Total Chapter 95

2019၊ T မြို့။

"အား......!"

လူငယ်လေးသည် အိပ်မက်ဆိုးမက်ခြင်း‌ေြကာင့် ချွေးများ ဒီးဒီးစီးကျလျက် အမှောင်ထဲတွင် ရုတ်ခနဲထထိုင်လိုက်ခဲ့၏။ နောက်အခိုက်အတန့်မှာတော့ ဦးနှောက်အာရုံကြောမျ‌ှင်တစ်ခုခ‌ျင်းစီကို စီးဆင်းနေတဲ့ လျှပ်စီးပတ်လမ်းတစ်ခုလို သူ့ခန္ဓာကိုယ်မှာ ရုတ်တရက် နာကျင်ကိုက်ခဲမှု‌ေဝဒနာအား ခံစားလိုက်ရသည်။ မူးဝေခြင်းက‌ေန သူ့အား ချက်ချင်းပင် အော့အန်လာ‌ေစခဲ့‌ေတာ့သည်။

သို့သော် ရက်ပေါင်းများစွာ အစာမစားထားခြင်းကြောင့် သူ့ဗိုက်ထဲတွင် အန်ချစရာ ဘာတစ်ခုမျှရှိ‌မ‌ေနခဲ့ပေ။ တစ်ခုတည်းသော ခံစားရသည့်အရာမှာ သူ၏ ကိုယ်တွင်းအင်္ဂါများအားလုံး တင်းကြပ်နေခြင်းပင်ဖြစ်၏။ ခဏကြာသွားပြီး‌‌ေနာက် အသက်ပြင်းစွာရှူရှိုက်လိုက်ပြီး နောက်ဆုံးတွင်မှ ပျို့အန်‌ေနခြင်းကနေ သက်သာသွားလိုက်သည်။ ထိုနေရာရှိ တစ်ခုတည်းသော သံဘန်းပြတင်းပေါက်ရဲ့အလင်းရောင်မှိန်ဖျော့ဖျော့ကို မှီ၍ အာရုံစူးစိုက်ပြီးကြည့်လိုက်မိမှ သူနိုးလာတာက မည်းမှောင်နေတဲ့ အကျဉ်းခန်းငယ်‌ေလးတွင်

ဖြစ်‌ေနခဲ့‌ေလသည်။

'..... ဒီနေရာက ဘာလဲ၊ အကျဉ်းထောင်တစ်ခုလား။'

'ငါ ဒီမှာ ဘာလုပ်နေတာလဲ'

ရှုပ်‌ေထွး‌ေနာက်ကျိနေတဲ့ သူ့စိတ်ထဲကနေ အသုံးဝင်တဲ့ အချက်အလက်တစ်ခုခု ရယူဖို့ ကြိုးစားပေမဲ့ သူ့နာမည်ကိုတောင် မမှတ်မိနိုင်‌ေတာ့ဘဲ တွေးရင်း‌ေတွးရင်း သူ ခေါင်း‌ေတွ ထိုးကိုက်

လာခဲ့‌ေတာ့သည်။ ကုတင်ပေါ်မှ ဆင်းရန် သူ ကြိုးပမ်းလိုက်စဉ် တံခါးအပြင်ဘက်မှလာသည့် ခြေသံများနှင့် စကားပြောသံများကို ရုတ်တရက် ကြားလိုက်ရသည်။

"ငါတို့မြို့ကို လိုက်ရှာနေတာ သုံးရက်လောက်ရှိပြီ၊ အသက်ရှင်နေတဲ့လူကို ခုထိမတွေ့သေးဘူး‌ကွ‌ေနာ်၊ အိုမီဂါ‌ေတွရဲ့အနံ့က ဖုတ်ကောင်တွေအတွက် ဆွဲဆောင်မှုရှိနေလို့ ဖြစ်နိုင်တယ်"

"အယ်ဖာ‌ေတွလည်း အဲဒီလိုပဲလို့ ငါ ကြားဖူးတယ်၊ အသုံးမဝင်တဲ့ ဘီတာ ကပဲ အန္တရာယ်ကင်းတယ်တဲ့။"

"ထားလိုက်စမ်းပါ၊ ဒီအိုမီဂါ နည်းနည်းလောက်ကပဲ ငါတို့အတွက် သတင်းပြန်ပို့ဖို့ လုံလောက်နေပါပြီ..."

မကြာမီ သော့ခလောက်မှ ပွတ်တိုက်သံများ ကြားလိုက်ရပြီး စူးရှသော ပွတ်တိုက်သံတစ်ခုနှင့်အတူ တံခါးက ပွင့်ဟသွားခဲ့သည်။ စစ်သားနှစ်ယောက်က အချုပ်ခန်းထဲသို့ ဝင်လာလိုက်ခဲ့သည်။ မှိန်ဖျော့ဖျော့အလင်း‌ေရာင်‌ေအာက်ရှိကုတင်ပေါ်တွင် အသက်မဲ့နေပံုရပြီး သူ့ရင်ဘတ်တွင် ဘာလှုပ်ရှားခြင်းမရှိဘဲ လှဲလျောင်းနေ‌တဲ့ ပါးလွှာတဲ့ ပံုရိပ်‌ေလးတစ်ခုအား သူတို့မြင်လိုက်ကြရသည်။

"သူ သေ‌ေနပြီလား"

လည်ပင်းကသွေးခုန်နှုန်းကို မစစ်ဆေးမီ လက်အိပ်စွပ်ထားတဲ့လက်ကနေ လက်ချောင်းတစ်ချောင်းက လူငယ်‌ေလး၏ နှာခေါင်းဆီသို့ ဆန့်တန်းလိုက်ခဲ့သည်။

"သတိမေ့မြော‌ေနတာ။" စစ်သားက ပြောလိုက်တယ်။

" ဟေ့ ဒီတစ်ယောက်က တကယ့်ကို ရှားရှားပါးပါး အချောအလှ‌ေလးပဲကွ"

ဒါကိုကြားတော့ သူ့အဖော်က ရယ်လိုက်ပြီး "ဘာလဲကွာ၊ ဒီတစ်‌ေယာက်က ပြာတွေ ရွှံ့တွေလူးနေတာကို၊ မင်း ဘာ‌ေတွ လာပြောနေတာလဲ"

"သူ့မှာ ရွှံ့အလွှာ ၁၈ လွှာ ဖုံးထားရင်တောင် ငါ မြင်နိုင်သေးတယ်ကွ"

"မင်း တော်တော်ဆာနေတယ်ပေါ့လေ!"

"မင်းကရော မဆာလို့လား"

"ဆာ‌ေနလည်း အသုံးမဝင်ဘူး၊ ဘယ်လိုပဲဖြစ်ဖြစ် ငါ မတတ်နိုင်ပါဘူး..."

[T/N - သူတို့ဆာတာက ဟိုလိုမျိုး

ဆာတာကို ပြောတာထင်တယ်😁]

လူငယ်လေးက သူ့အား ကုတင်ပေါ်မှ ဆွဲထူကာ အချုပ်ခန်းထဲမှ သယ်ထုတ်သွားသည်ဟု ခံစားမိလိုက်သဖြင့် မျက်လုံးများကို တင်းတင်းမှိတ်ထားလိုက်ပြီး အလွန်ငြိမ်ငြိမ်သက်သက်‌ေလး နေလိုက်ခဲ့သည်။

°°°°°