Chapter 74
- မင်္ဂလာဦးည
အမေဟယ်က အချည်ခံထားရသော သူ့ယောကျ်ားအား ကြည့်လိုက်မိသောအခါ လွှတ်ပေးချင်နေခဲ့သည်။ ဟယ်ချွန်းရှန့်က ပြောလိုက်သည်။
"အမေ... အမေ သူ့ကို လွှတ်ပေးရင် နောက်တစ်ခါကျ သူ့ကို ရိုက်ပေးလိုက်သင့်လား... ရှားရှန့်နဲ့ ကျွန်တော်က ကျန်းကျန့်နောက် လိုက်ကြဖို့ ဆုံးဖြတ်ထားပြီးပြီ... အမေလည်း သိပါတယ်... သူက သူ့အဖေကို ဓါးနဲ့ ထိုးခဲ့တာလေ"
အမေဟယ်က ထိတ်လန့်သွားပြီး ယခုတွင် သူမက အမှန်ပင် သူ့ယောကျ်ားအား မလွှတ်ပေးရဲတော့ပေ။ မူလက ဆဲရေးနေသော အဖေဟယ်မှာလည်း နောက်ထပ် မဆဲရဲတော့။
ကျန်းကျန့်က သူ့မိဘတွေကို ဂရုမစိုက်တော့ဘူး... သူ့သားတွေသာ သူ့ကို ပစ်ထားလိုက်ကြရင်...
"ဒါဆို... ရှင် ထမင်းစားချင်နေပြီလား... ရေသောက်မလား"
အမေဟယ်က အဖေဟယ်အား မေးလိုက်ပါသော်လည်း အဆူခံလိုက်ရသည်။ သို့သော်ငြား သူမက ဒေါသမထွက်ပေ။ ထို့နောက် သူမက ဟယ်ချိုးရှန့်အား အဖေဟယ်အား ကျွေးရန်အတွက် သူမကို ကိတ်မုန့်အချို့ တိတ်တဆိတ် ပေးရန် ပြောလိုက်သည်။
ထိုအခိုက်တွင် အဖေဟယ်က စိတ်တိုနေပါသော်လည်း အမှန်ပင် ဆာလောင်နေသဖြင့် ကိတ်မုန့်ကို နာနာခံခံဖြင့် စားလိုက်သည်။
အမေဟယ်က အလွန်အမင်း သူတော်ကောင်းတရားရှိသည့် သွန်သင်ပြသခံထားခဲ့ရသော မိန်းမတစ်ယောက် ဖြစ်ရာ အဖေဟယ်၏ စကားများကို အမြဲတမ်း နားထောင်ခဲ့သည်။ ပထမတွင် အဖေဟယ် ချည်ခံထားရသည်ကို ကြည့်ရန် နေသားမကျပါသော်လည်း တစ်ခဏအကြာ အဖေဟယ် နာနာခံခံ စားသောက်နေသည်ကို တွေ့လိုက်ရသောအခါ သူမ၏သားကို မပြောမိဘဲ မနေနိုင်တော့ပေ။
"တကယ်တော့ ဒီနည်းကလည်း ကောင်းတာပါပဲ"
ဟယ်ချွန်းရှန့်သည်လည်း ၎င်းက အတော်လေးကောင်းသည်ဟု တွေးမိသည်။ သူတို့က နောက်ဆုံးတွင် သူတို့၏ အဖေ အပြင်ထွက်ပြီး လောင်းကစား လုပ်မည်ကို စိုးရိမ်စရာ မလိုတော့ပေ။ အမှန်တွင် သူတို့၏ အဖေအား ထိုကဲ့သို့ ပြုစု ကျွေးမွေးနေရလျှင်လည်း စိတ်မရှိပေ။ သူတို့က ထိုသူ သူတို့အား နှောင့်နှေးစေပြီး နေရာတိုင်းမှ ငွေသွားမချေးရန်ကိုသာ မျှော်လင့်ကြခြင်း ဖြစ်သည်။
ဟယ့်မိသားစုက ငြိမ်သက်သွားပြီး ကျောက်မိသားစုကလည်း ထိုနည်း၎င်းပါပင်။
နေ့လည်စာ စားကြပြီးနောက် ကျန်းဖျင်နှင့် အခြားလူများ ထွက်သွားကြလေသည်။ ကျန်းကျန့်နှင့် ကျောက်ကျင်းကောက ကျောက်ဖူကွေ့နှင့် သူတို့၏အမေတို့ အိမ်ကို ရှင်းလင်းကြသည်ကို ကူညီပေးခဲ့ပြီးနောက် ရေချိုးရန် ထွက်သွားကြလေသည်။
"အမေ... အဖေ... ကျွန်တော်တို့ ဒီည ညစာ မစားတော့ဘူး... ကျွန်တော်တို့ကို ခေါ်စရာ မလိုဘူးနော်"
ကျန်းကျန့်က ကျောက်ဖူကွေ့နှင့် သူ့ဇနီးတို့ကို ထိုသို့ ပြောကာ ကျောက်ဖူကွေ့နှင့် သူ့ဇနီးတို့က သူတို့ ဘာကြောင့် ညစာ မစားချင်ကြတာလဲဟု မေးရန် ပြုစဥ်မှာပင် ကျောက်ကျင်းကောကို သူတို့၏ အိမ်အသစ်ထဲသို့ ဆွဲခေါ်သွားခဲ့သည်။
ကျောက်ဖူကွေ့နှင့် ကျောက်လျူ: “. . .” မင်းတို့ နှစ်ယောက်လုံး တိတ်တိတ်လေး အတူ အိပ်ထားကြပြီးသား မဟုတ်ဘူးလား... ဘာလို့ ဒီလောက်ထိ အလျင်လိုနေရတာလဲ...
ကျန်းကျန့်သာ သူတို့၏ အတွေးများကို သိသွားပါက မတရား စွပ်စွဲခံရပါသည်ဟု ခံစားသွားရပေလိမ့်မည်။ သူ တကယ်တော့ ကျောက်ကျင်းကောလေးကို အခုထိ အပြည့်အဝ မစားရသေးဘူးလို့... သူ ဒီလို လုပ်ရဖို့အတွက် မင်္ဂလာပွဲကို ဘယ်လောက်ထိ စောင့်နေခဲ့ရလဲ ဆိုတာ ဘုရားပဲ သိလိမ့်မယ်...
မင်္ဂလာပွဲ ကျင်းပစဥ်က ကျန်းကျန့်မှာ အလွန် တည်ငြိမ်နေခဲ့ပါသော်လည်း ယခုတွင်မူ သူအတော်လေး စိတ်လှုပ်ရှားနေပေသည်။
ကျောက်ကျင်းကောက ဆန့်ကျင်ဘက် ဖြစ်သည်။ မနေ့ညက သူ ကျန်းကျန့်၏ အခန်းတွင် တစ်ယောက်တည်း အိပ်ခဲ့ရပါသော်လည်း ဟိုဟိုသည်သည်အကြောင်းများ တွေးကာ စိတ်လှုပ်ရှားလွန်း၍ တစ်ညလုံးနီးပါး အိပ်မပျော်နိုင်ခဲ့ပေ။ ယနေ့ လက်ထပ်ရသောအခါ ပို၍ပင် မိန်းမောနေသလို ခံစားရသည်။ အချို့အချက်များတွင် သူက အသက်ပင် မရှုနိုင်သည်အထိ ခံစားရပြီး အထူးသဖြင့် ကျန်းကျန့် သူ့ပဝါစကို လှပ်လိုက်သည့်အခိုက် ကျန်းကျန့်ကို သူ့ရှေ့တွင် မြင်တွေ့လိုက်ရချိန် ဖြစ်သည်။ ထိုအချိန်က သူ့နှလုံးသားက ရင်ဘတ်ထဲမှ ပေါက်ထွက်တော့မည်ဟုပင် ခံစားနေရသည်။
၎င်းက သူ၏ အကြီးကျယ်ဆုံး အိမ်မက်သာ ဖြစ်ပြီး ယနေ့တွင် အမှန် ဖြစ်လာခဲ့လေပြီ။ နောက်ပိုင်း ဖြစ်ရပ်များက သူမျှော်မှန်းထားသည်အတိုင်း မဟုတ်ခဲ့ရသည်မှာ စိတ်မကောင်းစရာပင်။ ဆိုလိုသည်မှာ ထိုကိစ္စရပ်များက ကျောက်ကျင်းကောအား မူလစိတ်အခြေအနေများထံမှ ပျက်ပြားသွားစေခဲ့လေသည်။
ထိုအခိုက် ကျောက်ကျင်းကောမှာ စိတ်လှုပ်ရှားမှုများ မရှိတော့ဘဲ နှလုံးသားထဲတွင် တွယ်ငြိနေသည့် ကျေနပ်အားရမှုတို့သာ ရှိနေခဲ့ပြီး သူက "ညစာ ဘာလို့ မစားတော့တာလဲ" ဟု မေးလိုက်စဥ်တွင် အနည်းငယ် ရှက်ရွံ့နေခဲ့သည်။
"ကျင်းကော... ဘယ်အချိန်ရှိပြီလဲ မတွေ့ဘူးလား" ကျန်းကျန့်က သက်ပြင်းချလိုက်သည်။
မွန်းလွဲပိုင်း လေးနာရီ ရှိနေလေပြီ။ သို့သော်လည်း မကြာသေးမီကမှ နေ့လည်စာ စားထားခဲ့ခြင်း ဖြစ်၍ ညစာကို စောစော စားနိုင်မည် မဟုတ်ပေ။ ဒီလိုဆိုမှတော့ အိပ်ရာစောစော ဝင်လိုက်ကြတာပေါ့...
ကျောက်ကျင်းကောက အပြင်ဘက်မှ နေလုံးကြီးကို ကြည့်ကာ သူ့နှုတ်ခမ်းက အနည်းငယ် ကွေးတက်သွားခဲ့လေသည်။ ယခင်က ထိုအချိန်လောက်တွင် သူက ကျောက်တဟူမိသားစုအတွက် အလုပ်လုပ်ပေးနေခဲ့ရသည်။
ကျောက်ကျင်းကောက ရေချိုးထားပြီးသား ဖြစ်၍ သူ့ခန္ဓါကိုယ်လေးက ရေချိုးပဲစေ့လေးများ၏ အနံ့လေး ရနေသည်။ ကျန်းကျန့်က သူ့ကို ဖက်ကာ နမ်းလိုက်သည်။
သူတို့ လက်မထပ်ခင်က ကျောက်ကျင်းကောမှာ ထိုကိစ္စမျိုး လုပ်ရန် မသင့်တော်ဟု အမြဲတမ်း ခံစားခဲ့ရပြီး အလွန် ရှက်ရွံ့ခဲ့ရလေသည်။ သူက ထိန်းမရနိုင်အောပင် တောင့်တင်းသွားတတ်သော်လည်း ယခုတွင် သူ့စိတ်အခြေအနေက အတော်လေး ပြောင်းလဲသွားခဲ့လေပြီ။
သူက ကျန်းကျန့်နှင့် လက်ထပ်ပြီးသွားပြီ။ သူက ကျန်းကျန့်နှင့် ရင်းနှီးကျွမ်းဝင်နိုင်ပြီး ထို့ထက်ပိုသော ကိစ္စများပင်... သူက ရုပ်ဆိုးနေခဲ့ပြီးသား ဖြစ်သည်။ ထိုအခိုက် ကျန်းကျန့်အတွက် ခက်ထန်လာသော တစ်ခုခုကို ထိန်းချုပ်ထားရန် မသက်မသာ ဖြစ်ရခြင်းမျိုး မခံစားသင့်တော့ပေ။
ကျောက်ကျင်းကောက ကျန်းကျန့်၏ ခန္ဓါကိုယ်ကို ထိရန် အစပြုလိုက်သည်။
ကျန်းကျန့်က သူထိနေသော နေရာများ ထုံကျင်လာသည်ကိုသာ ခံစားနေရပြီး သူ့ကို ခုန်အုပ်ရန် မစောင့်နိုင်တော့ပေ။ သို့သော်လည်း ကျောက်ကျင်းကောက ရုတ်တရက် ထမေးလာခဲ့သည်။ "ကျန်းကျန့်... ခင်ဗျား စာဖတ်တတ်မယ်လို့ ထင်မထားဘူး... ခင်ဗျားက အရမ်း တော်တာပဲ"
"ဟမ်" ကျန်းကျန့်က သူ့အဝတ်များကို ချွတ်ရင်း အလုပ်များနေရသည်။
"စာဘယ်လို ဖတ်ရမလဲ ဆိုသာ သင်ပေးလို့ရမလား" ကျောက်ကျင်းကောက မေးလိုက်သည်။
"ကျွန်တော်က နည်းနည်း တုံးပေမယ့် ခင်ဗျား ကျွန်တော့်ကို သင်ပေးလို့ရမလား"
ကျန်းကျန့်က အလွန် အင်အားကြီးသည်။ ကျောက်ကျင်းကောမှာ ကျန်းကျန့်နှင့် မထိုက်တန်ရခြင်းမျိုး မဖြစ်ရစေရန် ပိုပြီး သန်မာလာမှ ဖြစ်မည်ဟု မျှော်လင့်ထားသည်။
"မင်း ကိုယ့်ကို ဂရုစိုက်နေသရွေ့ပေါ့" ကျန်းကျန့်က ပြောလိုက်သည်။
သူ ဒီအကြောင်းတွေကို မင်္ဂလာဦးညမှာ မပြောချင်ဘူးလို့...
ကျန်းကျန့်မှာ သူ့ကိုယ်ကကျန်းမာရေး ကောင်းမွန်သည်ဟု ခံစားရပါသော်လည်း ပထမဆုံးအနေဖြင့် အနည်းငယ် သနားစရာ ကောင်းနေဆဲဟု ခံစားလိုက်ရသည်။ သို့သော်လည်း အဓိကအချက်မှာ ၎င်းက သူ့အတွက် ပထမဆုံးအကြိမ် ဖြစ်နေသည်ကြောင့်လည်း ဖြစ်ပေမည်။ ဒုတိယတစ်ချီ၌ သူ့လုပ်ဆောင်မှုများက အလွန် ကောင်းမွန်သည်။
ထိုကဲ့သို့ အချိန်အတော်ကြာ မှောက်လိုက် လှန်လိုက် လုပ်နေပြီးနောက် မှောင်စပြုလာလေပြီ။ ကျန်းကျန့်က ကျောက်ကျင်းကောအား ရင်ခွင်ထဲတွင် ပွေ့ထားပြီး တစ်ခဏမျှ အိပ်ခဲ့သည်။ ညလယ်ခေါင်တွင် သူထပ်ပြီး နိုးလာခဲ့လေသည်။
"ကျင်းကော... တစ်ခုခု စားချင်လား"
"အင်း" ကျောက်ကျင်းကောက ဖြေလိုက်ပြီး ကျန်းကျန့်က တိတ်တဆိတ် ထကာ ဟင်းကျန် ထမင်းကျန် အချို့ကို ယူရန် မီးဖိုချောင်ထဲသို့ သွားလိုက်သည်။
သူတို့ ဗိုက်ပြည့်သည်အထိ စားပြီးသွားသောအခါ ကျန်းကျန့်က ကျောက်ကျင်းကောအား တတိယအချီသို့ ခေါ်ယူသွားခဲ့လေသည်။
မတိုင်မီက ကျန်းကျန့်မှာ သူ့ကိုယ်ပိုင်လက်များကို အသုံးပြုရခြင်းက အလွန် သက်တောင့်သက်သာ ရှိသည်ဟု ခံစားရပါသော်လည်း ယခုမူ သူ့လက်များကို သုံးရခြင်းက မှုလောက်စရာ မရှိဟု တွေးလိုက်မိသည်။
တကယ့် သေနတ်အစစ်ကို သုံးရတာကမှ တကယ် ပျော်စရာ ကောင်းတာ...
ကျောက်ကျင်းကော၏ ခန္ဓါကိုယ်က သာမန် ယောကျာ်းများနှင့် တစ်ထေရာတည်း ဖြစ်သော်လည်း ကွဲပြားမှု အချို့တော့ ရှိနေသေးသည်။ အဆုံးတွင် သူက ကောတစ်ယောက် ဖြစ်၍ တင်ပဆုံရိုးများက သာမန် ယောကျ်ားများထက် ပိုကြီးလေပြီး သူ့ခါးလေးက ပိုပြီး သေးသွယ်ပုံပေါ်နေခဲ့သည်။ ကျောက်ကျင်းကောက တင်ပါးကြီးကြီးလေးများ ရှိနေပြီး ကောက်ကြောင်းလှလှလေးလည်း ရှိပေသည်။ တစ်ချိန်တည်းမှာပင် ကောဖြစ်နေသည့်အတွက် သူ့ခန္ဓါကိုယ်က လက်ခံရန်အတွက် သင့်တော်သည်။
ကျန်းကျန့်က ချောဆီအတွက် လိမ်းဆေးအဆီသေတ္တာတစ်ခုကို အထူးတလှယ် ဝယ်ယူခဲ့ပါသော်လည်း အဆုံးတွင် သူက ၎င်းကို လုံးဝ မလိုအပ်ခဲ့ပေ။
ကျန်းကျန့်က ကျောက်ကျင်းကောနှင့် နောက်တစ်ချီ စရန် မစောင့်နိုင်တော့သော်လည်း သူက အတော်လေး ပင်ပန်းနေပြီး ကျောက်ကျင်းကောကလည်း အနားယူရန် လိုအပ်နေသေးသည်။ ကျန်းကျန့်က ကျောက်ကျင်းကောကို ဖက်ကာ တွန့်ဆုတ်ဆုတ်ဖြင့် အိပ်မောကျသွားလေတော့သည်။
ကျန်းကျန့် အိပ်ပျော်သွားသောအခါ ကျောက်ကျင်းကောက သူ့ဗိုက်ကို ထိလိုက်ပြီး အိပ်မပျော်နိုင်ခဲ့ပေ။ ကျောက်ကျင်ကောက မငယ်တော့သဖြင့် အိပ်ရာပေါ်မှ ကိစ္စများကို အနည်းနှင့်အများ သိနေခဲ့သည်။ ကျောက်လျူက တိုးတိုးတိတ်တိတ် ကိစ္စအချို့ကို ပြောပြခဲ့သေးသည်။ ကျောက်လျူ၏ စကားအရ... ၎င်းက အလွန် နာကျင်ရပြီး သည်းခံနေရန် လိုသည်ဟုလည်း ပြောခဲ့သည်။ သို့သော်လည်း ၎င်းက အတော်လေး နာကျင်ခဲ့လျှင်တောင် သူက ပျော်ရွှင်နေရဆဲ ဖြစ်သည်။
ကျောက်ကျင်းကောက အနည်းငယ် ရှက်ရွံ့နေသော်ငြား ပျော်ရွှင်နေဆဲသာ။ သူက ကျန်းကျန့်ကို ဖက်ပြီး နမ်းလိုက်ကာ တဖြည်းဖြည်း အိပ်ပျော်သွားလေတော့သည်။
ကျောက်ကျင်းကောက ကျန်းမာရေးကောင်းသူ ဖြစ်ကာ ဤရက်များထဲတွင် ကိုယ့်ကိုယ်ကိုယ် သေချာ ဂရုစိုက်ခဲ့သည်။ သူက မနက်စောစော အိပ်ရာ ထလိုက်ပြီး ကျန်းကျန့်အတွက် မနက်စာ ပြင်ရန် သွားလိုက်သည်။
မူလက သူနှင့် ချစ်ကြည်နူးချင်နေသည့် ကျန်းကျန့်မှာ သူ့ကို ဆွဲမထားလိုက်နိုင်ပေ။ သူမနေ့ညက အလုပ်ကြိုးကြိုးစားစား မလုပ်ခဲ့သည်ကြောင့်လားဟုပင် တွေးမိနေလေတော့သည်။
အမှန်တွင် ကျန်းကျန့်က မနေ့ညတွင် လုံလုံလောက်လောက် ကြိုးစားခဲ့ပြီး ကျောက်ကျင်းကော၏ အချို့ အစိတ်အပိုင်းများမှာ အနည်းငယ် ကိုက်ခဲနေခဲ့ပါသော်လည်း သူက အမြဲတမ်းပင် နာကျင်မှုကို တောင့်ခံနိုင်သူ ဖြစ်ခဲ့သည်။ အတိတ်တွင် စပါးပင်များကို ရိတ်နေရင်း မတော်တဆ လက်ကို ရှမိသွားခဲ့လျှင်တောင် မျက်နှာတစ်ချက် မပျက်ဘဲ အလုပ်ဆက်လုပ်နိုင်သူ ဖြစ်သည်။ အခု သူ့ဖင် နည်းနည်းလောက် နာနေတာက ဘာမှုလောက်စရာ ရှိမှာလဲ... အရင်တုန်းကလည်း သူ ဝမ်းလျောခဲ့ဖူးသေးတာပဲ... အဲ့တုန်းကလည်း ဒီလိုပဲ နာနေတာ...
သူ့သား နိုးလာသည်ကို တွေ့လိုက်ရသောအခါ ကျောက်လျူက ကျောက်ကျင်းကောအား သူမနှင့်အတူ ချက်ပြုတ်ရန် ပြောလိုက်သည်။
မနေ့က သူတို့မှာ နေ့လည်က ချက်သည့်ထမင်းကို မကုန်ခဲ့ကြသဖြင့် ဤမနက်တွင် ကျောက်လျုက ထမင်းကြမ်းကို သုံးကာ ကြည်ဥထမင်းကြော်ကြော်လိုက်သည်။
အိုးထဲသို့ ဆီအနည်းငယ် ထည့်နေရင်းဖြင့် ကျောက်လျူက ကြက်ဥကို ခွဲထည့်ကာ မွှေနှောက်လိုက်ပြီးနောက် ထမင်းများ ထည့်ကြော်လိုက်သည်။ ပဲပိစပ်အနှစ်ကို သဘောခွေ့မိသွားသည့် အချိန်ကတည်းက ကျောက်လျူမှာ ဆားမထည့်ဘဲ ပဲပိစပ်အနှစ်ကို အစားထည့်သုံးရန် ဆုံးဖြတ်လိုက်တော့သည်။ သေချာပေါက် ၎င်းအတွက်လည်း အကြောင်းပြချက် ရှိနေသည်။ ဤခေတ်များတွင် ဆားက အလွန် လေးပင်လွန်းလှသည်။ ထမင်းကြော်သည့်အခါ ဆားထည့်ရန် လိုပါက ရေထဲတွင် ဖျော်၍ ထည့်ရပေသည်။ မဟုတ်လျှင် ကြက်ဥထမင်းကြော် မဖြစ်ဘဲ ဆားထမင်းကြော် ဖြစ်သွားနိုင်၍ပင်။ ထိုကဲ့သို့ ဖြစ်နေသည့်အတွက် ပဲပိစပ်အနှစ်ဆောစ့်ကိုတန်းထည့်လိုက်သည်က ပိုကောင်းသည်။
အစားအသောက်များ အသင့်ဖြစ်သောအခါ ကျောက်ကျင်းကောက ကျန်းကျန့်၏ ပန်းကန်ကို ကြက်ဥများ အရင်ဆုံးဖြည့်ပေးလိုက်သည်။ ကျန်းကျန့် အိမ်ထဲမှ အခုထိ ထွက်မလာသေးသည်ကို တွေ့ရသည့်အတွက် ပန်းကန်လုံး ကိုင်၍ပင် အိမ်ထဲသို့ တန်းသွားလိုက်လေသည်။
သူက ကျန်းကျန့်ကို လက်ထပ်ရသည်မှာ အလွန် ပျော်ရွှင်နေပြီး ကျန်းကျန့်အတွက် ထိုအရာများ လုပ်ပေးရန် အမြဲတမ်း တွေးထားခဲ့ရသည်။
ကျန်းကျန့်က အိပ်ရာ မထသေး။ တစ်ဖက်မှာ ယနေ့အတွက် လုပ်စရာ ကိစ္စများ စဥ်းစားနေ၍ ဖြစ်ပြီး နောက်တစ်ဖက်မှာ မနက်စာ အသင့် မဖြစ်သေး၍ပင်။
သူ တစ်ယောက်တည်း နေစဥ်က အလွန် ဝီရိယ ရှိသူ ဖြစ်ခဲ့သည်။ သူက ချက်ပြုတ်ရန် အတွက် မနက် စောစော ထလေ့ ရှိပြီး သူ့အတွက် အဝတ်များ ကိုယ်တိုင် ချုပ်မည် ဖြစ်သော်လည်း ယခုတွင် တစ်ယောက်ယောက်က သူ့အား တာဝန်ယူပေးမည် ဖြစ်၍ အပျင်းတစ်လာလေတော့သည်။ သေချာပေါက် သူက အိမ်ထဲမှ လေးလံသော အလုပ်များကို အပြေးသွားလုပ်ရန် လိုနေဆဲပင်။
မတိုင်မီက တစ်ခဏမျှ အပျင်းတစ်ရသည်မှာ အဆင်ပြေသည်ဟု တွေးထားခဲ့ပါသော်လည်း ယခုတွင်မူ... မင်္ဂလာဆောင်ပြီး ဒုတိယရက်တွင် သူ့ကောလေးက အစားအစာများကို အိပ်ရာပေါ်သို့ သယ်လာပြီး သူ့ကို ကျွေးမွေးနေရသည်။ မေ့လိုက်တော့... "အပြင်ထွက်ပြီး စားမယ်" ကျန်းကျန့်က ပြောလိုက်သည်။
"အင်း... မီးဖိုချောင်ထဲမှာ အသားတွေ ရှိသေးတယ်... ခင်ဗျားအတွက် ပြန်နွှေးပေးရမလား" ကျောက်ကျင်းကောက မေးလိုက်သည်။
"ကောင်းပြီလေ" ကျန်းကျန့်က သဘောတူလိုက်သည်။
ထမင်းပူပူဖြင့် ဗိုက်ဖြည့်ပြီးသွားသောအခါ ချက်ချင်းပင် အားသစ်တိုးလာလေတော့သည်။ စားပြီးသွားသောအခါ ကျန်းကျန့်က ကျောက်ကျင်းကောကို ကြည့်၍ ပြောလိုက်သည်။ "ကျင်းကော... ကိုယ်နဲ့ အတူ စီရင်စုမြို့ကို လိုက်ခဲ့လေ"
"ကောင်းပြီလေ... ကျွန်တော် ခင်ဗျားကို ပစ္စည်းတွေ သယ်ကူပေးမယ်" ကျောက်ကျင်းကောက ပြောလိုက်သည်။
ယနေ့တွင် ကျန်းကျန့် စီရင်စုမြို့သို့ ကြွေထည်ပစ္စည်းများ သွားပို့မည်ကို သူ သိထားပြီးသား ဖြစ်သည်။ သူက စီးပွားရေး စကားများကို မည်သို့ ပြောရမည်မှန်း မသိပါသော်လည်း ပစ္စည်းများ ရွှေ့ရာ၌ ကူညီနိုင်သည်လောက်တော့ သန်မာနေဆဲပါပင်။
ကျန်းကျန့်: “. . .” အချစ်ရေ... မင်းကတော့ ကိုယ့်ကို အသုံးမကျတဲ့ ပုံပေါ်အောင် လုပ်နေတာပဲကွာ...
ကျန်းကျန့်က ကျောက်ကျင်းကောအား အလုပ်လုပ်ခိုင်းရန် မရည်ရွယ်ထားပေ။ သူက ဝမ်ဟိုင်ရှန်းနှင့် မနက်စောစော ရောက်လာကြသော ဟယ်ညီအစ်ကိုကို ခေါ်လာခဲ့ပြီး မကြာမီပင် ကြွေထည်ပစ္စည်းများ အားလုံးကို လှေထဲသို့ ရွှေ့ပြီးသွားခဲ့လေပြီ။ ထို့နောက် သူတို့အားလုံး စီရင်စုမြို့ဆီသို့ လှော်ခတ်သွားလေတော့သည်။
