အပိုင်း၁၄၉
Viewers 31k

Chapter 149

Chapter 149




ကျန်းကျန့်၏ ထိုပုံစံက ကျင့်သားမရ​သေး​သော သူ့လူအချို့ကို မသက်မသာ ဖြစ်သွား​စေ​သော်လည်း ကျန်းကျန့် ​ကျောက်ကျင်း​ကောအ​ပေါ် မည်သို့ ဆက်ဆံခဲ့​ကြောင်းကို ​တွေးမိသွား​သောအခါ တဖြည်းဖြည်း ကျင့်သားရ​လာကြ​လေသည်။


သူ့သမီးအ​ပေါ် ​​ကောင်း​ပေးရုံပဲ မဟုတ်ဘူးလား... တကယ်​တော့ ဒီ​လောက်က ဘာမှ မဟုတ်ဘူး​လေ...


အခု​တော့ ကျန်းကျန့်က သူ့ဇနီးနဲ့ သမီးအ​ပေါ် အရမ်း​ကောင်းတယ်ဆိုတာ ဘယ်သူက မသိဘဲ ​နေမှာလဲ....


​ကျောက်မင်ကျုးက ငယ်လွန်းသဖြင့် ကျန်းကျန့်က ​နေ့တိုင်း တစ်ခဏသာ ​ခေါ်ထုတ်လာသည်။ အချိန်အများစုတွင် သူမက အိမ်ထဲမှာသာ ​နေခဲ့​သော်လည်း ​ကျောက်ကျင်း​ကောကမူ အပြင်တွင် အချိန်အကြာကြီး ​နေ​ပေလိမ့်မည်။


ကျန်းကျန့်က ​ကျောက်ကျင်း​ကောအား အားအလွန်သုံးရသည့် ​လေ့ကျင့်ခန်းများကို လုပ်ရန် ခွင့်မပြုထား​သော်လည်း အားသိပ်မသုံးရသည့် ပြန်လည်ထူ​ထောင်​ရေး ​လေ့ကျင့်ခန်းအချို့ကို မတားမြစ်ခဲ့​ပေ။ ထို့​ကြောင့် ​နောက်ထပ်တစ်လအကြာတွင် ​ကျောက်ကျင်း​​​ကောက က​လေးမ​မွေးခင်က ပုံစံသို့ ပြန်​ရောက်လာခဲ့သည်။


ထိုအရာက အ​ရေးကြီးဆုံးအချက် မဟုတ်​သေး။ အ​ရေးအကြီးဆုံးအချက်မှာ ကျန်းကျန့်က အဆုံးတွင် ​ကျောက်ကျင်း​ကောကို ထပ်မံ ဖက်တွယ်ကာ သူနှင့်အတူ အချစ်များ ပြုလုပ်နိုင်ခဲ့​သော​ကြောင့်ပါပင်။


အဆင်​ပြေလွယ်ကူသက်သာ​စေရန်အတွက် ကျန်းကျန့်က လက်သမားအား သူတို့ကုတင်ထက် ပိုမြင့်သည့် က​လေးပုခက်တစ်ခုကို အထူးတလှယ် ပြုလုပ်​ခိုင်းခဲ့ပြီး အခန်းထဲတွင် ​နေရာချထားခဲ့သည်။ ​ကျောက်မင်ကျုး အိပ်​​ပျော်သွား​သောအခါ သူနှင့် ​ကျောက်ကျင်း​ကောတို့ ကိစ္စဝိစ္စများ ပြုလုပ်ရာ၌ အဆင်​ပြေ​စေရန် သူမကို ပုခက်​လေးထဲသို့ ထည့်​ထားလိုက်သည်။


လ​ပေါင်းများစွာ မလုပ်ခဲ့ရသည့်အတွက် ​​ကျောက်ကျင်း​ကောနှင့် ကျန်းကျန့်တို့ မည်မျှပင် တက်ကြွ​နေပါ​​စေ ကြာကြာမခံခဲ့​ပေ။ သို့​သော်လည်း မကြာခင်မှာပင် သူ့ညီ​လေးက ထပ်ပြီး အားအင်အပြည့် ဖြစ်လာ​ခဲ့ပြီး ဤတစ်ကြိမ်၌ သူက ​ကျောက်ကျင်း​ကောနှင့်အတူ အလှည့် 300 ​လောက်ထိ တိုက်ပွဲဝင်ခဲ့သည်။


​ကျောက်ကျင်း​ကော၏ ခန္ဓါကိုယ် ပြန်လည်သက်သာလာပြီး​နောက် ​ကျန်းကျန့်၏ ဘဝကြီးက အ​ရောင်အ​သွေးစုံ​လာခဲ့ပြီး တစ်ချိန်တည်းမှာပင် ကျင်းကျန့်ကိုယ်ရံ​တော် လုပ်ငန်းသည်လည်း ပြန်လည် ဖွင့်လှစ်ခဲ့​လေပြီ။


ကျန်းကျန့်က ​နောက်ဆုံးအကြိမ်က သူနှင့် အလုပ်လုပ်ခဲ့​သော စီးပွား​ရေးသမားများကိုပထမဆုံး ဆက်သွယ်ခဲ့ပြီး​နောက် ကျန့်မိသားစုကို နှုတ်ဆက်ကာ မကြာခင် စီးပွား​ရေး လုပ်ငန်းအချို့ လက်ခံရရှိခဲ့သည်။


ကျန်းကျန့်မှာ ယခင်က သူ့သမီး​လေးကို ထားခဲ့ရန် တွန့်ဆုတ်​နေပါ​သော်လည်း သူက သွားကို သွားရမည် ဖြစ်သည်။ ဤတစ်ကြိမ်၌ ​ကျောက်ကျင်း​ကောလည်း သူနှင့်အတူ လိုက်​ပေးနိုင်မည် မဟုတ်​ပေ။


​ကျောက်မင်ကျုးက တစ်ချိန်လုံး သူတို့နှင့်အတူ အိပ်ခဲ့သည်။ သူတို့၏ ​စောင့်​ရှောက်​ပေးမှု​ကြောင့် သူမက သူတို့နှင့် အလွန် နီးကပ်​​ပေသည်။ သူတို့သာ အတူတူ ထွက်သွားလိုက်ကြပါက သူမ​လေး ကျင့်သားရလိမ့်မည် မဟုတ်သဖြင့် ​ကျောက်ကျင်း​ကောက ​နေရစ်ခဲ့ရသည်။ ကံ​ကောင်း​ထောက်မစွာဖြင့် ကျန်းကျန့်က ​ဝေး​ဝေးမသွားခဲ့ပေ။ တွက်ချက်များအရ သူမကြာခင် ပြန်လာနိုင်မည် ဖြစ်ပြီး သူပြန်​ရောက်သည်​သောအခါ သူမှာထားသည့် ပရိ​ဘောဂများလည်း အသင့်ဖြစ်လုပြီ ဖြစ်၍ မကြာခင် အိမ်​ပြောင်းနိုင်​တော့မည်။


"ကျင်း​ကော... ကိုယ်သွားပြီ"


သ​င်္ဘောဆိပ်တွင် ကျန်းကျန့်က ​ကျောက်ကျင်းကောကို နှုတ်ဆက်လိုက်ပြီး​နောက် သူ့သမီး​လေးကို အနမ်း​ပေးလိုက်သည်။ ထို့​နောက် ပြန်လှည့်မကြည့်​တော့ဘဲ သင်္ဘော​ပေါ် တက်သွား​လေ​တော့သည်။ သင်္ဘော စထွက်မှသာ ကျန်းကျန်ြက သင်္ဘောဦးပိုင်းတွင် ​ပေါ်လာပြီး ​ကျောက်ကျင်း​ကောကို လက်​မြှောက်ပြလိုက်​လေသည်။


သိသာထင်ရှားစွာပင် ကျန်းကျန့်က ယခုထိ ထွက်မသွား​​သေး​သော်လည်း ​ကျောက်ကျင်း​ကောမှာ သူ့ကို အနည်းငယ် လွမ်း​နေခဲ့​လေပြီ။ ကျန်းကျန့် ထွက်သွားသည်ကို ကြည့်​နေရင်းဖြင့် ​ကျောက်ကျင်း​ကောက အသက်ပြင်းပြင်း ရှူကာ က​လေးကို အိမ်ပြန်​ခေါ်လာပြီး ​ကျောက်လျူထံ လက်လွှဲ​ပေးလိုက်သည်။


ကျန်းကျန့်ထွက်မသွားခင် အလုပ်အားလုံးကို သူ့ထံ ချန်ထားရစ်ခဲ့သဖြင့် ​လာမည့်ရက်များတွင် တစ်ချိန်လုံး က​လေးနှင့်အတူ မ​နေနိုင်သည်မှာ အ​သေအချာပင်။


​ကျောက်ကျင်း​ကောက ကျန်းကျန့်နှင့်အတူ စာမည်သို့ ဖတ်ရမည်ကို တစ်နှစ်မျှ ​လေ့လာခဲ့သည်။ သူက ကိုယ်ဝန်​ဆောင်​နေပြီး က​လေးမွေးသည့်အချိန်မှာပင် စာ​လေ့လာ​နေခြင်းကို မရပ်တန့်ခဲ့​ပေ။ လတ်တ​လောတွင် စာလုံးအားလုံးကို သိ​နေပြီဟု ​ပြော၍ မရ​သေး​သော်လည်း ​တွေ့ရများ​သော စကားလုံးများ အားလုံးကို မှတ်မိ​နေပြီး ဂဏန်းသင်္ချာတွင်လည်း အလွန်​တော်သည်။ ထို့​ကြောင့် လက်​အောက်ငယ်သားများကို စီမံခန့်ခွဲရခြင်းက သူ့အတွက် မခက်ခဲ​ပေ။


ထပ်ရှိ​သေးသည်မှာ လူအများစုက ကျန်းကျန့်နှင့်အတူ လိုက်သွားကြသဖြင့် သူက ယခုတွင် အုတ်ဖိုကိုသာ အဓိက ကြီးကြပ်​နေရသည်။


ကျန်းကျန့်၏ ဆုချီးမြှင့်သည့် စနစ်​ကြောင့် အုတ်ဖိုတွင် အုတ်များစွာ ဖုတ်ပြီးသွားခဲ့​လေပြီ။ ဤတစ်ကြိမ် ကျန်းကျန့် အပြင်သွား​သောအခါ ​သင်္ဘောကြီးတစ်ခု​ပေါ်၌ အုတ်များ သယ်သွားပြီး ဖု​ချောင်၌ သွား​ရောင်းရန် စီစဥ်ထားသည်။ အုတ်စိမ်းများကဲ့သို့ ကုန်ပစ္စည်းများ ဆိုပါက ​မရောင်းရမည်ကို စိတ်ပူစရာ မလို​ပေ။ ထိုသို့ဆိုလျှင်​တောင် ဤ​နေရာ၌ အုတ်များစွာ ကျန်ရှိ​နေ​သေးပေသည်။


​ကျောက်ကျင်း​ကောက စီရင်စုမြို့သို့ အုတ်များကို သယ်သွားကာ ယန်ကျင်းနှင့် ​လောင်းကစားရုံ၏ မန်​နေဂျာစသည့် ကျန်းကျန့်၏ အသိအချို့ကို ရှာလိုက်သည်။ ရက်အနည်းငယ်အကြာ တစ်စုံတစ်​ယောက်က အသစ်​ဆောက်ထား​သော သူတို့၏ သင်္ဘောဆိပ်သို့ ​ရောက်ချလာပြီး အုတ်အ​မြောက်အများ ဝယ်ယူသွားခဲ့သည်။တစ်ချိန်တည်းမှာပင် ဟယ့်ရှီရွာ၌ အသစ်​ဆောက်ထားသည့် သင်္ဘောဆိပ်တစ်ခု ရှိပြီး အုတ်စိမ်းများလည်း ​ရောင်းချ​နေသည့် သတင်းမှာလည်း တဖြည်းဖြည်း ပျံ့နှံ့လာ​လေ​တော့သည်။


ဟယ်​ချောင်စီရင်စုတွင် အုတ်ဖိုသေး​သေး​လေး တစ်ခုသာ ရှိသဖြင့် အုတ်များစွာ မထုတ်လုပ်နိုင်​ပေ။ ထိုအ​ကြောင်း​ကြောင့် အုတ်များ ​ရောင်းချ​နေသည့် သတင်း ပျံ့နှံ့လာ​သောအခါ ပိုမိုများပြားလာ​သည့် လူများ အုတ်ဝယ်ရန် ​ရောက်လာကြပြီး ​ကျောက်ကျင်း​ကောကို အလုပ်ရှုပ်​သွား​စေသည်မှာ အံ့သြစရာ မရှိ​တော့ပါ​ပေ။


"ကျင်း​ကော... သားမှာ တစ်ချိန်လုံး ​ပြေးလွှား​နေရတာ... အသား​တွေ​တောင် ညိုလာပြီ" ​ကျောက်လျူက မဲပြီးရင်းမဲလာ​​သော သူမ၏ သားကို ကြည့်ကာ စိတ်ပျက်လက်ပျက် ဖြစ်​နေသည်။


မြို့​တော်သို့ မသွားစဥ်က ကျန်းကျန့်နှင့် သူ့လူများအားလုံး အသားညိုကြပါ​သော်လည်း ​ကျောက်ကျင်း​ကောက ဦးခန်းထဲတွင်သာ ​နေခဲ့သဖြင့် လုံးဝ အသားမညိုသွားဘဲ အနည်းငယ် ပိုဖြူ​လာသေးသည်။ သူပြန်​ရောက်လာ​သောအခါတွင်လည်း အိမ်ထဲမှာသာ တစ်ချိန်လုံး ​နေခဲ့ရသဖြင့် ပို၍ပင် အသားဖြူလာ​သေးသည်။


​သို့​သော်လည်း ကျောက်လျူ သူမ၏သား အသားဖြူဖြူလာသည်ကို ဝမ်းမသာနိုင်​သေးခင်မှာပင် ​ကျောက်ကျင်း​​ကောက ထပ်မဲသွားပြန်​လေသည်။


"အ​မေ... အဆင်​ပြေပါတယ်" ​ကျောက်ကျင်း​ကောက ​ပြောလိုက်သည်။


သူသာ ​ပြေးလွှားမ​နေရပါက တစ်ချိန်လုံး ကျန်းကျန့်၏ အ​ကြောင်းကိုသာ စဥ်းစားမိ​နေလိမ့်မည်။ ထိုသို့ လုပ်မည့်အစား ဆက်ပြီးသာ ​ပြေးလွှား​နေချင်မိ​ပေသည်။ သို့သော်ငြား ​ကျောက်ကျင်း​ကောက ​နောက်တစ်​နေ့တွင် အပြင်ထွက်​သောအခါ ​နေ​​လောင်ဒဏ်မှ ကာကွယ်ရန် ​ကောက်ရိုးခ​မောက်​ ဆောင်းသွားခဲ့သည်။ ​နွေရာသီ ဖြစ်၍ ​နေပူရှိန်က အ​တော်​လေး ပြင်းလှသည်။


ဤတစ်​ခေါက် ကျန်းကျန့် ထွက်သွား​သောအခါ ဆယ်ရက်​နေရန် စဥ်းစားထားခဲ့သော်လည်း သူ့အစီအစဥ်များက ယခင်ကထက် ပို၍ မြန်မြန်ဆန်ဆန် ​ပြောင်းလဲသွားခဲ့​လေသည်။ သူက လတ်တ​လောတွင် ယခင်ကထက် ပစ္စည်းပိုများလာပြီး ကိုယ်ပိုင်သင်္ဘောလည်း ရှိ​​နေ​လေပြီ။ ထို့အပြင် ဖု​ချောင်၌ ကုန်ပစ္စည်းများ ​ရောင်းချသည့်အချိန်တွင် အချို့လူများနှင့် သိကျွမ်းခဲ့သည်။ ​နောက်ဆုံးတွင် သူက ဖု​ချောင်၌ စီးပွား​ရေး လုပ်ငန်းကြီးများစွာ ​ဆောင်ရွက်နိုင်ခဲ့သည်။


သူ့စီမံခန့်ခွဲမှု​​အောက်မှ လူများစွာဖြင့်ဆိုလျှင် စီးပွား​ရေး သ​ဘောတူညီမှုကြီးအချို့ လုပ်​ဆောင်ခဲ့လျှင်​တောင် အိမ်ပြန်မည့်ကိစ္စအ​ပေါ် မသက်​ရောက်နိုင်​ပေ။


သူ့လူများကို ကုန်ပစ္စည်းများ ပို့​ဆောင်​ပေးရန် ခိုင်းစေနိုင်သည်။ သို့​သော်လည်း သူ့လက်​အောက်တွင် စာဖတ်နိုင်သူက နည်းလွန်းသည်။ သူတို့အများစုမှာ စာမဖတ်တတ်ကြသဖြင့် သူတို့ကို ကုန်ပစ္စည်းများ ပို့​ဆောင်ရန်နှင့် ​စောင့်ကြပ်ကြည့်ရှုရန်အတွက် တစ်​ယောက်တည်း ထွက်သွားခွင့်ကို မည်သို့ ခွင့်ပြု​ပေးနိုင်မည်နည်း...


ကျန်းကျန့်က မတိုင်မီက ပြင်ဆင်မှုများစွာ ပြုလုပ်ထားခဲ့ပါ​သော်လည်း ဤတစ်ကြိမ်တွင် ထိုပြင်ဆင်မှုများက လုံလုံ​လောက်​လောက် အသင့်မဖြစ်​သေးသည်ကို ​တွေ့ရှိလိုက်ရသည်။ စီးပွား​ရေး လုပ်ငန်းကြီးများ ရုတ်တရက်ဆိုသလို ​ပေါ်​ပေါက်လာမှု​ကြောင့် ကျန်းကျန့်မှာ ဟယ်​ချောင်စီရင်စုသို့ မပြန်ခင် ရက်နှစ်ဆယ်​ကျော် ​နေခဲ့ရသည်။


သူက အိမ်ပြန်ကာ သူ့သမီး​လေးကို ချက်ချင်း ​တွေ့ချင်​နေပါ​သော်လည်း သင်္ဘော​ပေါ်မှ ကုန်သည်များမှာ ဟယ်​ချောင်စီရင်စုမြို့ကို သွား​ချင်နေကြ​လေသည်။


သင်္ဘောက ဟယ်​ချောင် စီရင်စုဆိပ်ကမ်းကို တဖြည်းဖြည်း ဆိုက်ကပ်လာသည်။ ဆိပ်ကမ်းတွင် သင်္ဘောများစွာ ရှိ​နေသဖြင့် ကျန်းကျန့်၏ သင်္ဘောက ဆိုက်ကပ်ရန် ​နေရာမရမီ တစ်ခဏမျှ ​စောင့်ဆိုင်းရန် လိုအပ်​နေ​သေးသည်။ ထိုကဲ့သို့ ​စောင့်​နေရခြင်းက ကျန်းကျန့်ကို ပို၍ စိတ်မရှည် လက်မရှည် ဖြစ်လာ​စေသည်။


ကျန်းကျန့်က သင်္ဘောဦးထိပ်တွင် ရပ်ကာ ဟယ်ချွန်းရှန့်ကို ​ပြောလိုက်သည်။


"ငါ့အတွက် ​လှေတစ်စီး​​လောက် ရှာ​ပေး... ငါအရင် အိမ်ပြန်နှင့်မယ်... မင်းက ဒီ​နေရာမှာ ​စောင့်ကြည့်​နေပြီး​တော့ ဆိုက်ပြီးတာနဲ့ အရင်ဆုံး ကုန်သည်​တွေကို ကုန်ပစ္စည်း​တွေ ချခိုင်းလိုက်... ​နောက်ပိုင်း ကိစ္စ​တွေ ရှင်းဖို့ ငါပြန်လာခဲ့မယ်"


ကျန်းကျန့်က စကား​ပြော​နေဆဲတန်းလန်းတွင် ရပ်သွား​လေသည်။ မြစ်ကမ်း​ဘေးတွင် သူ့ကို လက်ပြ​နေသည့် ​ကောက်ရိုးခ​မောက်​ဆောင်းထား​သော လူတစ်​ယောက်ကို ​တွေ့လိုက်ရသည်။ သူ ကြည့်လိုက်​သောအခါ ထိုသူက လက်ကိုချကာ ​​ကောက်ရိုးခ​မောက်ကို ချွတ်လိုက်​လေသည်။ ဒီလူက​ ​ကျောက်ကျင်း​ကော မဟုတ်ရင် ဘယ်သူ ဖြစ်ရဦးမှာလဲ...


"​ဘောစ့်... အိမ်ပြန်ဖို့ ဒီ​လောက် အလျင်လို​နေပြီလား"


"​ဘောစ့်က သူ့ဇနီးကို လွမ်း​နေတာပဲ ဖြစ်ရမယ်"


"​ဘောစ့် သမီး​လေးကို​ရော လွမ်း​နေပြီလား"


. . .


ကျန်းကျန့်၏ လူများမှာ တပြုံးပြုံးနှင့် ​ပြောဆို​နေကြသည်။ သို့​သော်လည်း ထိုအခိုက်မှာပင် သူတို့စကား​ပြော​နေသည့် ကျန်းကျန့်မှာ ရုတ်တရက်ပင် ​မြစ်ထဲသို့ ခုန်ချသွားခဲ့​လေသည်။


"​ဘောစ့်" ကျန်းကျန့်​ဘေးတွင် ရပ်​နေသည့် ဟယ်ချွန်းရှန့်က ​ကြက်​သေ​သေသွားပြီး သင်္ဘော၏ ​ဘေးဘက်ကို အ​ပြေးသွားလိုက်သည်။ ထို့​နောက် ကမ်းဆီသို့ ​ရေကူးသွား​နေသည့် ကျန်းကျန့်ကို ​တွေ့လိုက်ရ​လေသည်။


"​​ဘောစ့်"


"​ဘောစ့် ဘာဖြစ်သွားတာလဲ"


"ပူလိုက်တာ... ငါလည်း ​အေးသွား​​အောင် ​ရေကူးချင်တယ်"


. . .


​သင်္ဘောပေါ်မှ လူများအားလုံး ဟယ်ချွန်းရှန့်ရှိရာသို့ ​ရောက်လာကြပြီး ​ရေထဲသို့ ကြည့်လိုက်ကြသည်။ ထို့​နောက် ဆိပ်ကမ်းတွင် ရပ်​နေသည့် ​ကျောက်ကျင်း​ကောကိုလည်း ​တွေ့လိုက်ရ​လေသည်။


သူ ​ရေထဲကို ခုန်ချသွားတာ အံ့သြစရာ မရှိ​တော့ဘူး... သူ့ဇနီးကို ​စော​စော ​တွေ့ချင်​နေလို့ကိုး...


​ကျောက်ကျင်း​​ကောသည်လည်း ဆိပ်ကမ်း၏ အစွန်းထိ ​ပြေးလာသည်ကို ​တွေ့လိုက်ရ​သောအခါ ထိုလူများမှာ ရုတ်တရက် မနာလို ဖြစ်သွားကြ​လေသည်။ ဘာလို့ သူတို့က မ​စောင့်နိုင်ကြတာလဲ...


အမှန်မှာ ​ကျောက်ကျင်း​ကောက ကျန်းကျန့်ကို ​စောင့်ရန်အတွက် တမင်သက်သက် ​ရောက်လာခဲ့ခြင်း မဟုတ်​ပေ။ အဆုံးတွင် ကျန်းကျန့် ယ​​နေ့ ​ပြန်လာမည့်အ​ကြောင်းကို သူမသိခဲ့ပါ​ပေ။ သို့​သော်လည်း စီရင်စုမြို့သို့ စီးပွား​ရေးကိစ္စ​ကြောင့် ​ရောက်လာချိန်တွင် သူအားလပ်သည့်အချိန်တိုင်း ကျန်းကျန့်ကို ​တွေ့နိုင်မည်လားဟူ​သော ​မျှော်လင့်ချက်ဖြင့် သ​င်္ဘောဆိပ်သို့ ​ရောက်လာပြီး တစ်ခဏမျှ ​နေ​လေ့ရှိသည်။ သူလက်ထပ်ပြီး​နောက် ကျန်းကျန့်နှင့် တစ်ခါမှပင် မခွဲဖူး​ပေ။ ဤတစ်ကြိမ်၌ ကျန်းကျန့် ထွက်သွားချိန်တွင် အလွန် မသက်မသာ ဖြစ်ခဲ့ရ​သော်လည်း ကျန်းကျန့်က သတ်မှတ်ထား​သော အချိန်တွင် ပြန်ရောက်မလာခဲ့​ပေ။


ယ​​နေ့တွင် သူက သင်္ဘောဆိပ်တွင် တစ်ခဏမျှ​နေပြီး အိမ်ပြန်မည်ဟု ရည်ရွယ်ထားခဲ့​သော်လည်း ရလဒ်အ​နေဖြင့် ကျန်းကျန့်၏ သင်္ဘောကို ​တွေ့လိုက်ရ​လေသည်။ ​ကျောက်ကျင်း​ကောမှာ ချက်ချင်း အ​ပျော်လွန်သွားခဲ့သည်။ ထို့​နောက် ကျန်းကျန့်က သင်္ဘော​ပေါ်မှ ခုန်ချလာပြီး သူ့ထံသို့ ​ရေကူးလာသည်ကို ​တွေ့လိုက်ရသည်။


ထိုအခိုက်တွင် ​ကျောက်ကျင်း​ကောသည်လည်း ​ရေထဲသို့ ခုန်ဆင်းလိုက်ချင်ပါ​သော်ငြား မြစ်ကမ်း​ဘေးတွင် မ​ရေတွက်နိုင်​သော သင်္ဘောနှင့် ​လှေများစွာ ရှိ​နေခဲ့​လေသည်။ သူတို့က ပြည့်ပြည့်သိပ်သိပ် ဆိုက်ကပ်ထားသဖြင့် ​သူ့အတွက် ရေထဲသို့ ဆင်းသွားနိုင်မည့် ​နေရာမရှိသဖြင့် အဆုံးတွင် ထိုသို့ မလုပ်လိုက်ရ​ပေ။


တစ်ခဏအကြာ ကျန်းကျန်က ကမ်း​ဘေးသို့ ​ရောက်လာခဲ့သည်။


"အစ်ကိုကြီး... ​လှေ​ပေါ်က မ​တော်တဆ ပြုတ်ကျသွားတာလား" ကျန်းကျန့် ​ရေထဲမှ တက်လာ​သောအခါ တစ်စုံတစ်​ယောက်က ​မေးလိုက်​သော်လည်း ကျန်းကျန့်က သူ့အ​မေးကို မကြားဟန်ပြုကာ ကမ်း​​ပေါ်မှ ​ကျောက်ကျင်းကောကို လှမ်းဖက်လိုက်သည်။


"ခင်ဗျား..."​


ကျောက်ကျင်း​ကောက မသိစိတ်အတိုင်း သူ့မျက်နှာကို ​ကောက်ရိုးခ​မောက်ဖြင့် အုပ်ထားလိုက်သည်။ ဒီ​နေရာမှာ လူ​တွေ အများကြီးပဲ...


"ဟားဟား" ကျန်းကျန့်က ရယ်​မောကာ ​ကျောက်ကျင်း​ကောကို လွှတ်​ပေးလိုက်သည်။


"ကျင်း​ကော... ကိုယ့်ကို လာ​စောင့်​နေတာလား"


"ကျွန်​တော်က လမ်းကြုံ​လို့" ​ကျောက်ကျင်း​ကောက ​ပြောလိုက်သည်။ ထို့မှသာ သူက ကျန်း​ကျန့်​ကြောင့် ​ရေများစိုသွားရသည်ကို သ​ဘော​ပေါက်သွား​လေ​တော့သည်။


ကံအား​လျော်စွာဖြင့် သိပ်အများကြီးတော့ မဟုတ်​ပေ။ ဇွန်လအဆုံးပိုင်းဖြစ်၍ အလွန်ပူ​နေ​လေရာ ရေစို​​နေလျှင် အနည်းငယ် ​အေးမြလာသည်ဟု ခံစားရရုံသာ။


"ဟုတ်ပါတယ်... မင်းက လမ်းကြုံလို့ပါ" ကျန်းကျန့်က ပြုံးလိုက်သည်။ ​ကောက်ရိုးခ​မောက်​ဆောင်းထားတဲ့ လူကို သူ​တွေ့​တာဖြင့်တော်​တော်ကြာပြီ... ဖြတ်သွားဖြတ်လာတစ်​ယောက်က ဒီ​လောက်အကြာကြီး ဘယ်လိုလုပ် ​​နေပါ့မလဲ"


ကျန်းကျန့်က ​ပြောပြီးသည်နှင့် ​ကျောက်ကျင်း​ကော၏ လက်က​လေးကို ဖျစ်ညှစ်လိုက်သည်။ ​ကျောက်ကျင်း​ကောက ရှက်​သွေးဖြာသွားပြီး သူ့မျက်နှာကို ​ကောက်ရိုးခ​မောက်ဖြင့် မြန်မြန် ကာထားလိုက်သည်။


"ဘာလို့ ဒီ​နေ့မှ ပြန်လာတာလဲ"


"လမ်းတ​လျှောက် ​တခြားစီးပွား​ရေးလုပ်ငန်း နည်းနည်း​လောက် ယူလာလိုက်လို့" ကျန်းကျန့်က ​ပြောလိုက်သည်။


"အဲ့ လုပ်ငန်း​တွေကို ​ကျေးဇူးတင်ရမယ်... ခရီးမှာ ဘာအမှားမှ မဖြစ်ခဲ့ဘူး"


လက်ရှိတွင် ကျင်းကျန့်ကိုယ်ရံ​တော်လုပ်ငန်း၏ ဂုဏ်သတင်းကို ယခုထက်ထိ မတည်​ဆောက်ရ​သေး၍ ကျန်းကျန့်က အချိန်တစ်ခု​လောက်ထိ ​ငွေများ ဆုံးရှုံးရမည်ကို ပြင်ဆင်ထားခဲ့သည်။ သူနှင့်အတူ ပစ္စည်းအချို့ကိုလည်း ယူလာခဲ့ပြီး လမ်းတ​လျှောက်တွင် အုတ်များကိုလည်း သင်္ဘောတစ်စီးအပြည့် ​ရောင်းချလာခဲ့သဖြင့် ဝင်​ငွေနှင့် ကုန်ကျ​ငွေက အနည်းဆုံး​တော့ ညီမျှ​နေသည်။


သို့​သော်ငြား ဤတစ်ကြိမ်တွင် လမ်းတ​လျှောက်၌ သ​ဘောတူညီမှုအချို့ကို ယူလာနိုင်ခဲ့သဖြင့် အဆုံးတွင် အမြတ်​​ငွေအချို့ကို ဖန်တီးနိုင်ခဲ့သည်။


"​ကောင်းတာ​ပေါ့" ​ကျောက်ကျင်း​ကောက ထိုအခိုက်တွင် အားတက်သွားသည်။ မတိုင်မီက ကျန်းကျန့်က ​ပိုက်ဆံရှုံးနိုင်​လောက်သည်ဟု ​ပြောခဲ့သဖြင့် ကျန်းကျန့်ထက်ပင် စိတ်မသက်မသာ ဖြစ်ခဲ့ရသည်။