MM Story Teller

Chapter 36
 ပင်လယ်ဆားနှင့် ပင်လယ်ထွက် ပစ္စည်းများ

ကျန်းကျန့်၏ အ​တွေးအတိုင်းပင် မည်သူကမှ ထိုအကျိုးအမြတ် အကြီးကြီးအတွက် မလှုပ်ရှားဘဲ ​နေကြမည် မဟုတ်​ပေ။ သို့​သော်လည်း သာမန်လူများကမူ ထိုသူတို့က ဆွဲ​ဆောင်ခံလိုက်ရလျှင်​တောင် ​ရောင်းချရန်အတွက် ဆား​ပျော်ရည်အချို့ကိုသာ တိတ်တဆိတ် အပူ​ပေးရဲ​ပေသည်။ ၎င်းတို့ထဲမှ ​အမှန်ပင် ဝင်​ငွေများစွာ ရှာရဲကြသူများမှာ ​နောက်ခံ​ကောင်း​ကောင်း ရှိသည့် အ​ကောင်ကြီးကြီးများသာ ဖြစ်ကြသည်။

သူတို့က ​ငွေအားနှင့် လူအားများ ရှိကြပြီး သ​င်္ဘောကြီးများကို ​​ခေါင်း​ဆောင်ကာ ဆားဝယ်ရန်အတွက် ဆားလွင်ပြင်သို့ ​မှောင်ခို ဝင်လာခဲ့ကြပြီး အခြား​နေရာများသို့ ပို့​ဆောင်​ပေးကြသည်။ သူတို့က အလွန် စိတ်ကြီးဝင်ကြ​သော်လည်း မည်သူကမှ သူတို့ကို မစစ်​ဆေးရဲ​ပေ။

"ဘော့စ်... ကျွန်​တော် ဖုံးကွယ်မထား​တော့ဘူး... ကျွန်​တော်တို့ ဆားကီလို ရာချီ​ တိတ်တိတ် ခိုး​ရောင်းတဲ့ ​မှောင်ခိုသမား​တွေ ဖမ်းမိ​လေ့ရှိတယ်... ကျွန်​တော်တို့ မထိရဲတဲ့ အ​​ကောင်ကြီးကြီးလူ​တွေလည်း တကယ်ပဲ ရှိပါတယ်... အ​ကောင်ကြီး​တွေရဲ့ လက်​အောက်က လူ​တွေကို​တောင်​ ​ရှောင်ရတယ်... သူတို့က ဆား​​ရောင်းတဲ့အခါ ​ချော​ချော​မွေ့​မွေ့ပဲ... ဆားလာ​ရောင်းတဲ့အခါ ဖြတ်သန်းခ​တောင် ​ပေး​သေးတယ်" ယန်ကျင်းက ဆိုသည်။ " ဟုန်ကျန်း ဆားလွင်ပြင်က ​ဆား​မှောင်ခိုသမား​တွေက ကျွန်​တော်တို့​ဒေသကလူ​တွေထက်​တောင် သြဇာရှိ​သေးတယ်...

ဆား တစ်ရာ့ရှစ်ဆယ်ကီလို ​ရောင်းတဲ့ ဆားကုန်သည်​လေး​​တွေက မိရင် ချက်ချင်း သတ်ခံရတယ်... ဒါ​ပေမယ့် သူတို့ကို ဖမ်းပြီး သတ်တဲ့သူ​တွေက... အမှန်​တော့ သူတို့အများစုက အဲ့ဒီဆားကုန်သည်ကြီး​တွေအတွက် တိုက်ရိုက် အလုပ်လုပ်​ပေး​နေကြတာပဲ..." 

အကြီးဆုံးကျန်းကဲ့သို့ ​တောသူ​တောင်သားများက ယန်ကျင်း ​ပြောသမျှကို လုံးဝ နားလည်မည် မဟုတ်​သော်လည်း အမှန်တွင် ဤမြို့ရှိ လူများအားလုံး၏ ​ဒေသတွင်း ရမန်ရုံး​တော်များမှာ ၎င်းကို ရှင်းရှင်းလင်းလင်း သိကြသည်။

ဒီအ​ကြောင်း ​ပြောကာမှ တရားဝင်ဆား​တွေက ဘာလို့ ​စျေးအရမ်းကြီး​နေရတာလဲ... သီးသန့်ဆားကိုပဲ ​ကောင်း​ကောင်းမွန်မွန် ​ရောင်းနိုင်​အောင် လုပ်​ပေးလို့ မရဘူးလား... အ​ကြောင်းအရင်းတစ်ချက် အ​နေဖြင့် တရားဝင်ဆားနှင့် ​မှောင်ခိုဆားအားလုံးမှာ အမှန်တကယ်တွင် ဤ​နေရာရှိ မိသားစုတစ်ခုတည်းမှ ​ရောင်းချကြခြင်း ဖြစ်သည်။

ဟုန်ကျန်း ဆားလွင်ပြင်မှာ အခြားပိုင်နက်နယ်​မြေ ဖြစ်ကာ မည်သူမှ ထိရန် ခွင့်မပြုထား​ပေ။ ထို့​ကြောင့် ​မှောင်ခိုဆား​ရောင်းချရန် ပင်လယ်ဘက်သို့ သွားရဲကြ​သော ကုန်သည်​လေးများမှာ မိသွားသည်နှင့် ညှာတာမှုမရှိ သတ်ခံရ​ပေလိမ့်မည်။

"အင်ပါယာ တရားရုံး​တော်က ဆား​စျေးကွက်ကို သတိမပြုမိခင်က အင်ပါယာ အ​ထောက်​တော်က နှစ်​တွေအကြာကြီး အလုပ်များခဲ့ရတယ်... ​နောက်ဆုံးကျ စွန့်ပြစ်ထားတဲ့ သား​​တွေနဲ့ အပယ်ခံ​တွေကိုပဲ ရှာ​တွေ့ခဲ့တယ်​လေ" 

ယန်ကျင်းက​ ​ထပ်ပြောလိုက်သည်။ မ​ရေတွက်နိုင်​သော ဆား​​လွင်ပြင်များကို ထိန်းချုပ်သည့် ထိပ်တန်း ဆား​မှောင်ခိုသမားများက သူတို့၏ ဆားများကို အခြားမိသားစုများအား ​ရောင်း​ပေးကြသည်။ ထိုမိသားစုများက အဆက်အသွယ်အချို့ ရှိကြသည်။ သူတို့က ချမ်းသာ​သော ကုန်သည်တစ်​ယောက်လည်း ဖြစ်​ကောင်း ဖြစ်နိုင်ပြီး တရားရုံး​တော်က အကြိမ်တိုင်း စုံစမ်းစစ်​ဆေးမှု ​ဆောင်ရွက်ပြီးမှသာ သူတို့ကို ရှာ​တွေနိုင်ခဲ့သည်။ 

​​သေချာ​ပေါက် သူတို့ကို ရှာ​တွေ့ရုံမျှဖြင့် ဘဏ္ဍာ​ငွေအချို့နှင့်အတူ တရားရုံး​တော်ကို ​​​ကျေနပ်သွား​စေပြီးသား ဖြစ်ကာ ထိုမှတဆင့် မည်မျှ အကျိုးအမြတ် ရ​နေ​ကြောင်း ​တွေးကြည့်​နိုင်​ပေသည်။

ယန်ကျင်း၏ စကားများကို ကြား​သောအခါ ကျန်းကျန့်က တရားဝင်ဆားနှင့် သီးသန့်ဆား ​စျေးကွက်များမှာ ရင်းနှီးမြှုပ်နှံမှု ကွန်ရက်ကြီး တစ်ခုကို တည်​ဆောက်ထားပြီး ဤဘက်မှ အ​ရေးကြီး​သော အရာရှိများပင် ၎င်းတို့အတွင်း ပါဝင်ပတ်သက်​နေကြ​ပေသည်။

အမှန်မှာ ၎င်းက အံ့အားသင့်စရာ မဟုတ်​ပေ။

ယ​​​နေ့​ခေတ်တွင် သာမန်လူများမှာ ဆင်းရဲကြပြီး အခွန်များကို တိုးမြှင့်ရန် တိတ်တဆိတ် ကြိုးစား​နေကြသည့် အရာရှိများမှာ အရပ်သားများကို ဂုတ်​သွေးစုပ်​နေကြသည်ဟု ​ပြောနိုင်​သော်လည်း ၎င်းမှ ​​ငွေများစွာ မရနိုင်ကြ​ပေ။ သူတို့သာ ​​ငွေများစွာ ရှာလိုကြပါက ဆား​စျေးကွက်ကဲ့သို့​သော အထူးအ​ခြေအ​နေရပ်များကို မှီခိုရန် လိုအပ်​နေဆဲ ဖြစ်သည်။ 

ပြီးနောက် ၎င်းမှ ​ငွေရချင်ကြသည့်အတွက် မည်သူ့ကိုမှ သူတို့ထံမှ တရားမဝင် လုပ်​ဆောင်ရန် ခွင့်ပြုနိုင်ကြမည် မဟုတ်​​​ပေ။ ထို့​ကြောင့် သူတို့က ပြိုကွဲရန် ခက်ခဲသည့် ​မှောင်ခို​သမားငယ်​လေးများကိုသာ ရိုက်ချခဲ့ကြ​လေသည်။

ဤနည်းဖြင့် ဆားကီလို ရာ​​အနည်းငယ်မျှ ​ရောင်းချ၍ ဝင်​​ငွေ ရရှိရန်အတွက် ​မှောင်ခိုသမားငယ်​လေးများမှာ အလွန် ခက်ခဲသွားကြ​လေသည်။

ကျန်းကျန့်က ​ငွေရှာလိုပါ​သော်လည်း သူ့ဘဝကို ဆုံးရှုံးရန် ရည်ရွယ်မထားခဲ့​ပေ။ ထိုအ​ကြောင်းကို တစ်ခဏမျှ ​တွေးကြည့်လိုက်ပြီး​နောက် သူ​မေးလိုက်သည်။

 "​စျေးမှာ ပင်လယ်စာ​တွေလည်း ​ရောင်းတယ်ထင်တယ်... ဒါ​တွေ ဘယ်ကလာတာလဲ"

ဟယ်​ချောင် စီရင်စု၏ အဓိက ပင်လယ်စာ ထွက်ကုန်များမှာ ငါးဆားနယ်နှင့် ပင်လယ်​ရေ​မှော်ပင်​ခြောက်များ ဖြစ်ကြပြီး ၎င်းတို့က ​​စျေးမကြီးသဖြင့် ဤ​နေရာရှိလူများက အလွန် နှစ်ခြိုက်ကြသည်။ ဥပမာအားဖြင့် ဧည့်သည်များကို ဧည့်ခံရန်အတွက် သူတို့က ပင်လယ်​ရေ​မှော်နှပ်များကို ပြုလုပ်​ပေး​လေ့ ရှိကြသည်။

"ဘော့စ်... ဒီစီးပွား​ရေးကို လုပ်ချင်ရင်​တော့ မခက်ပါဘူး... ပင်လယ်ဘက်ကို သွားပြီး ကုန်ကူးဖို့အတွက် ​လှေတစ်စီး ငှားလိုက်ရုံပဲ​လေ... ဒါ​ပေမယ့် အထူးနည်းလမ်း မရှိရင်​တော့ လူ​တွေက ဒါကို ဆား​ရောင်းတဲ့ နည်းအတိုင်း လုပ်ကြတာပဲ" ယန်ကျင်းက နှစ်ကြိမ်မျှ တခစ်ခစ် ရယ်​​မောလိုက်သည်။

 "ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် အဲ့ဘက်ကို သွားရင် ​သေချာ ဂရုစိုက်ပြီး ဆား​​တွေကို သွားမထိမှ ဖြစ်မယ်... ​လေး ငါးကီလို​လောက် ဆိုရင်တော့ သူတို့က ဂရုစိုက်ကြမှာ မဟုတ်ဘူး"“

"မင်းမှာ နည်းလမ်း ရှိလား" ကျန်းကျန့်က ထပ်​မေးလိုက်သည်။ 

"ကျွန်​တော် ပင်လယ်စာ ​ရောင်းတဲ့ လူအချို့နဲ့ သိတယ်... ဘော့စ် သွားချင်ရင် သူတို့နဲ့ သွား ပူး​ပေါင်းလို့ ရတယ်" ယန်ကျင်းက ​ပြောလိုက်သည်။ ပင်လယ်စာ ​ရောင်းချသူများ အားလုံးမှာ အ​သေးစား ​မှောင်ခိုကုန်သည်​လေးများသာ ဖြစ်ကြသည်။ သူတို့က အနည်းဆုံး​တော့ လုံခြုံသည် ဟူ​သော အ​ကြောင်းပြချက်ဖြင့် အပိုလူများစွာဖြင့် အတူသွားရမည်ကို အလွန် သ​ဘောကျကြသည်။

ကျန်းကျန့်က ​ခေါင်းငြိမ့်ပြလိုက်ပြီး ယန်ကျင်းနှင့် ကိစ္စများကို အပြီးသတ်ထားခဲ့သည်။

ပြီး​နောက် ကျန်းကျန့်က ​ဆေး​ပေးခန်းသို့ ထပ်သွားလိုက်သည်။

ဝမ်ဟိုင်ရှန်းက စန်း​ရှောင်ရှန်းကို လူနာ​စောင့်​​​ပေး​နေဆဲ ဖြစ်သည်။ သူမတိုင်မီက ​ပေးထား​သော ​ငွေပြား နှစ်ဆယ်မှာ သူ့အဖျား​ရောဂါကို ကုသရန် လုံ​လောက်သည်။ ကျန်းကျန့်က သူ့ကို နှုတ်ဆက်ကာ အိမ်အရင်ပြန်ရန် စီစဥ်ထားခဲ့သည်။ 

သူက ​ငွေ​ချေ​ပေးထားရုံဖြင့် ဝမ်ဟိုင်ရှန်း၏ ​လှေကို အိမ်ပြန်သယ်သွားရန် အလျင်လိုမ​နေခဲ့​ပေ။ သူက ဝမ်ဟိုင်ရှန်း၏ စရိုက်ကို ယုံကြည်ပြီး ယန်ကျင်းကို သူနှင့်အတူ ​ခေါ်လာခဲ့သဖြင့် ဝမ်ဟိုင်ရှန်း သူ့ပိုက်ဆံယူကာ ထွက်​ပြေးသွားရဲလိမ့်မည် မဟုတ်​ကြောင်း သူ ယုံကြည်​ပေသည်။ 

ဝမ်ဟိုင်ရှန်းကလည်း ထိုအ​တွေးမျိုး မရှိ​ပေ။ ကျန်းကျန့်က ​နောက်ပိုင်း စီးပွား​ရေး လုပ်ငန်းအတွက် သူ့အား ငှားရမ်းချင်​နေသည်ကို ​သိလိုက်ရ​သောအခါ သူက ကျန်းကျန့်ကို အလွန် ​ကျေးဇူးတင်​နေခဲ့သည်။ သူက လုံးဝ ထွက်​ပြေးချင်မ​​နေခဲ့​ပါ​ပေ။ ထိုအစား သူက ကျန်းကျန့်ကို ​လှေရှိရာသို့ ​ခေါ်သွားပြီး ငါးအချို့ ​ပေးခဲ့သည်။

ငါးများက မကြီး​လေဘဲ လွန်ခဲ့သည့် နှစ်ရက်အတွင်း ဝမ်ဟိုင်ရှန်း၏ က​လေး နှစ်​ယောက် ဖမ်းမိထားခဲ့ခြင်း ဖြစ်သည်ဟု ​ပြောရမည်ပင်။ သူတို့က ငယ်စဥ်ကတည်းက ငါးဖမ်း​လှေအတွင်း ကြီးပြင်းလာကြခြင်း ဖြစ်ရာ သူတို့က ငါးဖမ်းတတ်ကြသည်။ 

သဘာဝကျကျပင် ကျန်းကျန့်မှာ မငြင်းဆန်နိုင်​ပေ။ သူက ငါးများကို ယူကာ အိမ်ပြန်သွားသည်။

ရက်​ပေါင်းများစွာ တစ်ဆက်တည်း မိုးရွာထားသဖြင့် လမ်းများအားလုံးက ဗွက်ထ​နေကာ ဖြတ်သွားရန် ခက်ခဲ​နေသည်။ တစ်လမ်းလုံး လမ်း​လျှောက်လာသည့် ကျန်းကျန့်မှာ အဝတ်များနှင့် ဖိနပ်များ စိုစွတ်​နေရုံသာမက ရွှံ့များလည်း ဖုံး​နေ​သေးသည်။

ထို့​ကြောင့် အိမ်ပြန်​ရောက်ရန် ပုံမှန်ထက်ပို၍ အချိန်ကြာသွားသည်။ သူအိမ်ပြန်​ရောက်လာ​သောအခါ ​မှောင်စပြု​နေခဲ့​လေပြီ။

သူက ​ရေခပ်ကာ ​ခြေ​ထောက်​ဆေးလိုက်သည်။ ကျန်းကျန့်က အိမ်အပြင်ဘက်တွင် ငါး​လေးများကို ကိုင်တွယ်လိုက်သည်။ သူက အ​ကြေးခွံများချွတ်ကာ အူများကို ဆွဲထုတ်လိုက်သည်။ သူ အလုပ်ရှုပ်​နေချိန်တွင် မနီးမ​ဝေးရှိ ​​ကျောက်ကျင်း​​ကော၏ အသီးအရွက်ခင်းတွင် ဖင်​လေးများတယမ်းယမ်း အ​တောင်ပံ​လေးများ ဖြန့်ကာဖြင့် ​​လျှောက်သွား​နေကြ​သော ဘဲက​လေး ငါး​ကောင်ကို ​တွေ့လိုက်ရသည်။

ယခု မိုးမရွာ​တော့သဖြင့် ​ကျောက်လျူက သူတို့ကို ​လေ​ကောင်း​လေသန့် ရရန်အတွက် အပြင်သို့ လွှတ်​ပေးထားခြင်း ဖြစ်သည်။

ထိုအ​ကြောင်းကို စဥ်းစားမိ​သည်နှင့် ကျန်းကျန့်က လှည့်ပတ်ကြည့်လိုက်ရာ မနီးမ​ဝေးတစ်​နေရာတွင် ​ကျောက်လျူက တီ​ကောင်များ တူးရန်အတွက် လက်တစ်ဖက်က ဝါးလုံးတစ်ခုကို ကိုင်၍ ​​နောက်တစ်ဖက်မှက ဝါးလုံးကို ဖြတ်​နေသည်ကို ​တွေ့လိုက်ရသည်။

ရွာထဲတွင် ကြက် ဘဲများ ​​မွေးထားကြသူများမှာ ကြက်များ ဘဲများ တီ​ကောင်စားပြီး ကြီးထွားလာကာ ဥများ ပိုဥလာရန်အတွက် သူတို့၏ က​လေးများကို တီကောင်များ သွားတူးခိုင်း​လေ့ ရှိကြ​သော်လည်း ​ကျောက်လျူ၏ အသက်အရွယ်မှ လူများကမူ ​ယေဘုယျအားဖြင့် ထိုကဲ့သို့​သော အရာများကို မလုပ်ကြ​ပေ။

ကျန်းကျန့်က တီ​ကောင်တူး​နေ​သော ​ကျောက်လျူကို ကြည့်လိုက်သည်။ သူက အ​​တော်လေး ရယ်စရာ ​ကောင်းသည်ဟု ခံစားလိုက်ရပြီး​နောက် သူ့လက်ထဲမှ ဓါးဖြင့် ငါးအူများကို ဖြတ်​နေခဲ့သည်။ ထို့​နောက် သူက ထိုငါးအူများကို ယူကာ ​ကျောက်မိသားစု လယ်ကွင်းထဲသို့ ထွက်လာခဲ့သည်။ ​ကျောက်လျူ၏ ​ကြောက်လန့်​နေ​သော မျက်လုံးများကို မကြည့်ဘဲ ငါးအူများကို ​မြေ​ပေါ်သို့ ကြဲချလိုက်​လေသည်။

​ကျောက်လျူက ကျန်းကျန့်ကို ​ကြောက်​နေပါ​သော်လည်း ထိုဘဲ​ပေါက်​လေးများမှာ ​သူ့ကို မ​ကြောက်ကြ​ပေ။ သူတို့က တဂတ်ဂတ် ​အော်ကာ မကြာမီပင် ငါးအူများ စားရန်အတွက် ကျန်းကျန့်အနားသို့ စု​​ဝေးလာကြ​လေ​တော့သည်။

ကျန်းကျန့်က အိမ်ပြန်​နောက်ကျခဲ့ပါ​သော်လည်း ​ကျောက်ကျင်း​ကောက ပို၍ပင် ​နောက်ကျ​နေခဲ့​သေးသည်။

​ကျောက်တဟူ၏ မိသားစုကို ဟယ့်ရှီရွာ၏ မိသားစုကြီးဟု ​ခေါ်ရခြင်းမှာ ထိုမိသားစုက ​​ငွေနှင့် လယ်မြေ အ​မြောက်အများနှင့် ​ရေရှည် အလုပ်သမား ​ကျောက်ကျင်း​ကောတို့ ရှိခြင်း​ကြောင့် ဖြစ်သည်။

​ကျောက်ကျင်း​ကောက လယ်အလုပ်များ အလုပ်မများပါက အားလပ်ချိန်အချို့ ရရှိ​နေဆဲ ဖြစ်​သော်လည်း အလုပ်များ​နေလျှင် သူသည်လည်း တစ်ချိန်လုံး အလုပ်ရှုပ်​နေရသည်။ သူ၏ ​တောင်းဆိုမှု နည်းပါးခြင်းနှင့် အလုပ်ကြိုးစားမှုတို့ကြောင့် ​ကျောက်တဟူမိသားစုက လယ်အလုပ်များ​လေ့ ရှိတိုင်း သူ့အတွက် တစ်ခုခု ​ပေး​လေ့ရှိပြီး ဥပမာ အားဖြင့် ယ​နေ့ ရရှိသည့် ကြက်ဥနှစ်လုံး ဖြစ်သည်။

​ကျောက်ကျင်း​ကောက ကြက်ဥများကို ​ကျောက်လျူဆီ ​ပေးပြီး​နောက် သူ့ကိုယ်မှ ရွှံ့များကို ​ဆေး​ကြောရန် အိမ်​ရှေ့ ​​မြေကွက်လပ်သို့ ထွက်သွားသည်။ သူ​ရေချိုးပြီး​သောအခါ ​ကျောက်လျူက သူ့အတွက် အစားအ​​သောက်များ ပြင်ထားပြီးသား ဖြစ်​နေသည်။ 

လယ်အလုပ်များလာ​သောအခါ ​ကျောက်မိသားစုက ဆန်​ခြောက်များ စား​လေ့ရှိသည်။ မဟုတ်လျှင် သူတို့က ​တောင့်ခံနိုင်ကြမည် မဟုတ်​ပေ။ ​ကျောက်လျူက ဆန်​ခြောက်များကို ဖြည့်စွက်၍ ​ကျောက်ကျင်း​ကော ယူလာ​သော ကြက်ဥများကို သုံးကာ ကြက်ဥနှင့် အသီးအရွက် စွပ်ပြုတ် တစ်ခွက် ချက်ခဲ့​သေးသည်။

"အ​မေ ကြက်ဥစွပ်ပြုတ်ကို အ​မေပဲ ​သောက်လိုက်ပါ" ​ကျောက်ကျင်း​ကောက ​ပြောလိုက်သည်။ ကျန်းကျန့်က ​​နေ့လည်၌ သူ့ကို အစားအ​သောက်များ ပို့​ပေးလာပြီး သူက အသားကိုပင် စားခဲ့ရ​သေးသည်။

"ငါက အိမ်မှာ ဘာမှ လုပ်ထားတာမှ မဟုတ်တာ... ကြက်ဥစွပ်ပြုတ်ကို ဘာလိုစားရ​ဦးမှာလဲ" ​​ကျောက်လျူက ​​ပြောလိုက်​သော်လည်း ​ကျောက်ကျင်း​ကောက ​ကျောက်လျူအတွက် ကြက်ဥစွပ်ပြုတ် ပန်းကန် တစ်ဝက် ချန်ထားပေးလိုက်သည်။

​ကျောက်ဖူ​​ကွေ့အတွက်မူကား သူက အတန်ငယ် ​ဝေး​သော ​နေရာတွင် ​ရေတို အလုပ်သမား လုပ်​နေခဲ့သဖြင့် ဤရက်များအတွင်း အိမ်ပြန်လာနိုင်မည် မဟုတ်​ပေ။ 

​​ကျောက်ကျင်း​ကောက စကားမများ​သော်လည်း ​ကျောက်လျုက စကားများများ ​ပြောရသည်ကို သ​ဘောကျသည်။ ​ကျောက်ကျင်း​ကော စား​သောက်​နေသည်ကို ကြည့်​နေရင်းဖြင့် သူမက အခြားမိသားစုကိစ္စများ အ​ကြောင်း ​ပြော​နေခဲ့သည်။ ​သေချာ​ပေါက်ပင် သူမက ​လော​​လောလတ်လတ် အိမ်နီးချင်း ဖြစ်လာသည့် ကျန်းကျန့်အ​ကြောင်းကိုလည်း ​ပြောခဲ့​သေးသည်။

"ကျန်းကျန့်က ဒီ​​နေ့ အ​မေတို့ဘဲ​တွေကို ငါးအူ​တွေ လာ​ကျွေး​နေတာ​လေ... သူ့ရည်ရွယ်ချက်က ဘာများ ဖြစ်မလဲ... အ​မေတို့ ဘဲ​တွေ ကြီးလာရင် ခိုးမသွား​လောက်ပါဘူး​နော်" ​

ကျောက်လျူက ​ပြော​လေ​လေ ပို၍ စိုးရိမ်ပူပန်လာ​လေ​လေ ဖြစ်သည်။

အဘွားကြီးကျန်းက အ​တော်​လေး တတ်နိုင်သူ ဖြစ်သည်။ သူမက ရွာသားများအား ကျန်းကျန့် ကျန်းမိသားစုကို လုပ်ခဲ့သမျှအားလုံး ​ပြောပြထားခဲ့သည်။

အခြားနည်းဖြင့် ဆိုရ​သော် ရွာထဲမှ လူများအားလုံးမှာ ယခုတွင် ကျန်းကျန့်ကို ကြောက်ရွံ့​နေ​လေကြသည်။ သူတို့က အဘွားကြီးကျန်း၏ အပြုအမူနှင့်လည်း ဆက်နွယ်​နေခဲ့သည့် ကျန်းကျန့် တစ်ခုခု မှား​နေ​ကြောင်းကိုလည်း တွေးမိ​နေကြသည်။

အကြီးဆုံးကျန်းက ယခင်က မမျှမတ ခံစားရစဥ်မှာပင် စကား တစ်ခွန်းမှ မ​ပြောခဲ့​ပေ။ သူတို့က အဘွားကြီးကျန်း သူ့အ​ပေါ် မ​ကောင်းမှန်း သိကြလျှင်​တောင် မည်မျှ ဆိုးခဲ့သည်ကို မသိကြ​ပေ။ အဘွားကြီး ကျန်းက ​အော်ဟစ်​နေခဲ့သဖြင့် သူတို့က ကျန်းကျန့်က မည့်သည့် "မ​​ကောင်းမှုများ" လုပ်ခဲ့သည်ကို ရှင်းရှင်းလင်းလင်း သိ​နေခဲ့ကြသည်။

​ကျောက်လျုက ကျန်းကျန့် သူတို့၏ ကြက်ကို ခိုးယူခဲ့​ကြောင်း ကြား​သောအခါ စိုးရိမ်လာရ​လေတော့သည်။

"အ​မေ... သူ သူများရဲ့ ကြက်​တွေ ခိုး​နေတာ မြင်ဖူးလို့လား" ​ကျောက်ကျင်း​​ကောက ​​မေးလိုက်သည်။

ကျန်းကျန့်က ​အစားအ​သောက်အတွက် ​နေရာတိုင်း ကြည့်​နေခဲ့ပါ​သော်လည်း အခြားသူများ၏ ကြက်ကို ခိုး​နေသည်အား မ​တွေ့ခဲ့ဖူးပါ​ပေ။

ထိုအ​ကြောင်းကို စဥ်းစားပြီး​နောက် ​ကျောက်လျုက ​နောက်ထပ် ကိစ္စတစ်ခုကို အမှတ်ရသွားခဲ့သည်။ 

"ကျင်း​ကော... ကျန်းကျန့်က အသီးအရွက် စိုက်မထား​ဘူး​လေ... ပြီး​တော့ ဒီနှစ်ရက်ထဲ အ​မေတို့ဆီလည်း လာမခိုးဘူး... သူ ဘာအသီးအရွက်​တွေ စား​နေရတယ်လို့ သားထင်လဲ"

သူက ကျန်းကျန့်​ကြောင့် ​နောက်ထပ် စိုးရိမ်သွားရပြန်သည်။
အပိုင်း၃၆
