Chapter 73

Chapter 73

မင်္ဂလာဦးည

​နောက်တစ်ရက်တွင် ပစ္စည်းများကို စီရင်စုမြို့သို့ ပို့​ပေးရန် ဆိုင်ရှင်နှင့် အချိန်းအချက် လုပ်ပြီး​နောက် ကျန်းကျန့်က ဆိုင်ရှင်အား မင်္ဂလာပွဲတွင် ဆက်​နေရန် ဖိတ်ကြားလိုက်သည်။

"မရ​တော့ဘူး... လုပ်စရာ​လေး​တွေ ရှိ​သေးလို့ ပြန်သွားမှ ဖြစ်မယ်"​ကြွေထည်ပစ္စည်းဆိုင်ရှင်က ခပ်​လော​လော ​​ပြောလိုက်သည်။ သူက ထိုကိစ္စရပ်ပြီး​နောက် ကျန်းကျန့်အား အနည်းငယ် ​ကြောက်ရွံ့​နေခဲ့သည်။ ပြီး​တော့လည်း ဒီ​လောက် အရှုပ်​အ​ထွေး​တွေကြားမှာ ​သောက်စရာ မင်္ဂလာအရက်​တောင် ကျန်​​သေးလို့လား...

ကျန်းကျန့်က သူ၏ ငြင်းဆန်မှုကို ကြား​သောအခါ ဆက်ပြီး တိုက်တွန်းမ​နေ​တော့ဘဲ အပြင်ကို လိုက်ပို့​ပေးလိုက်သည်။ သူတို့ငှားထား​သော အိုးသူကြီးမှာလည်း ထွက်​ပြေးသွားခဲ့ပြီ ဖြစ်ရာ ​ကျောက်လျူက ကိုယ်တိုင် မီးဖို​ချောင်ဝင်၍ အစားအ​သောက်များ ပြင်ဆင်လိုက်ရသည်။

ထိုအခိုက် ကျန်းကျန့်က ယန်ကျင်းအား သူ့အိမ်​ဟောင်းဆီ ​ခေါ်သွားခဲ့ပြီး ​မေးလိုက်သည်။

"လျူဟိုင်ထုန်ရဲ့ ​နောက်ခံက ဘာလဲ"

"လျူဟိုင်ထုန်က စီရင်စုမြို့က ​​​လောင်းကစားရုံရဲ့ လူမိုက်ပဲ"

ယန်ကျင်းက သူသိသမျှ အရာအားလုံးကို မချွင်းမချန် ​ပြောပြလိုက်ပြီး​နောက် ထပ်​ပြောလိုက်​သေးသည်။

"အဲ့ဒီ ​လောင်းကစားရုံက သွားရှုပ်လို့ ရတဲ့​နေရာ မဟုတ်ဘူး... ခင်ဗျား"

"​လောင်းကစားရုံရဲ့ ပုံစံက ဘယ်လိုလဲ" ကျန်းကျန့်က ​ကောက်​မေးလိုက်သည်။

"ဆိုး​တော့ မဆိုးပါဘူး... ခင်ဗျားသာ ရှိသမျှ အရာ အားလုံး ဆုံးရှုံးသွားရင် ထပ်ပြီး ဝင်ခွင့် ပြု​တော့မှာ မဟုတ်ဘူး... သူတို့က သား​တွေ သမီး​တွေ ​ရောင်းဖို့ တွန်းအားမ​ပေးဘူး"

ယန်ကျင်းက ​ပြောလိုက်သည်။ ​လောင်းကစားရုံ၏ ​နောက်ကွယ်မှ လူက ဂုဏ်သတင်း အချို့ လိုအပ်​နေဆဲ ဖြစ်ရာ ​လောင်းကစားရုံက လွန်လွန်းသည့် ကိစ္စများကို မလုပ်နိုင်​ပေ။

"​ငါ့ကို လောင်းကစားရုံရဲ့ မန်​နေဂျာနဲ့ ​တွေ့​ပေးလို့ရမလား" ကျန်းကျန့်က ထပ်​​​မေးလ်ုက်သည်။

"ရပါတယ်... ကျွန်​တော် လုပ်​ပေးနိုင်တယ်... ဘာလို့ တာဝန်ရှိတဲ့သူနဲ့ ​တွေ့ချင်ရတာလဲ'" ယန်ကျင်းက စိတ်ရှုပ်​ထွေးစွာဖြင့် ​မေးလိုက်သည်။

"လျူဟိုင်ထုန်ကို ကိစ္စ​တွေအတွက် တာဝန်ခံခိုင်းတာ ​ကောင်းမယ်လို့ ထင်လား... သူက ပြဿနာ​​တွေ အများကြီး ရှာပြီး လူမိုက်​တွေ အများကြီး ထားခဲ့ရင်​တောင်​လေ... ဒါမှမဟုတ် ငါ့လို လူဆိုရင်​ရော..."

ကျန်းကျန့်က သူ့ကိုယ်သူ ​ထောက်ခံချက်​ပေး​နေတာလား... အခြားစကားဖြင့် ဆိုရ​သော် ကျန်းကျန့်က လျူဟိုင်ထုန်ထက် ပိုသန်မာသည်။ ထိုကဲ့သို့​သော ​ရွေးချယ်မှူကို တင်ပြလိုက်ပါက တာဝန်ရှိသူသည်လည်း ထိုလျူဟိုင်ထုန်ကို လိုချင်​တော့မည် မဟုတ်​ပေ။

လျူဟိုင်ထုန်က တိတ်တဆိတ် ​ငွေ​ချေး​ပေး​နေပြီး ​ချောင်းထုန်ရွာတွင် ​လောင်းကစားလုပ်ရန် လူစု​နေသည်။ ထိုမန်​နေဂျာကလည်း ၎င်းကို သ​ဘောကျမည် မထင်။ ​နောက်ခံအ​နေဖြင့် ​လောင်းကစားအိမ်သာ မရှိပါက လျူဟိုင်ထုန်သည်လည်း မှု​လောက်စရာ မဟုတ်​နိုင်တော့။

ကျန်းကျန့်က ရှင်းပြချက်တစ်ခု ​ပေးခဲ့​သော်လည်း သူ့ထံတွင် အခြား အ​တွေး တစ်ခု ရှိ​နေ​ကြောင်းကို မ​ပြောခဲ့​​ပေ။ သူက အခြားသူများ၏ လက်​အောက်တွင် ​နေထိုင်ရသည်ကို မကြိုက်ဘဲ ​သေချာ​ပေါက် လူမိုက်တစ်​ယောက်လည်း မဖြစ်ချင်​ပေ။ သို့​သော်လည်း ထိုအခိုက်၌ တစ်ခုခုကို အမှတ်ရသွားခဲ့သည်။

ကူး​ပြောင်းလာပြီး​နောက် ကျန်းကျန့်က သူ့ထံတွင် ​ငွေနှင့်လဲလှယ်ရန် မည်သည့်အရာမှ ရှိ​မ​နေဘဲ အသုံးဝင်သည့် ကျွမ်းကျင်မှုများလည်း မရှိဟု အမြဲတမ်း ခံစား​နေခဲ့ရသည်။ သို့​​သော်လည်း ယခုတွင် တစ်ခုခုကို ရုတ်တရက် ​တွေးမိသွားခဲ့သည်။ ၎င်းက သူ့အတွက် ​ငွေမရနိုင်​သော်လည်း ​လောင်းကစားရုံမှ လူများက သူ့အား ​နေရာမြင့်မြင့် ​တွေးနိုင်ကြမည့်တစ်ခုဖြစ်သည် ထိုအရာမှာ... ကတ်များ ဖြစ်​ပေသည်။

အမှန်တွင် ကျန်းကျန့်က ​လောင်းကစားအ​ကြောင်း များများစားစား မသိ​ပါ​သော်လည်း ထိုသို့ဆိုလျှင်​တောင် သူက ကတ်ကစားနည်းများစွာကို သိ​နေပြီး ငါးဆယ့်​လေးကတ်လုံး ချ​ရေးနိုင်သည်။

​ခေတ်သစ် ကာစီနိုများတွင် ကတ်များက ​သေချာပေါက် မရှိမဖြစ်အရာများ ဖြစ်ကြ​သော်လည်း ဤ​နေရာတွင် ထိုကဲ့သို့​သော အရာများ ရှိမည် မဟုတ်​ပေ။ ကျန်းကျန့်က ထိုအကြံဖြင့် ​ငွေမရှာနိုင်ပါ​သော်လည်း ​လောင်းကစားရုံမှ ရရှိလာမည့် ချစ်ကြည်​ရေးကပင် လုံ​လောက်​နေ​လေပြီ... ထိုနည်းသာ မရှိပါက ကျန်းကျန့်မှာ ထိုအကျပ်အတည်းကို ​ဖြေရှင်းရန် လူမိုက် လုပ်ရနိုင်ပါ​သော်လည်း ထိုနည်းလမ်းနှင့် အရာအားလုံး ကွဲပြားသွား​လေပြီ။

​ဒါ​ပေါ့... အရင်ဆုံး လုပ်ရမဲ့ ကိစ္စက​တော့ ဗိုက်ပြည့်တဲ့အထိ စား​သောက်ပြီး သတို့သမီးအခန်းဆီ သွားဖို့ပဲ...

​ပြောကာမှ ကံ​ကောင်းလို့ လျူဟိုင်ထုန်က သူ့ရဲ့ သတို့သမီးအခန်း​လေးကို မဖျက်ဆီးလိုက်တာ... မဟုတ်ရင် သူ့ကို ဒီ​လောက် လွယ်လွယ်နဲ့ လွှတ်​​ပေးလိုက်မှာ မဟုတ်ဘူး...

မင်္ဂလာ စား​တော်ပွဲကြီးက ပျက်စီးသွားခဲ့​လေပြီ။ ပြန်​ပြေးသွားကြ​သော ဧည့်သည်များကလည်း ပြန်လာကြမည့်ပုံမ​ပေါ်သည့်အပြင် ငှားထား​သော အိုးသူကြီးကပါ ထွက်​ပြေးသွားခဲ့သည်။ ​ကျောက်ဖူ​ကွေ့မှာ ​ရွေးချယ်စရာ မရှိ​တော့ဘဲ ဆားသိပ်ရန် ရည်ရွယ်ထား​သော ကျန်ဝက်သားများနှင့် ချက်ထားပြီး​သော်လည်း မတည်ခင်းခဲ့ဘဲ မိသားစုနှင့် ဖြည်းဖြည်းချင်းစားရန် ကြံထားသည့် ဟင်းပွဲများကို ထုတ်လာခဲ့ရ​တော့သည်။ ထို့​နောက် သူက မင်္ဂလာပွဲ ဖိတ်ထားခဲ့​သော မိသားစုများထံ သွားကာ အစားအ​သောက်အချို့ ပို့​ပေးလိုက်သည်။ သူတို့ကိုယ်တိုင်အတွက်ကား ​ကျောက်လျူ ပြင်ထား​​သော အစားအ​သောက်များကို စားကြမည် ဖြစ်သည်။

​ကျောက်လျူက ဝက်သားနှပ်နှင့် အသီးအရွက်အချို့ကို ​မွှေ​ကြော်​ကြော်ထားခဲ့သည်။ သူမက မကြာမီပင် စားပွဲနှစ်လုံးကို ရှင်းလင်းကာ ကျန်​နေ​သေးသူအားလုံး အတူတကွ စား​သောက်ကြ​လေ​တော့သည်။

"အဲ့ဒီလျူဟိုင်ထုန်က ​နောက်ဆို ပြဿနာ လာရှာနိုင်တယ်... ငါတို့ ဘာလုပ်ကြမလဲ" ကျန်းဖျင်၏ မျက်နှာက စိတ်ရှုပ်​​ထွေး​နေ​စသာ အမူအယာကို ပြသလာသည်။

အချိန်အ​တော်ကြာပြီးနောက် သူဗိုက်ဆာ​နေသင့်ပါ​သော်လည်း ​နောင်တွင် ကြုံ​တွေ့ရမည့် ပြဿနာများကို စဥ်းစားမိရုံဖြင့် စားချင်စိတ် ​​ပျောက်သွားခဲ့ရသည်။

"အ​ဖေကလည်း... ဘာ​တွေ စိုးရိမ်​နေတာလဲ... သူလာရင် တိုက်ထုတ်လိုက်ကြတာ​ပေါ့" ကျန်းမင်က ရွှင်ပျစွာဖြင့် ဝင်​ပြော​လေသည်။

​အရင်တစ်​ခေါက်က ကျန်းကျန့် လျူဟိုင်ထုန်ကို ရိုက်လိုက်သည့်အချိန်တွင် သူ ကျန်းကျန့်ကို စတင်​လေးစားခဲ့ရသည်။ ယ​နေ့တွင် လူတိုင်းက "ရန်သူ"ကို တိုက်ထုတ်လိုက်ကြပြီး​နောက် မျက်လုံးထဲတွင် ကိုးကွယ်လိုသည့် အကြည့်များဖြင့် ကျန်းကျန့်​နောက်သို့သာ အဆက်မပြတ် လိုက်ပါသွား​နေခဲ့သည်။

သူ့သားကို ကြည့်ကာ ကျန်းဖျင်က ကဖျက်ယဖျက် ခံစားချက်များ အနည်းငယ် ခံစားလိုက်ရသည်။

"မစိုးရိမ်ပါနဲ့ အဆင်​ပြေသွားမှာပါ" ကျန်းကျန့်က ​ပြောလိုက်သည်။

အဆင်​ပြေသွားမှာပါလို့ ဘယ်လို ​ပြောနိုင်ရတာလဲ... ​အဲ့လို ပြောရုံ​လေးနဲ့ အဆင်​ပြေသွားမှာတဲ့လား... ကျန်းဖျင်မှာ သူ့အစာအိမ်​အောက်​​ခြေမှ ​နေထိုင်မ​ကောင်း ဖြစ်လာသလို ခံစားလိုက်ရ​သော်လည်း ကျန်းကျန့်ကို ကြည့်လိုက်​သောအခါ အဘယ်​ကြောင့်မှန်း မသိရ​​သော်လည်း ထိုလူက ယုံကြည်ကိုးစား၍ ရနိုင်သည်ဟု ရုတ်တရက် ခံစားလိုက်ရ​လေသည်။ အမှန်မှာ ထိုကဲ့သို့ ခံစားရသူက ကျန်းဖျင် တစ်​ယောက်တည်း မဟုတ်​ပေ။

ဟယ်ချွန်းရှန့်နှင့် ဟယ်ရှားရှန့်တို့ကလည်း ယ​​​​​နေ့တွင် အရိုက်ခံလိုက်ရသည်။ သူတို့က နာကျင်​နေ​သော်လည်း အလွန်​ပျော်ရွှင်​နေပြီး ကျန်းကျန့်အ​ပေါ် အပြည့်အဝ ယုံကြည်​နေခဲ့သည်။ သူတို့က ကျန်းကျန့်​နောက်သို့ လိုက်​နေသ​​ရွေ့ ​နောင်တွင် ပိုပို၍ အင်အားကြီးလာမည်ဟု ခံစားချက် တစ်ခု ရ​နေပြီး လျူဟိုင်ထုန်အား ​ကြောက်​နေစရာ မလို​တော့​​ပေ။ အမှန်တွင် သူတို့က ယခင်ကကဲ့သို့ လျူဟိုင်ထုန်ကို ​ကြောက်မ​နေခဲ့ကြ​တော့​ပေ။

တကယ်ဆိုရင် သူတို့လည်း လျူဟိုင်ထုန်ကို ရိုက်ပစ်ခဲ့ကြတာပဲ​လေ... မဟုတ်ဘူးလား...

စား​သောက်​နေကြစဥ်တွင် ဟယ်ချွန်းရှန့်နှင့် ဟယ်ရှားရှန့်တို့က စကားများများ မ​ပြောရဲကြပါ​သော်လည်း စား​သောက်ကာ ​ကျောက်မိသားစုမှ ထွက်လာပြီးသည့်​နောက်တွင် ဟယ်ရှားရှန့်က သူ့အစ်ကိုအား ချက်ချင်းဆိုသလို စိတ်လှုပ်ရှားစွာဖြင့် ကြည့်လိုက်သည်။

"အစ်ကိုကြီး... ကျွန်​တော်တို့ လျူဟိုင်ထုန်နဲ့ သူ့လူ​တွေကို တကယ်ကြီး ရိုက်ပစ်ခဲ့ကြတာ​နော်"

"အင်း" ဟယ်ချွန်းရှန့်က သူ့ညီ​​လေးကို ​ခေါင်းငြိမ့်ပြလိုက်​သည်။ သူက ထိုအခိုက်တွင် တစ်ကိုယ်လုံး ကိုက်ခဲ​နေပါ​သော်လည်း လုံးဝိုင်း​နေ​သော သူ့ဗိုက်ကို ကိုင်ကာ စိတ်မလှုပ်ရှားမိဘဲ ​မ​နေနိုင်ခဲ့​​ပေ။ မတိုင်မီက ဖြစ်ပျက်ခဲ့​သော ကိစ္စများကို ​တွေးမိ​သောအခါ ရင်ခုန်လှိုက်​မောလာခဲ့သည်။

လျူဟိုင်ထုန်က သူ့နှလုံးသားထဲတွင် အမြဲလိုလို ​​ကျောက်တုံးကြီးတစ်တုံး ဖြစ်ခဲ့ပါ​သော်လည်း ယခုတွင်မူ ထို​ကျောက်တုံးကြီးက ​ပျောက်ကွယ်သွားခဲ့​လေပြီ။

တကယ်​တမ်း​တော့ လျူဟိုင်ထုန်က အဲ့​လောက်ကြီး ​ကြောက်စရာ မ​ကောင်းပါဘူး​လေ... ဟုတ်တယ်မလား...

ဟယ်ချွန်းရှန့်နှင့် ဟယ်ရှားရှန့်တို့ အိမ်ပြန်လာခဲ့ကြ​သောအခါ လမ်းတစ်ဝက်တွင် လမ်း​ဘေးတစ်ဖက်၌ သူတို့ကို ​စောင့်​နေသည့် ဟယ်ချိုးရှန့်ကို ​တွေ့လိုက်ရသည်။

"အစ်ကိုကြီး... ဒုတိယအစ်ကို... အစ်ကိုတို့..."

ဟယ်ချိုးရှန့်က သူ့အစ်ကိုနှစ်​ယောက်၏ ခန္ဓါကိုယ်ထက်မှ ဒဏ်ရာများကို ​တွေ့လိုက်ရ​သောအခါ ငို​ကြွေး​လေ​တော့သည်။

"ငါတို့ အဆင်​ပြေပါတယ်... ချိုးရှန့်... ငါတို့ ဒီ​​နေ့ လျူဟိုင်ထုန်ကို ရိုက်ခဲ့ကြတာ သိလား"

ဟယ်ရှားရှန့်က သူ့ညီ​လေးကို စိတ်အားတက်ကြွစွာဖြင့် ​ပြောပြ​နေခဲ့သည်။

"တကယ်လား"

ဟယ်ချိုးရှန့်က အံ့အားသင့်သွား​လေသည်။ လျူဟိုင်ထုန်က ​ကျောက်မိသားစုအိမ်သို့ သွား​နေသည်ဟု ကြားလိုက်ရပြီး​နောက် သူ့အစ်ကို နှစ်​ယောက်ကလည်း မင်္ဂလာပွဲ သွားတက်ကြသည်ကို သိလိုက်ရသည်။ သူက တစ်ချိန်လုံး ပူပန်​နေခဲ့ရ​သော်လည်း သူ့အစ်ကို နှစ်​ယောက်က လျူဟိုင်ထုန်ကို ရိုက်နိုင်ခဲ့မည်ဟု ထင်မထားခဲ့​ပေ။

"ဒါ​ပေါ့... အမှန်ပဲ... ငါ သူ့ကို ဝါးလုံးနဲ့ ထိုးလိုက်တာ​လေ... ဝါးလုံးက ချွန်မ​နေတာ​တော့ စိတ်မ​ကောင်းစရာပဲ... ​သေတဲ့အထိ မထိုးလိုက်ရဘူး..."

ဟယ်ရှားရှန့်က အပြင်လူများ​ရှေ့၌ စကားများများ မ​ပြောခဲ့ပါ​သော်လည်း ညီငယ်​လေး ဟယ်ချိုးရှန့်​ရှေ့တွင် အာ​ပေါင်အာရင်းသန်သန်ဖြင့် ​ပြောပြ​နေခဲ့သည်။

"လျူဟိုင်ထုန်က ငါတို့ကို တိုက်ခိုက်ဖို့ အကူ​တွေသာ ​ခေါ်မလာခဲ့ရင် ဒီလို အရိုက်ခံခဲ့ရမှာ မဟုတ်ဘူး"

ဟယ်ချိုးရှန့်က သူ့ကို မယုံသဖြင့် ဟယ်ချွန်းရှန့်ကို ကြည့်လိုက်သည်။ ဟယ်ချွန်းရှန့်က မျက်နှာတည်တည်ဖြင့် ​ခေါင်းငြိမ့်ပြလိုက်​လေသည်။

ဟယ်ချိုးရှန့်က ချက်ချင်းဆိုသလို သူ့အစ်ကို နှစ်​ယောက်အား ​လေးစားမှုအပြည့်ဖြင့် ကြည့်လိုက်​လေသည်။ သူက အမြဲတမ်း လှတပတ​လေး ဖြစ်ခဲ့သဖြင့် အမြဲတမ်း တည်ငြိမ်တတ်သူ ဟယ်ချွန်းရှန့်ပင် ထိုကဲ့သို့ အကြည့်ခံလိုက်ရ​သောအခါ မ​နေနိုင်​တော့ဘဲ ထပ်​ပေါင်း ​ပြောပြမိလိုက်သည်။

"မင်းရဲ့ ဒုတိယအစ်ကိုနဲ့ အစ်ကိုကြီးက လျူဟိုင်ထုန်ရဲ့ လက်​အောက်ငယ်သား​တွေကို ရိုက်ပစ်ခဲ့တာ... သူတို့အားလုံးက ငါတို့ဆီက​နေ ​သွေးထွက်တဲ့အထိ အရိုက်ခံလိုက်ရတာ"

သူတို့၏ သွားများက အလွန်ထက်လှ​သော​ကြောင့် ထိုသူတို့၏ လက်​မောင်းများကို ​သွေးထွက်သွား​အောင် လုပ်နိုင်ခဲ့သည်။ ထို့​နောက်... သူတို့သည်လည်း ကြိမ်ဖန်များစွာ အထိုးခံလိုက်ရ​လေ​တော့သည်။

ဒါ​​ပေါ့ သူတို့ရဲ့ ညီ​လေးကို အ​သေးစိတ်ကျကျ ​ပြောပြစရာ မလိုပါဘူး...

ဟယ်ချွန်းရှန့်နှင့် ဟယ်ရှားရှန့်တို့က သူတို့ လျူဟိုင်ထုန်နှင့်သူ့လူများအား မည်သို့ ရင်ဆိုင်ခဲ့ကြ​​ကြောင်း ​ပြောခဲ့ကြသည့်အပြင် လျူဟိုင်ထုန် ကျန်းကျန့်ထံမှ အရိုက်ခံခဲ့ရပုံကိုလည်း ​ပြောခဲ့ကြသည်။

"ကျန်းကျန့်က တကယ် ရက်စက်တာပဲ... လျူဟိုင်ထုန်က သူ့ကို ပြဿနာလာရှာ​ပေမယ့် လွယ်လွယ်နဲ့ အရိုက်ခံလိုက်ရတယ်... သူထွက်သွားတာ ​လေ​တောင်မလည်ရဲရှာဘူး"

ဟယ်ချိုးရှန့်၏ မျက်လုံးများ ​တောက်ပသွား​လေသည်။

ဟယ်ချွန်းရှန့်က သူ့ညီ​လေး ထိုသို့ ဖြစ်သွားသည်ကို ​တွေ့​သောအခါ သူ့နှလုံးသား ခုန်​ပေါက်သွားခဲ့​လေသည်။ ကျန်းကျန့်က သူ့ညီ​လေးကို စိတ်မဝင်စား​ကြောင်း သူသိ​နေပါ​​သော်လည်း သူ့ညီ​လေးက ကျန်းကျန့်အား သ​​ဘောကျသွားမည်ကို စိုးရိမ်​နေသဖြင့် ခပ်​လော​လော ဝင်​ပြောလိုက်သည်။

"အဲ့​ကျောက်ကျင်း​ကောကလည်း အရမ်း သန်မာတာပဲ​နော်... သူက တိုက်ခိုက်တဲ့​နေရာမှာ မင်းရဲ့ အစ်ကို​တွေထက် မညံ့ဘူး" ​ကျောက်ကျင်း​ကောက တိုက်ခိုက်တာ အရမ်း​​တော်တယ်... ဒါ​ကြောင့်မို့ မင်းလည်း သူတို့နဲ့ ​ဝေး​ဝေး​နေတာ ​ကောင်းမယ်...

ဟယ့်ချိုးရှန့်၏ နှုတ်ခမ်းများ တွန့်​ကွေးသွား​လေသည်။ သူ့မိဘများက သူ့ကို အိမ်မှာသာ ​နေပြီး လှလှပပ ဝတ်စား​စေရန် အမြဲ ​ပြောခဲ့ကြသည်။ သူများ​တွေကို တိုက်ခိုက်ရတာ ဘာအသုံးဝင်မှာလဲ... ပြီး​တော့ သူကလည်း ကျန်းကျန့်ကို မလိုချင်ပါဘူး​နော်... သူ့ကို ကြိုက်​နေတဲ့သူ​တွေမှ အများကြီး...

ဟယ်ချိုးရှန့်က ထိုသို့ ​တွေးလိုက်ပါ​သော်လည်း သူ့မျက်လုံးများက မ​နေနိုင်ဘဲ နီရဲလာ​လေ​တော့သည်။

ဟယ်ချွန်းရှန့်နှင့် ဟယ်ရှားရှန့်တို့မှာ သူ့ကို ​ချော့​မော့လိုက်ကြရပြီး မကြာမီပင် သုံး​ယောက်သားက ထပ်ပြီး စကား​ပြောလိုက် ရယ်​မောလိုက် ဖြစ်သွားကြ​သော်ငြား သူတို့အိမ်ပြန်​ရောက်သွားသည်နှင့် သူတို့၏ အ​ဖေထံမှ အဆူခံလိုက်ရ​လေ​တော့သည်။

"သုံးစားမရတဲ့​ကောင် နှစ်​ကောင်... မင်းတို့က ​​ကျောက်မိသားစုကို လျူဟိုင်ထုန်နဲ့ ရင်ဆိုင်ဖို့ ကူညီ​ပေးလိုက်ကြတယ်​ဆို... မင်းတို့ ​သေချင်​နေတာလား... လျူဟိုင်ထုန်က ငါတို့မိသားစုကို ပြဿနာ လာရှာရင် ဘယ်လို လုပ်ကြမလဲ"

"အ​ကြွေး​ရှင် သုံး​ယောက်ရဲ့... ငါ​ချေးထားတဲ့ အ​ကြွေးကို​တောင် မကူညီနိုင်ဘဲနဲ့ လျူဟိုင်ထုန်ကို သွားပြီး ဆန့်ကျင်လိုက်ရလား"

အ​ဖေဟယ်က ဆူပူ​နေရင်းပင် တံမြက်စည်းကို ​ကောက်ယူကာ သူ့သားနှစ်​ယောက်ကို ရိုက်ရန် ပြင်သည်။ သူက ဟယ်ချိုးရှန့်အား မျက်နှာကို ပျက်စီး​စေမည် စိုးသဖြင့် ရိုက်​လေ့ မရှိ​ပေ။

သူက ဟယ့်ရှီရွာတွင် မိဘများက က​လေးများအား သင်ခန်းစာ​ပေးနိုင်သည်ကို ​ပေါ့​ပေါ့သာ သ​ဘောထားသည်။ အတိတ်တွင် ဟယ်ချွန်းရှန့်နှင့် ဟယ်ရှားရှန့်တို့က မ​ပျော်ရွှင်ကြရလျှင်​တောင် နာနာခံခံဖြင့် သူတို့၏ အ​ဖေအား ရိုက်ခွင့်ပြုကြမည် ဖြစ်​သော်လည်း ယခုတွင်... ဟယ်ချွန်းရှန့်မှာ ရုတ်တရက် သည်းမခံနိုင်​တော့။

ကျန်းကျန့်က အင်အားကြီးလွန်းလှသဖြင့် လျူဟိုင်ထုန်အား ရိုက်နိုင်ရုံသာမက သူ့​ဆွေမျိုးများကိုပင် နာခံလာ​အောင် ပြုနိုင်ခဲ့သည်။ သို့​သော်ငြား သူတို့မှာ... သူတို့ရဲ့ အ​ဖေကို​တောင် မထိန်းနိုင်ပါလား...

"​ယောကျ်ား... က​လေး​တွေကို မရိုက်ပါနဲ့" အ​မေဟယ်က သူမ၏ ခင်ပွန်းကို တားမြစ်ရန် ကြိုးစားလိုက်ပါ​သော်ငြား သူကိုင်ထား​သော တံမြက်စည်းဖြင့် အရိုက်ခံလိုက်ရသည်။

အ​​​ဖေဟယ်ကိုင်ထား​သော တံမြက်စည်းမှာ ဝါးလုံး​ချောင်းအ​​သေး​လေးများဖြင့် လုပ်ထားခြင်း ဖြစ်သည်။ သူ အ​မေဟယ်ကို ရိုက်လိုက်သည့်အခါ ထိုအချက်က သူမ၏ မျက်နှာထက်တွင် ​သွေးစင်းကြောင်းတစ်ခု ချက်ချင်း ဖြစ်​ပေါ်လာ​စေခဲ့သည်။

ဟယ်ချွန်းရှန့်၏ မျက်နှာ ချက်ချင်း မဲ​မှောင်သွားခဲ့​လေသည်။ ဟယ်ချွန်းရှန့်က သူ့အ​ဖေလက်ထဲမှ တံမြက်စည်းကို ဆွဲကာ သူ့ကို တားလိုက်ပြီး​နောက် သူ့လက်ကို ချုပ်လိုက်သည်။ ထို့​နောက် သူ့ညီ​လေးကို ​ပြောလိုက်သည်။

"ရှားရှန့်... ကြိုးသွားရှာ"

သူက သူ့အ​ဖေအား ရိုက်နှက်မည် မဟုတ်ပါ​​သော်လည်း သူ့အ​ဖေကသာ သူတို့နှင့် သူတို့၏ အ​မေကို ရိုက်နှက်မည် ဆိုပါက သူ့ကို ကြိုးချည်ထားရ​ပေမည်။

"ချွန်းရှန့်... ချွန်းရှန့်... ဘာ​တွေ လုပ်​နေတာလဲ"

အ​မေဟယ်က မျက်နှာ​ပေါ်တွင် ​သွေးများဖြင့် ​မေးလိုက်သည်။

"အ​မေ... မစိုးရိမ်ပါနဲ့"

ဟယ်ချွန်းရှန့်က ​ပြောလိုက်သည်။ အ​မေဟယ်က ​ကြောက်တတ်သူ ဖြစ်၍ သူတို့အား မတားရဲ​ပေ။ သူမက တတွတ်တွတ်​ပြောရုံသာ တတ်နိုင်​လေသည်။

"သားတို့အ​ဖေကို မရိုက်ကြပါနဲ့ကွယ်"

"ကျွန်​တော်တို့ ရိုက်မှာ မဟုတ်ပါဘူး"

ဟယ်ချွန်းရှန့်က ​ပြောလိုက်ပြီး​နောက် အဆက်မပြတ် ဆဲဆို​နေ​သော သူ့အ​ဖေကို ဟယ်ရှားရှန့်နှင့် အတူတကွ ကြိုးတုပ်​​​လိုက်ကြသည်။