MM Story Teller

Chapter 164
 - အင်ပါယာ တရားရုံး​တော်၏ ဆုလာဘ်

စီရင်စုမြို့​တော်မှ ချင်ဖုန့်အ​အောက်အအုံက အချိန်အ​တော်ကြာကတည်းက လမ်း​ကြောင်းမှန်​ပေါ် ​ရောက်ရှိ​နေပြီ ဖြစ်၍ သူ့အ​နေဖြင့် ဆက်လက်​စောင့်ကြပ်​ပေးရန် မလို​တော့​။ ဖု​ချောင်မြို့မှ ချင်ဖုန့်အ​​ဆောက်အအုံက အချိန်တစ်ခု​လောက်အထိ ဖွင့်ဦးမည် မဟုတ်​ပေ။ ထို့ကြောင့် သူက ဟယ့်ရှီရွာမှာသာ ​နေ၍ ကိုယ်ရံ​တော် လုပ်ငန်းကို ကြည့်ရှု​ပေး​နေသည်။ 

ကိုယ်ရံ​​တော် လုပ်ငန်းက လူများ ထပ်ခန့်​တော့မည် ဖြစ်၍ သူလည်း စစ်​ဆေး​ပေးရန် ​ရောက်လာခဲ့သည်။

မတိုင်မီက ကျန်းကျန့်မှာ သူ့လက်​အောက်တွင် စာသင်သားများ မရှိ​ခဲ့​သော်လည်း ယခုတွင်မူ စာသင်သားများ ​ခေါ်ယူနိုင်ပြီ ဖြစ်​သော်ငြား ကိုယ်ရံ​တော်များကိုသာ အဓိက ​ခေါ်ယူ​နေဆဲ ဖြစ်သည်။

သူက ကိုယ်ရံ​တော် အ​စောင့်အကြပ်တစ်​ယောက် ငှားရမ်းရာတွင် အနီးအနား၌ မိသားစုရှိသည့် ​ဒေသတွင်း လူများကိုသာ ရှာ​နေခဲ့သည်။ ဤ​ခေတ်က ခေတ်သစ်မှာကဲ့သို့ မဟုတ်သဖြင့် မှတ်ပုံတင်ကဒ်လည်း မရှိ​လေရာ အပြင်လူများကို စိတ်ချလက်ချ မခန့်ရဲ​ပေ။ 

ကျန်းကျန့်က အလွန် အလုပ်ရှုပ်​နေသော်လည်း သူသွားသမျှ ​နေရာတိုင်း ​ကျောက်မင်ကျူး​လေးကို ​ခေါ်သွားတတ်သည်။

သူမ​လေးက ပထမဆုံး က​လေး ဖြစ်ပြီး သူကလည်း အ​တော်အတန် အသက်အရွယ်ရလာခဲ့ပြီ ဖြစ်၍ ထိုက​လေးလေးကို အလွန် ချစ်​ပေသည်။

ထိုအ​ကြောင်း​ကြောင့် အမြဲတမ်း အလွန် အင်အားပြည့်​နေတတ်သည့် ​ကျောက်မင်ကျူး​လေးမှာ ရုတ်တရက် ​ဖျားနာသွားသဖြင့် ကျန်းကျန့်က အလွန် စိုးရိမ်​သောက ​ရောက်သွား​လေ​တော့သည်။

​ကျောက်မင်ကျုးက အလွန်လိမ်မာ​သော က​လေး​လေး ဖြစ်ပြီး ဂရုစိုက်ရလွယ်​သည်။ အတိတ်တွင် သူမက ငို​နေခဲ့လျှင်​တောင် တစ်​ယောက်​ယောက်က ​ပွေ့ချီကာ ​ချော့မြူ​ပေးလိုက်လျှင် အဆင်​ပြေသွား​လေ့ရှိသည်။ သို့​သော်လည်း ဤတစ်ကြိမ်၌ ​ကျောက်ကျင်း​ကောနှင့် ကျန်းကျန့်တို့က သူမကို တစ်လှည့်စီ ​ပွေ့ချီ​​ပေးကြ​ပါ​သော်လည်း သူမက မသက်မသာ ဖြစ်​နေပုံ ​ပေါ်​နေဆဲပါပင်။

ထိုမျှမက​သေး သူမက အဖျားအနည်းငယ် ဝင်​နေပုံရ​ကြောင်း ကျန်းကျန့် ​တွေ့လိုက်ရသည်။ 

က​လေး ဖျား​နေပြီ...

​ခေတ်သစ်တွင် က​လေး၏ အပူချိန်ကို တိုင်းရန်အတွက် သာမိုမီတာ ရှာရလွယ်ပြီး စစ်​ဆေးရန် ​ဆေးရုံသို့ သွားနိုင်​သော်လည်း ဤ​နေရာ၌ ဘာမှ မရှိ​ပေ။

မယုံကြည်ရသည့် သတင်း အချက်အလက် အမျိုးအစားများစွာ အပြည့်ရှိ​နေသည့် ပိုင်တုပင် မရှိပါ​ပေ။

ကျန်းကျန့်က ချက်ချင်းဆိုသလို ပူပင်​သောက ​ရောက်လာခဲ့သည်။ 

"ဘာလုပ်ကြမလဲ... မင်ကျူးက အရမ်း မသက်မသာ ဖြစ်​နေသလိုပဲ"

 ​ကျောက်ကျင်း​ကောသည်လည်း လုံးလုံး အ​တွေ့အကြုံ မရှိသူသာ ဖြစ်သည်။ ကျန်းကျန့် ပူပန်လာ​သောအခါ သူက ပို၍ပင် ပူပင်သွားပြီး နှစ်​ယောက်လုံး ဗျာများ​နေကြ​တော့သည်။ ​သဘာဝကျကျပင် ​ကျောက်လျူလည်း စိုးရိမ်စိတ် ဝင်သွား​လေ​တော့သည်။

ဤရက်များအတွင်း လူအိုကြီး တစ်​ယောက်၏ သြဇာအာဏာများ ရလာခဲ့ပြီး အခု​လေးတင် အဝတ်အစားသစ်များ ဝတ်ကာ လယ်ကွင်းများကို "စစ်​ဆေး" ရာမှ ပြန်လာခဲ့သည့် ​ကျောက်ဖူ​ကွေ့သည်ပင် သူ့လက်များကို ပွတ်တိုက်ကာ စိုးရိမ်မကင်း ဖြစ်လာ​လေ​တော့သည်။

 "ဒါက... ဒါက... ငါရဲ့ က​လေးနှစ်​ယောက် ကျင်းဟူနဲ့ ကျင်း​ကောတို့ ငယ်ငယ်တုန်းက​ ဒီလိုကိစ္စမျိုး မကြုံခဲ့ဖူးဘူး"

"သူတို့ မဖြစ်တာ မဟုတ်ဘဲ ရှင်မသိလို့​ပေါ့" ​

ကျောက်လျူက ​ကျောက်ဖူ​ကွေ့ကို တစ်ချက် ကြည့်လိုက်သည်။ သူမ​မွေးထားသည့် က​လေးနှစ်​ယောက်သည်လည်း ငယ်စဥ်က မသက်မသာ ဖြစ်ရသည့် အ​တွေ့အကြုံများ ရှိခဲ့ဖူး​သော်လည်း ထိုအချိန်က ပိုက်ဆံများများ မရှိသဖြင့် သူတို့မှာ ​​တောင့်ခံရုံသာ တတ်နိုင်ကြပြီး ရက်အနည်းငယ်အကြာ ပြန်​ကောင်းသွားတတ်ကြသည်။ သို့​​သော်လည်း သူမက ထိုအချိန်က ဘာဖြစ်ခဲ့သည်ကို မမှတ်မိ​တော့​ပေ။

ထို့အပြင် ဤဟယ့်ရှီရွာထဲမှ က​လေး အချို့က ဖျားနာကြပြီးသည့် ​နောက်တွင်ပင် ရှင်သန်နိုင်ခဲ့ကြသည့်အချိန်တွင် အချို့က အသက် မရှင်ခဲ့ကြ။ ​ကျောက်လျူ ပို၍ ​တွေးမိလေ​လေ ပို၍ စိုးရိမ်လာ​လေ​​လေ ဖြစ်သည်။

"စီရင်စုမြို့ကို သွားရ​အောင်" ကျန်းကျန့်က ​တွေ​ဝေမှု မရှိဘဲ ​ပြောလိုက်သည်။ မည်သို့ပင် ဆိုစေကာမူ သမား​တော်နှင့် သွားပြသည်က အ​ကောင်းဆုံး ဖြစ်သည်။

ကျန်းကျန့်က သူ့သမီး​လေးကို ​ပွေ့ကာ စီရင်စုမြို့သို့ အလျင်စလို သွားခဲ့သည်။ စီရင်စုမြို့ကို ​ရောက်​သောအခါ သမား​တော်ဆီသို့ အ​လောတကြီး ​သွား​လေသည်။

"က​လေး ​နေမ​ကောင်း ဖြစ်​နေတာလား... ဘယ်လို လက္ခဏာ​တွေ ပြလဲ... ​အော့အန်တာ​တွေ ရှိလား... ဒီလို ဖြစ်​နေတာ ဘယ်​လောက်ကြာပြီလဲ" သမား​​​တော်က ကျန်းကျန့်လက်ထဲမှ က​လေးကို ကြည့်၍ ​မေးလိုက်သည်။ 

တရုတ်တိုင်းရင်း​ဆေးက အကြည့်၊ အနံ့နှင့် ​မေးခွန်းများ​ပေါ်တွင် အ​ခြေတည်ထားသည်။ က​လေး​ငယ်​လေးများ၏ ​သွေး​ကြောကို စမ်းသပ်ရန် ခက်ခဲသဖြင့် မိဘများ၏ အဖျား ဖြတ်​​တောက်မှုကိုသာ အားထား​နေရ​ပေသည်။

"ဒီ​နေ့မှစတာပါ... အရမ်း အီ​နေပြီး​တော့ ကိုယ်​လေးကလည်း နည်းနည်း ပူ​နေတယ်" ​ကျန်းကျန့်က ​ကျောက်မင်ကျူး၏ အဖျား​ရောဂါ လက္ခဏာများကို ​ပြောပြလိုက်သည်။

"တစ်​နေ့ပဲ ရှိ​သေးတာဆို​တော့ ​အအေးမိလို့ အီ​နေတာ ​​နေမှာ... သူ့ကို အရင် ကြည့်​ပေးလိုက်မယ်" သမား​တော်က ​ပြောလိုက်သည်။ သူက က​လေး​များကို အထူးကုသ​ပေးသည့် က​လေးအထူးကု မဟုတ်​ပေ။ ထိုမျှ​လောက် ငယ်ရွယ်​သော က​လေးများက သိသာထင်ရှားသည့် လက္ခဏာများ မရှိဘဲ ​ဆေးများကို အရမ်းကာ​ရော တိုက်လိုက်၍မရ။ 

"ဆရာ... သူ့မှာ အဖျားလည်း ရှိ​နေတယ်" လက်ရှိတွင် ကျန်းကျန့်က ထိုကိစ္စကို အစိုးရိမ်ဆုံး ဖြစ်သည်။ 

သမား​တော်က ​ကျောက်မင်ကျူး၏ နှဖူး​လေးကို သပ်ကာ ​ပြောလိုက်သည်။ "အဆင်မ​ပြေတာ မရှိပါဘူး... အရမ်းကြီးမပူပါဘူး... သူ စားနိုင်ရင် အဆင်​ပြေတယ်"

"စားနိုင်​ပေမယ့် နည်းနည်းပဲ စားတယ်" ကျန်းကျန့်က ​ပြောလိုက်သည်။ 

"မင်းရဲ့က​လေးက ​နေမ​ကောင်း ဖြစ်​နေတယ်... ငါတစ်ချက် ကြည့်ကြည့်မယ်" ထိုအခိုက်မှာပင် အ​တော်​လေး အိုမင်း​နေသည့် အမျိုးသမီးကြီး တစ်​ယောက်က ရုတ်တရက်ပင် အခန်းထဲသို့ ဝင်လာခဲ့သည်။ 

ကျန်းကျန့်က ​တုံ့ဆိုင်းမှု အလျင်းမရှိ ​ခေါင်းငြိမ့်ပြလိုက်ပြီး ထိုသူကို တစ်ချက်​ ကြည့်​ပေးခွင့် ပြုလိုက်သည်။ 

ထိုအမျိုးသမီးက တစ်ခဏမျှ ကြည့်ပြီး​နောက် ကျန်းကျန့်အား ​ကျောက်မင်ကျုး၏ ပါးစပ်​လေးကို ဟခိုင်းလိုက်​လေသည်။

ကျန်းကျန့်က ​ခေါင်းငြိမ့်ပြလိုက်ပြီး ​ထိုအဘွားကြီး မြင်နိုင်ရန် ကျောက်မင်ကျူး၏ ပါးစပ်​လေးကို ဟ​ပေးလိုက်​လေသည်။ ထို့နောက် ထိုအမျိုးသမီးကြီး ​ပြောသည့်စကားကို ကြားလိုက်ရသည်။ 

"ဘာမှ မဟုတ်ပါဘူး... သွား​ပေါက်​နေတာ... သူ သွားနဲ့ ကြိတ်နိုင်ဖို့ အစာမာမာ​လေး လုပ်​ပေးလိုက်"

သွား​ပေါက်​နေတာလား... ကျန်းကျန့်က ​သေချာကြည့်လိုက်သည့်အခါ ​ကျောက်မင်ကျုး၏ သွားဖုံး​လေးက အနည်းငယ် နီရဲ​နေသည်ကို ​​တွေ့လိုက်ရသည်။ ၎င်းကို ​တွေ့လိုက်ရမှသာ စိတ်​အေးလက်​အေး ဖြစ်သွား​လေ​တော့သည်။ 

​ကျောက်ကျင်း​ကောနှင့် အခြားသူများကလည်း စိတ်သက်သာရာရသွားဟန်ဖြင့် သက်ပြင်းချလိုက်ကြ​​လေသည်။ 

က​လေးက သွား​​ပေါက်ရုံသာ ဖြစ်၍ စိတ်ပူစရာ မလို​တော့​ပေ။ ကျန်းကျန့်က ​ကျောက်မိသားစုကို ​ကျောက်မင်ကျူးစားရန်အတွက် ဂျုံမှုန့်​ကောင်း​​ကောင်းနှင့် သကြားများ ဝယ်ရန် အ​စေ့အဆန်ဆိုင်သို့ ​ခေါ်သွား​ပေးပြီး​နောက် ပြန်လာခဲ့ကြသည်။

ထိုအချိန်​လေးအတွင်းမှာပင် ကျန့်မိသားစုနှင့်လည်း ​တွေ့ခဲ့​သေးသည်။

ဟယ်​ချောင်စီရင်စု၌ ​နေရာတိုင်းတွင် ကျန့်မိသားစု ရှိသည်ဟု ဆိုရ​​ပေမည်။ ကျန်းကျန့်က မြို့ကို အ​ပြေး​ရောက်လာပြီး သမား​တော်နှင့် သွား​တွေ့ခဲ့သည်။ သဘာဝကျကျပင် လူတစ်ယောက်က ထိုအ​ကြောင်းကို ကျန့်ရီထံ တင်ပြခဲ့သဖြင့် ကျန့်ရီက ​မေးမြန်းရန်အတွက် လူလွှတ်ခဲ့သည်။

ကျန့်ရီက က​လေးက သွား​ပေါက်ရုံသာ ဖြစ်​ကြောင်း ကြားလိုက်ရ​သောအခါ မ​နေနိူင်ဘဲ ရယ်​မောမိသွား​လေသည်။ သူက ၎င်းကို ချက်ချင်းပင် ​ဘေးပို့ထားလိုက်ပြီး​နောက် သူ့လူများကို ​မေးလိုက်သည်။ "ကျိုး​မောင်ဟယ်ကို မျက်​ခြေပြတ်သွားတယ်လို့ ​ပြောချင်တာလား"

အရာရှိကျိုးက ယန့်ကျီမြစ်၏ ​တောင်ဘက်ပိုင်းကို လာ​နေပြီ ဖြစ်​ကြောင်း ဒုတိယသခင်ကြီးကျန့်ထံမှ အ​ကြောင်းကြားစာ ရရှိခဲ့ခြင်း ဖြစ်သည်။ ထိုသတင်းအပြင် ဒုတိယသခင်ကြီးကျန့်က ကျန့်ရီအား အရာရှိကျိုးကို မျက်စိ​ဒေါက်​ထောက် ကြည့်ထားရန် ​ပြောခဲ့​သေးသည်။

အရာရှိကျိုးက အင်ပါယာ တရားရုံး အပြင်ဘက်မှ အမှုကိစ္စများကို ရှင်းလင်းခြင်း မရှိ​ပေ။ ဒုတိယသခင်ကြီးကျန့်က ထိုသူ သ​ဘောမ​တွေ့သည့် တစ်ဦးတည်း​သော အရာရှိ မဟုတ်​လေရာ ကျန့်ရီက အစ ပထမတွင် များစွာ စိတ်ပူခြင်း ရှိ​မ​နေ။ သို​သော်လည်း ထိုအရာရှိကျိုးက အလွန် မနာလိုတတ်ပြီး အပြစ်ရှာတတ်​ကြောင်း ကြားသိခဲ့ရသည့်အတွက် ဖု​ချောင်တွင် ချင်ဖုန့် အ​ဆောက်အအုံ ​ဆောက်လုပ်​ရေးကို ယာယီ အနား​ပေးထားလိုက်ရသည်။

သူက အရာရှိကျိုးမှာ ဖု​ချောင်တွင် ချင်ဖုန့် အ​ဆောက်အအုံကို ​ဆောက်လုပ်​နေသည့် အချက်ကို အသုံးပြုပြီး ဒုတိယ ဦး​လေးကို တိုက်ခိုက်လာမည်အား မလိုချင်ခဲ့။ သူတို့ကို ​ငွေအလွဲသုံးစား လုပ်သည် သို့မဟုတ် လာဘ်ထိုးထားသည် ဟူ၍လည်း မခံစား​ရ​စေချင်။ 

​ကောင်းကင်ဘုံနှင့် ​မြေကြီးတို့၏ အသိစိတ်​ကြောင့် သူတို့၏ ကျန့်မိသားစုက ဒုတိယဦး​လေးထံမှ အကျိုးအမြတ် များစွာ ရခဲ့​သော်လည်း ဒုတိယဦး​လေးက အရာရှိတစ်​ယောက် အ​နေဖြင့် ရိုးသားကာ သန့်ရှင်းသည်။ အဆုံးတွင် သူ့မိသားစုက ​ငွေရှိပြီး ​အလိုကြီးရန်အတွက်ကား ​နိုင်ငံ​ရေးအရ အခွင့်အလမ်း​ကောင်းများကို ယူ​ဆောင်လာ​ပေးနိုင်မည် မဟုတ်​ပေ။

ကျန့်ရီက ထိုအရာရှိကျိုး ​တော်ဝင်စစ်​ဆေးမှူအတွင်း ပြဿနာလာရှာမည်ကို စိုးရိမ်သဖြင့် အလုံးစုံ အာရုံစိုက်ထားရသည်။ သို့​သော်လည်း ရလဒ်အ​နေဖြင့် တစ်​ယောက်​ယောက်က ထိုအရာရှိကျိုး ရုတ်တရက် ​ပျောက်သွား​ကြောင်း ​ပြောလာသည်ကို ကြားသိလိုက်ရသည်။

ဒီ... သူက တိတ်တဆိတ် လှည့်ပတ်သွားမလို့လား...

ကျန့်ရီက ၎င်းကို တစ်ခဏမျှ ​တွေးလိုက်​သော်လည်း မည်သည့် ရလဒ်မှ ထွက်မလာသဖြင့် အင်ပါယာဝန်ကြီးဌာနမှ သတင်းများကိုသာ ပိုပြီး အာရုံစိုက်ထားသည်။

သူက မည်သည့် အမှားမျှ လုပ်မထားသဖြင့် စုံစမ်းစစ်ဆေးခံရမည်ကို မ​ကြောက်​ပေ။

ကျန်းကျန့်က ​ကျောက်မင်ကျုး​လေးကို ဟယ့်ရှီရွာသို့ ပြန်​ခေါ်လာပြီး​နောက် ​ကျောက်မင်ကျုး​လေး ကိုက်နိုင်ရန် တစ်ခုခု ရှာ​ပေးလိုက်သည်။

ယခုလက်ရှိတွင် ရာသီဥတု ​အေး​နေသဖြင့် ​ကျောက်မင်ကျုးက အဝတ်များစွာ ဝတ်ထားရသဖြင့် သူမ၏ ပါးစပ်ထဲ ပစ္စည်းများ ထည့်​ပေးရမည်ကို သူ​ပျော်မ​နေခဲ့​ပေ။ သူမကိုယ် သူမ နာကျင်​အောင် လုပ်မိမည်ကို စိုးရိမ်​နေခဲ့သည်။

ထိုအ​ကြောင်းကို ​တွေးမိ​သွား​သောအခါ ကျန်းကျန့်က သူ့လက်ကို ​ပြောင်စင်​အောင် ​ဆေး​ကြောလိုက်ပြီး ​ကျောက်မင်ကျုး ကိုက်ရန် ထည့်​ပေးလိုက်သည်။

ကိုက်ရန်အတွက် ကျန်းကျန့်က လက်ထည့်​ပေးလိုက်သဖြင့် ​ကျောက်မင်ကျုးက အမှန်ပင် တအီအီ ဖြစ်​မ​နေ​တော့။ 

သူမက သွားမ​ပေါက်​သေး​သော်လည်း အားအနည်းငယ် ပါ​နေသည်။ ကျန်းကျန့်၏ လက်က အသားမာများ ပြည့်​နေသဖြင့် သူမက သူ့ကို ကိုက်လျှင်​တောင် မနာကျင်​စေ​ပေ။ အများဆုံး သူ့လက်ကို ယားကျိကျိ ဖြစ်​စေရုံသာ။ 

ကျန်း​​ရှောင်မိန်က ကျန်းကျန့်ကို လာရှာ​သောအခါ အ​တော်​လေး ​ပြောင်းလဲသွားခဲ့သည့် သူမ၏အစ်ကိုကြီးက သူ့လက်ကို ​ကျောက်မင်ကျုး​လေး ကိုက်ကာ ကစားနိုင်ရန် ထည့်​ပေးထား​ကြောင်း ​တွေ့လိုက်ရသည်။

​ကျောက်မင်ကျုး​လေးကို ကြည့်ကာ သူမ၏ ငယ်ဘဝကို ရုတ်တရက် အမှတ်ရသွား​​လေသည်။ ထိုအချိန်က သူမ၏ အစ်ကိုကြီးမှာ သူမကို ဂရုစိုက်​ပေးခဲ့ပြီး သူမအ​ပေါ် ​ကောင်း​ပေးခဲ့သည်။ သူက အမြဲတမ်း တိတ်ဆိတ်​နေ​တတ်​​သော သူ့အ​နောက်သို့ လိုက်ရမည်ကို သူမ​ မ​​ပျော်​မရွှင် ဖြစ်သွားမည် စိုးသဖြင့် သူမကိုပင် ကြီးပြင်းမလာ​စေချင်ခဲ့​ပေ။

"ငါ မင်းအတွက် ဘာလုပ်​ပေးရမလဲ" ကျန်းကျန့်က ​မေးလိုက်သည်။

ကျန်း​ရှောင်မိန်က ​ခေါင်းကိုငုံ့ထားပြီး အနည်းငယ် ရှက်ရွံ့​နေ​သော်လည်း တဖြည်းဖြည်း ​ခေါင်း​​မော့လာကာ ​​ပြောလိုက်သည်။ 

"ကျွန်မ ကျန်းပိုင်ကို လက်ထပ်ချင်တယ်"

"ကျန်းပိုင်လား" ကျန်းကျန့်က ကြက်​သေ​သေသွားပြီး​နောက် တစ်ခဏမျှ စဥ်းစားလိုက်​သောအခါ သူ ဝယ်လာခဲ့သည့် အုတ်ဖုတ်သမား သားအဖမှ သားဖြစ်​ကြောင်း သိလိုက်ရသည်။

သူက ထိုသားအဖကို ​ငွေဖြင့် ဝယ်လာခဲ့​​သော်လည်း သူတို့ကို အုတ်များများ ဖုတ်ရန်အတွက် တွန်းအား​ပေးရန် ဆုချီးမြင့်ခဲ့သည်။

ထို​အ​ဖေနှင့်သားက သူတို့၏ ဆု​ကြေးများကို စုထားပြီး များမကြာမီပင် သူ့ထံသို့ ​ရောက်လာကြကာ သူတို့ကိုယ်သူတို့ ပြ​န်​ရွေးလိုကြချင်​နေကြ​သော်လည်း သူ့အတွက် အလုပ်ဆက်လုပ်​ပေးရန် ဆန္ဒရှိ​ကြောင်း ​ပြောခဲ့သဖြင့် သူ သ​ဘောတူ​ပေးခဲ့သည်။

သို့​သော်လည်း ကျန်း​ရှောင်မိန် ကျန်းပိုင်ကို သ​ဘောကျသွားမည်ဟု ထင်မထားခဲ့​ပေ​။

ကျန်း​ရှောင်မိန် ကျန်းမင်ကို အရင်က သ​ဘောကျပုံရခဲ့​ကြောင်းကိုလည်း မှတ်မိသွားခဲ့သည်။ သို့​သော်လည်း သူ့ထံတွင် လုပ်စရာ များစွာ ရှိသဖြင့် ထိုအ​ရေးကို ဂရုမစိုက်နိုင်​သေး။

"ဟုတ်တယ်... သူပါ" ကျန်း​ရှောင်မိန်က ​ခေါင်းငုံ့ထားသည်။

သူမက ကျန်းမင်ကို သ​​ဘောကျခဲ့ဖူး​သော်လည်း သူ့ကို သ​ဘောကျရသည်မှာ သူ၏ ​နောက်ခံ​​ကောင်းမှု​ကြောင့်သာ ဖြစ်သည်။ သူမက ကျန်းမင်နှင့် အဆက်အဆံ မရှိသဖြင့် သူ့ကို လက်ထပ်ချင်သည်လားလည်း မ​သေချာပြန်။

သို့​သော်လည်း ဤရက်များအတွင်း အုတ်ဖိုတွင် ​နေ့တိုင်း အလုပ်လုပ်ရ​သောအခါ ကျန်းပိုင်နှင့် မျက်လုံးချင်းဆုံခဲ့ရသည်။ 

ထိုကျန်းပိုင်က အုတ်ဖုတ်သည့် အတတ်ပညာ ရှိသဖြင့် အနာဂါတ်တွင် ​ငွေပြတ်လပ်မည် မဟုတ်​ပေ။ သူ့အလုပ်ကလည်း တစ်ကြိမ်လျှင် လ​ပေါင်းများစွာ ခရီးထွက်​နေရသည့် ကျန်းမင်ထက်လည်း ပို​​ကောင်းသည်။  သူမကသာ ကျန်းပိုင်ကို လက်ထပ်လိုက်ပါက သူတို့ အမြဲတမ်း အတူရှိနိုင်​ပေမည်။

"မင်းသူ့ကို လက်ထပ်ချင်ရင် လက်ထပ်လို့ ရတယ်... ဒါ​ပေမယ့်... ငါ့အ​မေရဲ့ ​မွေး​​နေ့ပွဲ ပြီးတဲ့ အထိ ​စောင့်ဦး" ကျန်းကျန့်က ​ပြောလိုက်သည်။ သူသည်လည်း အုတ်ဖိုတွင် တစ်​နေ့လုံး အလုပ်လုပ်​နေသည့် ထိုလူငယ်​လေးအ​ပေါ် အမြင်​ကောင်း ရှိသည်။ မည်သည့်အရာမှ မရှိပါက သူက အ​တော်​လေး ရိုးသားပြီး အလုပ်လုပ်ချင်စိတ်လည်း ရှိ​​ပေသည်။

သူက ဟယ့်ရှီရွာတွင် အုတ်ဖို တစ်ခုသာ ​ဆောက်ခဲ့​သော်လည်း မကြာမီပင် မလုံ​လောက်​တော့သဖြင့် ​​ဘေးရွာသို့သွားကာ ​နောက်ထပ် အုတ်ဖိုတစ်လုံး ​ဆောက်လိုက်ပြီး ကျန်းပိုင်၏ အ​ဖေကို ကြီးကြပ်ခိုင်းထားခဲ့သည်။

အုတ်ဖိုနှစ်ခုက အရွယ်အစား အတူတူသာ ဖြစ်​သော်လည်း ရလဒ်အ​နေဖြင့် ကျန်းပိုင်က အုတ်များ ပိုဖုတ်ရသည်။ သူက စားချိန်နှင့် အိပ်ချိန်မှ လွဲ၍ အချိန်အားလုံးကို အုတ်ဖိုတွင်သာ အသုံးပြုခဲ့​​သည်ဟု ဆိုရ​ပေမည်။

ကျန်းကျန့်က ထိုသူနှင့် ပတ်သက်၍ ပြဿနာ မရှိဘဲ ကျန်း​ရှောင်မိန် သူ့ကို လက်ထပ်လိုကလည်း လက်ထပ်နိုင်သည်။ သူ အာရုံမထား​​ပေ။ ဤအချိန်တွင် သူက ​ကျောက်လျူ၏ ​မွေး​​နေ့ပွဲ အရင် ပြီးသွားရန်ကိုသာ အာရုံစိုက်ထားသည်။

ကျန်းကျန့်နှင့် ​ကျောက်ကျင်း​ကောတို့ လက်ထပ်စဥ်က မင်္ဂလာ ဧည့်ခံပွဲကို စည်ကားသိုက်မြိုက်​အောင် မလုပ်နိုင်ခဲ့။ အဆုံးတွင် သူတို့က မိတ်​ဆွေနှင့် ​ဆွေမျိုး အနည်းငယ်သာ ရှိခဲ့​သော်လည်း ယခုတွင်မူ ကွဲပြား​သွားခဲ့လေပြီ။

ထိုအချိန်တွင် ကျန်းကျန့်က မ​ရေတွက်နိုင်​သော လူ​ပေါင်းများစွာ ရှိ​နေပြီ ဖြစ်၍ ​ကျောက်လျူ၏ ​မွေး​​​နေ့ပွဲကျင်းပရန် လူတစ်အုပ်ကြီး ဖိတ်နိုင်​လေပြီ။
အပိုင်း၁၆၄
