Chapter 25
တိတ်တိတ်လေး နမ်းကြမယ်
ကျန်းကျန့်က အလွန်ပျော်ရွှင်နေပါသော်လည်း ကျောက်ကျင်းကောကမူ အပြစ်ရှိစိတ် အပြည့် ဖြစ်နေသည်။
"ကျွန်... ကျွန်တော် တောင်းပန်ပါတယ်"
သူက သူ့မိဘများအတွက် စိုးရိမ်နေပြီး ရွာသားများက သူ့မိသားစုအား နှင်ထုတ်လိုက်ပြီး ထိုတရားရုံးအရာရှိကလည်း သူ့မိသားစုအား ပြဿနာ ရှာမည်ကို စိတ်ပူနေခဲ့သည်။ ကျန်းကျန့်က တစ်ရွာလုံးကို ဆန့်ကျင်လိုက်သည့်အခါ ညအခါမှသာ သူ့ကို လာတွေ့ရဲတော့သည်။ ကျောက်ကျင်းကောက အလွန်အမင်း ရှက်ရွံ့နေခဲ့လေသည်။
"ဘာလို့ တောင်းပန်စရာ လိုမှာလဲ"
ကျောက်ကျင်းကော၏ တောင်းပန်စကားကို ကြားေသာအခါ ကျန်းကျန့်က မနေနိုင်ဘဲ ရယ်မောမိသွားသည်။ သူနှင့် ကျောက်ကျင်းကောတို့က ဤမရေမရာ အခြေအနေတွင်း အမှန်တကယ်ပင် သိုသိုသိပ်သိပ် နေသင့်ပေသည်။ သူက ကျင်းကော၏ လက်ကလေးကို ဆွဲယူလိုက်သည်။ သူ့အတွက်ကြောင့်နဲ့ ကျောက်ကျင်းကောရဲ့ မိသားစုကို ခံစားရစေလို့ မဖြစ်ဘူးလေ...
သူက ဖယ်ကျဥ်ခံထားရခြင်း သို့မဟုတ် လက်စားပြန်ချေခံရမည်ကို မကြောက်ပါသော်လည်း ကျောက်ကျင်းကောနှင့် သူ့မိဘများကို ဂရုမစိုက်၍ မဖြစ်ပေ။ ပြီးတော့ ယခုတွင် သူ့ထံ၌ သူတို့ကို အပြည့်အဝ ကာကွယ်ပေးနိုင်စွမ်းလည်း မရှိပါပေ။
ကျောက်ကျင်းကောက ကျန်းကျန့်၏ စကားများကြောင့် စိတ်သက်သာရာရမသွားဘဲ ပို၍ပင် အပြစ်ရှိစိတ် ဝင်သွားရသည်။ လွန်ခဲ့သော ရက်များက ကျန်းကျန့် ဖော်ပြပေးလာသော အဓိပ္ပါယ်က လုံလုံလောက်လောက် သိသာနေပြီးသားပင်။
သူက တုံ့ပြန်ရန် ရှက်လွန်းလှသဖြင့် ကျန်းကျန့်ကို ဘာမှ မပြောခဲ့သော်လည်း သူတို့က အမှန်တကယ်တွင် အပြန်အလှန် နားလည်မှုတစ်ခု ရှိနေခဲ့ကြသည်။ သို့သော်လည်း ယခုတွင် ကျန်းကျန့်က ဒုက္ခရောက်နေပြီး သူကလည်း ကျန်းကျန့်နှင့် ရှေ့လည်း မတိုးသာ နောက်လည်း မဆုတ်သာ ဖြစ်နေရသည်။
"ကျွန်တော့်မိဘတွေကို ပြောလိုက်မယ်... ထွက်သွားကြရအောင်လေ"
ကျောက်ကျင်းကောက ရုတ်တရက်ပင် နည်းလမ်းတစ်ခု ပေါ်လာခဲ့သည်။
သို့သော်လည်း သူစကားပြော၍ မပြီးခင်မှာပင် သူ့နှုတ်ခမ်းကို တစ်စုံတစ်ခုက ပိတ်ဆို့လာခဲ့သည်။ သို့သော်လည်း ဤတစ်ကြိမ်တော့ လက်တစ်ဖက်မဟုတ်ဘဲ ကျန်းကျန့်၏ နှုတ်ခမ်း ဖြစ်နေခဲ့သည်။
ကျောက်ကျင်းကောက ကြက်သေသေသွားလေသည်။ သူ့တစ်ကိုယ်လုံးက အနည်းငယ် တုန်ယင်နေပြီး ထို့နောက် တုန်ယင်နေမှုက ပိုပိုပြင်းထန်လာခဲ့သည်။
ကျန်းကျန့်က သူ့ကို မထင်မှတ်ဘဲ နမ်းလိုက်တယ်... ကျန်းကျန့်က ဘယ်လ်ုလုပ်ပြီး သူ့ကို နမ်းရတာလဲ...
ဒီလိုအရာမျိုးက လက်ထပ်ပြီးမှပဲ လုပ်ရတာလေ... လက်ထပ်ပြီးရင်တောင် နမ်းစရာ မလိုဘူးလို့...
"မင်းအဆင်ပြေရဲ့လား"
ကျန်းကျန့်က စိုးရိမ်စိတ်တို့ဖြင့် ကျောက်ကျင်းကောကို ပုတ်လိုက်သည်။ သူ အခုလေးတင် ပေးလိုက်သည့်အနမ်းက ဖြူစင်သည်ဟု သတ်မှတ်၍ ရပေသည်။ သူက လျှာကိုပင် မထည့်လိုက်ဘဲ သူတို့၏ နှုတ်ခမ်းများက ထိရုံလေးသာ ဖြစ်သည်။ ရလဒ်အနေဖြင့် ကျောက်ကျင်းကောက တောင့်တင်းသွားပြီး လျှာသုံးရန်ကိုပင် မစဥ်းစားမိဘဲနှင့် ထိုသူက ဤမျှလောက်ထိ တုန်လှုပ်နေလေပြီ။
ခပ်ဖွဖွ အနမ်းလေးနဲ့တောင် ဒီလောက် ဖြစ်နေရင် မင်္ဂလာခန်းဝင်တဲ့အချိန် ကျောက်ကျင်းကောလေး မေ့လဲမသွားလောက်ပါဘူးနော်...
ထိုအချိန်မှာပင် ကျောက်ကျင်းကောက အသိပြန်ဝင်လာပြီး တုန်ယင်နေသော စိတ်အစုံကိုပင် ပြန်ထိန်းလိုက်သည်။ သူက ထိုသို့သော ကိစ္စမျိုးကို ထိတ်လန့်တတ်သည်။ သူကြီးပြင်းလာပြီးနောက် မည်သူနှင့်မှ ရင်းနှီးမှု မရှိခဲ့ပေ။ အရေးကြီးတာက ကျန်းကျန့်ကရော ထွက်သွားမှာတဲ့လား...
"ကျင်းကော... ကိုယ်ထွက်သွားမှာ မဟုတ်ဘူး... အချိန်တစ်ခုလောက်တော့ ကိုယ်တို့အတူရှိနေတာ သူများတွေ သိလို့ မဖြစ်ဘူး... "
ကျန်းကျန့်က ကျောက်ကျင်းကော၏ ပုခုံးလေးကို ပုတ်လိုက်သည်။ ရှေးခတ်တွင် သူစိမ်းကြောက်တတ်သည့်စိတ်က အလွန် ပြင်းထန်ကြသည်။ အခြားနေရာသို့ ပြောင်းရွှေ့သွားခြင်းက သူတို့၏ အခြေအနေများကို ပို၍ပင်ဆိုးသွားစေနိုင်သည်။ ထပ်ပြီးတော့ ကျောက်ကိင်းကော၏ မိဘများမှာလည်း ဤနေရာတွင် တစ်ဘဝလုံး နေထိုင်ခဲ့လေရာ သေချာပေါက်ပင် ပြောင်းရွှေ့လိုစိတ် ရှိမည် မဟုတ်ပေ။
အရွယ်ရောက်ပြီးသူ တစ်ယောက်အနေဖြင့် သူ့ဇနီးကို သူနှင့်အတူ ပြေးလွှားနေရပြီး ဒုက္ခခံရမည့်အရေးကို ခွင့်မပြုနိုင်ပေ။ သေချာပေါက် သူ့ထံတွင် ငွေပြားရာချီရှိနေပါက ချက်ချင်း ပြောင်းရွှေ့နိုင်ပေလိမ့်မည်။
"ဘာလို့လဲ" မတိုင်မီက အနမ်းခံခဲ့ရသော ကျောက်ကျင်းကောမှာ အသိစိတ် မဝင်နိုင်သေးဘဲ ရှိနေသည်။
"ကိုယ်က ဒီနေ့ ကျန်းမိသားစုကို ရိုက်ပြီး တရားရုံး အရာရှိကိုလည်း တိုက်ခိုက်ခဲ့သေးတာလေ... သူတို့က သေချာပေါက် ကိုယ့်ကို ပြန်ပြီး ဒုက္ခပေးကြမှာပဲ... ကိုယ်တစ်ယောက်တည်းဆို ဒီလိုအရာတွေကို တောင့်ခံနိုင်တယ်... ဒါပေမယ့် မင်းသာ ကိုယ့်အနားရှိရင် ကိုယ်စိုးရိမ်ရတာက..." ကျန်းကျန့်က ကျောက်ကျင်းကော၏ လက်ကလေးကို ကိုင်ကာ ပုတ်ပေးနေခဲ့သည်။
"မင်းနဲ့ ကိုယ်တို့မိဘတွေ ကောင်းကောင်းမနေရမှာကို စိုးရိမ်နေရလိမ့်မယ်"
ကျန်းကျန့် ပထမစာကြောင်းကို ပြောလိုက်သောအခါ ကျောက်ကျင်းကောက သေသေချာချာ နားထောင်ပြီး သူ့ကို ထောက်ခံနေခဲ့သည်။ ရလဒ်အနေဖြင့် ကျန်းကျန့်၏ ပါးစပ် ပွင့်လာပြီး "ကိုယ်တို့မိဘတွေ" ဟု ပြောလိုက်လေသည်။
ကျောက်ကျင်းကော ထပ်ပြီး ရှုပ်ထွေးသွားရပြန်သည်။
"ဒါကြောင့် အချိန်တစ်ခုလောက် ကိုယ်တို့အကြောင်းကို သူများတွေ မသိစေတာ ပိုကောင်းမယ်... ဒါပေမယ့် မင်း စိတ်ချထားပါ... ဒီရက်တွေထဲမှာ ဘယ်သူကမှ ကိုယ့်ဘေးက လူတွေကို အနိုင်မကျင့်ရဲအောင် သေချာ လုပ်ထားမယ်"
ကျန်းကျန့်က ပြောလိုက်ပြီးနောက် သူက ငွေများစွာ ရှာပြီး အနာဂါတ်တွင် အကောင်းမွန်သော ကိစ္စရပ်များကို လုပ်ဆောင်ပေးမည်ဟု အာမမခံပေးနိုင်ကြောင်းလည်း ထပ်ပေါင်း ပြောလိုက်သည်။ သို့သော်လည်း လက်အောက်ငယ်သား များစွာ စုဆောင်းပြီး မည်သူကမှ အနိုင်မကျင့်ရဲသည့် ကျေးလက်ဒေသအတွင်း အာဏာရှင်တစ်ယောက် ဖြစ်လာခြင်းကလည်း ပြဿနာ တစ်ခု မဟုတ်ဟု သူတွေးမိသည်။
ကျောက်ကျင်းကောက မလှုပ်မယှက် ရှိနေဆဲပင်။ ကျန်းကျန့်က သူပြောသမျှ စကားလုံးတစ်လုံးကို သူကြားရဲ့လားဟူသည်ကိုပင် မသိတော့ပေ။
ကျန်းကျန့်က ထိုအခြေအနေကို တွေ့သောအခါ ကျောက်ကျင်းကော၏ မျက်နှာလေးကို ကိုင်၍ နှုတ်ခမ်းပေါ်တွင် ထပ်နမ်းလိုက်သည်။ သူက ကျောက်ကျင်းကော အလေ့အကျင့် ဖြစ်သွားစေရန် များများ နမ်းပေးရမည်ဟု တွေးလိုက်မိသည်။ ပြီးရင်တော့ သူ့မိန်းမကို ထိလိုက် နမ်းလိုက်တဲ့အချိန်တိုင်း သစ်သားတုံးတစ်တုံးလို တောင့်တင်းနေမှာတော့ မဟုတ်လောက်ပါဘူးနော်...
ကျန်းကျန့်က ကျောက်ကျင်းကောကို ဖက်ကာ စကားများစွာ ပြောပြီးနောက် အနည်းငယ် မူးနောက်နေပုံပေါ်သည့် ကျောက်ကျင်းကောကို အိမ်ပြန်ခွင့် ပြုလိုက်သည်။ သူတို့ နှစ်ဦး ခွဲခွာကြသောအခါ သူက ထပ်ပြောလိုက်ပြန်သည်။
"စိတ်ချနော် ကျင်းကော... နောက်ဆို ကိုယ်က မင်းနဲ့ နီးနီးလေးမှာ နေရတော့မှာ... ပြီးရင် ကိုယ်တို့ နေ့တိုင်း တွေ့နိုင်ပြီ"
ကျန်းမိသားစု တဲအိမ်ဟောင်းလေးက ကျောက်မိသားစုအိမ်နှင့် မိုင်တစ်ဝက်ခန့်သာ ဝေးပြီး 250မီတာမျှသာ ရှိသဖြင့် ကျောက်ကျင်းကော၏ ပြတင်းပေါက်ကို နေ့တိုင်းတွယ်တက်လာရန် ပြဿနာ မရှိပေ။
ကျောက်ကျင်းကောက ဘာတစ်ခုမှ မပြောခဲ့ပေ။ ထိုအခိုက် သူက မိန်းမောနေဆဲ ဖြစ်ကာ သူ့ကိုယ်ပိုင်အတွေးများကို နားလည်ရန်ပင် ရှုပ်ထွေးနေခဲ့သည်။
ကျန်းကျန့်က သူ့ကို ပြန်မဖြေရုံသာမက ကိုယ်ထိလက်ရောက်လည်း ပြုမူခဲ့သေးသည်။ သူက ဒေါသထွက်သင့်ပါသော်လည်း အမှန်တကယ်တွင် ဒေါသမထွက်သည့်အပြင် အနည်းငယ် ပျော်ရွှင်နေခဲ့သေးသည်။
ဒီလိုတွေးရတာ နည်းနည်း အရှက်မရှိ ဖြစ်နေပေမယ့်လေ... သို့သော်လည်း သူက အလွန် ပျော်ရွှင်နေခဲ့လေသည်။
ကျောက်ကျင်းကောက တဖြည်းဖြည်း လမ်းလျှောက်နေပြီး အိမ်နှင့် နီးလာသောအခါ အသိစိတ်က ပြန်လည် ကြည်လင်သွားခဲ့သည်။ သူနှင့် ကျန်းကျန့်က... အနာဂါတ်တွင် သူတို့က ပုန်းရှိုးကွယ်ရှိုးသာ တွေ့ရတော့မည် ဖြစ်ပြီး မည်သူကမှ သူတို့ အတူရှိနေကြသည်ကို တွေ့လို့မရပေ။
သူက တစ်ကိုယ်ကောင်း ဆန်သော စိတ်ထဲတွင် ထိုသို့ မလုပ်ချင်ပါသော်လည်း သူ့မိဘများအတွက် စဥ်းစားလိုက်သောအခါ ယခုအချိန်တွင် ၎င်းကသာ တစ်ခုတည်းသော နည်းလမ်း ဖြစ်နေသည်ကို သိနေခဲ့သည်။
ကျန်းမိသားစုက လူဦးရေများပြီး ဆွေမျိုးများစွာ ရှိသည်။ သူတို့က ကျန်းကျန့်ကို မဆွရဲကြဘဲ သူ့ကိုလည်း ထိရဲကြလိမ့်မည် မဟုတ်ပေ။ သို့သော်လည်း သူ့မိဘများကမူ... ဤနှစ်များတွင် သူ့အဖေ၏ ကျန်းမာရေးက ပိုပို၍ ဆိုးလာပြီး သူ့အမေ၏ ကျန်းမာရေးကလည်း ကောင်းမလာခဲ့ပေ။ သူနှင့် ကျန်းကျန့်တို့၏ ဆက်ဆံရေးကြောင့် သူတို့ထံတွင် တစ်ခုခု ဖြစ်သွားခဲ့ပါက သူ့ကိုယ်သူ ခွင့်လွှတ်နိုင်မည် မဟုတ်ပေ။
ကျောက်ကျင်းကောက သူ့အခန်းကို ပြန်လာပြီး လှဲချလိုက်သည်။
သူက အမြဲတမ်းလိုလိုပင် ချက်ချင်း အိပ်ပျော်သွားလေ့ ရှိသော်လည်း ယခုတွင်မူ သူက တစ်ညလုံး အိပ်မပျော်နိုင်ခဲ့ပေ။
ယခုည၌ ကောင်းကောင်း အိပ်မပျော်နိုင်သူမှာ ကျောက်ကျင်းကော တစ်ယောက်တည်း မဟုတ်ပေ။ အမှန်တကယ်တွင် ကျန်းကျန့်နှင့် နှစ်နှစ်သာ ရှိသေးသည့် ကျန်းယွမ်ဝမ်မှ လွဲ၍ ကျန်းမိသားစု၏ အိမ်သားအများစုသည်လည်း အိပ်မပျော်နိုင်ကြ။
ကျန်းချောင်ရှန့်နှင့် သားသတ်သမားကျန်းက ကျန်းကျန့်အတွက် အိမ်ဆောက်ရင်း အလုပ်ရှုပ်နေကြသည်။ ကျန်းချောင်ဝမ်နှင့် ဟွမ်မင်တို့က ငွေပြားများ အတွက် စိတ်သောကရောက်နေကြရသည်။ အဘွားကြီးကျန်းကမူ အိမ်ဆောက်နေသော နေရာသို့ သွားကာ ကျန်းကျန့်ကို ဆဲဆိုနေခဲ့လေသည်။
နေကျလာသောအခါ အိမ်ဆောက်ကူလာသော ရွာသားများအားလုံးက အိမ်ပြန်ပြီး အိပ်ကြသည်။ သို့သော်လည်း ကျန်းမိသားစုက ထပ်ပြီး လူစုကာ အချိန်အတော်ကြာ ဆွေးနွေးခဲ့ကြသည်။ အဆုံးတွင် သူတို့က ဘာလုပ်ရမည်ကို မစဥ်းစားနိုင်ခဲ့ကြ။
ကျန်းချောင်ရှန့်၏ အိမ်ကို ကျန်းကျန့်က အပိုင်စီးထားခဲ့သည်။ သူက ညတစ်ဝက်တာအတွက် ရွာလူကြီး ကျန်းဖျင်၏ အိမ်သို့ သွားအိပ်ခဲ့ရသည်။ မိုးသောက်လာသောအခါ သူက ကျန်းဖျင်နှင့်အတူ စီရင်စုမြို့သို့ သွားလေသည်။
သူက ကျူးရှုဖန်ဆီမှ ငွေယူပြီးနောက် ကျန်းဖျင်နှင့်အတူ တရားရုံးတော်သို့ သွားကာ ကျန်းမိသားစုထံမှ ကျန်းကျန့်၏ အိမ်ထောင်စု မှတ်ပုံတင်ကို ခွဲထုတ်၍ သူ ကျန်းကျန့်ကို ပေးရန် ကတိပေးလိုက်သည့် မြေကို လွှဲပြောင်း ပေးမည် ဖြစ်သည်။
ထိုမှစ၍ ကျန်းကျန့်က ကျန်းမိသားစုနှင့် လုံးဝ မသက်ဆိုင်တော့။
သူက ကျန်းကျန့်အား ကျန်းမိသားစု၏ အလုပ်များကို နာနာခံခံဖြင့် ဆက်လုပ်စေချင်ခဲ့သည်။ ရလဒ်ကတော့ရော... ဒုက္ခတစ်ကျော့ပြီးနောက် သူကစစ်သားများကို ဆုံးရှုံးလိုက်ရပြီး တိုက်ပွဲတွင် ရှုံးသွားကာ ကျန်းကျန့်ကို အိမ်ထဲမှ ငွေယူသွားရန်ကိုပါ ခွင့်ပြုလိုက်ရသည်။
ကျန်းချောင်ရှန့်က လှေပေါ်တွင် ထိုင်ကာ ဟယ်ချောင်စီရင်စု၏ မနက်အလင်းရောင်ကို ကြည့်နေရင်းဖြင့် နှလုံးသားထဲတွင် အလွန်အမင်း ခါးသက်သွားရသည်။ သို့သော်လည်း ထိုသို့ ဖြစ်နေလျှင်တောင် သူက နေရာသို့ ရောက်သောအခါ လှေပေါ်မှ ထလိုက်ပြီး ယိုင်နဲ့နဲ့ဖြင့် လုပ်ငန်းစလုပ်တော့သည်။
သူလှမ်းသမျှ ခြေလှမ်းတိုင်းတွင် သူ့ခြေထောက်မှ ဒဏ်ရာက နာကျင်လာရသော်လည်း သူ့နှလုံးသားက ပို၍ပင် နာကျင်ရပါသေးသည်။
ထိုညတွင် ကျန်းကျန့်က ကောင်းကောင်းမွန်မွန် အိပ်စက်ခဲ့ရသည်။ မနက်ပိုင်း သူနိုးလာသောအခါ မနေ့ညက ကျန်သည့် ငါးကို စားလိုက်သည်။
ကျန်းကျန့်ဘေးတွင် ထိုင်နေသည့် ယန်ကျင်းမှာ သူစားသောက်နေသည်ကို ကြည့်နေပြီး တံတွေးကိုသာ တွင်တွင်မျိုချနေရလေသည်။
သူက မိသားစုနောက်ခံကောင်းတစ်ခု ရှိခဲ့သည်။ သူက အရွယ်ရောက်လာကတည်းက တစ်ခါမှ မဆာလောင်ခဲ့ရသော်လည်း ယခုတွင်မူ... မနေ့က မနက်ခင်းတွင် သူက ပန်ကိတ်များနှင့် အီကြာကွေးတို့ကို စားပြီးနောက် ယခုအချိန်ထိ မည်သည်ကိုမှ မစားရသေး။ သူ ဆာလောင်နေရသည်မှာ အချိန်အတော်ကြာပြီ ဖြစ်သည်။
ကျန်းကျန့်က သူဗိုက်ဆာနေမည်ကို သိသော်လည်း လျစ်လျူရှုထားဆဲ ဖြစ်သည်။ ယန်ကျင်းက သန်မာသော လူတစ်ယောက် ဖြစ်သည်။ သူ့ကို ပိုပြီး အားနည်းလာစေရန် အနပ်နည်းနည်းလောက် အငတ်ခံထားလိုက်သည်က ပိုကောင်းလေသည်။
ကျန်းကျန်က စားသောက်၍ ဗိုက်ဖြည့်လိုက်ပြီးနောက် မနေ့ညက သူနှစ်ကြိမ်နမ်းလိုက်သည့် ကျောက်ကျင်းကောအကြောင်း တွေးမိသွားသည်။ ထိုအကြောင်းကို တွေးပြီးနောက် ကျန်းကျန့်က ယန်ကျင်းကို ပြောလိုက်သည်။
"မင်း ထွက်ပြေးဖို့ မကြိုးစားတော့ဘူးဆိုရင် မင်းကို ကြိုးဖြည်ပေးမယ်... ဘယ်လိုလဲ"
"ကျွန်တော် တကယ် ထွက်မပြေးပါဘူး" ယန်ကျင်းက ပြောသည်။“
"ငါမင်းကို လုပ်ရဲတယ်နော်... မင်းသာ ထွက်ပြေးရဲရင် မင်းကို ဓါးနဲ့ ခုတ်လိုက်မှာ"
ကျန်းကျန့်က ပြောလိုက်သည်။
"ငါက လက်စွမ်းထက်တဲ့ သားသတ်သမားနော်... လူသားတွေရဲ့ ကိုယ်အပြင်ဘက်မှာ ရှိတဲ့ ဘောတွေကို ဖြတ်ရတာ ပိုတောင် လွယ်သေးတယ်... ဝက်တွေရဲ့ ဘောကတောင် လူတွေလို အပြင်ဘက်ကို အပြည့်အစုံ ထွက်နေတာ မဟုတ်ဘူး"
ယန်ကျင်းက တုန်ယင်သွားပြီး သူ့ခြေထောက်များကို ကျုံ့ကာ ခပ်လောလောဖြင့် ပြောလိုက်သည်။ "ကျွန်တော့်ကို ကြိုးမဖြည်ပေးပါနဲ့... ကြိုးတုပ်ထားတာလည်း ကောင်းပါတယ်"
"မကောင်းဘူးလေ... ငါက မင်းကို အပြင်ခေါ်သွားမှာ... မင်းကို တစ်ချိန်လုံး ကြိုးတုပ်ထားရတာ အဆင်မပြေဘူး"
ကျန်းကျန့်က ပြောလိုက်သည်။ ထို့နောက် သူက ယန်ကျင်းဘက်သို့ ဓါးဖြင့် ခုတ်လိုက်သည်။
ယန်ကျင်းမှာ "အား" ဟူသော အသံသာ လုပ်လိုက်နိုင်ပြီးနောက် သူက လုံးဝ နာကျင်မနေသည်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။ ဓါးက သူ့လက်ကို တုပ်ထားသော ကြိုးများကိုသာ ဖြတ်ထားသည်။ ကျန်းကျန့်အပေါ် ယန်ကျန်း၏ ခံစားချက်များမှာလည်း နောက်ထပ် အနည်းငယ် ပြောင်းလဲသွားပြန်လေသည်။
"သွား" ကျန်းကျန့်က ယန်ကျင်း၏ ခြေထောက်ကို ကန်လိုက်ပြီး ယန်ကျင်း၏ စိတ်အခြေအနေ ပြောင်းလဲသွားသည်ကို လုံးလုံးလျားလျား သတိမထားမိပါပေ။ သေချာပေါက် သူ သိလျှင်တောင် ဂရုစိုက်မည် မဟုတ်ပေ။
ကျန်းကျန့်က သူ့အိမ်၏ ဆောက်လုပ်မှု အခြေအနေကို ကြည့်ရန် ယန်ကျင်းကိုပါ ခေါ်လာခဲ့ပြီးနောက်တွင် သူ့အိမ်၏ နံရံများမှာ နှစ်မီတာနီးပါးပင် မြင့်လုနီးပါး ဆောက်ထားသည်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။
သူ့အိမ်ကို စတုရန်းပုံစံ ဆောက်လုပ်ထားသော်လည်း ရွာထဲတွင်မူ တိကျသော အိမ်ပုံစံ ရှိမနေပါပေ။ သို့သော်ငြား အုတ်မြစ်က အတော်လေး ခိုင်ခံ့လေရာ အလွန် လုံခြုံသည့်ပုံ ပေါ်နေသည်။
ရှေးခေတ်နေရာဖြစ်၍ ကျန်းကျန့်ကလည်း ချေးမများနေဘဲ သူ့အိမ်ကို အတော်လေးပင် စိတ်ကျေနပ်နေသေးသည်။ထို့ကြောင့် သူက သူ့ဘေးနားတွင် ရပ်နေသည့် သူ့အဖေကို ကြည့်၍ ပြောလိုက်သည်။
"အိမ်ဆောက်တဲ့အခါ ပစ္စည်းတွေနဲ့ သံဒယ်အိုးတွေ အဆင်သင့် ထည့်ပေးထားပါ... ဒီဘက်ကို ကျန်းချောင်ရှန့်အိမ်က အိပ်ရာ၊ ပရိဘောဂနဲ့ တခြား ပစ္စည်းတွေလည်း ရွှေ့လာပေး"
