Chapter 140
ချက်ပြုတ် စားသောက်ကြခြင်း
လတ်တလောရာသီဥတုက ပိုပို၍ အေးလာသဖြင့် သူနှင့် ကျောက်ကျင်းကောတို့ ကိစ္စဝိစ္စများ လုပ်ဆောင်ကြရာတွင် အလွန် အဆင်မပြေ ဖြစ်ရသည်။ အကြောင်းမှာ တစ်ချိန်လုံး အကာအရံများအောက်တွင်သာ လုပ်ဆောင်ရသောကြောင့် ဖြစ်သည်။ ထိုအကြောင်းကြောင့် ကျောက်ကျင်းကော၏ ကိုယ်လေးကိုလည်း မမြင်ရသည်မှာ ကြာပြီ ဖြစ်သလို များစွာသော ပုံစံအနေအထားများကလည်း အဆင်မပြေပြန်။ ကျောက်ကျင်းကောသာ ကိုယ်ဝန် မရှိပါက အဆင်ပြေနိုင်ပါသော်လည်း ကလေးရှိနေသည့်အတွက် ကျင်းကောအား လုံးဝ အအေးမိ မခံနိုင်။
"ကျင်းကော... ခဏစောင့်နော်" ကျန်းကျန့်က ကျောက်ကျင်းကောကို ပြောကာ တံခါးဖွင့်၍ အပြင်သို့ ထွက်သွားလေသည်။
ကျောက်ကျင်းကောက အနည်းငယ် ရှုပ်ထွေးသွားသည်။ ကျန်းကျန့်က ဘာလို့ ထွက်သွားရတာလဲ...
ကျန်းကျန့်က အပြင်ဘက်သို့ ခြေလှမ်း အနည်းငယ် လှမ်းလိုက်ပြီးနောက် မီးဖိုချောင်ထဲသို့ ဝင်ကာ မြေအိုးကြီးကို ရှာလိုက်ပြီး ပြန်မလာခင် မီးသွေးများကိုလည်း တူးလာခဲ့သေးသည်။
ကျန်းကျန့်က မြေအိုးနှင့် မီးသွေးကို ယူကာ အခန်းထဲသို့ ပြန်လာခဲ့ပြီး သူနှင့် ကျောက်ကျင်းကောတို့၏ အိပ်ရာ ပတ်ပတ်လည်တွင် မီးမွှေးလိုက်လေသည်။
"မီးမွှေးပြီး ဘာလုပ်မလို့လဲ" ကျောက်ကျင်းကောက ရှင်းမပြနိုင်အောင်ပင် စိတ်ညစ်ညူးသွားပြီး မေးလိုက်မိသည်။ မီးသွေးက ပိုက်ဆံများစွာ ကုန်ကျသဖြင့် ၎င်းကို သုံးစွဲရန် တွန့်တိုခဲ့ရသည်။ သို့သော်လည်း ကျန်းကျန့်က အများကြီး သုံးလိုက်ပြန်လေပြီ။
"အခန်းကို နည်းနည်းလောက် ပိုနွေးသွားအောင်လို့" ကျန်းကျန့်က ကြေးဝါခြေထောက်နှင့်အနွေးပေးစက်ကို မီးထွန်းလိုက်သည်။
ထိုကြေးဝါ ခြေထောက် အနွေးပေးစက်ကို ကျန်းကျန့် မြို့တော်တွင် ရှိစဥ်က ဝယ်လာခဲ့ခြင်း ဖြစ်သည်။ ၎င်းက ပုံမှန် သုံးနေကျ လက်ဆေးကန်ထက် ပိုသေးပြီး အောက်ပိုင်းကို ထူထဲသော ကြေးဝါဖြင့် ပြုလုပ်ထားခြင်း ဖြစ်သည်။ အထဲတွင် အဖုံးပါသော အပေါက်ငယ်လေးများ ရှိသဖြင့် ၎င်းထဲသို့ မီးသွေးမီးကို ထည့်လိုက်သောအခါ ခြေထောက်နှင့် အခြားပစ္စည်းများကို အနွေးဓါတ် ပေးရန် အသုံးပြုနိုင်ပေသည်။ ၎င်းကို ပို၍ သေးငယ်စေရန် ပြုလုပ်ထားပါက လက်အနွေးပေးစက်ဟု ခေါ်ဆိုနိုင်ပေသည်။
သင်္ဘောပေါ်တွင် ကျန်းကျန့်က ၎င်းအထဲသို့ မီးသွေးထည့်ကာ အိပ်ရာကို ခြောက်သွေ့ပြီး အပူပေးစေနိုင်သည့် ကြေးဝါ မီးဖိုအဖြစ် အသုံးပြုခဲ့သည်။ သို့သော်လည်း ဟယ့်ရှီရွာက သင်္ဘောပေါ်မှာကဲ့သို့ မအေးသဖြင့် ကျောက်လျူက နေထွက်လာတိုင်း အိပ်ရာခင်းများကို ထုတ်လှမ်းပေးတတ်လေရာ ၎င်းကို အသုံးပြုရန် မလိုခဲ့ပေ။
ဤတစ်ကြိမ်၌ ကျန်းကျန့်က အထဲတွင် မီးသွေးများစွာ ထည့်ကာ အိပ်ရာထဲတွင် ထည့်ထားလိုက်ပြန်သည်။
"အိပ်ရာခင်းတွေ မီးမလောင်အောင် ဂရုစိုက်ဦး"
ကျောက်ကျင်းကောက ပြောလိုက်လေသည်။ သူတို့ ယခင်က ထိုထဲတွင် မီးသွေးများစွာ ထည့်မသုံးဖူးပေ။ ပုံမှန်အားဖြင့် မီးလောင်နေသည့် မီးသွေးတုံးလေးများနှင့် ပြာအမြောက်အများကို ထည့်နေကျ ဖြစ်၍ သိပ်ပူမည် မဟုတ်ပေ။
"အဆင်ပြေပါတယ်... ဘယ်အချိန် ဖြစ်ဖြစ် ရွှေ့လို့ ရတာပဲ" ကျန်းကျန့်က ပြောလိုက်လေသည်။
ကျောက်ကျင်းကောက ခေါင်းငြိမ့်ပြလ်ုက်ပြီးနောက် သိချင်စိတ်များ ပြည့်နေခဲ့လေသည်။ "ခင်ဗျား... ဘာလုပ်မလို့လဲ"
သူက အိပ်ရာပေါ်တွင် ကိုယ်တုံးလုံး လဲလျောင်းနေရပြီး ကျန်းကျန့်က သူ့ဘေးတွင် မီးမွှေးနေလေသည်။ ထိုမျှမကသေး။ မြေပေါ်တွင် မီးလင်းဖိုတစ်ခု ရှိနေသေးသည်။ သူ ဘာလုပ်မလို့ပါလိမ့်...
"မင်းကို စားမလို့လေ" ကျန်းကျန့်က ပြောလိုက်လေသည်။
ကျောက်ကျင်းကောက သူနားကြားမှားသည်ဟုသာ တွေးမိလိုက်သည်။
"ကျွန်တော့်ကို စားမယ်..."
ဘာပြောတာပါလိမ့်... ကျန်းကျန့်က လူသားကိုတော့ မစားလောက်ပါဘူးနော်...
"ကိုယ်အခု ချက်နေတာလေ... ပြီးရင် မင်းကို စားတော့မှာ" ကျန်းကျန့်က ကျောက်ကျင်းကောကို ပြုံးပြလိုက်သည်။
ထိုအပြုံးက အတော်လေး အဓိပ္ပါယ် ရှိသည်။ ကျောက်ကျင်းကောက တစ်ခုခု မှားနေကြောင်းကို မရေမရာ ခံစားလိုက်ရသည်။ ကျန်းကျန့် နောက်နေတာ နေမှာပါနော်... မီးက ဒီလောက်ဝေးတာ သူ့ကို နွေးပဲ နွေးစေနိုင်တယ်... တကယ်ကြီး ချက်လို့ မရဘူးလေ...
"ကျင်းကော... စားချင်တာ ရှိလား... ကိုယ်မင်းအတွက် လုပ်ပေးမယ်" ကျန်းကျန့်က ကျောက်ကျင်းကောကို ကြည့်ကာ သူ၏ စိတ်ရှုပ်ထွေးနေသည့် အမူအရာကို တွေ့လိုက်ရသဖြင့် ထပ်မစတော့။
"ဒါဆို ကန်စွန်းဥကင်" ကျောက်ကျင်းကောက ပြောလိုက်သည်။
"ကောင်းပြီလေ" ကျန်းကျန့်က ခေါင်းငြိမ့်လိုက်ပြီးနောက် ကန်စွန်းဥများ သွားရှာခဲ့သည်။ သူတို့၏ လေ့ကျင့်ခန်းပြီးနောက် ကန်စွန်းဥ စားရသည်က အချိန်ကောင်းလေး ဖြစ်ပေလိမ့်မည်။
အခန်းကို တစ်ခဏမျှ အနွေးပေးပြီးသွားသဖြင့် အရင်ဆုံးစားရန်အတွက် တစ်ခုခု ချက်ပြုတ်ရပေမည်။
ကျန်းကျန့်က မီးဖိုချောင်ထဲမှ အစေ့အဆန်ထုပ်ကို ရှာကာ ညက ကျန်ခဲ့သည့် ထမင်းအချို့ကို ယူလိုက်ပြီး ဆားနယ်အသားအချို့နှင့် ကြက်ဥ သုံးလုံးကို သင်္ဘောပေါ်တွင် သုံးခဲ့သည့် သံအိုးလေးအတွင်းသို့ ထည့်ခဲ့သည်။
"အကူအညီ လိုသေးလား" ကျောက်ကျင်းကောက ထထိုင်ကာ အဝတ်ဝတ်ရန်အတွက် အိပ်ရာပေါ်မှ ထဟန်ပြုလိုက်သည်။ ကျန်းကျန့်က ညသန်းခေါင်တွင် အချိန်အတော်ကြာ ပြေးလွှားခဲ့ရပြီးနောက် ဗိုက်ဆာနေသည်ဟု တွေးခဲ့ပြီး ထို့ကြောင့်လည်း သူနှင့် ဟိုဟိုသည်သည် ကိစ္စများ မလုပ်ချင်တော့ခြင်း ဖြစ်မည်ဟု ထင်လိုက်သည်။
"မလိုပါဘူးကွာ" ကျန်းကျန့်က တုံ့ဆိုင်းမနေဘဲ ကျောက်ကျင်းကော၏ အဝတ်များကို ကောက်ယူကာ အဝေးမှ သေတ္တာလေးထဲသို့ ထည့်လိုက်သည်။
ကျောက်ကျင်းကော: “. . .” ကျန်းကျန့်က သူ့ကို အဝတ်မဝတ်စေချင်ဘူးလား...
"လာခဲ့... ကိုယ်မင်းကို ပေါက်ပေါက် လုပ်ပေးမယ်" ကျန်းကျန့်က ပြောလိုက်ပြီးနောက် ပြောင်းဖူးစေ့ကို မီးထဲသို့ ပစ်ထည့်လိုက်လေသည်။
စပါးစေ့များ မီးထဲသို့ ရောက်သောအခါ တဖောက်ဖောက် မြည်ကာ မကြာမီပင် တစ်ခုပြီးတစ်ခု ပေါက်ကွဲထွက်လာကြပြီး အထဲမှ ဆန်စေ့ ဖြူဖြူလေးလည်း ပေါက်ထွက်လာလေသည်။
ကျန်းကျန့်က ထိုဆန်စေ့များကို ကောက်ယူကာ တစ်ဝက်ကို ကျောက်ကျင်းကော၏ လက်ထဲသို့ ထည့်ပေးလိုက်သည်။ "စားကြည့်... တော်တော် စားကောင်းတယ်"
"အိုး..." ကျောက်ကျင်းကောက ဖြည်းဖြည်းချင်း စားနေခဲ့သည်။ သူ ငယ်ငယ်တုန်းကလည်း ဒါ စားဖူးပါတယ်... ဆိုတော့ နာမည်က ပေါက်ပေါက်တဲ့လား... နာမည်ကောင်းလေးပဲ...
"ကိုယ်မင်းအတွက် ကြက်ဥထမင်းကြော် လုပ်ပေးမယ်" ကျန်းကျန့်က ပြောလိုက်ပြီးနောက် သံအိုးလေးကို နေရာချလိုက်သည်။
ပထမဆုံး သံအိုးလေးထဲသို့ ဆီထည့်ကာ တောက်တောင်စင်းထားသော ဆားနယ်အသားများကို ထည့်၍ မွှေကြော်ကြော်သည်။ ပြီးနောက် ကြက်ဥများနှင့် ကျန်နေသော ထမင်းကို ထည့်လိုက်ပြီး တစ်ခဏမျှ ဆက်ကြော်လိုက်လေသည်။ ထို့နောက်တွင် ကြက်ဥထမင်းကြော် အဆင်သင့် ဖြစ်လေပြီ။
ရှေးခေတ်တွင် ကျန်းကျန့်က ကြက်ဥထမင်းကြော်ကို တစ်ခါမှ မတွေ့ခဲ့ရပေ။ ဤခေတ်တွင် ဆီက စျေးကြီးလွန်းသဖြင့် မည်သူကများ ထမင်းကြော်ရန်အတွက် ဆီသုံးပါမည်နည်း... သူတစ်ခါမှ မတွေ့ခဲ့ရသည့်အတွက် ကျောက်ကျင်းကောလည်း တွေ့ဖူးမည် မဟုတ်ပေ။ တစ်ခါမှ မတွေ့ခဲ့ဖူးသော်လည်း ကြက်ဥ ထမင်းကြော်၏ မွှေးကြိုင်လှသော ရနံ့လေးက သူ့ကို အငမ်းမရ ဖြစ်သွားစေခဲ့သည်။
"ဒါက ကြက်ဥထမင်းကြော်ပဲ... တစ်ပန်းကန်လောက် အရင် စားကြည့်"
ကျန်းကျန့်က ကျောက်ကျင်းကောကို ကြက်ဥထမင်းကြော် တစ်ပန်းကန် ခူးပေးလိုက်ပြီး သူကမူ အိုးထဲကပင် တိုက်ရိုက် စားလေတော့သည်။
ကျန်းကျန့်က သာမန်သာ ဟင်းချက်တတ်သူ ဖြစ်သော်လည်း သူ့ကြက်ဥထမင်းကြော်က အလွန် စားကောင်းလေသည်။ ခေတ်သစ်တွင် သူက မကြာခဏ လုပ်စားလေ့ ရှိခဲ့သည်။
ကျောက်ကျင်းကောက ဗိုက်ကို စောင်ဖြင့် ပတ်ကာ ထထိုင်လိုက်ပြီး ပန်းကန်ထဲမှ ယူစားလိုက်သည်။ ထို့နောက်တွင် အနံ့လေးကသာ ကောင်းနေခြင်း မဟုတ်ဟု ခံစားလိုက်ရလေသည်။ ကျန်းကျန့်ကို ကြည့်လာသည့် မျက်လုံးများတွင် လေးစားမှုများ အပြည့် ဖြစ်နေခဲ့သည်။
ကျောက်ကျင်းကောက ထမင်းကြော်ကို အရင်းစားကာ ဝက်သားဆားနယ်နှင့် ကြက်ဥကို ဘေးဖယ်ထားခဲ့သည်။ ထမင်းစား၍ ကုန်ခါနီးမှသာ ဝက်ဆားနယ်ခြောက်နှင့် ကြက်ဥကို ကျေနပ်အားရမှု အပြည့်ဖြင့် စတင် စားသောက်လေတော့သည်။ ထိုအခိုက်တွင် ကျန်းကျန့်က စားပြီးသွားပြီ ဖြစ်၍ ကျောက်ကျင်းကောကို ကြည့်နေခဲ့သည်။
သူက သူ့(ကျောက်ကျင်းကော)ကို လုံလုံလောက်လောက် ကျွေးထားပြီးပြီ ဆိုတော့ သူလည်း စားဖို့ အသင့် ဖြစ်နေပြီ...
ဒီ ကြက်ဥ ထမင်းကြော်က တကယ် အရသာရှိတာပဲ" ကျောက်ကျင်းကော ပန်းကန်ထဲမှ ထမင်းကြော်ကို လက်စသတ်လိုက်ပြီး ပန်းကန်ကို ပြန်ချထားလိုက်သည်။
"အင်း" ကျန်းကျန့်က ပြောလိုက်ပြီးနောက် ပန်းကန်ကို ယူကာ ဘေးတွင် ချထားလိုက်ပြီး တုံ့ဆိုင်းခြင်း မရှိပါဘဲ ကျောက်ကျင်းကော၏ စောင်ကို မလိုက်လေတော့သည်။
"ခင်ဗျား ဘာလုပ်မလို့လဲ" ကျောက်ကျင်းကောက ဆတ်ခနဲ ဖြစ်သွားလေသည်။
"အရသာ ခံမလို့လေ" ကျန်းကျန့်က ကျောက်ကျင်းကော၏ နှုတ်ခမ်းကို နမ်းလိုက်ပြီးနောက် နမ်းရှိုက်ပြီး တစ်ခဏအကြာတွင် ပြောလိုက်လေသည်။
"မင်း အသံလျှော့ထားရမယ်... အမေနဲ့ အဖေ မကြားစေနဲ့"
"ဒါဆို စောင်ကို အရင် ပြန်ပေးလေ" ကျောက်ကျင်းကောက ပြောလိုက်ငည်။
"မင်းရဲ့ ယောကျ်ားကို စောင်အဖြစ် မင်းကို ပေးမယ်လေ" ကျန်းကျန့်က သူ့အဝတ်အစားများကို တုံ့ဆိုင်းခြင်း မရှိဘဲ ချွတ်လိုက်ပြီး မီးအလင်းရောင်အောက်တွင် ကျောက်ကျင်းကော၏ ခန္ဓါကိုယ်ကို ကြည့်လိုက်လေသည်။
ကျောက်ကျင်းကော၏ ခန္ဓါကိုယ်အား မတွေ့ရသည်မှာ ရက်များစွာ ကြာပြီ ဖြစ်၍ ယခုတွင် ကျောက်ကျင်းကော၏ ဗိုက်လေးမှာ သေးငယ်မနေတော့ဘဲ အိပ်ရာပေါ်တွင် ပြားပြားဝပ် လှဲလိုက်သောအခါ သိသာထင်ရှားနေသည်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။ သူက ဗိုက်ရွှဲသော ယောကျ်ားများကို မကြိုက်ပေ။ သို့သော်လည်း ကျောက်ကျင်းကော၏ ဗိုက်မှာ ရွှဲနေခြင်း မဟုတ်။ တင်းကားနေလေသည်။ သူ့ကလေးလေးက ထိုအထဲမှာ ရှိနေပေသည်။
သူက ကျောက်ကျင်းကော၏ ခန္ဓါကိုယ်ကို ကြိုက်သည်။ ၎င်းက သူ့ကိုပင် အနည်းငယ် လှုပ်ရှားစေသည်။ ကလေးရရန် မလွယ်ကူသော်လည်း ကျောက်ကျင်းကောက သူ့ကို ကလေးတစ်ယောက် ရလာရန် ကူညီပေးခဲ့သည်။ ကျန်းကျန့်မှာ ရုတ်တရက်ပင် ယနေ့၌ ကျောက်ကျင်းကောနှင့် ထိုသို့ မလုပ်နိုင်တော့ဟု ခံစားလိုက်ရသည်။ နောက်ဆုံးတော့ ကျောက်ကျင်းကော၏ လက်ရှိ ပုံစံလေးက သူ့မှတ်ဥာဏ်များကို တဖျတ်ဖျတ် ခါသွားစေလေသည်။ သူ့အတွက် ထိုသို့ မလုပ်ရန်လည်း မဖြစ်နိုင်ပေ။
ဤတစ်ကြိမ်၌ သူတို့ မလုပ်ဖြစ်ပါက မီးသွေးများလည်း အလဟဿ ဖြစ်သွားပေလိမ့်မည်။ ကျန်းကျန့်က ကျောက်ကျင်းကောကို ခေါင်းစခြေဆုံး စားသုံးခဲ့လေသည်။
ကျောက်ကျင်းကောက ရှက်လွန်းလှသဖြင့် အသံတစ်သံပင် မထွက်ရဲတော့ဘဲ ကျန်းကျန့်၏ ဦးဆောင်မှုနောက်ကိုသာ လိုက်ခဲ့ရလေတော့သည်။ ပထမတွင် သူ့ဗိုက်ကလေးကို ကာထားရန် သတိရသေးသော်လည်း နောက်ပိုင်းတွင် ထိုသို့ လုပ်ရန် အချိန်ပင်မရတော့ဘဲ... ကျန်းကျန့်မှာလည်း သူ့ဗိုက်လေးကို သဘောကျဟန် ပေါ်ကာ ထပ်ကာထပ်ကာ နမ်းနေလေ၏။ ကျန်းကျန့်သာ သဘောကျပါက သူ့ဗိုက်လေးက လုံးဝ ရုပ်ဆိုးနေခြင်း မရှိသဖြင့် သဘောကျနေခြင်းသာ ဖြစ်ပေမည်။
နှစ်ယောက်သားက အိပ်ရာပေါ်တွင် အချိန်အတော်ကြာ တွယ်ယှက်နေခဲ့ကြပြီး နောက်ဆုံး သူတို့ပြီးဆုံးသွားသည့်အခါ အခင်းများမှာ လုံးဝပင် အသုံးပြုနိုင်ခြင်း မရှိတော့။
ကျန်းကျန့်က ကျောက်ကျင်းကောကို သန့်ရှင်းပေးရန်နှင့် အိပ်ရာခင်းများကို ရေစိမ်ထားရန် ရေသွားယူလာခဲ့သည။ ထို့နောက် သူမေးလိုက်သည်။ "ကျင်းကော... ကန်စွန်းဥဖုတ် စားချင်လား"
ကျောက်ကျင်းကောက ခြေကုန်လက်ပမ်းကျကာ လဲလျောင်းနေလေပြီး မိန်းမောနေဟန်ဖြင့် ပြန်ဖြေလေသည်။
"အင်း"
ယခင်က ကျန်းကျန့် ပြောသည့် အသားစားခြင်းကို တကယ့်စားသောက်ခြင်းဟု တွေးခဲ့ပါသော်လည်း ဖြစ်ရသည်မှာ ၎င်းစားသောက်ခြင်းက...
ကျန်းကျန့် သူ့စကားများကို ကြားသောအခါ ကန်စွန်းဥများကို မီးဖိုထဲမှ ဆွဲယူလိုက်ပြီးနောက် တွေ့လိုက်ရသည်မှာ... ကန်စွန်းဥဖုတ် တစ်လုံးလုံးက လောင်ကျွမ်းနေခဲ့လေပြီ..
ကျန်းကျန့်: “. . .”
"ကျင်းကော... ကိုယ်တခြား တစ်ခုခု လုပ်ပေးမယ်လေ" ကျန်းကျန့်က မေးလိုက်ပါသော်လည်း ဤတစ်ကြိမ်၌ အဖြေမရခဲ့ပေ။ သူလှမ်းကြည့်လိုက်သောအခါ ကျောက်ကျင်းကော အိပ်ပျော်နေသည်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။ ကျန်းကျန့်က ဖြစ်ကတတ်ဆန်း ရှင်းလင်းလိုက်ပြီးနောက် အိပ်ရာပေါ် တက်ကာ ကျောက်ကျင်းကောကို ဖက်ထားရင်း အိပ်ပျော်သွားလေတော့သည်။
ကျန်းကျန့်က နောက်တစ်နေ့ မနက်စောစောတွင် နိုးလာခဲ့သည်။ သူက ကြက်သွေးထိုးခံထားရသည့်အလား အချိန်အတော်ကြာ အားအင်ပြည့်ဝနေခဲ့ပါသော်လည်း ယနေ့တွင် သူ နိုးလာသောအခါ အခန်းထဲမှ အမှိုက်များကို ကြည့်လိုက်မိလေသည်။
ကျောက်ကျင်းကောက အိပ်ပျော်နေဆဲ ဖြစ်၍ ကျန်းကျန့်က အိပ်ရာပေါ်မှ ထလိုက်ပြီး တဖြည်းဖြည်း စတင် ရှင်းလင်းလေသည်။ သန့်ရှင်းရေး လုပ်သည့် အခါမှသာ မြေအိုးကြီး နှစ်လုံးက မီးသွေးကြောင့် လောင်ကျွမ်းနေပြီး အောက်ခြေမှာလည်း အက်ကွဲနေလေသည်။
သူက ပစ္စည်းအားလုံးကို အခန်းထဲမှ တိတ်တိတ်လေး ထုတ်လိုက်သည်။ ကျန်းကျန့်က အခင်းများကိုလည်း လျှော်ဖွပ်ရန် အပြင်ဘက်သို့ ထုတ်လိုက်သည်။ ရှောင်ရို့၊ ကျောက်လျူနှင့် ကျန်းရှောင်မိန်တို့မှာ အဝတ်များကို လက်ဦးမှုယူကာ လျှော်ဖွပ်ပေးထားတတ်သော်လည်း သူတို့အား ထိုကဲ့သို့သော အခင်းများ လျှော်ဖွပ်ခိုင်းရမည်မှာ ရှက်စရာ ကောင်းလှသည်။
ထိုမနက် စောစောတွင် ကျန်းမင်က ကျန်းကျန့်ကို လာရှာသောအခါ သူတို့၏ အထင်ကြီးစရာ ကောင်းပြီး ဥာဏ်ပညာ ကြီးမား၍ အင်အားကြီးလှသော ဘောစ့်မှာ ထင်မှတ်မထားစွာပင်...
တကယ်ကြီး အခင်းတွေ လျှော်နေတာကွ...
သူသည်ပင် သူ့အခင်းများကို ကိုယ်တိုင် မလျော်ပေ။ သူ့အမေက လုပ်ပေးနေခြင်း ဖြစ်ပြီး နောင်တွင် ထိုအလုပ်ကို အနာဂါတ် ဇနီးလောင်းက လုပ်ဆောင်ပေးမည် ဖြစ်သည်။ ကျောက်ကျင်းကောက ကျန်းကျန့်အတွက် အခင်းမလျှော်ပေးဘူးလား မသိ...
မြစ်ထဲတွင် ဆန်ဆေးပြီး၍ သူမထံမှ ကြက်ဥ ဝယ်ချင်နေခဲ့သည့် မိန်းမနှစ်ယောက်ကို လမ်းတလျှောက်လုံး ကြွားဝါပြောဆိုလာသော ကျောက်လျူမှာလည်း တောင့်ခဲသွားလေသည်။ ကျန်းကျန့်က ကျောက်ကျင်းကောအပေါ် အလွန်ကောင်းသည်ဟု ပြောဆိုလာခဲ့ပါသော်လည်း လူအများကို ကျန်းကျန့်က အိပ်ရာခင်းလျှော်နေသည့်မြင်ကွင်းကို မြင်ရစေခြင်းက သိပ်မကောင်းပေ။ သူမက ကျန်းကျန့်ကို ဆိုးဆိုးဝါးဝါး ဆက်ဆံနေတာ မဟုတ်ဘူးလို့... သူမက ကျန်းကျန့်ကို အဝတ်လျှော်တာတွေ ချက်ပြုတ်တာတွေ တစ်ခါမှ မလုပ်ခိုင်းခဲ့ပါဘူးနော်...
ကျောက်လျူက သူမဘေးမှ လူများကို မသိစိတ်အရ ကြည့်လိုက်မိပြီးနောက် ထိုသူတို့မှာ သူမအား လေးစားအားကျစွာဖြင့် ကြည့်နေကြသည်ကို တွေ့လိုက်ရလေသည်။
ကျောက်လျူနဲ့ ကျောက်ကျင်းကောက တကယ် စွမ်းတာပဲ... ကျန်းကျန့်က အိမ်မှာဆို သူ့အိပ်ရာခင်းကိုတောင် လျှော်နေရတယ်...
"ကျန်းမင်... ဒီကို ဘာလာ လုပ်တာလဲ" ကျန်းကျန့်က အိပ်ရာခင်းများ လျှော်ပြီးသွား၍ နှစ်ကြိမ် သုံးကြိမ် ညှစ်ကာ နေလှမ်းလိုက်သည်။
အိပ်ရာခင်းလျှော်ရုံလေးပဲမလား... သူကတော့ ထိုကိစ္စကို လုံးဝ ခေါင်းထဲထားနေခြင်း မရှိပေ။
"ဘောစ့်... ဘာရယ်မှ မဟုတ်ပါဘူး... ခဏလောက် ရောက်လာရုံလေးပါ" ကျန်းမင်က ပြောလိုက်သည်။
"ဘောစ့်... ကျွန်တော် လုပ်ရမဲ့ ကိစ္စများ ရှိလား"
"ရှိတယ်" ကျန်းကျန့်က ပြောလိုက်သည်။
"ဘာများလဲ" ကျန်းမင်က မေးသည်။
"ငါ့ကို မီးလင်းဖိုနဲ့ မီးသွေး နည်းနည်းလောက် ဝယ်ပေးဦး" ကျန်းကျန့်က ဆိုသည်။ ကျောက်ကျင်းကောက အရသာ ရှိလှသဖြင့် သူနောက်ထပ် အကြိမ်အနည်းငယ်လောက် ထပ်စားရန် ကြံရွယ်ထားပေသည်။
