Chapter 165

Chapter 165

- အင်ပါယာ တရားရုံး​တော်၏ ဆုလာဘ်

ကျန်းကျန့်က အဆုံးတွင် ​ကျောက်လျူ၏ ​မွေး​နေ့ပွဲကို ဦး​ဆောင်ကျင်းပ​ပေးရန် ဆုံးဖြတ်လိုက်သည်။

​ကျောက်လျူ၏ ​မွေး​နေ့တွင် ​နေကပြင်းလှပြီး ​လေလည်း မတိုက်​ပေ။ ဟယ့်ရှီရွာ၏ ဤဘက်ပိုင်းတွင် "အ​ကြွေးနစ်ရင် ဆင်းရဲတယ်... ​လေတိုက်ရင် ​အေးတယ်" ဟု ဆိုရိုးစကား ရှိသည်။ လူတစ်​ယောက်က အ​ကြွေး မရှိလျှင် ဆင်းရဲသူ မဟုတ်​ပေ။ ​လေမတိုက်လျှင် ​အေးလိမ့်မည် မဟုတ်​ပေ။

ထို​​နေ့တွင် ​နေက ပူ​နေပြီး ​လေကလည်း မတိုက်​ပေ။ ​ဆောင်းရာသီ ​ရောက်လာပြီ ဖြစ်​​​သော်လည်း ရာသီဥတုက ​​နွေဦးနှင့် မကွာခြား​ပေ။

"​တွေ့လား... ရှင်က ဘဝ​​ကောင်း​ကောင်းမှာ ​နေရ​တော့ ဘုရားရှင်က​တောင် ရှင့်ကို မျက်နှာ​သာ​ပေး​နေတယ်" ဟယ့်ရှီရွာသူ တစ်​ယောက်က ​ကျောက်လျူကို ချီးမွမ်းလိုက်သည်။

ကျန်းကျန့်က ​မွေး​​နေ့ပွဲ လုပ်မည် ဖြစ်၍ ဟယ့်ရှီရွာထဲမှ ​ကျောက်လျူ၏ မိတ်​ဆွေများက မနက်​စော​စောမှာပင် လာ​ရောက် ကူညီ​ပေးခဲ့ကြသည်။

​ကျောက်လျူက အဝတ်အစားသစ်များ ဝတ်ထားပြီး ​ရွှေထည်လက်ဝတ်ရတနာများ ဆင်ယင်ထားကာ သူမ၏ မျက်နှာထက်တွင် အပြုံးကြီးကြီး ချိတ်ဆွဲထားခဲ့သည်။

"အိုး... ဒါ​တွေအားလုံး ကျန်းကျန့် လုပ်တာပဲ​လေ... ငါ့အရိုးကဖြင့် အ​ခေါင်းထဲ ​ရောက်​တော့မယ်... ငါ့အတွက် ပိုက်ဆံ​တွေ အများကြီး သုံး​ပေးချင်​နေတုန်းပဲ... တကယ့်ကို..."

​ကျောက်လျူ ထိုအ​ကြောင်းကို ​ပြောခဲ့စဥ်က သူမက ​ကျောက်ကျင်း​ကောကို အ​တော်​လေး ​စျေးကြီးလွန်းသည်ဟု နှစ်ကိုယ်ကြား ​ပြောခဲ့​သေး​သော်လည်း နှလုံးသားထဲတွင်မူ အလွန် ​ပျော်ရွှင်​နေရ​ပေသည်။ သူမ၏ မျက်နှာက အပြုံးများ ပြည့်​နေသည်။ စားပွဲများအားလုံး ချခင်းထားပြီး ဧည့်သည်များ တဖွဲဖွဲဝင်လာသည်ကို မြင်ရ​​သောအခါ ​ပျော်၍ပင် မဆုံးနိုင်​တော့​ပေ။ သူမ၏ ဘဝတွင် ထိုမျှ​လောက်ထိ မျက်နှာသာ ​မရခဲ့ဖူးပါ​ပေ။

​ကျောက်လျူက အလွန် ​ပျော်ရွှင်​နေပါ​သော်လည်း ထိုအခိုက်တွင် မျက်နှာ ​ဖျော့​ဖျော့နှင့် သက်လတ်ပိုင်းလူတစ်​ယောက်က ​လှေ​ပေါ်မှ ဆင်းလာခဲ့သည်။ ထိုသက်လတ်ပိုင်းလူက သက်​တော်​စောင့် နှစ်​​ယောက် ခြံရံထားပြီး ချမ်းသာ​သော ကုန်သည်တစ်​​ယောက်ပုံ​ပေါ်​နေသည်။ သူ ​ရောက်လာ​​သောအခါ ဆိပ်ကမ်းမှ လူများကို ​မေးလိုက်သည်။

"ဒီ​နေရာမှာ ကျင်းကျန့် ကိုယ်ရံ​တော်လုပ်ငန်းဆိုတာ ရှိတယ်လို့ ကြားတယ်"

"ဟုတ်ပါတယ်" ကုန်ပစ္စည်းများ သယ်​ပေး​နေသူက ပြန်​ဖြေလိုက်သည်။

"ဒီ​နေရာမှာ ကျင်းကျန့် ကိုယ်ရံ​တော် လုပ်ငန်းဆိုတာ ရှိပါတယ်... ခင်ဗျားက သူတို့ကို ရှာ​နေတာလား... သူတို့က ဟို​နေရာကို စီးပွား​ရေးလုပ်ဖို့ ငှားထားတယ်" ပစ္စည်း သယ်သူက ​ပြောလိုက်ရင်းဖြင့် မနီးမ​ဝေး ​နေရာမှ သတ္တုပြားဖြင့် "ကျင်းကျန့်ကိုယ်ရံ​တော်လုပ်ငန်း"ဟု ​ရေးထား​သော ဆိုင်​လေး တစ်ဆိုင်ကို ညွှန်ပြ​ပေးလိုက်သည်။

"​သြော်" သက်လတ်ပိုင်းလူက ​ခေါင်းငြိမ့်၍ ​​မေးလိုက်သည်။ "ဒီ​နေရာမှာ ချင်ဖုန့်အ​ဆောက်အအုံလည်း ရှိတယ်လို့ ကြားတယ်"

ဒီလူက ကျင်းကျန့် ကိုယ်ရံ​တော် လုပ်ငန်းကို ရှာ​နေတဲ့အပြင် ချင်ဖုန့်အ​ဆောက်အအုံမှာလည်း သွားကစားချင်နေတာလား... ပစ္စည်းသယ်သူက ခပ်မြန်မြန် ​ပြောပြလိုက်သည်။

"ဟုတ်ပါတယ်... ခင်ဗျားသာ လမ်း​ပေါ်က ​ကောင်​လေး တစ်​ယောက်ကို ​ခေါ်ပြီး ​ကြေးပြား နည်းနည်း​လောက် ​ပေးလိုက်ရင် ​ခေါ်သွား​ပေးပါလိမ့်မယ်... ကျွတ်ကျွတ်... ချင်ဖုန့်အ​​ဆောက်အအုံမှာ ဆိုရင် ကျွန်​တော်ကြားထားတာ နန်း​တော်မှာပဲ ရနိုင်တဲ့ ဟင်းပွဲ​တွေ ပြဇာတ်​တွေ အများကြီး ရှိတယ်တဲ့... ​နေရာ​ကောင်း တစ်ခုပဲ"

"ဘာ" သက်လတ်ပိုင်းလူ၏ မျက်နှာထား ​​ပြောင်းလဲသွားသည်။ ဘယ်လိုလုပ်ပြီး​တော့ လူ​တွေက နန်း​တော်က ပစ္စည်း​တွေ ထုတ်လာပြီး​တော့ ကုန်သည်​တစ်စု ​ပျော်ဖို့ အတွက်​ ပေးလိုက်ရလား... ဒါ တရားလွန်သွားပြီ...

ထိုသက်လတ်ပိုင်းလူ မျက်နှာမ​ကောင်းသည်ကို ​တွေ့​သောအခါ ပစ္စည်း သယ်သူက တုံ့သွား​လေသည်။

"လူကြီးမင်း"

"ဘာမှ မဟုတ်ဘူး" သက်လတ်ပိုင်းလူက လက်ယမ်းပြလိုက်သည်။

ထိုသက်လတ်ပိုင်းလူက မြို့​တော်မှ ​ရောက်လာသည့် ​တော်ဝင်သံတမန် ကျိုး​​မောင်ဟယ်ပါပင်။

လွန်ခဲ့သည့် ရက်အနည်းငယ်က ကျိုး​မောင်ဟယ်မှာ ဟယ်​ချောင် စီရင်စုတွင် ကျင်းကျန့်ကိုယ်ရံ​တော် လုပ်ငန်းဟူ၍ ရှိပြီး ထိုလုပ်ငန်း၏ တာဝန်ရှိသူက သူ့မိဘများကို ရိုက်နှက်ရုံသာမက သူ့မိဘများ အကူအညီမ​တောင်းနိုင်ရန် အရာရှိများကို လာဘ်ထိုးထားခဲ့သည်ဟု ​ပြောထားသည့် စာတစ်​စောင်ကို လက်ခံရရှိခဲ့သည်။

ကျိုး​မောင်ဟယ်က လှည့်ပတ်စုံစမ်းလိုက်ရာ ထိုဟယ်​ချောင်က ကျန့်မိသားစု၏ ပိုင်နက် ဖြစ်​ကြောင်း သိလိုက်ရသည်။ ထို့အပြင် ကျန့်မိသားစုက ကျင်းကျန့် ကိုယ်ရံ​တော် လုပ်ငန်းနှင့်အတူ ချင်ဖုန့် အ​ဆောက်အအုံကို တည်​ဆေက်ထားခဲ့သည်။ ၎င်းကို ဖွင့်ထားသည်က မကြာ​သေး​သော်လည်း မ​​ရေတွက်နိုင်​သော လူများက ထို​နေရာကို သိ​ပြီးနေကြ​လေပြီ။

အဲ့ဒီချင်ဖုန့်အ​ဆောက်အအုံက တစ်ခါ လာလည်ရင် ​ငွေဆယ်စ ကျသင့်တယ်တဲ့လား... ဒီ​လောက် ​ငွေအများကြီးနဲ့ဆို သာမန်လူ​တွေ တစ်နှစ်​လောက် သုံးဖို့ လုံ​လောက်တယ်ကွ...

ဒီလို ​​နေရာမျိုးက ​နေရာ​ကောင်း ဟုတ်ပါ့မလား... ကျန့်မိသားစုက သူတို့ ဘာလုပ်​နေမှန်း မသိကြဘူးလား...

ကျိုးမောင်ဟယ်က တစ်​ချိန်လုံး ဧကရီ မယ်​တော်ကြီးကို မျက်နှာချို​သွေးရန် ကြိုးပမ်း​နေသည့် အရာရှိကျန့်ကို အမြင်မကြည်​ပေ။ ထို့​ကြောင့် ထိုအ​ကြောင်းကို ကြားလိုက်ရ​သောအခါ ချက်ချင်းပင် လာ​ရောက် ကြည့်ရှုရမည်ဟု ဆုံးဖြတ်ချက် ချလိုက်​လေ​တော့သည်။ သူက သူ့ပုံစံအမှန်ကို ဖုံးကွယ်ကာ ချင်ဖုန့်အ​ဆောက်အအုံကို လာကြည့်ရန် ဆုံးဖြတ်လိုက်သည်။

လူ​တွေ ဒီ​လောက် အများကြီး ချီးမွမ်း​နေကြတဲ့ ​နေရာက အထဲမှာ ဘယ်​လောက် စက်ဆုပ်စရာ လုပ်ရပ်​တွေ လုပ်​နေမှန်း မသိနိုင်ဘူး​လေ... ဟယ်​ချောင် စီရင်စု၏ ချင်ဖုန့်အ​ဆောက်အအုံက ဝင်​ပေါက်တစ်ခုထားထားပြီး သင်သာ ဝင်သွားချင်ပါက အရင်ဆုံး တံခါးဝမှာပင် ​ငွေစ နှစ်ဆယ် ​​ပေး​ချေရမည် ဖြစ်သည်။ ဝင်သွားပြီးနောက် တိုကင်ပြားများ လဲလှယ်ခြင်းမှလွဲ၍ သုံးသမျှ အားလုံးကို ထို​​ငွေစ နှစ်ဆယ်မှ ဖြတ်​တောက်မည် ဖြစ်ပြီး ကျန်​ငွေကို ပြန်​​ပေး​ပေလိမ့်မည်။

ဒါက ချင်ဖုန့်အ​​ဆောက်အအုံကို လာကြတဲ့သူ​တွေအတွက် မှု​လောက်စရာ မဟုတ်ဘူး​လေ... ဘယ်သူကများ ​ငွေစ နှစ်ဆယ် မပါဘဲ ဒီ​နေရာကို လာကြပါ့မလဲ...

သို့​သော်ငြား ကျိုး​မောင်ဟယ်က သူကြားလိုက်ရ​သော စကားကို ထိတ်လန့်သွား​လေသည်။

"​ငွေစ နှစ်ဆယ်လား"

သူက ဆင်းရဲ​သော မိသားစုမှ ​မွေးဖွားလာခဲ့ရပြီး ချမ်းလည်း မချမ်းသာသဖြင့် အသားတစ်နပ်မျှ စားချင်လျှင်​တောင် အလွန် သတိထားရသည်။ ဤတစ်ကြိမ်က အပြင်ထွက်လာရသည် ဖြစ်​သော​ကြောင့် ​ငွေစများများ ပိုယူလာခဲ့​သော်လည်း ​ငွေနှစ်ဆယ်​လောက်ထိ မများ​ပေ။

ဒီလူက သူ့ကို ​ငွေစ နှစ်ဆယ် ​တောင်းနေ​တယ်တဲ့​လေ...

"လူကြီးမင်း... ​ငွေမပါရင် ​နောက်တစ်ကြိမ်မှ လာခဲ့ပါ" တံခါးဝမှ လူက ကျိုး​မောင်ဟယ်ကို ပြုံးပြ၍ ​ပြောလိုက်သည်။

ကျိုး​မောင်ဟယ်က ပိုက်ဆံရှိပုံမ​​ပေါ်​သော်လည်း ကျန့်ရီက သူတို့ကို အဝတ်စုတ် ဝတ်ထားသူများကိုပင် ပြုံးပြ​နေရမည်ဟု မှာကြားထားသဖြင့် သူတို့၏ သ​ဘောထားက ​ပြောင်​မြောက်လှ​ပေသည်။

ထင်မှတ်မထားစွာပင် သူတို့၏ ပိုက်ဆံ​တောင်း​နေ​သော အမူအယာနှင့် ထိုကဲ့သို့​သော သ​ဘောထားက ကျိုး​မောင်ဟယ်ကို ဤချင်ဖုန့်အ​ဆောက်အအုံ​တွင် တ​စ္ဆေတစ်​ကောင် ဖြစ်​နေသည့်အလား ခံစားသွားရ​စေသည်။

သူက အံတင်းတင်းကြိတ်ကာ ​ငွေစနှစ်ဆယ် ထုတ်လိုက်ပြီး အထဲသို့ ဝင်သွား​လေသည်။ သူက ​နောက်ထပ် ​ငွေများ မထုတ်လာခဲ့သဖြင့် သူ့အ​စောင့် နှစ်​ယောက်မှာ အပြင်ဘက်တွင် ကျန်​နေခဲ့ရသည်။

ချင်ဖုန့်အ​ဆောက်အအုံက ဇိမ်ခံပစ္စည်းများ ပြည့်​နေသည်။ ကျိုး​မောင်ဟယ်က ဆင်းရဲနွမ်းပါး​သော ဘဝတွင် ​နေထိုင်ခဲ့ရ​သော်ငြား သူက အမြင်ရှိသည်။ ထိုဇိမ်ခံပစ္စည်းများကို ​တွေ့​သောအခါ သူပို၍ ​​ဒေါသထွက်လာလေသည် များမကြာမီပင် ​ဟောခန်းထဲသို့ ​ရောက်သွား​လေသည်။

​ဟောခန်းက ကတ်များ ကစားကြသည့် ​နေရာ ဖြစ်သည်။ ​ဟောခန်းအလယ်တွင် စက်ဝန်းပုံ စားပွဲဝိုင်းများကို စက်ဝိုင်းပုံစံ စီစဥ်ထားပြီး အလယ်တွင် လျူချမ်ချမ်နှင့် ​ကျောက်လင်ရှီးတို့ ထိုင်​နေကြသည်။

မနက်​စော​စောသာ ဖြစ်​နေ​သေး၍ ချင်ဖုန့်အ​ဆောက်အအုံတွင် လူနည်းနည်းသာ ရှိသဖြင့် သူတို့က အလုပ်သိပ်များ​မ​နေဘဲ အခြားသူများကိုသာ ​ရောက်လာကြ​သော ဧည့်သည်များကို ကတ်များ ​ဝေ​ပေးပြီး အတူ ကစားခိုင်းထားလိုက်သည်။ သူတို့နှစ်​ယောက်က လတ်တ​​လောတွင် ချင်ဖုန့်အ​ဆောက်အအုံ၏ ​ကြော်ငြာ ဆိုင်းဘုတ်များ ဖြစ်ကြသဖြင့် သူတို့၏ စိတ်အ​ခြေအ​နေ​ပေါ် မူတည်၍ ထိုင်လိုက ထိုင်နိုင်ပြီး ကတ်များ ​ဝေလိုက ​ဝေနိုင်သည်။

"ဒါက အလုပ်​ကောင်း​ပေမယ့် ငါတို့ အသက်ကြီးလာရင် လုပ်နိုင်​တော့မှာ မဟုတ်ဘူး" လျူချမ်ချမ်က ​ပြောလိုက်သည်။

"ဘာ​တွေ စိုးရိမ်​နေတာလဲ... ငါတို့က ငါတို့ရဲ့ကံကြမ္မာကို ကယ်တင်ပြီးသွားပြီပဲ" ​

ကျောက်လင်ရှီးက ​ပြောလိုက်သည်။ ဤချင်ဖုန့်အ​ဆောက်အအုံက သူတို့ကို ​လစာများများ မ​ပေးဘဲ တစ်လမှ ​ငွေနှစ်စသာ ​ပေးပါ​သော်လည်း ဧည့်သည်များ ဆုချ​သော ဆု​ငွေများအားလုံးကို သူတို့ ယူနိုင်​ပေသည်။

ဤ​နေရာသို့ လာကြ​သော ဧည့်သည်များမှာ ရက်​ရောကြသဖြင့် ဆု​ငွေများမှာလည်း ​ကြေးပြားများ မဟုတ်ဘဲ အားလုံးမှာ အ​ခြေခံအားဖြင့် ​ငွေစများ ဖြစ်ကြသည်။ ​သူတို့အတွက် ငွေအ​မြောက်အများ စု​ဆောင်းနိုင်ရန် အချိန်ကြာကြာ မယူရနိုင်​လောက်​ပေ။ ထိုအ​ကြောင်း​ကြောင့် သူတို့က သူတို့၏ ​​စျေးကို မြှင့်၍ ဆု​ငွေ ပိုရနိုင်သည် ဟူ​သော အချက်ကို ရှာ​တွေ့သွားကြသဖြင့် အလွယ်တကူ အပြင်ထွက်မသွားလိုကြ​ပေ။

"နင်​ပြောတာ မှန်တယ်... အချိန်ကျလာရင် အမျိုးသမီး အိမ်​ထောင်စု တစ်ခု ​ဆောက်ပြီး က​လေး​တစ်​ယောက်​လောက် ရှာပြီး ​မွေးစားမယ်" လျူချမ်ချမ်က ​ပြောလိုက်သည်။

"မင်းက လက်မထပ်​တော့ဘူးလား" ​ကျောက်လင်ရှီးက လျူချမ်ချမ်ကို စိတ်ရှုပ်​ထွေးဟန်ဖြင့် ကြည့်လိုက်သည်။ လျုချမ်ချမ် အရင်က လက်ထပ်ချင်ခဲ့တာပဲ မဟုတ်ဘူးလား...

"အခု နင့်ကို အမှန်တရား ​ပြောပြဖို့ မ​ကြောက်​တော့ဘူး" လျူချမ်ချမ်က ​ပြောလိုက်သည်။ "ငါ​ဆောင်ကြာမြိုင်မှာ ရှိ​တုန်းက ​ဆေး​တွေ အတိုက်ခံခဲ့ရလို့ က​လေးရနိုင်​တော့မှာ မဟုတ်ဘူး"

၎င်းကပင် သူမက ကိုယ်လုပ်​တော် တစ်​ယောက် ဖြစ်လာချင်ပြီး လက်ထပ်ရန်အတွက် တစ်ခါမှ မစဥ်းစားခဲ့ဖူးသည့် အ​ကြောင်းအရင်း ဖြစ်သည်။ သူမက က​လေး မရနိုင်သည့်အတွက် ​ကောင်း​ကောင်းမွန်မွန် လက်ထပ်နိုင်မည် မဟုတ်​ပေ။ ဒါဆို သူမက ဘယ်လိုလုပ်ပြီး ဘဝ​​ကောင်း​ကောင်း ရပါ​တော့မလဲ...

ကိုယ်လုပ်​တော် ဖြစ်ရုံက ကွာခြားသည်။ သူမက ​ယောကျ်ားတစ်​ယောက်ကို ​ဆွဲ​ဆောင်နိုင်ရန် ကြည့်​ကောင်းပြီး သူမ၏ ကိုယ်လုပ်​တော် အ​ဖော်များနှင့်လည်း တိတ်တဆိတ် မိတ်ဖွဲ့နိုင်သည်။ သူမက က​လေး မရနိုင်ဟု ​ပြောလိုက်ရုံဖြင့် အဓိကဇနီးက သူမကို အ​နောက်​ဆောင်တွင် ထားရန် ​သေချာ​ပေါက် သ​ဘောတူ​ပေလိမ့်မည်။

​ကျောက်လင်ရှီးက သူမ၏ စကားများကို ကြား​သောအခါ ကြက်​သေ​သေသွား​သော်လည်း အဆုံးတွင် သူက သူမကို နှစ်သိမ့်မ​​ပေးခဲ့ဘဲ ​ပြောလိုက်​လေသည်။

"ဒါဆို ပိုက်ဆံစုထား... ငါလည်း လက်ထပ်နိူင်မယ် မထင်ဘူး... ဒါ​ကြောင့်မို့ ​နောက်ကျရင် ငါတို့ ရဲ​ဘော်ရဲဘက် လုပ်ကြတာ​ပေါ့"

သူတို့ ​ပြော​နေရင်းမှာပင် သူတို့၏ နှလုံးသားက အနည်းငယ် ​လေးလံလာခဲ့သည်။ ထိုအချိန်မှာပင် တစ်​ယောက်​ယောက် ​အော်လိုက်သံကို ကြားလိုက်ရသည်။

"ကမ္ဘာကြီးက တကယ် စည်းကမ်းပျက်​နေကြပြီ... ကမ္ဘာကြီးမှာ ကိုယ်ကျင့်တရား​တွေ တစ်​​နေ့ထက် တစ်​နေ့ ဆုတ်ယုတ်လာကြတာပဲ... ဒီမိန်းမ​တွေ ​ကော​တွေက အိမ်မှာ ​ယောကျ်ားနဲ့ က​လေး​တွေနဲ့ အ​တူ​နေရမဲ့အစား​ ​ယောကျာ်းတစ်အုပ်နဲ့ တွဲသွားဖို့ အပြင်ထွက်​နေကြတယ်တဲ့... တကယ် သိက္ခါမဲ့လိုက်ကြတာ"

သူတို့က အသံလာရာသို့ ကြည့်လိုက်ကြချိန်တွင် သက်လတ်ပိုင်း လူတစ်​ယောက် ဖြစ်​နေသည်ကို ​တွေ့လိုက်ကြရသည်။

"ဒီအဘိုးကြီးက ဘယ်က ​ရောက်လာတာလဲ" လျူချမ်ချမ် မျက်​မှောင်မကျုံ့မိဘဲ မ​နေနိုင်​တော့​ပေ။

"ဒီ​နေရာက ​လောင်းကစားလုပ်လို့ ရတဲ့ ပြည့်တန်ဆာအိမ်ပဲ မဟုတ်ဘူးလား... ဒီကျန့်မိသားစုက​တော့... ဒီလိုကိစ္စမျိုး​တွေပါ လုပ်မယ်လို့ မထင်ထားဘူး" ကျိုး​မောင်ဟယ်က ​ဒေါသတကြီး ဖြစ်လာသည်။

ဤချင်ဖုန့်အ​ဆောက်အအုံတွင် အချို့မိန်းမများက ​ယောကျာ်းအဝတ်အစားများ ဝတ်ကာ ​ယောကျ်ားများကို စ​နောက်​ကျီစယ်နေကြ​လေသည်။ ဘာလို့များ "ချင်ဖုန့်အ​ဆောက်အအုံ" ဆိုတဲ့ နာမည်ကို ဒီလို ညစ်ပတ်တဲ့ ​နေရာမျိုးအတွက် ​ပေးထားရပါလိမ့်...

ကျန်းကျန့်၏ စကား​ကြောင့် ချင်ဖုန့်တွင် အလုပ်လုပ်​နေကြသည့် အမျိုးသမီးများမှာ အမှန်တွင် သူတို့၏ ဧည့်သည်များကို စကားများများ မ​ပြောကြ​ပေ။ သူတို့သိထားသည့်အတိုင်း မူလအစကတည်းက သူတို့သာ ဧည့်သည်များနှင့် ငြိသွားကြပါက သူတို့က ​နောက်ထပ်အလုပ်တစ်ခု ရှာရ​တော့မည် ဖြစ်ပြီး သူတို့ကိုလည်း သွားခွင့်​ပေးလိုက်မည်ဟု ကျန်းကျန့်က ​ပြောထားခဲ့သည်။ ဘာသွားခွင့်​​ပေးတာလဲ... နှင်ထုတ်မှာလို့ ​ပြောချင်တာပဲ မဟုတ်ဘူးလား...

ထိုမိန်းမနှင့် ​ကောများမှာလည်း နှလုံးသားကြီးကြီး ရှိကြ​သော်လည်း တိကျသည့် ပစ်မှတ်မရှိဘဲနှင့် သူတို့က ဧည့်သည်များနှင့် မည်သည့်အရာကိုမှ မလုပ်ရဲပါ​ပေ။ ပစ်မှတ်ရှိလျှင်ပင် ​​မှန်ကန်သည့် တစ်​ယောက်ကိုသာ ရှာ​ဖွေရန် ရည်ရွယ်ထားကြသည်။ သူတို့သာ ​​လှေနံ နှစ်ဖက် နင်းမိပါက ​လှေ​​မှောက်သွားနိုင်သည် မဟုတ်ပါလား...

​​သေချာ​ပေါက်ပင် သူတို့အများစုက ပစ်မှတ်ရှာလိုစိတ် မရှိကြ​တော့။ တစ်​ယောက်​ယောက် အ​နောက်ကို လိုက်ပြီး အခြားသူထံမှ ပိုက်ဆံ​တောင်းရသည်ထက် ပိုက်ဆံရ​နေသည့် အလုပ်က ပို​ကောင်းသည်။ ထို့​ကြောင့် ဤအချိန်တွင် မည်သူကမှ ဧည့်သည်များနှင့် အမှန်ပင် အီစီကလီ စ​နောက်​နေခြင်း မရှိကြ​။ သို့​သော်လည်း ကျိုး​မောင်ဟယ်၏ အမြင်တွင် ဤ​နေရာ၌ မိန်းမနှင့် ​ကောများ ရှိ​နေခြင်းက မှားယွင်း​နေသည်။

"ဒီ​နေရာကို အထင်​သေး​နေပြီးမှ ဘာလာလုပ်​နေ​သေးတာလဲ" လျူချမ်ချမ်က ​ဒေါသတကြီး ​ပြောလိုက်သည်။ သူမက အနာကို ဆွမိသွားသည် ဖြစ်၍ အလွန် ​ဒေါသထွက်​နေသည်။

"ဟုတ်ပါ့... ဒီလို​နေရာမျိုးကို လာပြီး ဒီလိုမျိုး ဖြစ်​နေ​တာ​တောင် ငါတို့ကို စိုက်ကြည့်​နေ​သေးတယ်... ကျွတ်ကျွတ်" ​ကျောက်လင်ရှီက ဝင်ကူလိုက်သည်။

လျူချမ်ချမ်နှင့် ​ကျောက်လင်ရှီးတို့မှာ ​သေချာ​ပေါက်ပင် ဤ​နေရာ၏ အကျော်ကြားဆုံး လူများ ဖြစ်ကြ​ပေသည်။ အခု ​ဟောခန်းထဲက ဘယ်​ယောကျ်ားကများ သူတို့ကို မကြိုက်တဲ့သူ ရှိမှာလဲ...

သူတို့ ​ဒေါသထွက်သွားသည်ကို မြင်​​သောအခါ ​ယောကျ်ားသားများက ကျိုး​မောင်ဟယ်ကို ချက်ချင်း ကြည့်လာကြပြီး တစ်​ယောက်ပြီး တစ်​ယောက် သူ့ကို ရှုတ်ချလာကြ​​လေ​တော့သည်။

​ကျောက်လင်ရှီးနှင့် လျူချမ်ချမ်တို့ကို ဧည့်သည်များအား မဆန့်ကျင်ရဟု ​ပြောထားခဲ့​သဖြင့် သူတို့က ညစ်ညမ်း​သော စကားလုံးများ မသုံးရဲ​ပေ။ သို့​​သော်လည်း ဤ​နေရာရှိလူများမှာ ကွဲပြားလှသည်။ သူတို့က သူတို့၏ အ​တွေးများကို လျူချမ်ချမ်နှင့် ​ကျောက်လင်ရှီးတို့​ရှေ့တွင် ​ရှင်းရှင်းလင်းလင်း ​ဖော်ထုတ်လာကြသဖြင့် ​ကျိုး​မောင်ဟယ်နှင့် မျက်နှာချင်းဆိုင်မိချိန်တွင် လုံးဝ ယဥ်​ကျေးမ​နေကြ​ပေ။ ဤ​နေရာသို့ လာကြသူအများစုက ကုန်သည်များ ဖြစ်ကြသဖြင့် ဆဲဆိုကြ​သည့် အ​​ခြေအ​နေသို့ ​ရောက်လာသောအခါ...

"အရှက်ရစရာ ​ကောင်းလိုက်တာ... ​စော်ကား​နေကြတာများ"

ကျိုး​မောင်ဟယ်က ပိုပို၍ ​ဒေါသထွက်လာ​လေ​တော့သည်။ သူ့ပါးစပ်က အ​တော်​လေး အာ​စောင်းထက်လှပြီး အင်ပါယာ တရားရုံး​တော်တွင် ကျမ်းစာများကို ကိုးကား​​ပြောဆိုကာ လူအများကို ​ပြောစရာမဲ့သွား​စေတတ်သည်။

သို့​သော်လည်း စာသင်သားက စစ်သားနှင့် ​တွေ့လိုက်ရ​သောအခါ ထို့ထက်ပို မရှင်းလင်းနိုင်​တော့​ပေ။