Chapter 24

Chapter 24

ယန်ကျင်းက ပုံမှန်တွင် ​ကောင်း​ကောင်း စား​သောက်​​လေ့ရှိသည်။ သူက လူ​ကောင်ကြီးကြီးနှင့် ဝပြဲ​နေသူ မဟုတ်​လျှင်​တောင် အလွန်ကြီးမား​သော လူတစ်​​ယောက် ဖြစ်​နေဆဲ ဖြစ်​သော်လည်း ယခုတွင်မူ သူ့ကိုယ်သူ ပို၍ ​​သေး​ကွေးပုံ​ပေါ်​အောင် လုပ်ချင်​နေသည်။

သူက ​ရေပူကို သုံးရန် မီးဖို​ချောင်ထဲသို့ အ​ပြေးသွားလိုက်သည်။ သူက ကျန်းကျန့်၏ လိုအပ်ချက်အတိုင်း သူ့ကိုယ်သူ ​ဆေး​ကြော​နေပြီး တစ်ချိန်တည်းမှာပင် သူကိုယ်သူ ​ဆေး​ကြော​နေ​​လေ​လေ ပို၍ ရမ်းကား ကြမ်းတမ်းလာသလိုပါပင်။

ဂြိုလ်ဆိုး​ကောင်က ရုတ်တရက် သူ့ကို ​ရေချိုးခွင့် ပြုလုပ်တယ်... သူ ရုတ်တရက်ကြီး​တော့ ကြင်နာတတ်တဲ့လူ ဖြစ်မလာလောက်ဘူးမလား... သူ့ကို အ​ရေခွံနွှာမလို့များလား...

ယန်ကျင်းက အလွန် ​​ကြောက်ရွံ့​နေသဖြင့်ရေချိုးပြီး​နောက် ကျန်းကျန့်က ကျန်း​ချောင်ရှန့်၏ အဝတ်တစ်စုံ ​ပေးလာသည့်အချိန်တွင် ​ပျော်ရွှင်ရသည့် ခံစားချက်တစ်ခုက တစ်ဘဝစာ​လောက်ပင် ကြာ​ညောင်းသွား​လေသည်။

ယန်ကျင်းက အဝတ်သန့်တစ်စုံကို ကိုင်ကာ မျက်နှာချို​သွေး​နေပြီး ၎င်းတို့ကို ဝတ်ခွင့်ပြုသည့်အတွက်လည်း အံ့အားသင့်သွားသည်။ မသိစိတ်မှလည်း ​ကျေးဇူးတင်သည့် ခံစားချက်တစ်ခု ခံစားလိုက်ရသည်။

သူကို မချည်​နှောင်ထားပါ​သော်လည်း ယန်ကျင်းက ထွက်မ​ပြေးရဲ​တော့​ပေ။ ​ရေချိုး အဝတ်အစား လဲလိုက်ပြီး​နောက် သူက နာနာခံခံဖြင့် ကျန်းကျန့်​နောက် လိုက်လာခဲ့သည်။

"မင်းအဝတ်​တွေ သွား​လျှော်​လိုက်" ကျန်းကျန့်က သူ့အ​တွေးများကို မသိ​သော်လည်း အ​ရေးတယူ ရှိ​မ​နေ။

ယန်ကျင်းက သူချွတ်ထား​သော အဝတ်များကို ချက်ချင်း ​လျှော်ဖွပ်လိုက်သည်။ သူက ကိုယ်ပိုင်အဝတ်အစားများကို ​လျှော်ခဲလှသည်။ ​နောက်ဆုံးတွင်သူက ​နောက်ကျိ​နေ​သော ​ရေအိုးများစွာကို သုံးလိုက်ပြီး​နောက် အဝတ်​လျှော်လို့ ပြီးသွားပြီး အဝတ်များကို ကိုးယို့ကားယား လှမ်းထားလိုက်သည်။

"ဒီကိုလာခဲ့... မင်းကို ချည်ထားရမယ်" ကျန်းကျန့်က သူ့ကိုယ်သူ သန့်ရှင်း​ရေး လုပ်ပြီးသွားသည်ကို မြင်​သောအခါ ​ပြောလိုက်သည်။

ယန်ကျင်းက နာနာခံခံပင် ​ရောက်လာပြီး ရုန်းကန်​နေခြင်း မရှိဘဲ ကျန်းကျန့်ကို သူ့အား စည်း​နှောင်ခွင့် ပြု​​လိုက်သည်။

ယန်ကျင်းက အမှန်အကန်ပင် အလွန်ကျိုးနွံ​နေသဖြင့် ကျန်းကျန့်မှာ သူ့ကို သိပ်မမုန်းတီးမိ​တော့။ သူက ​ပြောလိုက်​သေးသည်။

"မစိုးရိမ်နဲ့... မင်း လိမ္မာ​နေသ​ရွေ့ မင်းကို သတ်မှာ မဟုတ်ဘူး"

ငါသာ လိမ်လိမ်မာမာ ​နေလိုက်ရင် ​​သေမှာမဟုတ်ဘူးကွ... ယန်ကျင်းက ကျန်းကျန့်ကို ကြည့်လိုက်ပြီး ​​ကျေးဇူးတင်စိတ်ကိုပင် ခံစားလိုက်ရသည်။

မတိုင်မီက ကျန်းကျန့်မှာ ယန်ကျင်း၏ ​ကျေးဇူးတင်​နေသည့် ခံစားချက်များကို မ​​တွေ့လိုက်​သော်လည်း ယခုတွင်မူ သူက အရိပ်အ​ယောင်တစ်ခုကို ​တွေ့လိုက်ရသည်။

သူက ထိုသူကို ရိုက်နှက်ပြီး ဆူပူကြိမ်း​မောင်းခဲ့​​သော်လည်း ထိုသူက သူ့ကို ​ကျေးဇူးတင်ဟန်ဖြင့် ကြည့်​နေဆဲ ဖြစ်သည်။ သူ ဘာ​တွေ ဖြစ်​နေတာလဲ... ကြည့်ရတာ ​ရောဂါတစ်ခုလိုပဲ... စ​တော့ဟုမ်း ​ရောဂါလက္ခဏာလို့ ​ခေါ်ကြတဲ့ဟာများလား... လူသားများက ယဥ်ပါး​စေနိုင်သည်။ အဓ္ဓမ ပြုကျင့်သည်ကိုလည်း ခံရနိုင်ပြီး အနိုင်ကျင့်သူအတွက်လည်း ခံစားချက်များပင် ဖြစ်​ပေါ်လာနိုင်​သေးသည်။ ကြည့်ရတာ ပြန်​ပေးဆွဲခံရသူ​တွေက ပြန်​ပေးသမား​တွေကို ပြန်ကူညီ​ပေးတဲ့ အမှု​တွေ ရှိခဲ့ဖူးသလိုပဲ...

ကျန်းကျန့်က ထို​အ​ခြေအ​နေတစ်ခုကို ကြားရုံသာ ကြားခဲ့ဖူး​သော်လည်း ယခုတွင်မူ... ယန်ကျင်း၏ အပြုအမူ​ကောင်း​လေးများကို ကြည့်ကာ ထိုသူမှာလည်း ထိုကဲ့သို့​​သော ​ရောဂါလက္ခဏာမျိုး ရှိ​​နေပုံရသည်ဟု ရုတ်တရက် ​တွေ့ရှိသွား​လေသည်။

ဒီလူက​တော့ စိတ်ပိုင်းဆိုင်ရာ နာမကျန်း ဖြစ်​နေတာပဲ.. သို့​​သော်လည်း ထိုအချင်းအရာက သူ့အတွက် ​ကောင်းသည်။ သူ့ကို မုန်း​နေရမည့်အစား ယန်ကျင်းက သူ့ကို ​ကျေးဇူးတင်​နေခဲ့ပြီး ​နောင်တစ်ချိန်တွင် ကျန်း​ချောင်ရှန့်ကို ပြဿနာများ ​ပေးရန်အတွက် ကျားကုတ်ကျားခဲ ကြိုးစား​တော့မည်ဟု ခန့်မှန်းမိသည်။

ကျန်းကျန့်က ​လေချွန်လိုက်ပြီး သူ့စိတ်အ​ခြေအ​နေကလည်း ပို​ကောင်းလာ​နေသည်။ ​သေချာ​ပေါက် သူက သတိ​လျော့မ​နေဘဲ ထိုအချက်​ကြောင့် ယန်ကျင်းအ​ပေါ် သ​ဘောထား​ပြောင်းသွားမည် မဟုတ်​ပေ။

ယန်ကျင်းကို ကြိုးချည်ပြီး​နောက် ကျန်းကျန့်က ကျန်း​ရှောင်မိန်ကို မီး​ထွန်းရန် ​ပြောလိုက်ပြီး ငါးကို ကိုယ်တိုင် ချက်ပြုတ်​လေသည်။

ယ​နေ့တွင် ​ကျောက်ကျင်း​​ကောကို ငါး​ပေးရန် အခွင့်အလမ်း မရှိသဖြင့် သူဘာသာ ချက်ပြီး စားရ​ပေ​တော့မည်။

"ညီမ​လေး... မှတ်မိ​သေးလား... အရင်တုန်းက အိမ်မှာ ငါးချက်ကြ​တော့ ငါက ငါး​ခေါင်း​လေး​တောင် စားခွင့်မရခဲ့ဘူး"

ကျန်းကျန့်က ရုတ်တရက် ထ​ပြောလိုက်သည်။ "နောက်ဆုံး မင်းတို့အားလုံး စားပြီးသွား​တော့ ငါးပြုတ်ရည် နည်းနည်း ကျန်​နေ​သေးတာ​.. ငါက ထမင်းနဲ့ ​ရောပြီး စားချင်ခဲ့တာ​လေ... ဒါ​ပေမယ့် ငါမထင်ထားတာက ဒုတိယညီက ထမင်းကို ယူပြီး ​ကြောင်ကို ​ကျွေးလိုက်တာပဲ... ငါက ဗိုက်ပဲ ဆာ​နေရုံ​ပေါ့... အိုး... ငါက ဒီမိသားစုထဲမှာ ​​ကြောင်​လောက်​တောင် ​ကောင်း​ကောင်းမ​နေရပါဘူး"

အကြီးဆုံးကျန်းက ဤမိသားစုအတွင်း ​နေရာမရှိခဲ့​ပေ။ သူ့ညီနှင့် ညီမများက ​ကောင်း​ကောင်း မစားရလျှင်ပင် သူတို့က ​သေချာ​​ပေါက် ဝဝလင်လင် စားနိုင်ကြ​သေးသည်။ သူ့ကျ​တော့​ရော... သူက ညီနှင့် ညီမများ စား​နေသည်ကိုသာ ကြည့်နိုင်ပြီး သူတို့ ​မြေ​ပေါ် ကျလာ​သော ထမင်း​စေ့များကိုသာ ​ကောက်စားရသည်။

သူက ကျက်သ​ရေ မရှိ ​နေထိုင်လာရခြင်းမှာ သူ က​လေးဘဝကတည်းက မည်သူကမှ ဂုဏ်ကျက်သ​ရေများ ​ပေးမလာခဲ့​ကြ​သော​ကြောင့် ဖြစ်သည်။

ကျန်း​ရှောင်မိန်က ​ခေါင်းကိုသာ တွင်တွင်ငုံ့​နေပြီး စကားမ​ပြောရဲ​ပေ။သူမက အကြီးဆုံးကျန်း ​​ဖော်ပြခဲ့သည့် အ​ခြေအ​နေ အ​သေးစိတ်ကို မမှတ်မိ​တော့ပါ​သော်လည်း ၎င်းတို့က တစ်ရာ မပြည့်လျှင်​တောင် ဤနှစ်များတွင် အလားတူဖြစ်ရပ်မျိုး ရှစ်ဆယ်ဝန်းကျင်ခန့် ရှိခဲ့သည်။

အဘွားကြီးကျန်းက အကြီးဆုံးကျန်းကို အလွန် မုန်းတီးသည်။ သူတို့က သူ့ကို မကြိုက်ကြ​​ပေ။ အမှန်တကယ်တွင် သူမသည်လည်း ဤအကြီးဆုံးအစ်ကိုကို မကြိုက်​ပေ။

"ဒါ ငါ့အ​ဖေနဲ့ အ​မေပါပဲ ဆိုပြီး အရာအားလုံးကို စိတ်​လျှော့​ပေးထား​ပေမယ့် ဟိုရက်​တွေတုန်းက ငါတစ်ကြိမ် ​သေသွားခဲ့ပြီးပြီ... ဒါ​ကြောင့် ​နောက်ထပ် ဆက်ပြီး သည်းမခံ​တော့ဖို့ ငါဆုံးဖြတ်လိုက်ပြီ" ကျန်းကျန့်က ​အေးစက်စက် ပြုံးလိုက်သည်။ "အခုကစပြီး ဒီမိသားစုနဲ့ ငါ ​ရေစက်ကုန်သွားပြီ"

ကျန်း​ရှောင်မိန်က ​ခေါင်းငုံ့သွားပြန်​သော်လည်း ယန်ကျင်းက ကျန်း​ချောင်ရှန့် အကြီးဆုံးကျန်းအ​ကြောင်း ယခင်က ​ပြောပြခဲ့ဖူးသည်ကို အမှတ်ရသွားသည်။

ကျန်း​ချောင်ရှန့် ​ပြောပြချက်အရ သူ့အစ်ကိုကြီးက အလွန် တုံးအပြီး ဇနီး တစ်​ယောက်ကိုပင် လက်မထပ်နိုင်ဟု ​ပြောခဲ့​သော်လည်း ​ယ​နေ့ သူမြင်​တွေ့ခဲ့ရသည်များအရ... ကျန်းမိသားစု၏ လူအိုစုံတွဲက အလွန် ဘက်လိုက်လွန်းပြီး အကြီးဆုံးကျန်းကို ထိုကဲ့သို့ ဖြစ်လာရန် တွန်းအား​ပေးခဲ့ကြခြင်း ဖြစ်သည်မှာ ရှင်းလင်း​နေသည်။

ဒီ​သောက်​ကျန်း​ချောင်ရှန့်က​တော့... သူ့အစ်ကိုကြီးကို ရူးသွား​အောင် တွန်းပို့ပြီး​တော့ သူ့ကိုပါ မီးစာထဲ တွန်းထုတ်လိုက်သေးတယ်... ယန်ကျင်းမှာ ကျန်း​ချောင်ရှန့်ကို ပို၍ပင် မုန်းတီးသွားသည်။ ကျန်းကျန့်မှာ ငါးတစ်တုံးကို ​ကျေ​​ကျေနပ်နပ် စား​သောက်​နေခဲ့သည်။ သူ​ပြောခဲ့​သော စကားများက ယန်ကျင်းကို ရည်ရွယ်သည်။

ယ​​နေ့ညတွင် ကျန်းကျန့်က ငါးတစ်ဝက်နှင့် ထမင်းနှစ်ပန်းကန်ကို စားလိုက်ပြီး ကျန်​နေ​သော ငါးတစ်ပိုင်းနှင့် ထမင်းအပိုကို သူ့အခန်းထဲသို့ ပြန်သယ်လာခဲ့သည်။

သူလိုချင်​သော အိမ်က တစ်ခဏမျှ ​ဆောက်ပြီးဦးမည် မဟုတ်သဖြင့် ယန်ကျင်းကို ရက်အနည်းငယ်ကြာသည်အထိ သူ့အခန်းထဲသို့ ထည့်ကာ သူနှင့်အတူ ​နေထိုင်ရန် ဆုံးဖြတ်ထားသည်။

ကျန်းကျန့်က ယန်ကျင်းကို ညစာမ​ပေးခဲ့။ ညအချိန်၌ သူက အိပ်ရာ​ပေါ်တွင် အိပ်ကာ ယန်ကျင်းမှာ ​ထောင့်​လေးသို့ ပစ်လွှင့်ခံထားရသည်။ သို့​​သော်ငြား ယန်ကျင်းက ငြူစူမှု အနည်းငယ်​တောင် မပြပါချေ။

ကျန်းကျန့် သူ့ကို မသတ်တာကပဲ ​ကျေးဇူးတင်စရာ ​ကောင်း​နေပြီ... အခု​တော့ သူက သူ့ကို မြန်မြန်ကယ်ဆယ်​ပေးရမည်ကို တုံ့​​နှေး​နှေး လုပ်​နေ​သည့် ကျန်း​ချောင်ရှန့်ကိုသာ မုန်းတီး​နေမိ​လေ​တော့သည်။

ညနက်သည်အထိ အလုပ်လုပ်​နေရသည့် ကျန်း​ချောင်ရှန့်သာ ယန်ကျင်း၏ အ​တွေးများကို သိပါက အလွန် မ​ကျေမနပ် ဖြစ်သွား​ပေလိမ့်မည်။ သူက နည်းနည်း​လေး​တောင် မ​နှောင့်​နှေးနိုင်ဘဲ တစ်ချိန်လုံး အလုပ်လုပ်​နေရတာကွ...

ကျန်းကျန့်က အိမ်ဆောက်မပြီးမချင်း ယန်ကျင်းကို လွှတ်​ပေးမည် မဟုတ်ဟု ဆိုခဲ့သည်။ ဟယ်ရှီရွာထဲမှ လူများမှာ ထို​နေ့လည်ကတည်းက အိမ်​ဆာက်ရင်း ကြိုးစားပမ်းစား အလုပ်လုပ်​နေခဲ့ကြရသည်။

ဤ​နေရာတွင် အိမ်​ဆောက်ရန်အတွက် သူတို့က ​အရင်ဆုံး ရေ​မြောင်းများစွာ တူး​ဖော်ရန် လိုသည်။ ထို့နောက် ​ခိုင်ခံ့​သော အုတ်မြစ်ရရှိရန် ကျောက်တုံးနှင့် ရွှံ့တို့ဖြင့် ထုရိုက်​ပေးပြီး​နောက် ပျဥ်ချပ်နှစ်ခုထည့်ကာ ပျဥ်ချပ်များအကြားတွင် ရွှံ့များမံ၍ ရွှံ့နံရံတစ်ခု ပြုလုပ်ရန် အဆက်မပြတ် ထုရိုက်​ပေးရသည်။

နံရံကို ရွှံ့ဖြင့် ပြုလုပ်ထားသော်လည်း ၎င်း၏ ကျစ်လစ်မှု​ကြောင့် လွန်စွာ ခိုင်ခံ့လှသည်။ နှစ်ရာချီသည်အထိ မပျက်စီးနိုင်ဘဲ ​ဆောင်းရာသီတွင် ​နွေး​ထွေး၍ ​​နွေတွင် ​အေးမြ​ပေသည်။

အမှန်တကယ်တွင် ရွှံ့နံရံကို ထုရိုက်ရန်အတွက် အလွန်အားသုံးရန် လို​​သော်လည်း ရွာလုံးကျွတ် အတူတကွ အလုပ်လုပ်လိုက်ကြ​သောအခါ အမြန်နှုန်း ပိုသွက်လာပြီး အိမ်ကလည်း ပုံစံ​ပေါ်လာခဲ့​လေသည်။

​ကျောက်ကျင်း​ကောက သူ့အိမ်နှင့် မ​နီးမ​ဝေး​နေရာမှ နံရံများနှင့် အလုပ်ရှုပ်​နေ​ကြသူများကို အချိန်အ​တော်ကြာ စိုက်ကြည့်​နေခဲ့သည်။ သူ့မိဘများ အိပ်​ပျော်​နေကြပြီး မည်သူကမှ သူ့အား သတိမထားမိကြသည်ကို အတည်ပြုပြီး​နောက် ပြန်လှည့်ကာ အ​မှောင်ထဲတွင် ​ပျောက်ကွယ်သွား​လေ​တော့သည်။

သူက ကျန်းကျန့်ကို သူ့အကူအညီများ လို​လေသလားဟု ​မေးရန် သွားရှာလိုက်သည်။

​

ယနေ့ကိစ္စများ​ကြောင့် ရွာထဲမှ လူများက ကျန်းကျန့်ကို သွားမရှုပ်သင့်​သောသူဟု ဆို​နေကြသည်။ သူတို့အားလုံးက ကျန်းကျန့် အရူးတစ်​ယောက် ဖြစ်သွားပြီဟု ​တွေး​နေကြ​သော်လည်း သူကမူ ကျန်းကျန့်က လူဆိုးတစ်​ယောက် မဟုတ်ဟု ​တွေး​နေဆဲ ဖြစ်သည်။

ကျန်းကျန့်ကသာ တကယ့် လူဆိုးတစ်​ယောက်ဆိုရင် သူစားဖို့ တစ်ခုခု ရတိုင်း ဘယ်လိုလုပ်ပြီး သူ့အတွက် တစ်ဝက် ခွဲ​​​ပေးပါ့မလဲ... သူက ကျန်းမိသားစုဆီက​နေ တုန်းထုတ်ခံခဲ့ရတာ...

​ကျောက်ကျင်း​ကော ကျန်းမိသားစုအိမ်ဘက်သို့ ​ရောက်လာရန် အချိန်သိပ်မကြာလိုက်​ပေ။ သူက အိမ်ပတ်လည်တွင် ပတ်သွား​နေပြီး​နောက် အဆုံးတွင် ကျန်း​ချောင်ရှန့်အိမ်၏ ပြတင်း​ပေါက်ကို ​ခေါက်လိုက်သည်။

ယခင်ဘဝတွင် အထူးတပ်ဖွဲ့အတွင်း တွေ့ကြုံခဲ့ရ​သည့် အ​တွေ့အကြုံများက ကျွမ်းကျင်မှုတစ်ခု ရရှိ​စေခဲ့သည်။ သူက အမြဲတမ်း မြန်မြန် အိပ်​ပျော်နိုင်ပြီး လှုပ်ရှားမှု တစ်စုံတစ်ရာရှိသည်နှင့် ချက်ချင်း နိုးလာတတ်သည်။

သူလိုအပ်ပါက ခပ်မြန်မြန်ပင် နှစ်နှစ်ခြိုက်ခြိုက် အိပ်​ပျော်နိုင်သည်။ ရက်အနည်းငယ်တိုင် မအိပ်ရလျှင်​တောင် တစ်ခဏမျှ တစ်​ရေးအိပ်လိုက်ပြီး​နောက် လန်းလန်းဆန်းဆန်း နိုးလာတတ်သည်။

သူက ဤကျွမ်းကျင်မှုကိုသုံးကာ များစွာ​သော တာဝန်များကို ထူးချွန်စွာ ​အောင်မြင်ခဲ့ပြီး ယခုတွင်လည်း ပြတင်း​ပေါက်မှ ပထမဆုံး ​ခေါက်သံ​ကြောင့် နိုးလာခဲ့သည်။

သို့​သော်လည်း ​ထောင့်ဘက်သို့ ပစ်လွှင့်ခံထားရ​သော ယန်ကျင်းမှာ ဆာ​လောင်ပြီး ​အေးစက်​နေကာ မသက်မသာ ဖြစ်​နေဟန်ဖြင့် အိပ်​နေခဲ့သည်။ သူက ထိုအခိုက်၌ နိုးထလာမည့် အရိပ်အ​ယောင် မရှိပေ။

ကျန်းကျန့်က အိပ်ရာမှ ထကာ ပြတင်း​ပေါက်ဆီသို့ ခပ်မြန်မြန် ​ရောက်လာပြီး ဖွင့်​ပေးလိုက်သည်။

တံခါးကို သုံးကြိမ်တိုင် ခပ်ဖွဖွ ​ခေါက်​နေ​သော ​ကျောက်ကျင်း​ကောမှာ ထပ်ပြီး ​ခေါက်ရန် ပြင်ချိန်တွင် ပြတင်း​ပေါက် ပွင့်လာသည်ကို ​တွေ့လိုက်ရသည်။ သူ့​​ရှေ့မှ လူ၏ မျက်နှာကို မြင်နိုင်ရန် အလွန်​မှောင်မဲ​နေပါ​သော်လည်း ရင်းနှီး​နေ​သော အနံ့အရ ထိုသူက ကျန်းကျန့် ဖြစ်​ကြောင်း သိလိုက်သည်။

"ခင်ဗျား..."​ကျောက်ကျင်း​ကောက ကျန်းကျန့်ကို တစ်ခုခု ဖြစ်​နေသည်လားဟု ​မေးချင်ခဲ့​သော်လည်း သူ မ​မေးနိုင်ခင်မှာပင် ကျန်းကျန့်က လက်လှမ်းလာပြီး သူ့ပါးစပ်ကို အုပ်လိုက်သည်။

သူ့ပါးစပ်ကို ကျန်းကျန့်၏ လက်ကြမ်းကြီးဖြင့် အုပ်ထားသည့် ခံစားချက်​ကြောင့် ​ကျောက်ကျင်း​ကောက ရှက်​သွေးဖြာသွားပြီး မတိုင်မီက သူ​မေးလို​သော ကိစ္စကိုပင် ​မေ့သွားသည်။

"ရှူး..." ကျန်းကျန့်က ​​ကျောက်ကျင်း​ကောကို အသံမထွက်ရန် ​ပြောလိုက်ပြီး​နောက် သူ့မျက်နှာကို ထိလိုက်သည်။ သူက ပြတင်း​ပေါက်မှ ခုန်ထွက်ကာ အပြင်ဘက်သို့တိတ်တဆိတ် ထွက်လာခဲ့သည်။

ကျန်း​​ချောင်ရှန့်က ကျန်းအဓိကအိမ်၏ အ​ရှေ့ဘက်တွင် တည်ရှိသည်။ အ​ရှေ့ဘက်သို့ မျက်နှာမူ​နေ​သော ပြတင်း​ပေါက်မှ ကြည့်လိုက်ပါက ပိုးစာခင်း​​သေး​သေး​လေးကို ​တွေ့မြင်ရ​ပေမည်။ ပိုးစာပင်အခင်း၏ အခြားတစ်ဖက်တွင် အခြားမိသားစုတစ်ခု ​နေထ်ုင်သည်။ ထိုအခိုက်၌ ထိုအိမ်၏ အိမ်ကြီးရှင်သခင်က ကျန်းကျန့်၏ အိမ်အသစ်​ဆောက်ရန်အတွက် ကူညီ​ပေး​နေသဖြင့် အိမ်ရှင်မကလည်း သူ့က​လေးများနှင့်အတူ ​စော​စော အိပ်ရာဝင်သွား​လေပြီ။

ကျန်းကျန့်က ပြတင်း​ပေါက်မှ ထွက်လာပြီး​နောက် ​ကျောက်ကျင်း​ကောကို ပိုးစာပင်အခင်းဘက်သို့ ဆွဲ​ခေါ်လာပြီး ​မြောက်ဘက်သို့ ​လျှောက်လာခဲ့သည်။

ကျန်းမိသားစုအိမ်တံခါးဝက ​တောင်ဘက်သို့ မျက်နှာမူထားသဖြင့် အိမ်တံခါးဝ၏ မနီးမ​ဝေးတွင် မြစ်တစ်စင်း ရှိ​နေသည်။ အိမ်တံခါးမှ ​မြောက်ဘက်သို့ မိုင်တစ်ဝက်​လောက် ​လျှောက်လာပါက ​ရေကန်လေးတစ်ခုဆီသို့ ​ရောက်သွား​ပေလိမ့်မည်။ ဟယ့်ရှီရွာ၏ ဒီဘက်အပိုင်းတွင် ​ရေအိုင်များမှလွဲ၍ အခြားကြည့်စရာ မရှိ​ပေ။

ကျန်းမိသားစုအိမ်​နောက်မှ ​ရေကန်လေးက ကြီးလည်းမကြီး နက်လည်း မနက်​ပေ။ ထိုအထဲတွင် ဝါးပင်နှင့် သစ်အယ်ပင်တို့ ​ပေါက်​ရောက်​နေပြီး ပတ်ပတ်လည်တွင် အပင်များစွာ ရှိ​နေသည်။ အပင်အများစု၏ အမြစ်များမှာ ​ရေကန်​လေးထဲတွင် တွယ်ငြိ​နေ​ပေသည်။

ကျန်းကျန့်က ​ကျောက်ကျင်း​ကော၏ လက်ကို ဆွဲလာခဲ့ပြီး သစ်ပင်များစွာ​ကြောင့် ဖြစ်လာ​သော ခြံပုတ်​လေးတစ်ခုဆီသို့ ဦးတည်လာခဲ့သည်။

ဤ​နေရာက ​နေ့အချိန်တွင် ရွာထဲမှ က​လေးများ အကြိုက် ကစားကွင်းတစ်ခု ဖြစ်​သော်လည်း ညအချိန်တွင် ဖား​​အော်သံမှ လွဲ၍ အခြားမရှိ​ပေ။

"မင်း​ရောက်လာတာ ကိုယ်ဝမ်းသာတယ်"

ကျန်းကျန့်က ​ကျောက်ကျင်း​ကော၏ လက်ကို ကိုင်ထားရင်း မကြာခဏ ဖြစ်ညှစ်​နေခဲ့သည်။

သူ့အပြုအမူများကို မှားယွင်း​နေသည်ဟု မခံစားရ​သော်လည်း ရွာသားများ၏ မျက်လုံးထဲတွင် ထိုကဲ့သို့​​သော ကိစ္စများကို သူ့ပါတနာမှ လွဲ၍ အခြားသူများကို မပြုလုပ်သင့်ဟု မြင်​ကြောင်း ​​ကောင်း​ကောင်းသိ​နေ​ပေသည်။

ဤ​နေရာ၏ ဓ​လေ့ထုံးတမ်းများက ​ရှေး​ခေတ် တရုတ်ပြည်နှင့် ဆင်တူလှသည်။ လူများစွာက က​လေးများမှာ သူတို့မိဘများ၏ ပိုင်ဆိုင်မှုများ ဖြစ်သည်ဟူ​သော အ​တွေးများလည်း ရှိကြသည်။ ထ်ု့​ကြောင့် မိဘများက သူတို့၏ က​လေးများအ​ပေါ် မ​ကောင်းလျှင်​တောင် သူတို့က လက်ခံ​လိုက်ရုံသာ တတ်နိုင်ပြီး သားသမီးဝတ်​ကျေပွန်​နေရဆဲ ဖြစ်သည်။

အ​မေဖြစ်သူကို အလုပ်အ​ကျွေးပြုရန်အတွက် သားကို မီးရှို့သဂြိုလ်ခြင်း စသည့် သားသမီးဝတ်​​ကျေပွန်ခဲ့ရသည့် ပုံပြင်များနှင့် နှိုင်းယှဥ်ပါက အကြီးဆုံးကျန်းတွင် ဘဝ​ကောင်းတစ်ခု ရှိ​နေပါ​​သေးသည်။ အနည်းဆုံး​တော့ အကြီးဆုံးကျန်းက ပျိုး​ထောင်ခံ​ခဲ့ရ​သေးသည်​လေ...

ယခင်က ရွာထဲမှ အခြားသူများက သူ့ကို မည်မျှပင် သနားကြ​စေကာမူ ယ​နေ့ကိစ္စများပြီး​နောက် လူတိုင်းက သူ့ကို ​ဝေး​ဝေး​ရှောင်ကြ​​တော့မည်ကို စိုးရိမ်ရသည်။ ကျန်းကျန့်က အခြားသူများ သူ့အ​ပေါ် မည်သို့ ​တွေးကြမည်ကို ဂရုမစိုက်ပါ​​သော်လည်း ​ကျောက်ကျင်း​ကော သူ့ကို မုန်းတီးသွားမည်ကို အနည်းငယ် စိုးရိမ်​နေခဲ့သည်။

ကံ​ကောင်း​ထောက်မစွာဖြင့် ​ကျောက်ကျင်း​ကောက မုန်တီးမ​နေ​ပေ။