MM Story Teller

အပိုင်း ၂၄

Viewers 12k

"မင်းရူးသွားပြီလား"

၀မ်မင်ယီကအလန့်တကြားအော်လိုက်သည်။

ပြောရင်းကပင် ၀မ်မင်ယီလည်း ဂျာမန်ခွေး၏ခြေထောက်မှာ ဒဏ်ရာရနေကြောင်းသတိထားမိလိုက်သည်။ မူလစစပြေးနေစဉ်က သူမမြင်လိုက်မိချေ။

သို့သော် ယခုမူရှင်းရှင်းလင်းလင်း မြင်ရချေပြီ။

ထု့နောက်သူသည် တံခါးမဖွင့်ခင် စက္ကန့်ပိုင်းအလိုက လာဘရာဒေါအားပြောလိုက်သော စကားကို ပြန်တွေးမိသွားသည်။

"ငါ့ခြေထောက်မှာ ပြသနာရှိနေတယ်" သူ့ခြေထောက်မှာ ဒဏ်ရာကြောင့် ဝေးဝေးမပြေးနိုင်မှန်းသိပြီးဖြစ်လိမ့်မည်။ ဒါကြောင့်လည်း လာဘရာဒေါကို ခွေးအုပ်အား ဦးဆောင်ဖို့တာ၀န်လွှဲခဲ့ခြင်းဖြစ်လိမ့်မည်။

၀မ်မင်ယီအံကိုကြိတ်လိုက်ကာ ကားထဲသို့၀င်ရန်ပြင်နေသော ခွေးဖမ်းသမားများထံပြေးသွားနေသည့် ဂျာမန်ခွေးအားကြည့်လိုက်သည်။ ၄င်းမှာ သူ၏အသက်နှင့်ရင်း၍ ခွေးဖမ်းသမားများအား အချိန်ဆွဲပေးချင်နေပုံပေါ်သည်။ ၀မ်မင်ယီမှာ သူ့မျက်လုံးများနီရဲလာသည်ကိုပင်ခံစားမိသည်။ ထို့နောက်သူ့ဘေးမှဟက်စကီးအား...

"မင်းသူတို့နောက်ကလိုက်သွား၊ ခွေးပေါက်လေးတွေကို လမ်းမပျောက်စေနဲ့၊ သူတို့တွေမပြေးနိုင်တော့ဘူးဆိုရင် မင်းကျောပေါ်တင်ပြီးသယ်သွားပေးလိုက်၊ လာလာလေးနောက်ကသေချာလိုက်သွား၊ လမ်းမပျောက်စေနဲ့ နားလည်လား".

ဟက်စကီးက ခေါင်းငြိမ့်လိုက်သည်

"ငါသိပြီ"

'မင်းသိမှပဲရမှာ' ၀မ်မင်ယီစိတ်ထဲမှပြောလိုက်သည်။

'မဟုတ်ရင်မင်း အိမ်တောင်ပြန်ရောက်မှာမဟုတ်ဘူး'

သူ့ကိုလမ်းညွှန်မှုပေးပြီးနောက် ၀မ်မင်ယီလည်းနောက်ကိုလှည့်ကာ တရှိန်ထိုးပြေးတော့သည်။ ဟက်စကီးကအံ့အားသင့်စွာမေးလာခဲ့သည်။

"မင်းဘယ်ကိုသွားမလို့လဲ ဘရို"

ပြောရင်းဆိုရင်း သူ့နောက်ကလိုက်ရန်ပြင်လိုက်သည်။

၀မ်မင်ယီမှာစိတ်မရှည်စွာ" လိုက်မလာနဲ့ ၊ လာလာလေးနောက်ကိုသာလိုက်သွား၊ ငါပြီးမှလိုက်ခဲ့မယ်"

ဟက်စကီးလည်း ခြေစုံရပ်လိုက်ပြီး လာဘရာဒေါဦးဆောင်သော ခွေးအုပ်နောက်ကိုသာပြေးလိုက်သွားရတော့သည်။

ဂျာမန်ခွေးမှာ ခွေးဖမ်းသမားများထံသို့ပင် ရောက်သွားခဲ့ပြီဖြစ်သည်။ ၄င်းတို့ခွေးများကိုဖမ်းဆီးလာကတည်းက ဤခွေးမှာဖမ်းရအခက်ဆုံးခွေးပင်ဖြစ်သည်။ အခုလည်း ပြသနာထပ်ရှာနေပြန်ပြီ။ ခွေးဖမ်းသမားမှာ စိတ်တိုလွန်း၍ တုတ်တစ်ချောင်းဆွဲကာရိုက်မည်ပြင်လိုက်သည်။

သို့သော် လျင်မြန်သော ဂျာမန်ခွေးက ရိုက်ချက်တချို့အား အသာအယာပင် ရှောင်လိုက်နိုင်သည်။ တုတ်ကဂျာမန်ခွေးအားထိတော့မည်ကိုမြင်လျှင် ၀မ်မင်ယီလည်း အရှိန်တင်လိုက်တော့သည်။ ထိုစဉ်သူ၏ခန္ဓာကိုယ်မှ ရင်းနှီးသောခံစားမှုတစ်ခုဖြစ်ပေါ်လာခဲ့သည်။ သူချက်ချင်းသိလိုက်သည်။ ၄င်းမှာ သူအသွင်ပြောင်းခါနီးတိုင်းဖြစ်နေကျခံစားမှုပင်။

၀မ်မင်ယီလည်းဘေးဘီကိုကပြာကယာကြည့်ပြီး ပုန်းစရာနေရာတစ်ခုကိုရှာလိုက်မိသည်။ မကြာလိုက်ပါ ကြီးမားသော ပုံးကြီးတစ်ခုအားတွေ့သည်နှင့် ၄င်းနောက်သို့အမြန်ပြေးပုန်းလိုက်တော့သည်။

အမှိုက်ပုံးမှာ အလွန်နံစော်နေသော်လည်း လောလောဆည်သူဂရုမစိုက်နိုင်အားပါ။ ဘေးပါတ်ပါတ်လည်တွင် ဘယ်သူမှမရှိတာသေချာအောင် အတည်ပြုလိုက်သည်။ ခဏမျှအကြာ သူသတိပြန်ရတော့ သူ၏ဖြူဖွေးနေသော လက်ဆယ်ချောင်းကို ကြည့်နေမိတော့သည်။ နောက်ဆုံးတော့ ဒီလက်တွေကိုသုံးလို့ရခဲ့ပြီ။

၀မ်မင်ယီလည်းအမှိုက်ပုံးနောက်မှပြေးထွက်လာခဲ့သည်။ဂျာမန်ခွေးမှာ အရိုက်ခံနေရသော်လည်း အရိုက်ခံရလေ ပို၍ရန်လိုလာလေဖြစ်သည်။

သု့အားရိုက်နေသော လူ၏လက်အား မြဲမြံစွာခဲထားလိုက်တော့သည်။ ခွေးဖမွးသမားများမှာ စိတ်တိုလွန်း၍ တုတ်ကိုပစ်ထုတ်လိုက်ပြီး မေ့ဆေးသေနတ်အားဆွဲယူလိုက်ကာ ချိန်လိုက်သည်။

"အဲဒါ ဘာလုပ်နေကြတာလဲ" ၀မ်မင်ယီအလွန် မာန်ပါသည့်အသံဖြင့်အော်လိုက်သည်။

ခွေးဖမ်းသမားသုံးယောက်မှာလည်း တန့်သွားပြီး သူတို့တစ်ယောက်ကိုတစ်ယောက်ကြည့်လိုက်မိကြသည်။ သူတို့မှာ ဤနေရာတွင် လူတစ်ယောက် အဘယ်ကြောင့်ရုတ်တရက်ပေါ်လာသလဲ မစစဉ်းစားနိုင်ဖြစ်လျက်ပင်။ အထူးသဖြင့်ထိုကောင်လေး၏အ၀တ်အစားမှာ ဤနေရာနှင့်အလွန်မလိုက်ဖက်လှချေ။

အခြေအနေအားအခွင့်အရေးယူလျက် ဂျာမန်ခွေးမှာ လက်ဖြင့် ခွေးဖမ်းသမားအားတွန်းထုတ်ကာ လဲကျစေသည်။ ကျန်နှစ်ဦးကမူ မေ့ဆေးဖြင့်ပစ်ခတ်ရန်ချိန်ထားလိုက်သည်။

"ထွက်သွား" ခွေးဖမ်းသမားတစ်ဦးက ၀မ်မင်ယီအား အော်ပြောလာသည်။

သို့သော် ၀မ်မင်ယီကမူ တရှိန်ထိုးပြေးလာနေဆဲပင်။

သူကမြေကြီးပေါ်ပြုတ်ကျနေသော တုတ်ကိုကောက်လိုက်ပြီး လဲကျနေသောလူအား ရိုက်လိုက်တော့သည်။

၀မ်မင်ယီဒါကိုလေ့ကျင့်ထားသည်မှာကြာလှပြီဖြစ်သည်။ ၀မ်မင်ယီနှင့်စစ်ကျွင်းတောက် ငယ်စဉ်ကတည်းက စစ်ကျွင်းတောက်၏မိခင်မှာ မိသားစုဒရာမာဇာတ်လမ်းတွဲများကိုလွန်စွာသဘောခွေ့တာဖြစ်သည်။ ထိုအချိန်က ဇာတ်လမ်းထဲမှလူဆိုးမှာ သူဌေးဖြစ်သူ၏ သား သို့မဟုတ် သမီးကိုပြန်ပေးဆွဲပြီး ကြေးမြင့်မြင့်နှင့်ပြန်ရွေးခိုင်းသည်။ အမေစစ်ကဒါကိုတွေ့တော့ သူမ၏သားကိုကြည့်လိုက်ကာ သူမ၏ကလေးများသည် မိမိကိုယ်ကိုကာကွယ်နိုင်စွမ်းရှိသင့်သည်ဟုတွေးမိလေသည်။ ထို့ကြောင့် အငြိမ်းစားယူထားသော အထူးစစ်သားတစ်ဦးကိုဖိတ်၍ စစ်ကျွင်းတောက်အား ကိုယ်ခံပညာသင်ပေးစေခဲ့သည်။

ငယ်ငယ်ကတည်းက စစ်ကျွင်းတောက်နောက်တကောက်ကောက်လိုက်နေတတ်သော ၀မ်မင်ယီမှာ စစ်ကျွင်းတောက်လေ့ကျင့်နေတာကိုတွေ့တော့ သူလည်း လိုက်လေ့ကျင့်လေသည်။ စစ်သားဦးလေးမှာလည်း ဒါကိုတွေ့တော့ပြုံးလျက် စစ်ကျွင်းတောက်လေ့ကျင့်နေစဉ်တွင် သူ့အားလည်းလေ့ကျင့်ပေးခဲ့လေသည်။ ဒါကြောင့်လည်း ၀မ်မင်ယီ တိုက်ခိုက်ရဖို့ဘယ်တော့မှလက်မတွန့်ခဲ့ပေ။ သူ့တွင်ချောမောသောရုပ်ရည်လည်းရှိသည်။ သို့သော် ငယ်စဉ်တုန်းက အပြည့်အ၀မဖွံ့ဖြိုးသေးတာကြောင့် သူ၏ပုံစံမှာ သန်မာသော မိန်းကလေးတစ်ဦးပုံနှင်ပိုတူနေခဲ့တာပင်။ သူနှင့်အီစီကလီလုပ်ချင်နေသော ကောင်လေးတချို့ပင်ရှိခဲ့ဖူးသည်။

၀မ်မင်ယီတစ်ကြိမ်ငြင်းဆန်ခဲ့သော်လည်း တဖက်ကနားမလည်ချေ။ နှစ်ကြိမ်ငြင်းတော့လည်း ဂရုမစိုက်သေး။ တတိယအကြိမ်ကျတော့ ၀မ်မင်ယီလည်း စိတ်မရှည်တော့ပဲ ထိုကောင်လေးအား ရိုက်နှက်ဆုံးမလိုက်တော့သည်။ ထိုတစ်ကြိမ်နှင့်ပင် ကောင်လေးများမှာ အတော်မှတ်သွားပြီး သူ့အားမိန်းကလေးလိုမဆက်ဆံရဲကြတော့ချေ။ သူ့ကိုအီစကလီလုပ်ဖို့ဝေလာဝေး။

ထို့ကြောင့် ခွေးဖမ်းသမားများ၏အံ့အားသင့်နေသော အမူအယာများကို ၀မ်မင်ယီကအဖက်ပင်လုပ်မနေချေ။ သူကတုတ်ဖြင့်တစ်ယောက်အား အလှဲသိပ်လိုက်ပြီးနောက် အခြေအနေကိုအခွင့်ကောင်းယူလျက် သုံးယောက်လုံးကို အပြတ်ရှင်းလိုက်တော့သည်။ သူကထိုလူများ၏ ခါးပါတ်များကိုဆွဲချွတ်ကာလက်များကိုပူးချည်လိုက်သည်။ ပို၍သေချာစေရန်သူတို့ကုတ်အင်္ကျီများကိုချွတ်ကာထပ်ချည်လိုက်သေးသည်။

ခွေးဖမ်းသမားသုံးဦးမှာ အဆိုပါအားနည်းနုနယ်ပုံပေါ်သော ကောင်လေးက မိမိတို့အားမည်သို့အလှဲသိပ်လိုက်မှန်း နားမလည်ပုံပေါ်သည်။

နှစ်ထပ်လောက်ချည်တုတ်ပြီးမှရုတ်တရက်သတိရသွားဟန်ဖြင့် "အိုင်း! ငါလည်းဟက်စကီးကောင်ရဲ့အကျင့်တွေကူးလာတာများလား။ ဘာလို့အရမ်းတုံးနေတာလဲ။ ဒီတိုင်းမေ့သွားအောင်ရိုက်ပစ်လို့ရတာကို"

ခွေးဖမ်းသမားသုံးဦး "..."

ထို့နောက် ၀မ်မင်ယီ၏ လက်သီးချက်ကြောင့် တစ်ယောက်ပြီးတစ်ယောက်မူးမေ့သွားကြတော့သည်။

၀မ်မင်ယီလည်း မနီးမဝေးတွင် ရပ်နေသော ဂျာမန်ခွေးဆီလျှောက်သွားလိုက်သည်။ ဂျာမန်ခွေးလည်း ထရပ်လိုက်ကာ သူ့အား သတိအနေအထားနှင့်ကြည့်လာသည်။

၀မ်မင်ယီပြုံးလိုက်ကာ ဆိုသည်။

"Garden baby"

ဂျာမန်ခွေးကလှုပ်ပင်မလှုပ်ချေ။

၀မ်မင်ယီစိတ်အပူဆုံးအရာကားဖြစ်လာချေပြီ။ လူနှင့့်ခွေးမှာ ဘာသာစကားမတူညီချေ။ သူလူစကားဖြင့်ပြောလျှင် ခွေးများကသူ့ကိုနားလည်နိုင်မည်မဟုတ်။

သို့သော် သူထပ်ပြောကြည့်သေးသည်။

"Garden baby, Garden baby"

သူသုံးကြိမ်ခန့်ပြောလိုက်တော့ ဂျာမန်ခွေးကတစ်ခုခုကိုနားလည်သွားပုံဖြင့် သူ၏သတိထားနေသော မျက်လုံးအကြည့်များက အနည်းငယ်နားမလည်နိုင်ဟန်သို့ပြောင်းသွားမိသည်။

ဝမ်မင်ယီလည်း ၄င်း၏အနီးကိုလျှောက်သွားလိုက်သည်။ ဂျာမန်ခွေးမှာခြေတစ်လှမ်းခန့်ပိုစောကာ သူ့အားအနားကပ်၍ အနံ့ခံလာသည်။ အနံ့မှ စောစောက ဟက်စကီး၏အနံ့နှင့်တူသည်။ ဟက်စကီးလေးရဲ့ သခင်များလားဟု သူတွေးမိသွားသည်။

"မင်း garden babyလို့ပြောလိုက်တာလား" ဂျာမန်ခွေးကမေးလိုက်သည်။

၀မ်မင်ယီ ၄င်းအားအံ့သြစွာကြည့်လိုက်မိသည်။ ကြည့်ရတာ မနေ့ကသူတွေးမိတာအမှန်တကယ်အလုပ်ဖြစ်ပုံရသည်။ သူကလူပုံပြောင်းသွားလျှင် ခွေးစကားနားလည်နေဆဲပင်။

၀မ်မင်ယီခွေးငြိမ့်ပြလိုက်သည်။

ဂျာမန်ခွေးကထပ်မေးလာသည်။

"မင်းဆီက ဟက်စကီးလေးရဲ့အနံ့ရတယ် ။ မင်းကဟက်စကီးလေးရဲ့ သခင်လား..."

၀မ်မင်ယီနားမလည်နိုင်တာက သူကဘာလို့ ဟက်စကီးလေး လဲ။ သူကအငယ်မဟုတ်တာ အသိသာကြီးလေ။

သို့သော်သူခေါင်းငြိမ့်ပြဆဲ။

ဂျာမန်ခွေးမှာ သူခေါင်းငြိမ့်တာကိုတွေ့တော့ သူ့စကားကိုနားလည်မလည် မသေချာဖြစ်နေခဲ့သည်။

ဘာပဲဖြစ်ဖြစ်ဤလူထံမှ ဟက်စကီးလေး၏အနံ့ရသည်။ သူကမှန်ကန်သောအချက်ပြမှုကိုလုပ်ခဲ့ပြီး ခွေးဖမ်းသမားများကိုလည်း ရိုက်နှက်ခဲ့သည်။ ဒီတော့ လူကောင်းပဲဖြစ်လိမ့်မည်

ဂျာမန်ခွေးလည်း သူ၏လက်ဖြင့် ၀မ်မင်ယီ၏ခြေထောက်ကိုထိကာ လက်ခံကြောင်းပြလိုက်သည်။

၀မ်မင်ယီက ဂျာမန်ခွေး၏ ခေါင်းကိုပွတ်သပ်လိုက်ကာ...

"သွားကြစို့ ရှီဖာ့လေး ဒီလူဆိုးကောင်တွေကို ရဲလက်အပ်ပြီးရင် မင်းကိုအိမ်ပြန်ပို့ပေးမယ်"

ပြောပြီးသည်နှင့် ၀မ်မင်ယီလည်း ဂျာမန်ခွေးအား ကုန်ကားခေါင်းခန်းတွင် ၀င်ထိုင်စေလိုက်သည်။ ဂျာမန်ရှီဖာ့လေး၏ရှေ့မှာပဲ ခွေးဖမ်းသမားသုံးဦးအား ကုန်ကားနောက်ခန်းထဲ ပစ်ထည့်ပြီး တံခါးပိတ်လိုက်သည်။

ထို့နောက်သူကမောင်းသူနေရာတွင်၀င်ထိုင်လိုက်ပြီး

ကားထဲမှ နေရောင်ကာမျက်မှန်ကိုယူကာ ရှီဖာ့လေးအား တပ်ပေးလိုက်သည်။

ဂျာမန်ခွေးကမူ နေသားမကျတာကြောင့် လက်ဖြင့်ကုတ်ခြစ်နေသည်။

၀မ်မင်ယီလည်းပြုံး၍သာ ပြန်ချွတ်ပေးလိုက်ရတော့သည်။

"မင်းမကြိုက်မှတော့ ငါပဲ၀တ်လိုက်တော့မယ်"

သူကလက်ကိုမြှောက်လျက် နေကာမျက်မှန်အား၀တ်ဆင်လိုက်ပြီးနောက် အလွန်အထာကျစွာဆိုလိုက်သည်။

"သြားစို့"

၀မ်မင်ယီ ကားစက်ကိုနှိုးလိုက်သည်။

ရှီလီကျေးရွာမှာ Xမြို့တော်အပြင်ဘက် တွင်ရှိသည့်ကျေးရွာဖြစ်သည်။ မြို့တော်သစ်စီမံကိန်းအတွက် ဆောက်လုပ်ရေးများနှင့် အလုပ်သမားများ ကနေထိုင်ကြသည်။ မနက်ခင်းတွင် ရှီလီရွာ၏မနက်စာဆိုင်လေးကလည်း စဖွင့်နေပြီဖြစ်သည်။ ဆိုင်တိုင်းတွင် အလုပ်သွားရန်အလျင်လိုနေသော လူအုပ်ကြီးကတိုးဝှေ့နေကြသည်။

ရုတ်တရက် အနီးအနားမှ ခွေးတစ်အုပ်၏ဟောင်သံထွက်ပေါ်လာသည်။ လူများမှာ ခွေးတစ်ဒါဇင်ခန့်က သူတို့ထံပြေးလာနေသည်ကိုတွေ့လိုက်ရသည်။

ခွေးအုပ်အား လာဘရာဒေါနှင့်ဟက်စကီးတစ်ကောင်က ဦးဆောင်ပြီးတရှိန်ထိုးပြေးလာနေခဲ့သည်။

အကုန်လုံးနောက်သို့အလျင်စလိုဆုတ်မိကြသည်။

သူတို့မှာတစ်ယောက်ကိုတစ်ယောက်ကြည့်လျက် ဤများပြားသော ခွေးအုပ်ကြီးက မည်သည့်နေရာကလာသလဲ မတွေးတတ်အောင်ပင်။အထူးသဖြင့် ၄င်းတို့မှာ အလွန်မျိုးကောင်းမျိုးသန့်ခွေးများဖြစ်၏။

ခွေးအုပ်ကသူတို့အားဖြတ်ကျော်သွားခဲ့သည်။ လူတချို့ဆိုလျှင် ကော်ဂီလေးကိုသယ်ပြီးပြေးနေသော

Golden retriverလေးကိုပင်တွေ့လိုက်ရသည်။

လူငယ်တချို့ကထိုအချင်းအရာကိုစိတ်၀င်စားစရာကောင်းသည်ဟုထင်သဖြင့် ဖုန်းကိုထုတ်ကာ တိုက်ရိုက်ထုတ်လွှင့်ခြင်းကိုစတင်လိုက်ကြသည်။

"ဒါ ပထမဆုံးအကြိမ် ဒီလောက်ခွေးတွေအများကြီး တစ်စုတည်းပြေးနေတာကို မြင်ဖူးတာပဲ၊ ထူးဆန်းလိုက်တာ"

ချစ်စရာကောင်းသောခွေးများက တိုက်ရိုက်ထုတ်လွှင့်မှုကိုကြည့်ရှုနေသော လူများစွာ၏အာရုံကိုဖမ်းစားလိုက်သည်။ ထုတ်လွှင့်မှုကိုကြည့်ရှုသူအရေအတွက် ပိုများလာပြီး လူငယ်ကလည်းခွေးအုပ်နောက်ကိုပြေးလိုက်၍ ဆက်ရိုက်ကူးနေဆဲပင်။ ပြေးနေသောခွေးအုပ်ကြီးက ဘေးဘီဝဲယာမှလူများ၏အာရုံကိုဖမ်းစားနေသည်မို့ အများစုမှာမိမိတို့ဖုန်းများဖြင့် ဗီဒီယိုအတိုလေးများနှင့် ပုံများအဆက်မပြက်ရိုက်မိကြသည်။

စစ်ကျွင်းတောက်နှင့်တခြားသူများမှာ ကားထဲတွင်ထိုင်လျက်။ အဝေးမှပင်လူအများစုရုံးစုရုံးဖြစ်နေတာကိုမြင်နိုင်လေသည်။ ဘာဖြစ်နေတာပါလိမ့်ဟုတွေးနေတုန်း ခွေးအုပ်ကြီးက တစ်စုတစည်းထဲပြေးလာသည်ကို တွေ့လိုက်ရတော့သည်။ ထက်ရှသောအမြင်အာရုံကြောင့် ပြေးလွှားနေသော ဟက်စကီးတစကီးတစ်ကောင်အား စစ်ကျွင်းတောက်ချက်ချင်းတွေ့လိုက်သည်။ သူစိတ်လှုပ်ရှားစွာနှင် ကပြာကယာကိုယ်ကိုကိုင်း၍ပင်လိုက်ကြည့်မ်သည်။ သို့သော်ဒုတိယအကြိမ်ကြည့်မိစဉ်မှာပင် ၄င်းမှာသူ၏၀မ်မင်ယီမဟုတ်မှန်းသိလိုက်ရသည်။

"ဒါတွေကမနေ့ကအဖမ်းခံရတဲ့ခွေးတွေမလား..."

ရဲမေတစ်ဦးက ရှေ့မှပြေးနေသောခွေးများကိုကြည့်ကာဆိုသည်။

"ခေ့းတွေကနည်းနည်းရင်းနှီးနေသလိုပဲ။ အုပ်လိုက်ကြီးပြေးနေပေမယ့် နောက်ကလိုက်ဖမ်းတဲ့သူမရှိဘူး။ မသင်္ကာစရာပဲ"

တွန့်ဆုတ်မနေတော့ပဲ ကားပေါ်ကချက်ချင်းဆင်းလိုက်ကြသည်။ ထို့နောက် ရှေ့မှခွေးနှစ်ကောင်လိုက်တော့သည်။

လမ်းကြားလေးမှာမကျယ်၀န်းလှပေ။ ရပ်ကားရပ်လိုက်စဉ်၌ပင် လမ်းတစ်၀က်ခန့်ပိတ်နေပြီဖြစ်သည်။

ထို့အပြင် ရှေ့မှာပိတ်၍ ဓါတ်ပုံရိုက်နေသူတို့ကြောင့် ခွေးများအားလမ်းပိတ်စေသည်။ခွေးကြီးများ ခွေးငယ်များမှာ တဝုတ်ဝုတ်နှင့် ပြိုင်တူအသံပြုလာကြသည်။

လူတချို့ကတော့အလန့်တကြားနှင့်ဘေးဖယ်ပေးကြသော်လည်း အများစုကတော့ဖယ်မပေးပဲရိုက်ကူးနေဆဲပင်။

ရဲများရောက်လာပြီး လူအုပ်အားရှဲစေကာ ရှေ့မှခွေးများအားကြည့်လိုက်သည်။ ထို့နောက် ၄င်းတို့မှာ မနေ့ကအဖမ်းခံလိုက်ရသော ခွေးများဖြစ်ကြောင်းအတည်ပြုနိုင်သွားသည်။

"ဒါအကုန်ပဲလား..." ရဲမေကမေးလိုက်သည်။

"မဟုတ်သေးဘူး" စစ်ကျွင်းတောက်၏ သူငယ်ချင်းဖြစ်သူ ကျိုးယောင်ကဆိုလာသည်။

"ဟက်စကီးတစ်ကောင်ကတော့ပျောက်နေတုန်းပဲ"

"ဒီဟက်စကီးမဟုတ်ဘူးလား..." ရဲမေကမူ ခွေးပေါက်လေးများကို ကျောပေါ်တင်ထားသော ဟက်စကီးအားညွှန်ပြလျက်မေးလိုက်သည်။

ကျိုးယောင်လည်း စစ်ကျွင်းတောက်ကိုကြည့်လိုက်မိသည်။

"မဟုတ်ဘူး" စစ်ကျွင်းတောက်ကအမူအယာမဲ့စွာဆိုလာသည်။

သူသည်သူ့ရှေ့မှဟက်စကီးနှင့်တခြားခွေးများကိုကြည့်လိုက်သည်။ သူနားမလည်ပေ။ ခွေးတွေအကုန်လွတ်လာပြီမဟုတ်ဘူးလား။ ၀မ်မင်ယီကဘယ်ရောက်နေတာလဲ။ ဘယ်ကိုသွားနေတာလဲ။ စစ်ကျွင်းတောက်မှာထိုထက်ပိုမတွေးရဲပါချေ။ အပြင်ပန်းတွင်တည်ငြိမ်နေပုံပေါ်သော်လည်း သူ၏ရင်တွင်းမှအလွန်ပူလောင်နေခဲ့သည်။ သူကလက်သီးကိုတင်းတင်းဆုပ်လျက် မိမိကိုယ်ကိုစိတ်ငြိမ်အောင်ကြိုးစားလိုက်သည်။

လာဘရာဒေါနှင့် ခွေးတစ်အုပ်မှာ မိမိတို့လမ်းအပိတ်ခံရသဖြင့် စိုးရိမ်တကြီးဟောင်လိုက်ကြသည်။ သို့သော်မည်သူမှလမ်းမဖယ်ပေးချေ။

လူအုပ်ကြီးလည်းထိုအခါမှ သတိ၀င်ကာ

" ဒီခွေးတွေအကုန်ဘယ်ကရောက်လာတာလဲ"

"ဒီလောက်အများကြီး။ သခင်ရောမပါဘူးလား"

"ဒါတွေက အိမ်မွေးခွေးရောင်းတဲ့ဆိုင်ကများလား

ဒီမှာ အိမ်မွေးခွေးရောင်းတဲ့ဆိုင်ရှိလား"

လာဘရာဒေါနှင့်ကျန်ခွေးများမှာ လူတွေ၏ဆွေးနွေးနေမှုကိုနားမလည်။ ထို့ကြောင့် အဆက်မပြတ်ဟောင်ကာ လမ်းဖယ်ပေးဖို့သာတောင်းဆိုနေခဲ့သေည်လည်း အလုပ်မဖြစ်ချေ။ ဤသည်မှာအားလုံး အိမ်မွေးခွေးများဖြစ်ကာ တချို့ဆိုအရွယ်ပင်မရောက်သေးသော ခွေးပေါက်လေးများဖြစ်သည်။ သူတို့ထဲကမည်သည့်ခွေးကမှ ရှိန်စရာအသွင်အပြင်မရှိကြပေ။ ခေါင်းဆောင်ဖြစ်သော လာဘရာဒေါပင်လျှင် မိမိငယ်စဉ်က သခင်ငယ်လေးတစ်ယောက်သာရှိဖူးသည်။

ထိုစဉ်တုန်းက အလွန်ကျယ်အောင် ဟောင်မိလျှင် ထိုသခင်ငယ်လေးက လန့်သွားတတ်ပြီး လူတွေကိုမကိုက်ရန်အမြဲပြောတတ်သည်။ နောက်ပိုင်းတွင် သူတို့ကွဲသွားတာတောင်မှာ၊ မြို့အနှံ့လျှောက်သွားပြီးဘသူ့သခင်ငယ်လေးကိုပြန်မတွေ့တော့တာဆိုရင်တောင်မှ သခင်လေးမှာခဲ့သော လူတွေကိုမကိုက်ဖို့အမိန့်ကို သတိရနေဆဲပင်။ ထို့ကြောင့် ၄င်းမှာ အလွန်စူးရှစွာဟောင်ရုံအပြင် မည်သည့်ရန်လိုသောအမူအယာမှမလုပ်နိုင်ချေ။

စစ်ကျွင်းတောက်ကမူဆက်မကြည့်လိုတော့ပေ။ လောလောဆည် သူ့မှာ ၀မ်မင်ယီအတွက်အလွန်စိတ်ပူနေသည်။ သူသည် ကျိုးယောင်အား မိမိအရင်သွားနှင့်တော့မည်ဖြစ်ကြောင်း ပြောခါနီးတွင် ဟွန်းသံတစ်ခုအားကြားလိုက်ရတော့သည်။ ကုန်ကားတစ်စီးရောက်လာပြီး လးအုပ်ကိုရှဲစေကာ ခွေးများနံဘေးတွင်ရပ်လိုက်သည်။

ကျိုးယောင်မျက်လုံးများကတောက်ပသွားသည်။

"ဒါခွေးဖမ်းတဲ့ကားမလား။ ဒီလူတွေ ဒီခွေးတွေကိုလိုက်နေတာဖြစ်မယ်၊ ဟမ့် ဒီလူတွေက ကျားဂူထဲပြေး၀င်လာတာပဲ။ တစ်ခါတည်းအမိဖမ်းပေးရမှာပေါ့"

သို့သော်စစ်ကျွင်းတောက်ကမူ တစ်စုံတစ်ခုမှားနေတာကို ခံစားမိလိုက်သည်။

သူသည်မသေချာသော်လည်း ကုန်ကားအား အပြင်းအထန်စိုက်ကြည့်နေမိသည်။ ထို့နောက် ကုန်ကား၏တံခါးပွင့်လာတာကိုတွေ့လိုက်ရသည်။ ချောမောသောလူရွယ်လေးတစ်ဦးက နေရောင်ခြည်လိုတောက်ပသောအပြုံးဖြင့်ကားထဲမှထွက်လာခဲ့သည်။

ထိုအခိုက်အတန့်မှာ စစ်ကျွင်းတောက်၏ ရင်ထဲမှအပူမီးမှာ ငြိမ်သက်သွားရ၏။

သူ့မှာ ၁၂နာရီလုံးလုံး သယ်ပိုးထားခဲ့ရသော ပူပန်မှုကြီးကို နောက်ဆုံးလွှတ်ချနိုင်ခဲ့ချေပြီ။

Prev Next