Chapter 96
ပင်လယ်ဓားပြများနှင့် တွေ့ဆုံခြင်း
ကျန်းကျန့် ပုံမှန်ပြန်ဖြစ်သွားသည့်အခါ ကျောက်ကျင်းကောအနေဖြင့် သူ့စကားတွေကို ပိုတွေးမိလာပြီး သူဆိုလိုသည့် အဓိပ္ပာယ်ကို သဘာဝအတိုင်း ကြားလိုက်ရသည်။
“ခင်ဗျား. . . ဒေါသမထွက်ဘူးလား"
"ဒေါသထွက်တာလား"
ကျန်းကျန့် အနည်းငယ် အံ့အားသင့်သွားကာ ချက်ချင်းပင်ပြောလိုက်သည်
"နည်းနည်းတော့ ရှိသေးတယ်... ဒါပေမဲ့ စိတ်မပူပါနဲ့...လုတကိုနောက်ထပ် သင်ခန်းစာတွေ ထပ်ပေးဖို့ အခွင့်အရေးကို ရှာတွေ့မှာပါ"
ကျောက်ကျင်းကော အံ့အားသင့်သွားရပြန်သည်။
"ခင်ဗျား ကျွန်တော့ကိုဒေါသမထွက်ဘူးလား"
"မင်းကို ကိုယ်ကဒေါသထွက်နေတယ်ထင်တာလား"
ကျန်းကျန့် ယခင်က ဒေါသအတော်လေးထွက်နေသဖြင့် ကျောက်ကျင်းကော၏ အတွေးအမြင်ကို ဂရုမစိုက်နိုင်ခဲ့သော်လည်း ယခု ကျောက်ကျင်းကော ၏ သဘောထားက ဘာကြောင့် ဤမျှထူးဆန်းပြီး သူ့ဘာသာသူ အစပျိုး၍ မိမိကို လာသွေးဆောင်ရသလဲဆိုသည်ကို နောက်ဆုံးတွင် နားလည်သွားခဲ့သည်။
"နည်းနည်းတော့ဒေါသထွက်နေတာပေါ့... ဒီအကြောင်းပြောရင် ကျင်းကော... ကိုယ် မင်းကိုပြောပြမယ်"
ကျန်းကျန့်က ပြောလိုက်သည်။
ကျောက်ကျင်းကော ရုတ်တရက် အနည်းငယ်စိုးရိမ်လာသော်လည်း မကြာမီ သူဆက်မစိုးရိမ်နိုင်တော့ပေ။ကျန်းကျန့်က သူ့လက်ကို သူ့ဘောင်းဘီရှည်ထဲ ထည့်လိုက်တယ်...
“အဲဒီတုန်းက သူတို့ထဲက တော်တော်များများရှိပေမဲ့ မင်းကတစ်ယောက်တည်းပဲ... ပုန်းရမယ်လို့ ဘာကြောင့် မသိခဲ့တာလဲ... မပုန်းဘူးဆိုရင်တောင် မင်းကကောတစ်ယောက်ပါလို့ အော်ရမယ်... ယောက်ျားအများကြီး မင်းကို အနိုင်ကျင့်ဖို့ ကြိုးစားတယ်လို့ မင်းပြောရင် သူတို့က မင်းကို ဘာမှလုပ်မှာမဟုတ်ဘူး...”
ကျန်းကျန့်က ပြောလိုက်သည်။
“ကိုယ်ကအနိုင်ရဖို့သေချာတဲ့အခါမှသာ လူတွေ ရိုက်ရတာ... မင်းသူတို့ကို မတိုက်နိုင်ဘူးဆိုတာ အရှင်းကြီးပဲလေ... ဘာလို့ တိုက်ခိုက်ရတာလဲ...ဒီလူတွေကို အတူတူရှင်းဖို့ ကိုယ့်ကို ဘာလို့အရင်ပြေးလာမခေါ်တာလဲ ကိုယ်နားမလည်ဘူး"
ကျန်းကျန့် သူပြောနေရင် ထိလိုက်ပြီးနောက် ကျောက်ကျင်းကော ၏မျက်လုံးထဲတွင် မျက်ရည်များကို မြင်လိုက်ရသည်။ကျန်းကျန့် လန့်သွားသည်။
"ကျင်းကော ဘာဖြစ်လို့လဲ..."
သူ တအားကြီး ကြမ်းကြမ်းတမ်းတမ်းပြောခဲ့မိတာလား...မဟုတ်ဘူးထင်တယ်...
"ကျွန်တော် အဆင်ပြေပါတယ်..."
ကျောက်ကျင်းကော သူ့မျက်လုံးများမှ အထိန်းအကွပ်မရှိထွက်ကျလာသော မျက်ရည်များကို သုတ်လိုက်သည်။ ယခုအချိန်မှာ သူ ကျန်းကျန့်က ကောင်းလွန်းသည်ဟု တွေးပြီး အနည်းငယ် စိတ်လှုပ်ရှားလွန်းသွားမိခြင်းသာဖြစ်သည်။
ကျန်းကျန့်က အလွန်ကောင်းမှန်း သူအမြဲသိပေမဲ့ ကျန်းကျန့်က သူထင်ထားသည်ထက် အမြဲပိုကောင်းနေ၏။ သူတကယ်ပျော်သည်။ကျန်းကျန့်နှင့် နေရသည်ကို အလွန်ပျော်၏။
"နောက်နောင် ကိုယ့်ကို စိတ်ပူအောင်မလုပ်ပါနဲ့နော် ဟုတ်ပြီလား..."
ကျန်းကျန့် သက်ပြင်းချလိုက်ပြီး ကျောက်ကျင်းကော၏ မျက်လုံးများကို နမ်းလိုက်သည်။
"တကယ်လို့ မင်းဒီမှာမရှိတဲ့အချိန် ကိုယ် လူတစ်စုဆီက ရိုက်နှက်ခံရရင် မင်းဝမ်းနည်းမှာပဲမဟုတ်ဘူးလား"
“ကောင်းပြီ...နောက်တစ်ခါဆို လွတ်မြောက်အောင် ကြိုးစားပါ့မယ်”
ကျောက်ကျင်းကောက ခေါင်းညိတ်လိုက်သည်။ကျန်းကျန့်သာ အခြားသူများကြောင့် ထိခိုက်နာကျင်ရပါက သူ အလွန်ဝမ်းနည်းပြီး နာကျင်နေလိမ့်မည်။
သို့သော် ကျန်းကျန့်က အလွန်စွမ်းအားကြီးသောကြောင့် သေချာပေါက် ထိခိုက်မည်မဟုတ်ပေ။
ကျောက်ကျင်းကောက ကျန်းကျန့်ကို သေသေချာချာ ကြည့်နေကာ သူ့မျက်လုံးများ စိုစွတ်နေဆဲဖြစ်သည်ကို မသိပေ။သူ့မျက်လုံးတွေက တောက်ပလွန်းနေသောကြောင့် ကျန်းကျန့် သူ့ကို အုပ်မိုးပြီး နောက်တစ်ကြိမ် ထပ်လုပ်ချင်နေခဲ့သည်။
သို့သော် ကျောက်ကျင်းကော ကောင်းကောင်းအနားယူရန် လိုအပ်သည်ဟုတွေးကာ ကျန်းကျန့် ဤအကြံကို အမြန်စွန့်လွှတ်လိုက်သည်။ ထိုအချိန်တွင် ကျန်းကျန့် သူ့ကိုယ်မှ ချွေးနံ့များ ရလိုက်လေသည်။
အခြေအနေဆိုးနေသောအခါတွင် အခြားနည်းလမ်းမရှိပေ။ ဥပမာအားဖြင့် သူမစ်ရှင်တစ်ခုရှိစဉ်က အပုပ်နံ့ကို သည်းခံရုံသာတတ်နိုင်သော်လည်း ကျန်းကျန့် ရေချိုးနိုင်သောအခါတွင် သူ့ကိုယ်သူ သန့်ရှင်းစွာ ဆေးကြောရန် နှစ်သက်ဆဲဖြစ်သည်။ ရှေးခေတ်က ဦးခေါင်းမှ ခြေဖျားအထိ ဆေးကြောနိုင်သည့် ဆပ်ပြာမျိုး မရှိခဲ့သဖြင့် သူ့ကို အနည်းငယ် ကျင့်သားမရဖြစ်စေသည်။ သူ့ခန္ဓာကိုယ်မှာ အဆီတွေရှိနေပြီး ပြောင်အောင်မဆေးကြောနိုင်ဘူးဟု အမြဲခံစားရ၏။
တောင်ပိုင်းတွင် ဆပ်ပြာတွေ့ရန် မလွယ်ကူသော်လည်း မြောက်ပိုင်းတွင် အများအပြားရှိပုံရသည်။ဤတစ်ခါတွင် များများဝယ်ထားရမည်။
"ကျင်းကော လာ...ကိုယ်နဲ့ ရေချိုးပါ"
ကျန်းကျန့်က ကျောက်ကျင်းကောကိုခေါ်ကာ အဝတ်အစားတစ်စုံကို ကောက်ယူလိုက်သည်။
"ကျန်းကျန့်ပဲသွားပါ...ကျွန်တော် မသွားတော့ဘူး”
ကျောက်ကျင်းကောကပြောလိုက်သည်။ကောတစ်ယောက်က အိမ်ထဲမှာပဲ သူ့ခန္ဓာကိုယ်ကို ဆေးကြောနိုင်သည်. . . ခန္ဓာကိုယ်ကို ရေဇလုံဖြင့် ဆေးကြောနိုင်သော်လည်း သင်္ဘောပေါ်ရှိ အမျိုးသားများ ရေချိုးသည့်နေရာများသို့ သွားရန် အဆင်မပြေပါချေ။
“စိတ်မပူပါနဲ့...ကိုယ် မင်းကို စောင့်ပေးမယ်..."
ကျန်းကျန့်က ဆိုလိုက်သည်။
အရင်က သူတို့ လှေပေါ်မှာရှိစဥ်တုန်းက ကျောက်ကျင်းကော ရေချိုးနေချိန်မှာ ကျန်းကျန့်က တံခါးစောင့်ပေးပြီး အပြင်မှာ ရပ်လေ့ရှိသည်။
ကျောက်ကျင်းကောက ၎င်းကို ကောင်းသည်ဟု မထင်ဆဲဖြစ်ပေမဲ့ ကျန်းကျန့်ကလည်း သူ့အတွက် တွေးပေးနေခြင်းဖြစ်သည်. . .ထို့ကြောင့် ရေပုံးကိုသယ်ပြီး ကျောက်ကျင်းကော သူ့နောက်ကို လိုက်သွားခဲ့သည်။
သူတို့ ရေချိုးမည့်နေရာ ရောက်သောအခါ ကျန်းကျန့်လူတွေက ရေချိုးပြီးသွားကြလေပြီ။
"ဘော့စ် ရေသွားချိုး...ငါတို့ မင်းကို တံခါးစောင့်ပေးမယ်"
"ဟုတ်တယ် ...အပြင်ဘက်မှာစောင့်ကြည့်ပေးပါ့မယ်"
“ဖြည်းဖြည်းချင်း ဆေးကြောလို့ရတယ်နော်"
လူတွေက ကျန်းကျန့်လာသည်ကိုမြင်သောအခါ ကျန်းကျန့် နှင့် ကျောက်ကျင်းကောကိုကြည့်ရင်း မျက်စိတစ်ဖက်မှိတ်ပြရင်း ဆိုကြသည်။
ကျန်းကျန့်က ထိုနေရာမှာ အချိန်တချို့ရှိနေခဲ့ပေမဲ့ ထိုလူတွေက သိပ်ပြီး မစဉ်းစားမိခဲ့ကြပေ။ကျန်းကျန့်က ကျောက်ကျင်းကော ရေချိုးခန်းထဲတွင် သီးသန့်နေနိုင်အောင် သူတို့ ရေချိုးပြီးသည်ကို စောင့်ချင်နေခြင်းဖြစ်မည်ဟုပဲ ထင်ခဲ့ကြသည်။ ထို့ကြောင့် လောလောဆယ်တွင် သူတို့သည် ကျန်းကျန့်ကို စနောက်ပြီး ကျန်းကျန့်နှင့် ကျောက်ကျင်းကော အတူတူ ရေချိုးမချိုးမေးနေကြခြင်းဖြစ်သည်။
"မိန်းမ...မင်း ကိုယ့်ကို သူတို့ကို
ကူစောင့်ပေးစေချင်လား..."
ကျန်းကျန့်က မေးလိုက်သည်။
"မတ်တပ်ရပ်...အားလုံးပဲ"
ထိုလူများသည် မသိစိတ်ဖြင့် မတ်မတ် ရပ်လိုက်ကြသည်။
ကျန်းကျန့်က ရေချိုးခန်းထဲသို့ ဝင်သွားပြီး ကျောက်ကျင်းကောအတွက် ရေပုံးတစ်ပုံးကို သယ်သွားသည်။
"မင်းအရင်ရေချိူးလိုက်... ရေကုန်သွားရင် ကိုယ့်ကိုလှမ်းခေါ်လိုက်... အပြင်မှာ စောင့်နေမယ်"
"အမ်-အင်း"
ကျောက်ကျင်းကောက ပြန်ဖြေပြီး ကျန်းကျန့်ထွက်သွားသောအခါ ရေချိုးလိုက်သည်။ သူတို့၏အရင်က အကြောင်းအရာတွေကို တွေးနေရင်းနှင့် သူ့လှုပ်ရှားမှုတွေ ရပ်သွား၏။ကျန်းကျန့်က ဘာလို့ သူ့အပေါ် ဒီလောက် ကြင်နာရတာလဲ...သူ့မှာ ဘာလုပ်နိုင်စွမ်းမှမရှိတာ သိသာပါတယ်...
ကျောက်ကျင်းကောက အမြဲတမ်း သိမ်ငယ်စိတ်ရှိသူဖြစ်သည်။ သူက ရုပ်ရည်ကြည့်မကောင်းသဖြင့် အိမ်ထောင်မပြုနိုင်ဟု အမြဲအပြောခံရဖူးသည်။ လူတိုင်းက သူ့ကို စာနာသည့် မျက်လုံးတွေနှင့် ကြည့်နေသည့်အတွက် ယင်းက သူ့ကို နိမ့်ကျသည်ဟုမခံစားရဘဲနေဖို့ရာခက်လှသည်။
ကျန်းကျန့်သာ သူလိုမျိုး သာမာန်လယ်သမားတစ်ယောက်သာဖြစ်လျှင် လက်ထပ်ပြီးသည့်အခါ ခါတိုင်းလိုပဲ အတူတူ လယ်ယာလုပ်ကြပြီး သားသမီးတွေ မွေးမြူကြလိမ့်မည်။ တဖြည်းဖြည်းနှင့် သူ၏ သိမ်ငယ်မှုက အချိန်တန်လျှင် ပျောက်ကွယ်သွားမှာ သေချာပြီး သူ့အနေဖြင့် ကျန်းကျန့်နှင့် မထိုက်တန်ဘူးဟု လုံးဝခံစားရမှာမဟုတ်ပေ။သို့ပေမဲ့ ကျန်းကျန့်က အလွန်ကို စဉ်းစားတွေးခေါ်တတ်သူ၊ဉာဏ်ပညာရှိသူတစ်ယောက်ဖြစ်နေပေသည်။
ကျန်းကျန့်နှင့် အတူဖြတ်သန်းရာလမ်းတစ်လျှောက်မှာ သူတို့ကြားက ကွာဟချက်တွေကို ပိုပိုသိလာခဲ့ပြီး သူ့အရိုးတွေမှာ ရေးထွင်းထားသည့် သိမ်ငယ်မှုတွေက အမြဲတမ်း ထွက်ပေါ်လာနေပေလိမ့်မည်။ခဏလောက် စိတ်ဓာတ်ကျနေပြီးနောက် ကျန်းကျန့် သူ့အပေါ်ထားသည့် ကြင်နာမှုကိုတွေးပြီး မကြာခင်မှာပဲ ကျောက်ကျင်းကောပြန်အားတက်လာခဲ့သည်။
ကျန်းကျန့် သူ့ကို အလိုရှိသရွေ့ သူဘယ်တော့မှ ထွက်သွားမှာ မဟုတ်ဘူး...
ရေချိုးပြီးသည်နှင့် သန့်ရှင်းသောအ၀တ်အစားကို ပြောင်းဝတ်ကာ ကျန်းကျန့် နှင့် နေရာပြောင်းရန် ထွက်လာခဲ့သည်။
"ကျင်းကော...ဘော့စ်က မင်းအပေါ် သိပ်ကြင်နာတာပဲ"
တစ်ယောက်ယောက်က ကျောက်ကျင်းကောကို အံ့သြသည့်အမူအရာတွေနှင့် ပြည့်နှက်နေသော သူ့စကားတွေကို ပြောလိုက်သည်။
"အမ်-အင်း"
ကျောက်ကျင်းကောက ဂုဏ်ယူစွာ မတ်တပ်ရပ်နေရင်း ပြန်ဖြေသည်။
သူ့ပတ်ဝန်းကျင်က လူတော်တော်များများက ဘာမှ ပြောကြလိမ့်မည်မဟုတ်ပေမဲ့ စိတ်ထဲမှာ သူ့ကို ကျန်းကျန့်နှင့်မထိုက်တန်ဘူးဟု ခံစားနေရနိုင်သည်ကိုသူသိသည်။သို့ပေမဲ့ ကျန်းကျန့်က သူ့အနားမှာ ရှိနေသရွေ့ ကောလဟာလတွေက အမြဲရှိနေမှာသဖြစ်သဖြင် သူ ၎င်းကို လုံးဝ ဂရုမစိုက်ပါချေ။
သူတို့အားလုံးသည် သင်္ဘောတစ်ခုတည်းပေါ်တွင် နေထိုင်ခဲ့ကြသည်။ကျန့်ရီ ရှင်းရှင်းလင်းလင်းသိထားသည့် ကျန်းကျန့် အကြောင်း တစ်ခုခု ရှိလေသည်။မှန်ပေသည်၊ ဤသည်က အဓိကအားဖြင့် သင်္ဘောပေါ်မှာ ပျင်းစရာကောင်းလွန်းသည့်အတွက် သူ့ကိုလာပြောသည့် အတင်းအဖျင်းအမျိုးမျိုးကို ကြားရသည်ကို ကြိုက်၍ဖြစ်၏။
လောလောဆယ်မှာ ကျန့်ရီ၏ အစေထံကောင်လေးက ကျန်းကျန့်က ကျောက်ကျင်းကောကို ရေချိုးရန် ခေါ်သွားသည့်အကြောင်း ပြောပြလေရာသူ အနည်းငယ် စိတ်ရှုပ်ထွေးသွားသည်။
"အဲဒီကျောက်ကျင်းကောက အရမ်းသာမန်ဆန်တဲ့ပုံပေါ်တာကို...ကျန်းကျန့်က ဘာလို့ သူ့အပေါ် ဒီလောက်ကောင်းနေလဲ မသိဘူး..."
အမှန်တွင် ဤသည်က သာမန်ပြဿနာတစ်ခုပင် မဟုတ်ပါချေ. . . ကျောက်ကျင်းကောက ကောတစ်ယောက်လိုပင်မဟုတ်ပေ။
"သူက ကျန်းကျန့်ရဲ့ အသက်ကို ကယ်ခဲ့တယ်..."
ကျန့်ရီက ပြုံးပြီး ပြောလိုက်သည်။
သူက ကျန်းကျန့်လိုမျိုး သေချာပေါက်မဖြစ်နိုင်ပေမဲ့ ထိုကဲ့သို့သော လူတွေကို သဘောကျပြီး သုံးရသည်ကို ကြိုက်သည်ဆိုသည်ကိုကား ငြင်းလို့မရပါချေ။
ကျန့်ရီက ကျန်းကျန့်က ကျေးဇူးသိတတ်သည်ကို သဘောကျနေပေမဲ့ ကျန်းကျန့်သာ သူ့အတွေးတွေကို သိလျှင် သူ သေချာပေါက် သူ့ကို ပြက်ရယ်ပြုပါလိမ့်မည်။
သူက ကျောက်ကျင်းကောကို သဘောကျပြီး ကျောက်ကျင်းကောက သူ့ကို ဆန်ပြုတ်ပေး၍ ကယ်တင်ခဲ့သည်ကလည်း အမှန်ပါပင်။သို့ပေမဲ့ သူ့ကို ကူညီခဲ့သူက အနည်းငယ် မာနကြီးပြီး မိန်းမဆန်သည့် ဟယ်ချိူးရှန့်သာဆိုလျှင် အများဆုံး သူ သူ့ကို ပိုက်ဆံတချို့လောက်ပဲ ပေးလိမ့်မည်ပင်။
လူတိုင်း၏အကြိုက် မတူသလို ခေတ်တစ်ခုနှင့်တစ်ခု အလှအပအတွက် စံနှုန်းများက ပို၍ပင် ကွဲပြားကြသည်။ကျောက်ကျင်းကော၏ စံနှုန်းတွေက ဤခေတ်နှင့် မကိုက်ညီသော်လည်း သူ့အတွက်မူ ကွက်တိကျလှသည်။ထို့အပြင် သူ့အား ဘယ်နည်းဖြင့်မဆို လက်ခံသဘောတူပြီး သူ့အပေါ်မှာ အစဥ်အမြဲနှစ်မြုပ်ထားသည့် ထိုကဲ့သောသူအား အဘယ်သို့ သူ မကြိုက်ဘဲနေနိုင်မည်နည်း။
ရေချိုးပြီး မီးဖိုချောင်သို့သွားကာ စားစရာတောင်းပြီးနောက် ကျောက်ကျင်းကော ပြေပြစ်စွာ စားနေသည်ကို သူမြင်သောအခါ ကျန်းကျန့်တစ်ယောက် ပြန်လည်စတင်ရန် အသင့်ဖြစ်နေပြီဖြစ်သည်။ သို့သော် သူ သူ၏ ကာယကြံ့ခိုင်မှုကို မတန်တဆ တွက်ဆမိခဲ့သည်။
သူ နေ့ဘက်တွင် အချိန်အတော်ကြာ အလုပ်ရှုပ်ပြီးနောက် ညဘက်တွင် ခေါင်းအုံးကို ထိလိုက်သောအခါ ကျောက်ကျင်းကော နှင့် လုံးထွေးရန် လုံးလုံး မေ့သွားကာ အိပ်ပျော်သွားခဲ့သည်။
ကျောက်ကျင်းကော ကျန်းကျန့်၏ဘေးတွင် လှဲနေရာမှ သူ့နှလုံးသား တည်ငြိမ်သွားသည်။
ကျန့်ရီ၏ ရေယာဥ်အဖွဲ့သည် ညဘက်တွင်လည်း ရွက်လွှင့်မည်ဖြစ်သည်။ အလွန်နှေးကွေးသော်လည်း နေ့ရောညပါ ခရီးဟု ခေါ်နိုင်သေးသည်။
ကျန်းကျန့် နှင့် သူ့လူများသည် သင်္ဘောပေါ်တွင် လျင်မြန်စွာ ကျင့်သားရလာကြပြီး သူတို့ကို လိုက်လျောညီထွေမဖြစ်စေသည့် တစ်ခုတည်းသော အရာမှာ ပထမနေ့ပြီးနောက်တွင် သူတို့တွင် အသားစားစရာမရှိတော့ခြင်းပင်ဖြစ်သည်။
အရင်က ကျန်းကျန့် သူ့လူတွေကို လေ့ကျင့်ပေးသည့်အခါ နေ့တိုင်း ကောင်းကောင်း ကျွေးမွေးခဲ့ပေမဲ့ ယခု သူ့တာဝန်ထားခြင်းမဟုတ်သဖြင် သူကျွေးချင်လျှင်ပင် ကောင်းကောင်းမကျွေးနိုင်တော့ပေ။
ကံကောင်းထောက်မစွာ အသားကုန်သွားပေမဲ့ ထမင်းက လုံလောက်ပြီး ကျန်းကျန့်အနေဖြင့် လေ့ကျင့်ရေး၏ ပြင်းထန်မှုကို လျှော့ချရန် မလိုအပ်ခဲ့ပေ။
သို့ပေမဲ့ ခရီးက အလွန်ပင်ပန်းပြီး ထိုနေ့လယ်နေကလည်း အလွန်ပြင်း၏။ကျန်းကျန့် လေ့ကျင့်ချိန်ကို အဆုံးတွင် လျှော့ချလိုက်ပြီး မနက်ပိုင်းနှင့် ညနေပိုင်းကို ခွဲလိုက်သည်။
လေ့ကျင့်နေစဉ်အတွင်း ကောင်းမွန်စွာ စွမ်းဆောင်နိုင်သူများသည် ကျန့်ရီ သတ်မှတ်ထားသော သီးခြားအခန်းများတွင် အိပ်နိုင်သော်လည်း အခြားသူများသည် ကြီးမားသောအများခန်းများရှိ အိပ်စင်တွင်သာ နေထိုင်နိုင်သည်. . . ထိုသို့သောဆုကြေးအတိုင်းအတာများဖြင့် ထွက်လာပြီးနောက် ကျန်းကျန့်၏ လက်အောက်ခံလူများသည် ပို၍ပင် အလုပ်ကြိုးစားကြသည်။
သင်္ဘောပေါ်ရှိ အိပ်စင်ကြီးများသည် စိုထိုင်းရုံသာမက အနံ့အသက်လည်း များသည်။သီးသန်းအခန်းထဲမှာ ဘယ်သူ မအိပ်ချင်ဘဲနေမည်နည်း။
ကျန်းကျန့်၏လူများက အိပ်ခန်းများအတွက် နေရာရှာရန် နေ့စဉ် တိုက်ပွဲဝင်နေကြသည်။လုတနှင့် အခြားသူများက အိပ်စင်များတွင် အိပ်ရန် ပို၍ပင် ဝန်လေးကြသည်
. . သူက သူ့ကို ဒုက္ခပေးခဲ့သည့် ကျန်းကျန့်ကို ဒုက္ခပေးချင်ပေမဲ့ သခင်လေးကျန့်က ကျန်းကျန့်နှင့် နေ့တိုင်း စကားလာပြောနေပြီး ကျန်းကျန့်၏ကောကိုပင် ဖိတ်ခေါ်သည်ကို တွေ့လိုက်ရသောအခါ သူ့အတွေးကို ချက်ချင်းရပ်လိုက်ရသည်။
ကျန်းကျန့်၏ ရန်စမှုအချို့ကို ခံနိုင်ရည်ရှိရန် သူအစွမ်းကုန် ကြိုးစားခဲ့သည်။
သခင်လေးက ကျန်းကျန့်ကို အစကတည်းက သူထင်ထားသည်ထက် ပိုတန်ဖိုးထားရာ အနာဂတ်မှာ စိတ်အနှောက်အယှက်ဖြစ်စရာကျန်းကျန့်ကို သူ မစော်ကားသင့်တော့ပါချေ။
ကျန်းကျန့်ကို သခင်လေးကျန့်က နေ့တိုင်းလာတွေ့သည်ကား အမှန်ပါပင်း. . .အကြောင်းအရင်းက ဖဲရိုက်ရန်ဖြစ်၏။
သင်္ဘောပေါ်မှာ အလွန်ပျင်းစရာကောင်းပြီး ကျန့်ရီ ဘာမှလုပ်စရာမရှိသောကြောင့် ကျန်းကျန့်ကို နေ့တိုင်း ဖဲရိုက်ရန်ခေါ်သည်။ကျန်းကျန့်ထံမှ ဖဲကစားနည်းများစွာကိုလည်း သူသင်ယူခဲ့သည်။ကျောက်ကျင်းကော အဘယ်ကြောင့် ထိုနေရာတွင် ရှိနေသနည်းဆိုရန်အတွက်မူ. . .
ပထမတုန်းက ကျန်းကျန့် တခြားသူတွေဆီက အနိုင်ကျင့်ခံရမှာစိုးသောကြောင့် သူ့ကို ခေါ်သွားခဲ့ပြီး နောက်ပိုင်းမှာ သူတို့ နောက်ထပ် ကတ်ကစားသမားတစ်ယောက် လိုအပ်လာပါတော့သည်။
ဖဲရိုက်ခြင်းက လူလေးယောက်ရှိလျှင် အကောင်းဆုံးဖြစ်သည်။ကျန်းကျန့်၊ကျောက်ကျင်းကော ၊ ကျန့်ရီနှင့် သူ့အစေခံကောင်လေးတို့ပေါင်းလျှင် လူလေးယောက်ကွက်တိဖြစ်ပြီး ဝိုင်းတစ်ခုပြုလုပ်နိုင်၏။
အမှန်တွင် ကျန်းကျန့်က ဖဲရိုက်ရသည်ကို သိပ်မကြိုက်ဘဲ အချိန်ရသည့်အခါ စာရေးစာဖတ်လေ့ကျင်ရသည်ကို သဘောကျပေမဲ့ ကျန့်ရီက သဘောကျသည့်အတွက် သူလိုက်ပါအဖော်ပြုပေးခဲ့သည်။သို့သော်လည်း ကျန့်ရီကို အာရုံပြောင်းစေမည့်နည်းလမ်းကို သူရှာဖွေနေဆဲဖြစ်သည်. . .
သခင်လေးကျန့်ရှေ့မှာ ကျန်းကျန့် သူ၏ကျွမ်းကျင်မှုကိုမှီခိုပြီး အကြိမ်ပေါင်းများစွာ ဖဲလိမ်ခဲ့သည်။သူက အရင်ဆုံး ကျန့်ရီကို အကြိမ်ပေါင်းများစွာ အနိုင်ယူခဲ့ပြီး ပြီးလျှင် သခင်လေးကျန့်ကို သူ၏ဖဲလိမ်ပုံလိမ်နည်းကို ပြသခဲ့သည်။
"သခင်လေးကျန့်... မင်း ဒီကတ်ကို ကောင်းကောင်းကစားရင် မင်းလောင်းကစားနတ်ဘုရားဖြစ်လာနိုင်ပါသေးတယ်... ကောင်းကောင်းမလုပ်နိုင်ရင်တောင် မင်းရဲ့ ကုလားဖန်ထိုးနည်းက ကြည့်ကောင်းပြီး မျက်စိ ဖမ်းစားနိုင်လောက်ပါတယ်”
ကျန်းကျန့် လောင်းကစားနှင့်ပတ်သက်သော သူမြင်ဖူးသမျှ ရုပ်ရှင်အားလုံးကို ပြန်တွေးရင် သခင်လေးကျန့်နှင့် လေးလေးနက်နက် စကားပြောဆိုခဲ့သည်။
