လူပျိုလှည့်တေး

Description

ယခုနှစ်အတွက် မိန်းကလေးကျောင်းဆောင်မှာ မိန်းကလေးတွေနေဖို့ အခန်းများမရှိတော့ပေ။ ထို့ကြောင့် အခန်းမရသော မိန်းကလေးများသည် ယောကျ်ားလေးအဆောင်သို့ ပြောင်းရွှေ့နေရလေသည်။

အမြဲတမ်းတက်ကြွနေသော ယောကျ်ားလေးအုပ်စုသည် ရုတ်တရက် ငြိမ်ကုတ်သွားသည်။

သူတို့သည် အတွင်းခံများနှင့် ခြေစွတ်များကို အပြင်လျှောက်လမ်း၌ လက်လွတ်စပယ် မလှမ်းတော့ပဲ လမ်းကိုလည်း ဖြည်းဖြည်းလျှောက်ကာ စကားကိုလည်း တိုးတိုးလေးပဲ ပြောတော့သည်။ သူတို့အားလုံးက စိုးရိမ်နေကြသည်။ ထိုအသစ်ပြောင်းလာသော မိန်းကလေးများ လန့်ပြေးသွားမည်ကို ဖြစ်သည်။

တစ်ညတွင် ပေါ်ရန်သည် ရေချိုးပြီး၍ အများသုံးရေချိုးခန်းမှ ထွက်လာခဲ့သည်။ သူသည် ဘယ်ဘက်လက်တွင် ဇလုံတစ်လုံးကို ကိုင်လာပြီး စီကေတံဆိပ်အတွင်းခံဘောင်းဘီတိုကို ဝတ်လာပြီး ထိုသို့ဝတ်ထားခြင်းက သူ့ဗိုက်ကြွက်သား စစ်ပတ်များကို ထုတ်ကြွားနေသလို ဖြစ်နေသည်။

သူ့အဆောင်အခန်းတံခါးဝတွင် ညအိပ်ဂါဝန်ပါးကို ဝတ်ထားသော မိန်းကလေး တစ်ယောက်ကို လှမ်းတွေ့လိုက်သည်။

ကျင်းရှီသည် သူ့စစ်ပတ်များကို စိုက်ကြည့်ရင်း စိတ်လှုပ်ရှားစွာ မေးလိုက်သည်။ “တစ်ဆိတ်လောက်ပါရှင့် ကျွန်မတို့က ဟောခန်းရဲ့ ဟိုဖက်ခြမ်းက အဆောင်ကပါ၊ ကျွန်မတို့ ဝိုင်ဖိုင်သုံးဖို့ ရောက်တာလေးများ တပ်ပေးလို့ ရနိုင်မလား”

“ရတာပေါ့” ဟု ပေါ်ရန်က ပြောလိုက်ပြီး သူ့နံဘေးမှ ဇလုံကို ရှေ့သို့ တိတ်တဆိတ် ရွှေ့လိုက်သည်။

ပလေးဘွိုင်းတစ်ယောက်နှင့် တက်ကြွနေပြီး ချစ်စရာကောင်းသော နတ်သမီးတစ်ပါးလေးတို့၏ ပေါ့ပေါ့ပါးပါးနှင့် ချစ်စရာဇာတ်လမ်းတစ်ပုဒ်ဖြစ်သည်။

မင်းအတွက် ကိုယ် နယ်မြေအသစ်တွေကို ချဲ့ထွင်ပြီး မင်းကို လုံခြုံအောင် ထားနိုင်ဖို့ နယ်နိမိတ်စည်းမျဉ်းတွေ ရေးဆွဲပစ်မယ်။

[ဤဇာတ်လမ်းလေးသည် ပေါ့ပေါ့ပါးပါးနှင့် ပေါတာတော ဇာတ်လမ်းလေးတစ်ပုဒ် ဖြစ်သောကြောင့် သိပ်အလေးအနက်မထားကြပါနှင့်]