူထားသည်။
ဒုတိယဦးလေးက ကျန်းကျန့်ကို အေးတိအေးစက် ကြည့်နေပြီး ဆေးတံကို တဖြည်းဖြည်း မှုတ်နေခဲ့သည်။ ထ်ု့နောက် သူက ဆက်ပြောလိုက်သည်။
"မကောင်းတဲ့ကောင်... မင်းက အိမ်က ဟင်းတွေ မှောက်ပစ်ခဲ့တာလား... စားပွဲကို ခုတ်တာရော မင်းပဲလား... မင်းပစ္စည်းတချို့ကို လုသွားတယ်လို့လည်း ကြားသေးတယ်နော်"
“ဒုတိယဦးလေးရယ်... သူ မဟုတ်ရင် ဘယ်သူ ဖြစ်ရဦးမှာလဲ.... ကျွန်မတို့ အိမ်မှာ ပန်းကန် နည်းနည်းပဲ ရှိတာ... အခုတော့ သူခွဲပစ်လိုက်ပြီ... စားပွဲကလည်း စားပွဲကောင်းလေးပါ... သူက ဒီလိုပဲ ခွဲပစ်လိုက်တယ်လေ... " အဘွားကြီးကျန်းက တံခါးဝမှ ကြွေပန်းကန်ကွဲတစ်ခုကို လက်ညှိုးထိုးပြလိုက်သည်။
ကျေးလက်တွင် မိသားစုတိုင်းက ပန်းကန် လုံး အနည်းငယ်သာ ရှိတတ်ကြသည်။ သူတို့ထဲမှ တစ်ခုကသာ မြေပေါ်သို့ ကျကွဲသွားရပါက နေ့တစ်ဝက်မျှ စိတ်ညစ်ညူးရန် လုံလောက်သည်။ သို့သော်လည်း ယခုတွင် ပန်းကန်အစုံလိုက် ကျကွဲသွားရသည်။ အဘွားကြီးကျန်း စိတ်ညစ်ညူးရသည် မဆိုထားနှင့် သူမကို ကြည့်နေကြသည့် ဒုတိယဦးလေးနှင့် အခြားသူများသည်ပင် သူမအတွက် စိတ်မကောင်း ဖြစ်ပေးနေကြလေသည်။
"သူက ကျွန်မတို့ကို ဓါးနဲ့ရွယ်တာ... သူက လူကြီးမိဘနှစ်ယောက်ကို သတ်ဖို့ လုပ်နေတာ"
အဘွားကြီးကျန်းက ထပ်ပြောလိုက်ပြန်သည်။
"ရွာလူမိုက်... မင်းအမေ ပြောတာ ဟုတ်လား"
ဒုတိယဦးလေးက ကျန်းကျန့်ကို အေးတိအေးစက် စိုက်ကြည့်လိုက်သည်။ ရွာထဲမှ မျိုးဆက်သစ် လူငယ်များထဲတွင် သူ အမြင်မကြည်ရဆုံးသူမှာ အကြီးဆုံးကျန်း ဖြစ်သည်။ အခြားသော လူငယ်လေးများ သူ့ကို တွေ့သည့်အချိန်၌ သူတို့အားလုံးက သူ့ကို "ဒုတိယဦးလေး"ဟု တလေးတစား ခေါ်ဝေါ်နှုတ်ဆက်ကြသည်။ ထိုလူကမူ ဘယ်တုန်းကမှ သူကို ထိုသို့ မခေါ်ခဲ့။
သူ့ရှေ့သို့ ရောက်သွားပါကလည်း သူ့ကို မမြင်သည့်အလား ခေါင်းကိုသာ တွင်တွင်ငုံ့ထားခဲ့လေသည်။ သူ့ကို မြင်ရရုံကပင် ဒေါသထွက်စေရလေသည်။
ကျန်းကျန့်က သူ့အတွက် ရှင်းပြရန် လိုအပ်နေဆဲဟု ခံစားရသည်။ အဆုံးတွင်တော့ သူက ကျိုးကြောင်းညီညွတ်သော လူတစ်ယောက် ဖြစ်နေသည်ကြောင့်ပင်။
"လွန်ခဲ့တဲ့ ရက်တွေတုန်းက ကျွန်တော် ရေထဲကို ပြုတ်ကျသွားပြီး နောက်ဆုံးကျတော့ အနောက်ဘက်က ပြိုကျနေတဲ့ တဲအိမ်ဆီကို အပစ်ခံခဲ့ရတယ်လေ... အဖျားတက်နေလို့ မထနိုင်တာတောင် အဲ့ရက်တွေထဲ သောက်စရာ ရေတောင် မရခဲ့ဘူး... ယာဂုတစ်ခွက် လာပေးတဲ့ လူကောင်းတစ်ယောက်ကြောင့်သာ မဟုတ်ရင် ကျွန်တော် သေသွားတော့မှာ"
ကျန်းကျန့်က ကျန်းကျန့်ဝေ၏ အတွေ့အကြုံများအကြောင်းကို အသံခပ်ဖျော့ဖျော့ဖြင့် ရှင်းပြလိုက်သည်။ သူ့ရင်ဘတ်ထဲတွင် ဒေါသအဟုန်တို့ ပြည့်နှက်နေကြောင်း ခံစားနေရလေသည်။
"ကျွန်တော် ဘာမှ မခံစားရပါဘူး... ဒါကို ကျင့်သားတောင် ရနေပြီ... ဒါပေမယ့် မနေ့က ကျွန်တော် ပြန်လာတော့ ထမင်းလေး တစ်နပ်တောင် မကျွေးချင်ကြဘူး... သူတို့ ဂရုမစိုက်လို့ စားပွဲကို မှောက်ပစ်လိုက်တာ"
ကျန်းကျန့်၏ နာကျင်နေရသော စကားတို့က လူအများကို ကရုဏာသက်သွားစေသည်။ အဘိုးကြီးကျန်း၏ အခြားသော မျိုးဆက်တစ်ခု ဖြစ်သည့် ဟယ့်ရှီရွာ၏ ရွာလူကြီး ကျန်းဖျင်က ပြောလ်ုက်သည်။
"သားသတ်သမားကျန်း... အကြီးဆုံးကျန်းကလည်း မင်းရဲ့ သားပါပဲ... မင်းသူ့ကို ပစ်စလက်ခတ် လုပ်လို့ မရဘူးလေ... ဒီကလေးက ရေထဲကျသွားတာတောင် တစ်ယောက်တည်း ပစ်ထားတယ်... ဒါ တော်တော် လွန်နေပြီ"
ဟယ့်ရှီရွာက စီရင်စုမြို့နှင့် နီးပြီး ရွာထဲမှ ဥပဒေကလည်း အသေးအဖွဲ့မျှသာ ဖြစ်သည်။ ရွာလူကြီးတွင် အာဏာအနည်းငယ်သာ ရှိပေသည်။ ပုံမှန်အားဖြင့် ရွာသားများ အငြင်းအခုံ ဖြစ်ကြမှသာ သူ့ထံသို့ လာရောက် ဖြေရှင်းလေ့ရှိကြသည်။ အဘွားကြီးကျန်းက ကျန်းဖျင်ကို အလေးအနက် မထားပေ။
"ရေထဲ ကျသွားရုံလေးပဲလေ... ဒီရက်တွေထဲ တတိယသား မင်္ဂလာဆောင် ရှိလို့ ကျွန်မက တစ်ချိန်လုံး အလုပ်ရှုပ်နေတာ... ဘယ်လိုလုပ်ပြီး သူ့ကို ပြုစုပေးဖို့ အချိန်ရှိမှာလဲ... သူ အခု နေကောင်းသွားပြီပဲ မဟုတ်ဘူးလား" အဘွားကြီးကျန်းက ပြောလိုက်သည်။
သားသတ်သမားကျန်းက "ဓါးအိုကြီး" ဟူသော နာမည်ပြောင် ရှိပြီး သူ၏ စိတ်အခြေအနေကလည်း မကောင်းပေ။ သူက သူ့သားကို မကြိုက်လှ။ ထိုနှစ်ရက်အတွင်း သူ့သား၏ အပြုအမူများကို အလွန် စက်ဆုပ်နေခဲ့လေသည်။ ယခုတွင် သူပြောလိုက်သည်။
"ဒီမျိုးမစစ်ကောင်က ကျုပ်တို့ကို အဖေ အမေလို့တောင် မမှတ်တော့ဘူး... နောက်ဆုံးကျ ဘယ်လိုလုပ်ပြီး ကျုပ်တို့အပြစ် ဖြစ်သွားရတာလဲ... သူက ဒီလောက်ကြီးနေပြီ... သူ စားချင်သောက်ချင်တဲ့ အချိန် ကိုယ်တိုင် ဆက်သပေးနေရဦးမှာလား"
ထိုအချက်တွင် ကျန်းဖျင် တိတ်ဆိတ်သွားလေသည်။ သူသည်လည်း အကြီးဆုံးကျန်းကို ကရုဏာသက်ပါသော်လည်း ၎င်းက အခြားသူများ၏ မိသားစု ပြဿနာ ဖြစ်သဖြင့် ထိုအကြောင်းကို ဝင်စွက်ဖက်လွန်း၍ မဖြစ်ပေ။
ဒုတိယဦးလေး၏ ဆေးတံထဲမှ ဆေးရွက်ကြီးများက ကုန်သွားလေပြီ။ သူက အိမ်ထဲမှ မက်မွန်ပင်ပေါ်တွင် အကြိမ် အနည်းငယ် တောက်၍ ဆေးတံထဲမှ ပြာများကို ခါထုတ်လိုက်ပြီးနောက် ကျန်းကျန့်ကို ပြောလိုက်သည်။
"ဆိုးယုတ်လိုက်တဲ့ကောင်... ဒူးထောက်စမ်း"
ကျန်းကျန့်က မျက်မှောင်ကျုံ့၍ သူ့ကို စကားတစ်ခွန်းမှ မပြောဘဲ ကြည့်နေခဲ့သည်။ "မင်းမိဘတွေကို ဒူးထောက် အရိုအသေပေးပြီး တောင်းပန်လိုက်စမ်း... ပြီးရင် ကြိမ်လုံးနဲ့ အချက်၂၀ အရိုက်ခံလိုက်... ပြီးသွားရင် နောက်ဆို မင်းမိဘတွေကို ကျေးဇူးသိတတ်ဖို့ သတိရ"
ဒုတိယဦးလေးက ပြောလိုက်သော်လည်း ဟယ့်ရှီရွာတွင် ဘိုးဘေးခန်းမ မရှိဘဲ လူအုပ်ဖြင့် တရားလွတ် စစ်ဆေးအပြစ်ပေးခြင်းမျိုးလည်း တစ်ခါမှ မရှိခဲ့ဖူးပေ။ သို့သော်လည်း ဒုတိယဦးလေးက ထိုကဲ့သို့သော အရာများကို အခြားရွာများတွင် ကြားခဲ့ဖူးသဖြင့် ထိုစည်းကမ်းကို ယခုပင် အသုံးပြုလိုက်ခြင်း ဖြစ်သည်။
ဒူးထောက်ပြီး ကြိမ်တုတ်နဲ့ အချက်နှစ်ဆယ် အရိုက်ခံရမယ်... တကယ်လို့ သူ့ကို အရိုးချိုးမိသွားရင်ရော... ကျန်းဖျင်က ချက်ချင်းဆိုသလို မျက်ခုံးကျုံ့မိလိုက်သည်။ ကျန်လူများအတွက်ကား အချို့က အခြားသူ၏ ကံဆိုးမှုကို မျက်စိဒေါက်ထောက် ကြည့်နေကြပြီး အချို့ကတော့ ကရုဏာ သက်နေကြဟန်ပါပင်။
"ဒါပဲလား" အဘွားကြီးကျန်းက ၎င်းကို မလုံလောက်သေးဟု ခံစားနေရသည်။
"ဆိုတော့... ခင်ဗျားက ကျုပ်ကို ဒူးထောက်ပြီး အရိုအသေပေးစေချင်နေတာပေါ့လေ" ကျန်းကျန့်က ရုတ်တရက် ထမေးလိုက်သည်။
"ဟုတ်တယ်... ဒူးထောက်လိုက်စမ်း" ဒုတိယဦးလေးက ထပ်ပြောလိုက်သည်။ သူ့ဆေးတံကို မက်မွန်ပန်းပွင့်များ ပြည့်နေသော မက်မွန်ပင်အကြားတွင် တောက်ထားဆဲ ဖြစ်သည်။
ကျန်းကျန့်က လှောင်ရယ်၍ ဒုတိယဦးလေးထံသို့ တည့်တည့်လျှောက်သွားလေသည်။ သူက အဝတ်များကို ဆွဲကိုင်၍ ပိန်ပိန်ပါးပါး လူအိုကြီးကို မလိုက်သည်။
"ခင်ဗျား ဒူးထောက်ချင်ရင်... ကိုယ့်ဘာသာ သွားထောက်လိုက်လေ"
ထ်ုသို့ ပြောပြီးနောက် ကျန်းကျန့်က သူ့ကို တွန်းထုတ်၍ သူ့လက်ထဲမှ ဆေးတံကို ဆွဲယူလိုက်သည်။
"မင်း... မင်း... မင်း ဘာလိုချင်နေတာလဲ" ဒုတိယဦးလေးက မြေပေါ်တွင် လဲနေပြီး အရပ်ရှည်လှသော ကျန်းကျန့်ကို ကြောင်တောင်တောင်ဖြင့် ကြည့်လိုက်သည်။
"ခင်ဗျားက အကြီးကို လေးစား အငယ်ကို ချစ်မြတ်နိုးရမယ်လို့ ပြောခဲ့တယ်မလား... ကျုုပ် ခင်ဗျားကို မရိုက်ပါဘူး"
ကျန်းကျန့်က လက်တစ်ဖက်တွင် ဆေးတံ ကိုင်၍ တစ်ဖက်တွင် ဓါးကိုင်ရင်း ဒုတိယဦးလေးထံ ချဥ်းကပ်လာခဲ့ပြီး ထို့နောက်တွင် ရပ်ကြည့်နေကြသော အခြားလူများထံ သွားကာ ပြုံးပြလိုက်သည်နှင့် အကြောင်းအရင်းအချို့ကြောင့် သူနှင့် မျက်နှာချင်းဆိုင်တွင် ရှိနေသော ယောကျ်ားမှာ မတတ်နိုင်ဘဲ သူ့နှလုံးသားထဲမှ အေးစက်မှုများကို ခံစားလိုက်ရသည်။
"ငါ နှစ်ကြိမ် သေသွားပြီးပြီ... တစ်ကြိမ်က ရေထဲ ပြုတ်ကျတုန်းက... နောက်တစ်ကြိမ်က အဆာလွန်ပြီး သေသွားခဲ့ရတုန်းက... နောက်ထပ် အရှုံးသမားလို ဆက်နေတော့မှာ မဟုတ်ဘူး"
ကျန်းကျန့်က အကြီးဆုံးကျန်းနှင့် သက်တူရွယ်တူ ဖြစ်မည့်ပုံပေါ်ပြီး ယခင်က သူ့ကို အနိုင်ကျင့်ခဲ့သည့် တစ်စုံတစ်ယောက်ကို ကြည့်နေရင်းဖြင့် ဆေးတံကို ခပ်ပြင်းပြင်း ဖွာရှိုက်လိုက်သည်။ သူက ထိုလူကို ကန်ကျောက်လိုက်ပြီးနောက် သူ့ခွကြားကို ထပ်ကန်လိုက်သည်။
"ငါ့ကို ပြဿနာရှာဖို့ ထပ်ပြီးရောက်လာခဲ့ရင်... မင်းကို သတ်မယ်... အသက်တစ်ချောင်းက အများကြီး မတန်ဘူး... ပြီးတော့ ငါ့မှာ ဆုံးရှူံးစရာလည်း မရှိတော့ဘူး"
