Chapter(39): Arc(3) ကမ္ဘာပျက်ကပ်ကရည်းစားဟောင်း။
Viewers 12k

Arc(3): ကမ္ဘာပျက်ကပ်ကရည်းစားဟောင်း။

ကျောက်ကျင်းစစ်၏မကောင်းတဲ့စိတ်တန်ဖိုးပြောင်ရှင်းသွားပြီး နှစ််သက်မှုတန်ဖိုးပြည့်သွားပြီးနောက် နေရာလွတ်-အချိန်စီမံခန့်ခွဲရေးဌာနက လင်ခုံးလု၏မစ်ရှင်မှာကောင်းမွန်စွာပြီးမြောက်သွားပြီဟုတွေးမိကြသည်။ ဒါပေမဲ့ ချက်ချင်းထွက်ခွာမှုကကျောက်ကျင်းစစ်ကိုမကောင်းတဲ့စိတ်ပြန်ဝင်လာစေမှာစိုးလို့ ခေါင်းဆောင်များသည်သုတေသနပြုလုပ်ပြီးနောက် လင်ခုံးလုကိုဒီကမ္ဘာမှာနည်းနည်းပိုကြာကြာနေခွင့်ပေးရန်တညီတညွှတ်တည်းဆုံးဖြတ်ခဲ့ကြသည်။


ဘယ်လောက်ကြာကြာနေမလဲဆိုတာကတော့ လင်ခုံးကိုယ်တိုင်အခြေအနေအရဆုံးဖြတ်ရသည်။ ထို့ကြောင့် လင်ခုံးလုကကျောက်ကျင်းစစ်သေဆုံးချိန်အထိနေခဲ့သည်။


ထွက်ခွာနေစဥ် ယခင်ကမ္ဘာကကဲ့သို့ပင် နွေးထွေးသောစွမ်းအားကကျောက်ကျင်းစစ်၏ခန္ဓာကိုယ်ထဲမှထွက်လာကာ လင်ခုံးလု၏မျက်ခုံးများကြားမှာဆင်းသက်သွားပြီး သူ့အသိစိတ်ကိုရစ်ပတ်သွားသည်။


လင်ခုံးလုနှင့်သူ့ချစ်သူတို့မျက်လုံးအတူမှိတ်လိုက်ပြီး သူတို့မျက်လုံးဖွင့်လိုက်ချိန်တွင် သူတို့နှစ်ယောက်မှာဖက်ကာနမ်းရှိုက်လျက်သားဖြစ်နေမှန်းတွေ့လိုက်ကြရသည်။


လင်ခုံးလု: "!!!" တောင်းပန်ပါတယ်၊ ဘာတွေဖြစ်ကုန်တာလဲ။


"ကလေးလေး၊ ကလေးလေး...."

သူ့ကိုယ်ပေါ်ကလူကသူ့ခါးကိုလက်မောင်းများဖြင့်ရစ်ပတ်ကာ အက်ရှရှတီးတိုးဆိုလျက် သူ့ကိုပိုင်စိုးပိုင်နင်းဆန်သောအရှိန်အဝါဖြင့်တင်းကြပ်စွာပွေ့ဖက်လာသည်။


လင်ခုံးလုမှာဒီနာမ်စားကြောင့်မိန်းမောသွားရကာ သူဘယ်ကမ္ဘာမှာဘယ်သူနှင့်တစ်ညတာဖြတ်သန်းခဲ့မှန်းမမှတ်မိတော့ပေ။


"မင်း၊ ငါ့ကိုလွှတ်။"

သူအံကြိတ်ကာ ခပ်ပြင်းပြင်းရုန်းလိုက်သည်။


ထိုစဥ်တံခါးခေါက်သံထွက်လာပြီးနောက် သက်လတ်ပိုင်းအမျိုးသား၏အသံထွက်ပေါ်လာသည်။

"လင်သခင်လေး၊ လူကြီးမင်းကဒီနေ့အလုပ်ခရီးရှိတာမို့ ကျွန်တော်မနက်ဖြန်ကျရင်သခင်လေးကိုကျောင်းလိုက်ပို့ပေးပါ့မယ်ဗျ။"


လင်ခုံးလု: "...." သောက်ကျိုးနည်း၊ ဒါဘယ်နေရာလဲသူသိလိုက်ပြီ။


ဒီကမ္ဘာကိုဇွန်ဘီတို့ဝင်ရောက်ဖျက်ဆီးတော့မည်ဖြစ်ပြီး သူကားကမ္ဘာပျက်ကပ်အပြီးမှာဇာတ်လိုက်ပေါ်မှီခိုပြီး ဇာတ်လိုက်အတွက်ပြဿနာမျိုးစုံရှာပေးလေ့ရှိသည့်ခွန်အားမရှိသောရည်းစားဟောင်းဖြစ်ပေသည်။


သူနှင့်ဇာတ်လိုက်ကျန့်စစ်တို့ကကမ္ဘာပျက်ကပ်မတိုင်ခင်မှာတွေ့ဆုံခဲ့ကြသည်။ ထိုအချိန်တုန်းကတစ်ဖက်လူဟာAတက္ကသိုလ်မှာနတ်ဘုရားအဆင့်ပုံရိပ်တစ်ခုဖြစ်ကာ အေးစက်ကာကပ်စေးနည်းသောခပ်မြင့်မြင့်တောင်ထိပ်ပေါ်က ဒဏ္ဍာရီလာပန်းတစ်ပွင့်ဖြစ်သည်။


သူကတော့ ဂျူနီယာအထက်တန်းကျောင်းကထွက်လာပြီး Aတက္ကသိုလ်အနီးမှာစားစရာပို့သည်။ သူကားပုံမှန်ဆိုချိုမြန်ကာချစ်စရာကောင်းပြီးနွေးထွေးချင်ယောင်ဆောင်လေ့ရှိပေမဲ့ သူဟာတကယ်တမ်းနှလုံးနက်နှင့်တွက်ချက်တတ်သောကြာပန်းဖြူလေးဖြစ်ပေသည်။


တစ်နေ့ကျသူသည်မတော်တဆနေရာမှားပို့ချင်ယောင်ဆောင်ကာ အရက်မူးနေသည့်ကျောက်ကျင်းစစ်ထံခုန်ဝင်ပြီးတော့ ခပ်မြင့်မြင့်တောင်ထိပ်ပေါ်ကပန်းလေးကိုခူးခဲ့သည်။


ဟုတ်တာပေါ့၊ ထိုညကတကယ်ဘာမှမဖြစ်ခဲ့ဘဲ ကျန့်စစ်တစ်ယောက်အထင်လွဲသွားရုံသာ။ သူနောက်ပိုင်းရည်းစားဟောင်းဖြစ်လာခဲ့သည့်အကြောင်းရင်းမှာ သူကသူဌေးတစ်ယောက်ဆီခြံခုန်သွားခဲ့သောကြောင့်ပင်။


စျေးထဲမှာမွေးဖွားလာခဲ့သည့်အမြှောက်စာဇာတ်ကောင်အနေဖြင့် လောကကြီးကိုသိပ်မမြင်ဖူးဘဲ အနည်းငယ်တုံးအကာ ချမ်းသာသောသူဌေးကြောင့်မျက်စိကျိန်းသွားပြီး ကျန်းစစ်ကိုအမြန်ကန်ထုတ်ပစ်ကာ သူဌေးနှင့်လိုက်သွားနေချင်တော့သည်။


သူတို့လမ်းမခွဲခင် သူကကျန့်စစ်ကိုအထင်သေးစွာပြောခဲ့သည်။

"အနာဂတ်မှာငါ့ဆီမလာနဲ့တော့၊ သူကငါ့ကိုလာခေါ်တိုင်းLamborghiniအမြဲမောင်းလာတယ်၊ မင်းကတော့လျှပ်စစ်မြည်းသေးသေးလေးကိုဘယ်လိုစီးရမလဲဆိုတာဘဲသိတယ်။"


ကျန့်စစ်မှာရုပ်ဆိုးသောမျက်နှာဖြင့်ကျန်ရစ်ခဲ့ပြီး ဒီမြည်းလေးကိုစီးရတာကရိုမန့်တစ်ဆန်တာမို့ အကျီအဖြူဝတ်ပြီး လျှပ်စစ်မြည်းလေးကိုမောင်းကာသူ့ကိုလာခေါ်ပါဟု ကြာပန်းဖြူလေးကပြောခဲ့ဖူးတာမို့ သူဒီလျှပ်စစ်မြည်းလေးကိုဘဲစီးလေ့ရှိတာဟုအမြင်မရှိသည့်ဒီကြာပန်းဖြူလေးကိုမပြောခဲ့ပေ။


ဒီအကြောင်းကြောင့် ယာဥ်ထိန်းရဲကသူ့ကိုတာကာ တရားမဝင်လူသယ်ဆောင်သည့်အတွက်ဒဏ်ကြေးရိုက်ခဲ့သည်။


သူကLamborghiniကိုတတ်နိုင်သည်ဟုသူလည်းမပြောခဲ့ဖူးပေ။ ကြာပန်းဖြူလေးကမျက်ကန်းဖြစ်ကာ သူ့ကိုပေးခဲ့သည့်လက်ပတ်နာရီကသန်းပေါင်းများစွာတန်မှန်းမမြင်ခဲ့လို့ သူဒေါသထွက်မိသည်။


ကြာပန်းဖြူလေးတကယ်မျက်ကန်းဖြစ်နေပြီး သူနှင့်ပျော်ပျော်ကြီးလမ်းခွဲပြီးနောက်ပိုင်းမှာ ဗီလာမှာနှစ်ရက်ပင်မနေရသေးခင်ကမ္ဘာပျက်ကပ်ရောက်လာသည်။


လင်ခုံးလုအနည်းငယ်ပြန်တွေးကြည့်ပြီးနောက် ဒီဟာကသူဗီလာမှာနေသည့်ပထမဆုံးညဖြစ်ကြောင်းသတိရသွားသည်၊ ဒီတော့ သူ့ပေါ်ကလူက....


သူတောင့်တင်းစွာခေါင်းလှည့်ကြည့်မိတော့ တစ်ဖက်လူ၏မျက်နှာကိုရှင်းလင်းစွာမြင်လိုက်ရချိန် သူ့မျက်လုံးမှာတမဟုတ်ချင်းပြူးကျယ်သွားရသည်။

"ကျန့်စစ်?"


ကျန့်စစ်ကသူ့ကိုဖိထားပေမဲ့ မသိမသာအကွာအဝေးခြားထားသည်။


သူကလင်ခုံးလုကိုလက်နှစ်ဖက်လုံးဖြင့်တင်းကြပ်စွာဖိထားပြီး သူ့မျက်နှာထားမှာယခင်ကကဲ့သို့အေးစက်ကာမထူးခြားမခြားနားဖြစ်မနေဘဲ သူ့မျက်လုံးများမှာရူးသွပ်မှုတစ်စွန်းတစနှင့်အတူ ထူးဆန်းစွာနီရဲလျက်ရှိသည်။


လင်ခုံးလုလန့်သွားပေမဲ့ ဒီအခိုက်အတန့်မှာယခင်ကမ္ဘာနှစ်ခုတုန်းကလိုမျိုးရင်းနှီးသောကျွမ်းဝင်မှုကိုခံစားလိုက်ရသည်။


ကျန့်စစ်မှာတံခါးခေါက်သံကြားလိုက်ရချိန် သူ့မျက်နှာထားမှာအေးစက်မှု၂ဒီဂရီပြောင်းသွားတော့သည်။ သူကသူ့ရင်ခွင်ထဲကလူကိုကြည့်ကာပြောလာသည်။

"မင်းရဲ့စပွန်ဆာလား။"


လင်ခုံးလု: "....." ဒါအရမ်းရှက်ဖို့ကောင်းတာပဲ။


ဒါပေမဲ့ကျန့်စစ်ကဘာလို့ဒီရောက်နေတာလဲ။ ဒါက"ရွှေသခင်ကြီး"ရဲ့ဗီလာလေ။ သူကစောင့်ကြည့်နေတဲ့မောနီတာနဲ့လုံခြံရေးအစောင့်တွေကိုဖြတ်ပြီး ဘယ်လိုခိုးဝင်လာတာလဲ။


အဓိကအချက်က ကျန့်စစ်ဟာအရင်တစ်ခေါက်တုန်းကသူ့ကိုလိုက်မရှာခဲ့ပေ။


လမ်းခွဲပြီးနောက်ပိုင်း တစ်ဖက်လူကAမြို့တော်ကိုထွက်သွားခဲ့ပြီး ကမ္ဘာပျက်ကပ်နောက်ပိုင်းမှသာပြန်ဆုံခဲ့ကြမှန်းသူမှတ်မိသည်။ ကျန့်စစ်၏အဖွဲ့ကဗီလာဘေးကဖြတ်သွားကာ ဗိုက်ဆာပြီးသေတော့မည့်သူ့ကိုကယ်တင်ခဲ့သည်။


"မင်း၊ ဘာလို့ဒီမှာရှိနေတာလဲ။"

လင်ခုံးလုအံ့သြချင်ယောင်ဆောင်ကာမေးလိုက်ပေမဲ့ စိတ်ထဲမှာတွေးမိသည်၊ သူပြန်မွေးဖွားလာတာဖြစ်မယ်။


ကျန့်စစ်၏သွေးချင်းနီရဲနေသည့်မျက်လုံးများကပုတ်ခတ်ပုတ်ခတ်လုပ်ကာပြောလာသည်။

"မင်းရဲ့စပွန်ဆာတွေ့သွားမှာစိုးလို့လား။"


လင်ခုံးလု: "....."


သူ"ဒေါသထွက်"သွားကာ လက်ဆန့်ပြီးတစ်ဖက်လူကိုခပ်ပြင်းပြင်းတွန်းထုတ်ကာဒေါသတကြီးပြောလိုက်သည်။

"သွားစမ်းပါ၊ မင်းဘာကိုဆိုလိုတာလဲ။ ငါ့ကိုတမင်လှောင်နေတာလား။"


သူ့ခန္ဓာကိုယ်မှာစောစီးစွာအရွယ်ရောက်ကာ မကြာခဏလေနှင့်မိုးမိတတ်ပေမဲ့ သူ့ကိုယ်မှာမထင်မှတ်ထားစွာဖြင့်ပိန်ပါးကာသွယ်လျပေသည်။ အထူးသဖြင့်ကျန့်စစ်နှင့်တွဲပြီးနောက်ပိုင်း တစ်ဖက်လူဆီကခဏခဏကျွေးမွေးကာဂရုစိုက်ခံရသဖြင့် သူကပိုပိုဖြူဖွေးကာနူးညံ့လာသည်။ သူဒေါသအနည်းငယ်ထွက်သွားချိန်တွင် သူ့မျက်လုံးထောင့်များနီစွေးသွားပုံမှာ ငိုချတော့မည့်အလား။


အတိတ်မှာစားစရာလိုက်ပို့တုန်းက တချို့လူများကသူ့ကို"မိန်းမတစ်ယောက်၏ခန္ဓာကိုယ်၊ အစေခံမလေး၏ဘဝ"ဟုမကြာခဏလှောင်ရယ်လေ့ရှိကြသည်။


ဒါကိုပြောသည့်လူအများစုမှာစက်ဆုပ်ရွံရှာဖွယ်ကောင်းလှသည်။ ကလေးကြီးကတော့စိတ်ဆိုးကာငိုချင်တတ်ပြီး ၎င်းမှာထူးဆန်းလှသည်။


ဒါပေမဲ့သူငိုနေပုံရသည်ဟုကျန့်စစ်မြင်လိုက်ရချိန်မှာ သူရုတ်ခြည်းထိတ်လန့်သွားပြီး သူ့ကိုရတနာပမာပွေ့ဖက်ကာ နူးညံ့စွာချော့မြူလိုက်မိသည်။

"ကလေးလေးမကြောက်ပါနဲ့၊ ကိုယ်ကဒီအတိုင်းစနေတာပါကွာ၊ ကိုယ်နည်းနည်းသဝန်တိုသွားလို့ပါ၊ ဒေါသမထွက်ပါနဲ့နော်....."


လင်ခုံးလုကြက်သေသေသွားရသည်၊ ဒီဇာတ်လိုက်ဘာဖြစ်သွားတာလဲ။ သူနှင့်ကျန့်စစ်မှာအကောင်းဆုံးဆက်ဆံရေးရှိတုန်းကတောင် တစ်ဖက်လူကဘယ်တုန်းကမှဒီလိုမလုပ်ခဲ့ဖူးပေ။


ထို့အပြင် ကျန့်​စစ်ကားလေပြင်းပမာရန်လိုချင်ယောင်ဆောင်တတ်သည်။ သူကလူတိုင်းကိုသာမန်ကာလျှံကာဆက်ဆံလေ့ရှိသည်။ သူကား​အေးစက်သောနတ်ဘုရားတစ်ပါးပမာ။


"မင်း၊ မင်းအဆင်ပြေရဲ့လား။"

လင်ခုံးလု၏မျက်နှာထားမှာမဖော်ပြနိုင်လောက်အောင်ပင်။


ကျန့်စစ်ကားတိုက်ခံရကာ သူ့စိတ်ပြိုလဲသွားတာဖြစ်လောက်မည်ဟုသူသက်ာမကင်းဖြစ်နေမိသည်။


"ကိုယ်...." ကျန့်စစ်စကားပြောဖို့ပြင်လိုက်သည်နှင့် သူရုတ်တရက်ခေါင်းကိုအုပ်လိုက်ပြီး အလွန်နာကျင်နေပုံရကာ သူ့မျက်လုံးများမှာပြေလျော့စပြုလာသည်။


လင်ခုံးလုအမြန်သူ့ကိုကူတွဲပေးကာ စိုးရိမ်တကြီးမေးမိသည်။

"ဘာဖြစ်တာလဲ။"


ဒီကမ္ဘာကတအားထူးဆန်းတယ်၊ သူဒီကိုလာတာမကြာသေးဘဲ ဇာတ်လိုက်ကသေသွားတော့မှာလား။


အဓိကအချက်က ဒါဟာလည်းအရင်ကမ္ဘာနှစ်ခုတုန်းကသူ၏တိုက်ခိုက်မှုဟောင်းကြောင့်ဖြစ်နိုင်သည်။


ကျန့်စစ်မျက်မှောင်ကြုတ်ကာ အသည်းအသန်ခေါင်းခါလိုက်ပုံမှာ နိုးကြားအောင်ကြိုးစားနေသည့်အလား။


ဒါပေမဲ့သူတကယ်တောင့်မခံနိုင်တော့ပေ၊ သူစကားပြောဖို့တောင်ခက်ခဲနေပေသည်။ သူရုတ်တရက်သူ့အိတ်ကပ်ထဲကပုတီးစေ့ဖြူလေးကိုထုတ်ကာ အားကုန်သုံးပြီးလင်ခုံးလုပါးစပ်ထဲထိုးထည့်လိုက်ပြီးနောက် တင်းကြပ်စွာနမ်းရှိုက်လာသည်။


ပုတီးစေ့မှာခံတွင်းဝမှာအရည်ပျော်သွားပြီး လင်ခုံးလုမှာတုံ့ပြန်ဖို့အချိန်မရှိလိုက်ဘဲ နွေးထွေးမှုတစ်ခုလည်ချောင်းတလျှောက်စီးဆင်းလာကာ နောက်ဆုံးဝမ်းဗိုက်အောက်ပိုင်းမှာအမြစ်တွယ်သွားတာကိုခံစားမိလိုက်သည်။


လင်ခုံးလု: "?!!"

ငါ့ကိုဘာကျွေးလိုက်တာလဲ။


ကျန့်စစ်မှာနမ်းပြီးနောက် သတိလစ်သွားသည့်အလား ရုတ်တရက်သူ့လက်မောင်းကြားထဲကျလာသည်။


လင်ခုံးလုတုန်တုန်ရီရီလက်ဆန့်ကာစမ်းကြည့်လိုက်မိသည်။


"ဟူး၊ အဆင်ပြေပါတယ်၊ အသက်ရှုနေသေးတယ်၊ ဒီအတိုင်းအိပ်ပျော်သွားတာဖြစ််မယ်။"

သူသက်မချလိုက်မိပြီးမှ မျက်မှောင်ကြုတ်လိုက်သည်။


"စနစ်၊ နှစ်သက်မှုနဲ့မကောင်းတဲ့စိတ်တန်ဖိုး?"


0687: "နှစ်သက်မှုက၃၁၊ မကောင်းတဲ့စိတ်တန်ဖိုးက၇။"


လင်ခုံးလု: "...." မြင့်လဲမမြင့်ဘူး၊ နိမ့်လဲမနိမ့်ဘူး၊ တော်တော်လေးပုံမှန်ပဲ။


အထူးသဖြင့်နှစ်သက်မှုတန်ဖိုးကအရင်တစ်ခေါက်လမ်းခွဲတုန်းကနှင့်တူတူပဲ၊ ပြန်မွေးဖွားလာတာဟုတ်ပုံမရဘူး။


ဒီတော့ဘာတွေဖြစ်ကုန်တာလဲ။


လင်ခုံးလုအတွေးထဲနစ်ဝင်သွားရပေမဲ့ အကြောင်းတချို့ကြောင့် အိပ်ချင်စိတ်ကမကြာခင်ဝင်ရောက်လာသည်။ တဖြည်းဖြည်းနှင့် သူလည်းအိပ်ပျော်သွားတော့သည်။


သူပြန်နိုးလာချိန်မှာ ဒုတိယညရောက်နေပြီးဖြစ်ကာ ဗီလာမှာတိတ်ဆိတ်နေပြီး ကျန့်စစ်ကမရှိတော့ပေ။


သူထွက်သွားတာလား၊ တစ်နေရာရာမှာပုန်းနေလားလင်ခုံးလုမသိသဖြင့် အလိိုလိုထရပ်ကာတံခါးသွားဖွင့်ကြည့်မိသည်။


"ကျွီ!"


တံခါးပွင့်သွားသည်နှင့် တံခါးကိုကျောပေးထားသည့်အနက်ရောင်ဝတ်စုံနှင့်သက်လတ်ပိုင်းအမျိုးသားကလှုပ်ရှားမှုကိုကြားသွားကာ ဖြည်းညှင်းစွာခေါင်းလှည့်ကြည့်လာသည်။


သူ့ခေါင်း၏တစ်ဖက်ခြမ်းမှာတစ်ခုခုကိုက်ဝါးခံထားရပြီး သူ့မျက်နှာမှာသွေးတို့ဖုံးလွှမ်းလျက် သူ့မျက်လုံးများမှာပြူးထွက်နေပြီး သူ့မျက်နှာမှာမီးခိုးရောင်သန်းနေကာကြောက်မက်ဖွယ်ကောင်းလှသည်။


ဒါပေမဲ့ထိုသို့ဆိုရင်တောင် သူကမ"သေ"သေးဘဲ လင်ခုံးလုထံဒယိမ်းဒယိုင်လျှောက်လာသည်။


လင်ခုံးလု: "!!!"


"သူ့မှာသွေးတွေနဲ့!"

သူတမဟုတ်ချင်းဖြူဖျော့သွားကာ ကြောက်လန့်တကြားတံခါးဆောင့်ပိတ်လိုက်မိပြီး ပင့်သက်ရှိုက်လိုက်မိသည်။


0687: "...." အောင်း၊ Hostသွေးကြောက်တတ်မှန်းငါမေ့သွားလို့ မဝါးပေးလိုက်မိဘူးရယ်။


_______________________________________