ကွာရှင်းပြတ်စဲပြီးနောက် လူကြမ်းကြီးနှင့်အတူ လယ်တောဆီသို့....

စစ်နတ်ဘုရားမတစ်ပါးဖြစ်ခဲ့ဖူးတဲ့ သူမ ပြန်လည်မွေးဖွားလာချိန်မှာ ကွာရှင်းစာတစ်စောင်ရရှိခဲ့တယ်။ သူမက သူမရဲ့ချပ်ဝတ်တန်ဆာကို ဖယ်ရှားပြီး ကျေးလက်ကို ပြန်ဖို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်တယ်။ သူမရဲ့အရိုးရှင်းဆုံး ဆန္ဒက ရိုးသားတဲ့သာမာန် အမျိုးသားတစ်ဦးနဲ့ လက်ထပ်ပြီး ကလေးသုံးယောက်လောက်ယူမယ်၊ လယ်ယာလုပ်ငန်းနဲ့ အသက်မွေးပြီး အေးအေးချမ်းချမ်းနေထိုင်မယ်၊ အဲ့လောက်ပါပဲ....

ဒါပေမယ့် မတော်တဆတစ်ခုကြောင့် သူမ ဒုက္ခသည်အဖွဲ့တစ်ဖွဲ့ကို ဝင်တိုးမိပြီး စာပေရော ဓားရေးပါ ကျွမ်းကျင်တဲ့ အမျိုးသားတစ်ဦးနဲ့ တွေ့ဆုံခဲ့တယ်။ ပြီးတော့ နွေးထွေးတဲ့ နွေဦးကနေ ဆောင်းရာသီရဲ့ ရေခဲနဲ့နှင်းတွေထဲအထိ သူနဲ့အတူ လိုက်ပါခဲ့တယ်။

အဲ့ယောက်ျားက သူမကို အရမ်းကာကွယ်ပေးခဲ့တာကြောင့် သူမ သူ့ကိုလက်ထပ်ဖို့ တွေးတောလာမိတယ်။ ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် သူ့မှာ သန်မာတဲ့လက်တွေ ရှိနေတာကြောင့် မြေသြဇာကောင်းတဲ့ မြေဧကထောင်ပေါင်းများစွာကို ထွန်ရက်စိုက်ပျိုးနိုင်လိမ့်မယ်၊ သားသမီးတွေကို အတူတကွ ပြုစုပျိုးထောင်ပြီး ပျော်ရွှင်တဲ့ဘဝလေးမှာ အတူတူ နေထိုင်ကြမယ်။

သူမ မမျှော်လင့်မိတာက ဒီလူကြမ်းကြီးက နဂါးတစ်ကောင် ဖြစ်နေမယ်ဆိုတာကိုပါ.... မင်း ကြက်နဲ့ လက်ထပ်ရင် ကြက်နောက်ကို လိုက်ရမယ်တဲ့.... လူဆိုတာ သူတို့ရွေးချယ်ထားတဲ့ လက်တွဲဖော်ကို ကျေနပ်ရောင့်ရဲတက်ရမယ်တဲ့... ကောင်းပြီလေ နဂါးကြီးကို လက်ထပ်မိမှတော့ အတူတူ ပျံသန်းကြတာပေါ့....

 စစ်နတ်ဘုရားမက သူမရဲ့ချပ်ဝတ်တန်ဆာကို နောက်တစ်ကြိမ် ပြန်ရှာပြီး သူမရဲ့လူနဲ့အတူ စစ်မြေပြင်ကို နောက်တဖန် ပြန်အုပ်စိုးတော့တယ်။

တော်ဝင်မြို့တော်ရဲ့ မြို့ရိုးတွေက အရမ်းခိုင်ခံတယ်တဲ့လား?.... ငါရဲ့အမြောက်ဆံကို တကယ်ခံနိုင်လို့လား?

သံချပ်ကာတပ်ကို ဘယ်သူမှ မတွန်းလှန်နိုင်ဘူးတဲ့လား? ငါရဲ့လက်လုပ်ဗုံးကို ဘယ်သံချပ်ကာမှ မခုခံနိုင်ဘူးနော်...

မရေမတွက်နိုင်တဲ့ စစ်သည်တွေနဲ့.... ကြမ်းတမ်းတဲ့ အကြံအစည်တွေ.... ခင်ပွန်းသည်က သူမအနားမှာ ရပ်နေသရွေ့ သူမ ဘာကိုမှ မကြောက်ပါဘူး။

ဇနီးမောင်နှံနှစ်ယောက် အတူအတွ လျောက်လှမ်းကြရင်း နန်းတော်ထဲကို မတော်တဆ ရောက်သွားကြတယ်။

တော်ဝင်မြို့တော်ကို သိမ်းပိုက်ပြီးတဲ့နောက်မှာ အဆင်အခြင်မဲ့တဲ့ လူကြမ်းကြီးက သူ့ဇနီးလေးရဲ့ ပခုံးကို ဖက်ပြီး မြို့ရိုး အပြင်ဖက်က ကမ္ဘာကြီးကို ညွှန်ပြနေတယ်။

“ဇနီးလေး...မင်း လယ်လုပ်ချင်တယ် မလား? ဒီခင်ပွန်းက လှပတဲ့ တောတွေ တောင်တွေ မြစ်တွေအကုန်အထိ မင်းနဲ့အတူတူ စိုက်ပျိုးပေးမယ်”

သူမက ခပ်တိုးတိုး ညည်းညူလိုက်မိတယ်။ “တကယ်တော့ ကျွန်မက ကလေးသုံးယောက်လောက် မွေးပြီး အေးအေးချမ်းချမ်း နေချင်ခဲ့တာ”

အဲဒီလူက သူမကို နံရံနဲ့ ဖိပြီး “မင်းက ကလေးလိုချင်တာလား? ကိုယ်က မင်းရဲ့လိုအပ်ချက်တွေကို ဖြည့်ဆည်းပေးနိုင်ပါတယ်"

ကလေးလေးသုံးယောက်က ဇနီးမောင်နှံကို မော့ကြည့်ရင်း ကျယ်ကျယ်လောင်လောင် ဆန္ဒပြလာကြတယ်။

"ဖေဖေ၊ မေမေ၊ ပေါင်ပေါင်တို့လည်း လယ်စိုက်ချင်တယ်" 

(●'◡'●)